kanclerz poucza papieża – wiersz (czwartki literackie)

http://www.szymonpoetaobywatel.blogspot.com odkurzam Fredrę Schulz i Gombrowicz w jednym stali domu Schulz w piwnicy, Gombrowicz na statku który tracąc kształty płynął z Westerplatte parter i piętro czekały na sprzedaż, na drugim zieloni otworzyli lokal, wyżej klinika z aborcją czynna całą dobę, strych dla studentek z pokolenia metro, na dachu aktorzy w Ucieczce z kina Wolność czytać dalej? Schulz spokojny, nie wadził nikomu pod pejczem Madame Kuziw dawał przykład młodym uległości w respublice marzeń za to Gomber najdziksze wymyślał swawole z chłopcem na statku zaszył się w kajucie przez luk wyrzucali rajtki w różnych kolorach wskazując kapitanowi Nemo kierunek aż nadszedł dzień gdy kanclerz pouczyła papieża był to wtorek, jeden z szarych dni w gwarnej metropolii, gdy ludzie płyną niby jachty do swych płytkich portów, wysychając z pragnienia i znajdując przesłankę na rewitalizację w szklance wody, włączeniu tv powitaniach dzieci i co kto nazbierał nagana pomknęła holem Watykanu potoczyła się po papieskich dywanach, minęła dwa lwy na fresku uczniów Leonarda i zastygła w gałce u klatki schodowej i papież się zamyślił dwa światy, jak z ostatniej wieczerzy, mistrz z uczniami i otwór w oknie zwiastujący nowe męki, sen nieuważnych, pojmanie i resztę jak z Gibsona puste świątynie, trzęsienie mediów apokalipsę wg świętej Jennifer odkurzam Fredrę by oswoić lewiatana śmiechem