Zesłanie Ducha Świętego (Zielone Świątki)

avatar użytkownika intix

.

 

Zesłanie Ducha Świętego

(Pięćdziesiątnica, gr. Pentacost) - to jedno z najważniejszych świąt w Kościele związane z zstąpieniem Ducha Świętego pięćdziesiąt dni po Zmartwychwstaniu Jezusa. Zesłanie Ducha Świętego zakończyło proces Objawienia rozpoczęty w Starym Testamencie. Dzień ten uznawany jest za początek Kościoła. Potocznie nazywany jest Zielonymi Światkami.

 

Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, wypełniając tym samym swoją obietnicę: "Gdy przyjdzie Duch Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie" (J 15, 26). W dniu Pięćdziesiątnicy Kościół, ożywiony Duchem Świętym, rozpoczyna przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu wszystkim narodom.

 

 

Zesłanie Ducha Świętego

 

 

 

 

 

Zielone Świątki, bo tak brzmi popularna nazwa dzisiejszej uroczystości, to jedno z najstarszych świąt Kościoła, obchodzone już w czasach apostolskich. Dzień ten posiadał wtedy praktycznie tę samą rangę, co uroczystość Paschy. W pierwszych wiekach w wigilię tego święta udzielano chrztu katechumenom. W średniowieczu istniał zwyczaj rzucania z sufitu kościoła, w trakcie odprawiania Mszy świętej, róż i innych kwiatów symbolizujących dary Ducha Świętego. W bazylikach i katedrach w czasie uroczystości wypuszczano z klatek gołębie: symbol Ducha Świętego.

 

Kościół przypomina, że Pięćdziesiątnica jest wypełnieniem i zakończeniem Świąt Paschalnych.

Duch Święty - Nowe Życie w Chrystusie - był celem całej działalności Chrystusa.

Zgodnie z obietnicą, po wywyższeniu Chrystusa na drzewie krzyża, gdy dostęp do Ojca został otwarty, a dziecięctwo Boże stało się rzeczywistością, posłany zostaje Duch Ojca i Syna, by prowadził dalej dzieło Jezusa.

 Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. zajmuje drugie miejsce w tabeli pierwszeństwa obchodów liturgicznych i jest w chrześcijaństwie świętem ruchomym, kończącym okres Zmartwychwstania Pańskiego.

 

Zesłanie Ducha Świętego dokonało się w dniu Żydowskiego Święta Tygodni, hebr. Hag Shavuot, gr. Pentekostes, czyli Pięćdziesiątnica. Apostołowie i uczniowie przybyli do Jerozolimy, by spełnić obowiązek świętowania wielkiego wydarzenia, jakim było darowanie Prawa na górze Synaj.

Razem z Maryją trwali na modlitwie, aż Duch Święty został im dany. Po święcie Paschy, było to kolejne wielkie święto przygotowywane przez 49 dni, czyli siedem tygodni. Czas przygotowania był nazywany czasem liczenia omeru, czyli snopków, gdyż każdego dnia w świątyni ofiarowywano kolejny snop z nowych zbiorów. Stąd wziął się zachowany do dziś zwyczaj przyozdabiania domów zielonymi gałązkami, znakiem nowego życia. Nowa zieleń sprawiała, że święto to przybrało również nazwę „zielonych świąt”.

Zstąpienie Ducha Świętego, zapowiedziane już w Starym Testamencie, ponownie zostało przepowiedziane już przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy:

A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy7 i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (J 14,26)

Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. (J 16,13)

Według Dziejów Apostolskich Duch Święty zstąpił pięćdziesiąt dni po święcie Paschy o godzinie 9:00 ('trzeciej godzinie dnia' według hebrajskiego sposobu liczenia czasu), kiedy to Apostołowie przebywali na górze Oliwnej (góra Zion) w 'górnym pomieszczeniu'. Zaczęli oni mówić wszystkimi językami świata.

