Teoria spiskowa, czyli czas na plan „B”

Wynik polskich euro wyborów miał być pocałunkiem śmierci od salonu III RP dla PiS-u i początkiem drogi konduktu pogrzebowego z Jarosławem Kaczyńskim odprowadzanym w swoją ostatnią polityczną podróż. Jednak rezultat bliski 30% poparcia zmusił włodarzy III RP do uruchomienia planu „B”. Partia Tuska osiągnęła duży sukces, choć nie tak przytłaczający jak wieszczyły sondaże. Myślę jednak, że dla nadymanych i nadymających wszystko wypadło całkiem „w porzo” i zgodnie z przyjętym planem. Problemem jest tylko ten cholerny PiS, który trzyma się mocno jak teściowa poręczy balkonu, zwisając z dziesiątego piętra, choć zięć Tusk z partyjnymi kolegami i najwybitniejszymi żurnalistami stepują nieustannie po jej dłoniach. Organizowanie w takim momencie alternatywy dla partii rządzącej przez Stronnictwo Demokratyczne, może komuś wydawać się nieco nierozsądne, ale ja twierdzę, że nie o alternatywę dla Platformy Obywatelskiej tu chodzi. Jeżeli nie udało się do tej pory zmarginalizować i zniszczyć pisowskiej opozycji, to należy stworzyć dla miejscowej gawiedzi opozycję nową i na wskroś postępową, która pogrąży tą siermiężną i obrzydliwie kaczystowską. Pomysł nie jest nowy. Kiedy pod koniec lat czterdziestych wystąpiły trudności z likwidacją niepodległościowej organizacji Wolność i Niezawisłość, komunistyczne służby same powołały do życia tak zwaną V Komendę WiN złożoną z kapusiów i zakamuflowanych ubowców, pod której rozkazy poszło wielu patriotów nieświadomych mistyfikacji. Cała akcja miała kryptonim „Muzeum”. W mediach, z TVN24 na czele rozpoczęło się właśnie spektakularne tourne Andrzeja Olechowskiego, TW „Must”, w charakterze „Wujka Dobra Rada” i jednocześnie „Ojca Narodu” oraz „wyważonego głosu rozsądku”. Jesteśmy świadkami pozorowanego i niezwykle kulturalnego konfliktu w salonowej, arystokratycznej rodzinie. Olechowski krytykuje delikatnie Platformę Obywatelską, ale za to bardzo podoba mu się jej rząd. PO i Tusk żałuje odejścia Olechowskiego, a Palikot zapewnia, że namawiał do ostatniej chwili „męża stanu” do pozostania w platformie, ale niestety bezskutecznie. Jakież wewnętrzne rozdarcie musi odczuwać milioner z Biłgoraja skoro jeszcze nie tak dawno twierdził, że "jestem skromnym satyrem na dworze Tuska i błaznem w orszaku Olechowskiego" Ten kulturalny rozłam jest, a jakżeby inaczej, podlany z obu stron, sporą ilością anty-pisowskiego sosu, bo przecież o wyeliminowanie PiS-u cały czas toczy się gra. Nie wiem czy i w tej rozgrywce uczestniczy z ukrycia oficer prowadzący „Musta”, Gromosław Czempiński, ale zdziwiłbym się gdyby było inaczej. Wiadomo dziś doskonale, że z powodu kryzysu, niespełnionych obietnic typu „Komputer dla każdego ucznia”, „Laptop zamiast tornistra”, „Radosna szkoła”, „Język migowy językiem urzędowym”oraz budżetowych kłopotów, Platforma Obywatelska może już tylko tracić. Skoro nie udało się znacząco obniżyć poparcia dla wrażego Kaczora, co wykazały ostatnie wybory, należy, czym prędzej zastawić jakąś mocną sieć na odpływająca ławicę tych bardziej rozgarniętych „młodych dobrze wykształconych z dużych miast”. I tak na naszych oczach rodzi się coraz bardziej popularne Stronnictwo Demokratyczne, którego zadaniem będzie udawanie opozycji wobec PO, ale za to, jakiej? Będzie to opozycja z klasą, kulturalna, mądra, merytoryczna. Jako, że rządzący i ich nowi adwersarze to partie miłości, to nie będziemy już świadkami żenujących pyskówek. Niezadowoleni dostaną taką opozycję, na jaką zasługują. Czy można wyobrazić sobie piękniejszy obrazek niż Monika Olejnik spijająca ze słodkich ust opozycjonisty-Olechowskiego każde słowo, by nazajutrz w podobnym klimacie porozmawiać z Grzegorzem Schetyną? Planowanym uwieńczeniem planu „B” są parlamentarne wybory, w których osłabiona rządzeniem PO osiąga, co prawda słabszy wynik, ale za to odpowiedzialna i kulturalna opozycja z SD wchodzi do sejmu. Na taki wyborczy werdykt Prezydent RP Donald Tusk zaapeluje do Grzegorza Schetyny, Pawła Piskorskiego i Andrzeja Olechowskiego o zasypanie rowu podziałów i wzniesienie się ponad partyjne spory. Oczywiście wszystko to, ma się rozumieć, dla dobra naszej ukochanej ojczyzny. I tak oto część „młodych dobrze wykształconych z dużych miast”,która nie wytrwała przy PO, otrzyma ufundowaną przez właścicieli III RP własną opozycję, której nie będzie musiała się wstydzić. To będzie taki współczesny odpowiednik V Komendy WiN. Co najważniejsze, dostęp do koryta pozostanie w zaufanej rodzinie, a Pani Angela nie będzie musiała się niepokoić jakimiś tam Kartoflami. Jest jednak pewne „ale”, którego nie da się przeskoczyć. Pamiętajmy, że nigdy nie uruchomiono by planu „B” gdyby powiódł się plan „A”. Z tego wynika, że także im nie wszystko świetnie się udaje. Stąd nasuwa się prosty wniosek, że i plan „B” nie musi się wcale zakończyć sukcesem, a nawet jest to wielce prawdopodobne, gdyż inaczej, jako pewniejszy, występowałby pod literką „A”. To my, Polacy w ostatecznym rozrachunku zadecydujemy czy to starannie zaplanowane „czary-mary” się powiedzie i kolejny raz damy się wykiwać w wyniku realizacji planu „B” lub jak kto woli, akcji „Muzeum II”.