Jak to jest być Polakiem...

…Moja Ojczyzna jak sztandaru strzęp Znów zamiast orła krąży nad nią sęp… Wydarzeniem dnia było dziś nagłaśniane, wykrzykiwane a nawet sondażowane u Lisa zjawisko zaistnienia konkurentki do fotel Prezydenta RP Jolanty Kwaśniewskiej. Nie wiem jakie ta pani ma zasługi polityczne, jakie ma poglądy , możliwości, wiedzę, doświadczenie i co sobą ma zamiar jako prezydent reprezentować ( i kogo).Wiem tylko, że jeżeli taki cud miałby się zdarzyć to zaśpiewam za Maleńczukiem „Znów powróciłaś stara dziwno, nie było cię pięc lat, Już raz mi odebrałaś wszystko…” Ale to tylko pretekst do tego tekstu. W tym kraju zdarzyć się może wszystko, polska historia nie takie rzeczy widziała, tylko dlaczego my nigdy niczego się nie uczymy ? Co się dzieje z naszą pamięcią, z naszą świadomością, naród sparszywiał, czy świat się zmienił ? Na co dzień widzę jak mało ważny staje się mój kraj, jego historia, dokonania duma. Ważna jest Europa, jej „prestiżowe” stanowiska, jej bezkształtność i bezideowość. I gdyby to mówiła Europa, to nic, ale słyszę to od polskiego rządu, od partii wybranej w wyborach. Czytam w gazetach i słyszę w mediach . Dobrze mieć swojego człowieka na dworze, tylko co ten człowiek miałby niby robić dla kraju tak „nieważnego” ? Sami sobie nakładamy kaganiec, zapomnieliśmy jak to dbać o własne dobre imię ! 50 lat komunizmu z jego blokadą i jedyną prawdą wykoślawiło nam historię, brakowało na świecie polskiego zdania. Dziś po 20 latach od „upadku komuny” wcale nie jest lepiej. Zamiast opinii kraju ratującego Żydów, mamy „polskie obozy zagłady” i nagłośnione przez P.Cichego mordowanie przez AK niedobitków z getta. Zamiast świadomości czwartego co do wielkości sojusznika w walce z Hitlerem mamy „Widoczny znak” uwłaczający pamięci pomordowanych. Zamiast tytułu zbawcy Europy [przed komunizmem 1920 mamy opinię kraju który chciał z Niemcami i Japonią rozpocząć wojnę napadając na biedny ZSRR. Zamiast milionowej Solidarności jak kamień ruszający lawinę mamy berliński mur ( skutek, nie przyczynę 1980 roku !!).I tak dalej, i tak dalej. Tyle świat. A w kraju ? Relatywizm prawdy, obrona donosicieli zamiast ofiar, atak na IPN zamiast wywalenie SB-ków, UB-ókw i TW z prasy, sądów, ministerstw. Zgodliwość z Rosją zamiast przypominania o milionach Polaków w Gułagach, mordowanych w Katyniach, tytułu doc. HC dla prezydenta Ukrainy z jednoczesnym brakiem pamięci dla ofiar Wołynia. ( niezgoda radnych W-Wy na pomnik ich upamiętniający to swoiste curiosum ). Uczenie dzieci w szkołach o 4.06.1989 i zamykanie ust historykom. Emerytury marzeń dla komunistycznych generałów i działaczy, w tle tacy cisi jak P. Anna Walentynowicz z zasiłkami wręcz zamiast uhonorowania. To w końcu jak to jest być Polakiem ? Czym mam się szczycić w tej Europie, jakich argumentów używać , żeby mnie szanowali ? Skoro ja to widzę, to mam uwierzyć , że „mój człowiek” w Brukseli będzie miał siłę przebicia i szacunek, żeby coś dobrego dla tego kraju wywalczyć ? Wolne żarty…