1 Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. 3 Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. 4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. (Dz 2,1-4)

Przemówienie Świętego Piotra, które miało miejsce chwilę po tym wydarzeniu uznawane jest za "Pierwsze wystąpienie Głowy Kościoła", po którym nastąpiło "Pierwsze nawrócenie Żydów":

37 Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: "Cóż mamy czynić, bracia?" - zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. 38 "Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego" (Dz 2,37-38)

 

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego - jest to dzień, w którym wspominamy pamiątkę zstąpienia Ducha Świętego na Apostołów i Maryję, które dokonało się w wieczerniku. Zesłanie Ducha św. uważa się za początek Kościoła. Jest to niejako dopełnienie objawiania się Boga ludziom: Bóg Ojciec przebywa wraz z Izraelem w Starym Testamencie, Syn: Jezus Chrystus narodził się, umarł i zmartwychwstał, zaś Duch Święty zstąpił na Apostołów; Kościół pierwotny już w Nowym Testamencie; po wniebowstąpieniu Chrystusa.

Jezus zapowiada smucącym się Apostołom, że nie pozostawi ich samymi: ześle Ducha Świętego pocieszyciela. Wiele jest przydomków tej najbardziej zagadkowej i tajemniczej; trzeciej Osoby Świętej, ukazywanej najczęściej pod postacią gołębicy. Określa się Go mianem Pocieszyciela, Boskiego Palca, Stworzyciela, lecz chyba najbardziej trafnym przymiotem jest: Sprawca. Cóż uczynilibyśmy bez niego? Jak mówi św. Paweł w 1 liście do Koryntian: "Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: "Panem jest Jezus" (1 Kor 12, 1).

Nieraz zapominamy o Duchu Świętym, pomijamy Go w naszych modlitwach. A przecież tak przydatne i wielorakie dary może nam On ofiarować, gdy się do Niego zwrócimy: Mądrość, Rozum, Radę, Męstwo, Umiejętność, Pobożność, Bojaźń Bożą. Dary te w szczególnym i pełnym wymiarze są nam udzielane w sakramencie bierzmowania. Do ducha Świętego uciekamy się nieraz, gdy potrzeba nam "światła Ducha Świętego" - przed rozmaitymi egzaminami, trudnymi sytuacjami, niełatwymi wyborami. Szczególnie czcimy Go w pieśni: "Przybądź Duchu stworzycielu" (Veni Creator Spiritus), zaś w samą Uroczystość Zesłania Ducha Świętego śpiewając przed aklamacją Alleluja sekwencję do Ducha Świętego.

W poniedziałek po Uroczystości Zesłania Ducha Świętego Kościół obchodzi święto NMP Matki Kościoła. Zostało ono wprowadzone do polskiego kalendarza liturgicznego przez Episkopat Polski - za zgodą papieża Pawła VI. w dniu 4 maja 1971 r.

 

Duch Święty i Mojżesz

W oparciu o dane z Dziejów Apostolskich ustala się dzień Zesłania Ducha Świętego na pięćdziesiąty dzień (Pięćdziesiątnicę), co odpowiada hebrajskiemu Hag Gasir/ (Wyjścia 23, 16) i Hag Savuot/ (Wyjścia 34, 22 oraz Kapłańska 23, 15). Towarzyszyła temu świętu atmosfera spokojnej nadziei i radości. Część badaczy (G. Kretschmar), zastanawiając się jakie było zrozumienie u Pawła i Łukasza tych wydarzeń, porównuje obydwa fakty: wejście Mojżesza na górę Synaj, z wejściem Jezusa do nieba. Wniebowstąpienie czterdziestego dnia od zmartwychwstania, przypomina wstąpienie Mojżesza na górę Synaj. Liczba czterdzieści ma także swoje znaczenie; przypomina czas wędrówki Izraela na pustyni, tutaj zaś wędrówki uczniów za zmartwychwstałym Jezusem, tworzenie się nowego ludu, Kościoła. Tam Mojżesz spotyka się z Jahwe, tutaj Jezus spotyka Ojca i razem posyłają Ducha Świętego; mamy objawienie się całej Trójcy Świętej.

