Z Czumą w oparach absurdu - cd

Nigdy nie miałam poczucia, że anonimowość zwalnia od odpowiedzialności za słowo przed tym kto tym słowem został skrzywdzony, nie wydaje mi się żebym nadużywała wolności słowa, nie sądzę, że nadużyłam jej tym razem. Jeśli minister sprawiedliwości uważa inaczej, jest to cenna wskazówka co do tego jak ciasne są to granice. Być może afera z Czumą to lekcja warta ceny jaką trzeba za nią zapłacić, żeby się pozbyć złudzeń. Jeśli minister sprawiedliwości naprawdę chce mnie ciągać po sądach za to, że na podstawie licznych artykułów prasowych, których nigdy do końca nie sprostował wyrobiłam sobie o nim opinię, z którą on się nie zgadza, jeśli Polska jest krajem gdzie obywatel nie może bezkarnie napisać, że minister minął się z prawdą nawet jeśli - trawestując ś.p. Ryszarda Kuleszę - "cała Polska czytała" to proszę bardzo, możemy się sądzić. Jeśli minister Czuma naprawdę chce mnie pozwać za ten wpis o który awanturował się jego syn jestem o tym rozmawiać, pod dwoma wszakże warunkami. Po pierwsze, tym razem muszę mieć stuprocentową pewność z kim mam do czynienia, a zatem korespondencja musi przyjść z oficjalnego adresu ministra sprawiedliwości i być przez niego podpisana imieniem i nazwiskiem, żeby nikt się potem nie mógł wykręcać, że nie zna sprawy i nie ma z nią nic wspólnego. Po drugie, muszę mieć pewność, że minister naprawdę chce mnie pozwać i że to zrobi. Jeśli mam rezygnować z czegoś co jest dla mnie ważne muszę wiedzieć, że jest poważny powód, takim powodem będzie pozew, który naprawdę trafi do sądu a nie jest tylko pretekstem do nastraszenia mnie czy zaspokojenia ciekawości. Czekam zatem na pozew podpisany przez ministra sprawiedliwości Andrzeja Czumę przysłany z oficjalnego adresu mailowego ministra sprawiedliwości.

PS. Korzystając z okazji bardzo dziękuję za wszystkie wyrazy wsparcia, zwłaszcza tym, którym ze względu na dzielące nas różnice, przeszłe nieporozumienia a czasami wręcz wrogość, nie przyszły one łatwo.