Kolejne porównanie, to zejście z darami Ducha św., czyli Zesłanie Ducha porównuje się z zejściem Mojżesza z Prawem do Izraela. Jezus posyła Kościołowi, który jest nowym Izraelem, Ducha zapowiedzianego przez proroka Ezechiela (36, 26: „Dam wam serce nowe i nowego Ducha tchnę do waszego wnętrza, zabiorę wam serce z kamienia, a dam wam serce z ciała... Ducha mojego chcę tchnąć w was”). Ta obietnica wypełnia się dopiero teraz. Izrael wprawdzie miał kamienne tablice z przykazaniami, ale ich nie przestrzegał.

Prawo, choć samo święte, było ograniczone tylko do litery prawa, stąd stało się przyczyną upadku. Prawo, bowiem bez Ducha, staje się bezduszne i prowadzi do śmierci.

Tym, co ożywia jest Duch. Celem Prawa jest nie poprawność, ale życie na wzór osoby Jezusa. Jezus był i jest celem Prawa. By jednak żyć w taki sposób Prawem trzeba nam Ducha Chrystusa i On został udzielony Kościołowi w dniu Pięćdziesiątnicy. To już nie dwie kamienne tablice niesione przez Mojżesza i złożone w namiocie spotkania, ale Osoba żywa, Duch Święty, trzecia Osoba Trójcy Świętej posłana od Ojca i Syna, która zaczyna mieszkać w naszych sercach. Od tego czasu człowiek staje się Świątynią Ducha Świętego. Bóg wiąże się z człowiekiem jeszcze mocniej, nie tylko przez Ojcowskie stworzenie, ale Jezusowe wcielenie i Duchowe zamieszkiwanie. To, co dokonuje się w czasach Chrystusa — Mesjasza jest wypełnieniem tego, co zapowiadały czasy Mojżesza.

Po co nam Duch Święty?

Oryginalny tekst Dziejów Apostolskich mówi o wypełnieniu się dni Pięćdziesiątnicy nie w liczbie pojedynczej, lecz mnogiej; co bardziej odpowiada rzeczywistości. Wszystko wypełnia się. Już czas oczekiwania zakończył się. Mamy wielkie objawienie chwały Bożej - teofanię (3 Królewska 19, 11-12; Wyjścia 3, 2; Malachiasza 3, 2-3; Izajasza 6, 6). Ewangeliści Mateusz i Łukasz (Ew. Mateusza 3, 11 i Łukasza 3, 16) mówią o zapowiedzianym chrzcie w Duchu Świętym i ogniu. W objawieniu, jakiego świadkiem był Mojżesz, Bóg przyszedł w delikatnym powiewie. Tutaj pojawia się w językach jakby ognistych; symbolika ta jest obecna w księgach prorockich (Izajasza 66, 15-20). Chodzi o znaki eschatologiczne, wydarzenia, które będą miały miejsce w czasach ostatecznych: przybliżenie się sądu i powszechne zbawienie. Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym. Obecność Ducha Świętego przejawiała się w entuzjazmie pierwszych chrześcijan (1. list Pawła do Koryntian 12- 14). Duch Święty kieruje działalnością misyjną, daje siłę misjonarzom (4, 8.31; 6, 10; 8, 29.39; 10, 19-20; 11, 2; 13, 2-4; 20, 22-23; 21, 4-11.) Duch Święty jest także sprawcą otwarcia się Kościoła na pogan (10,19; 11,12). Paweł podkreślił w swoim pierwszym liście do Koryntian, eklezjologiczne, czyli kościelne znaczenie darów Ducha Świętego. Nie są one dawane dla osobistych zasług, ale dla budowania jedności Kościoła, który jest ciałem Jezusa. Wszystko ma służyć dobru wspólnemu.

Najważniejszym zaś z darów jest Miłość, gdyż bez niej nie jest w ogóle możliwe istnienie wspólnoty Kościoła.

Żydowskie Święto Tygodni stało się chrześcijańskim Świętem Zesłania Ducha Świętego, tak jak Pascha nabrała charakteru Wielkanocy, Święta Zmartwychwstania. Jako chrześcijanie kontynuujemy tradycję Izraela, łącząc wydarzenia z Synaju z wydarzeniami w Wieczerniku. Wierzymy, że ten sam Duch — Ruah, który unosił się na wodami, który prowadził proroków, który osłonił Maryję, teraz zamieszkuje w naszych sercach, przychodząc nam z pomocą.

On w nas woła Abba — Ojcze, kiedy zapominamy, że jesteśmy dziećmi Bożymi. On nas uczy bycia synami w Synu. Dzięki Niemu stajemy się dziedzicami, już nie przez Prawo, ale przez Miłość Synowską, objawioną w Jezusie. Duch Święty przem ienia nas, powoli dokonuje się nasze przemienienie w dzieci Boże. Przez nas zaś jest przemieniany świat. Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej ziemi.

***

Jan Paweł II


Encyklika Dominum et Vivificantem o Duchu Świętym w życiu Kościoła i Świata
Format HTML: Wstęp i rozdział I: "Duch Ojca i Syna dany Kościołowi"
Format HTML: Rozdział II: "Duch, który przekonywa świat o grzechu"
Format HTML: Rozdział III: "Duch, który daje życie" i Zakończenie

***

Źródła:

http://brewiarz.pl/czytelnia/duch.php3

http://www.katolikwchicago.com/katonline/2009/05/9.aspx

http://halloween.friko.net/zeslanie-ducha-swietego.html

http://www.ministranci.archidiecezja.katowice.pl/?s=rok/zeslanieducha.php

 

 

 

 

39 komentarzy

avatar użytkownika intix

1. Ten sam Duch

W centrum dzisiejszej Liturgii Słowa stoi jedność.
Nie chodzi tylko o jej odmianę najprostszą, czyli zdolność do komunikacji, wymianę myśli, spójność systemu znaków. Można przecież posługiwać się tym samym językiem, a zupełnie się rozmijać w życiu, czego przykładów aż nadto dostarcza codzienność.
Chrystus, wzywając do jedności, miał świadomość tego, iż ludzie sami z siebie nie będą zdolni do jej zbudowania. Dlatego konieczny był jeszcze jeden "akord" historii zbawienia.
Stała się nim Pięćdziesiątnica, dopełniająca dzieło rozpoczęte przez Ojca w chwili stworzenia, zrealizowane przez Jezusa Chrystusa w wydarzeniu paschalnym.

Święty Paweł rozwiewa wątpliwości: "Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: "Panem jest Jezus". Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich" (1 Kor 12, 3bn).

Jego uświęcająca obecność jest powszechnym darem udzielanym każdemu ochrzczonemu. Codziennie go otrzymujemy.
Teologia, kierując się pragnieniem objaśnienia sposobu działania Ducha Świętego, nawet próbuje go opisać, ująć w 7 grup. To też jest ważne. Ale najważniejsze wydaje się to, abyśmy pamiętali, iż miarą obdarowania jest nie tyle hojność Boga - ona jest nieskończona - ile dyspozycja człowieka, jego wewnętrzne otwarcie, gotowość do nawrócenia, przebaczenia i współdziałania z całą Trójcą Świętą w dziele zbawienia i uświęcenia świata.
Na tym polega jedność, którą proponuje Chrystus. Wszelkie działania, które ograniczą się do zewnętrznych znaków, deklaracji, budowania struktur, zawsze będą jałowe, jeśli nie zostanie przekroczona owa granica niemocy, ustawiona przez ludzki rozum. Poza nią wszystko jest możliwe.

ks. Paweł Siedlanowski
http://www.naszdziennik.pl/index.php?typ=wi&dat=20120526&id=main


avatar użytkownika guantanamera

2. Pocieszenie dla nas

"Na tym polega jedność, którą proponuje Chrystus. Wszelkie działania, które ograniczą się do zewnętrznych znaków, deklaracji, budowania struktur, zawsze będą jałowe, jeśli nie zostanie przekroczona owa granica niemocy, ustawiona przez ludzki rozum. Poza nią wszystko jest możliwe."
Zawsze j e s t możliwe!

avatar użytkownika gość z drogi

3. zielone święta

i Polska i te dawne piękne tradycje.....
kto jeszcze je pamięta...?
sitowie,czy tatarak....procesje,spiewy.....
Niedzielne pozdrowienia i TE wyjątkowo Swiąteczne w TYM DNIU ....dla Ciebie Itix,i dla WSZYSTKICH :)

gość z drogi

avatar użytkownika gość z drogi

4. Dary Ducha Swiętego

serd pozdr :)

gość z drogi

avatar użytkownika Maryla

5. @intix

Módlmy się

I wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi:

Niech zstąpi Duch Twój!
Niech zstąpi Duch Twój!
I odnowi oblicze ziemi.
Tej Ziemi!

http://sanctus.pl/index.php?grupa=66&podgrupa=449&doc=398

A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy7 i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (J 14,26)

Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. (J 16,13)

Maryla

------------------------------------------------------

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl

 

avatar użytkownika intix

6. @Maryla

Dziękuję...
Módlmy się...

Litania do Ducha Świętego


Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.


Duchu Święty, Trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który od Ojca i Syna pochodzisz, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który na początku stworzenia świata unosiłeś się nad wodami, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który w postaci gołębicy pojawiłeś się nad Chrystusem w wodach Jordanu, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który zstąpiłeś na Apostołów w postaci języków ognistych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który żarem gorliwości przepełniłeś serca uczniów Pańskich, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który odrodziłeś nas w wodzie Chrztu świętego, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który nas umocniłeś w Sakramencie Bierzmowania, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, przez którego Bóg czyni nas dziećmi Swoimi, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który wlewasz miłość Boską do serc naszych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który nas uczysz prawdziwej pobożności, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, źródło radości, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, strażniku sumień naszych, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, obecny w nas przez łaskę swoją, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco mądrości i rozumu, zmiłuj się nad nami.
Duchu, Święty, dawco rady i męstwa, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco umiejętności i pobożności, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco bojaźni Bożej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, dawco wiary, nadziei i miłości, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, natchnienie skruchy i żalu wybranych, zmiłuj się nad nami.


Bądź nam miłościw, przepuść nam, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas, Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Duchu Święty.


Od zwątpienia w zbawcze działanie łaski, wybaw nas, Duchu Święty.
Od buntu przeciwko prawdzie chrześcijańskiej, wybaw nas, Duchu Święty.
Od braku serca wobec bliźnich naszych, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zatwardziałości w grzechach, wybaw nas, Duchu Święty.
Od zaniedbania pokuty, wybaw nas, Duchu Święty.
Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli, wybaw nas, Duchu Święty.
Od nagłej i niespodziewanej śmierci, wybaw nas, Duchu Święty.
Od potępienia wiekuistego, wybaw nas, Duchu Święty.
My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Duchu Święty


Abyś Kościołem Twoim świętym rządzić i zachować go raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w wierze katolickiej utwierdzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nam wytrwałości i męstwa udzielić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś umysły nasze pragnieniem posiadania nieba natchnąć raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś w nas godne mieszkanie dla siebie przygotować raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w cierpieniach pocieszyć raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas w łasce Twojej utwierdzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty
Abyś nas wszystkich do zbawienia doprowadzić raczył, wysłuchaj nas Duchu Święty


Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.


P.: Stwórz, Boże, we mnie serce czyste.
W.: I odnów we mnie moc ducha.


Módlmy się:
Duchu Święty, który zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij serca Twoich sług łaskę Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń od wszelkiego złego. Amen.
Litania do Ducha Świętego


avatar użytkownika intix

7. Guantanamero, Zofio

Dziękuję...
Módlmy się...

bo ...Zawsze j e s t możliwe!...     aby...
Módlmy się...

***
Pozdrawiam Swiątecznie... także Wszystkich...

avatar użytkownika intix

8. VENI CREATOR SPIRITUS - Hymn do Ducha Świętego


O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.
Niebieską łaskę zesłać racz
Sercom, co dziełem są Twych rąk.

Pocieszycielem jesteś zwan
I najwyższego Boga dar.
Tyś namaszczeniem naszych dusz,
Zdrój żywy, miłość, ognia żar.

Ty darzysz łaską siedemkroć,
Bo moc z prawicy Ojca masz,
Przez Boga obiecany nam,
Mową wzbogacasz język nasz.

Światłem rozjaśnij naszą myśl,
W serca nam miłość świętą wlej
I wątłą słabość naszych ciał
Pokrzep stałością mocy Twej.

Nieprzyjaciela odpędź w dal
I Twym pokojem obdarz wraz.
Niech w drodze za przewodem Twym
Miniemy zło, co kusi nas.

Daj nam przez Ciebie Ojca znać,
Daj, by i Syn poznany był.
I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch,
Niech wyznajemy z wszystkich sił.
Amen.

avatar użytkownika Michał St. de Zieleśkiewicz

9. Do Pani Intix,

Wielce Szanowna Pani Joanno,

Módlmy się

Zygmunt Gloger, w ”Encyklopedii Staropolskiej Ilustrowanej”, pisze:

Wszystkie kościoły, domy, chaty i podwórza ”majono” drzewkami brzozy, jesionu lub świerku ustawionemi i zatykanemi przy ołtarzach, gankach, wrotach, sieniach i wejściach. Podłogi i ziemię wysypują zielonym tatarakiem, świerczyną i kwiatami. Majowy zapach tej zieleni rozchodzi się wszędzie przepełniając kościoły, mieszkania i podwórka.
I dalej Zygmunt Gloger:
[...]Najnowsze badania wyjaśniły nam w zupełności początek nazwy sobótki. Biskup poznański Laskarz w wieku XIV statutem swoim zakazuje tańców nocnych w wigilje przedświąteczne, t.j. w soboty i w wigilje uroczystości, przypadających w lecie, a zatem przed świętem Jana Chrzciciela, Piotra i Pawła. Z zabaw tego rodzaju najwspanialszą być musiała sobótka w okresie kategzochen świątecznym, t.j. na Zielone Świątki. Kaznodzieja krakowski Jan ze Słupca powiada, że tańczą podczas Świątek w lecie niewiasty, śpiewając pieśń pogańską. Stwierdza ten obyczaj, jako jeszcze pogański, statut synodu krakowskiego z r. 1408. Na sobótkę, którą zawsze obchodzono wieczorem w sobotę przed jednem ze świąt letnich, zbierali się jeszcze w wieku XVI wszyscy, zarówno kmiecie z wioski, jak drużyna i szlachta ze dworu, do ognia roznieconego na pagórku za wioską. Ta łączność obyczajowa i charakter obrzędu gromadzkiego przebija się jeszcze w pieśni Jana Kochanowskiego o sobótkach w Czarnymlesie:
”Tam goście, tam i domowi
Sypali się ku ogniowi”.
W pieśni sobótkowej mazowieckiej słyszymy: ”Tam dziewczęta się schodziły”; w pieśni znowu ludu podkarpackiego:
”Kto na sobótce nie będzie,
Główka go boleć wciąż będzie”.

Ponieważ sobótka jest niewątpliwie starodawną uroczystością ku czci słońca, które jako źródło życiodajnego ciepła i światła od wszystkich dawnych ludów cześć odbierało, palenie więc stosów i igrzyska gromadne przy nich obchodzili Polacy w noc najkrótszą z całego roku, t.j. w przesilenie dnia z nocą. Oczywiście po zaprowadzeniu kalendarza chrześcijańskiego zwyczaj starożytny musiał się na początku lata do świąt i świętych chrześcijańskiej wiary przystosować, w jednych więc miejscach obchodzono go na Zielone Świątki, gdzieindziej w przeddzień św. Jana Chrzciciela. I tak przez wiele wieków to widzimy. W r. 1468 np. król Kazimierz Jagiellończyk, na żądanie opata benedyktyńskiego klasztoru świętokrzyskiego, zakazuje pogańskich uroczystości (sobótek), na Łysej górze w Zielone Świątki odprawianych. Tymczasem o kilka mil w Czarnymlesie sobótkę obchodzono około św. Jana, jak o tem wyraźnie zaświadcza Kochanowski, który utworowi swemu nadal tytuł ”Pieśń świętojańska o sobótce” i zwyczaj ten uważa za odwieczny. ”Sobótkę, jako czas niesie, zapalono w Czarnymlesie”. A dalej mówi znowu, nie widząc nic gorszącego w zwyczaju, który bynajmniej wiary chrześcijańskiej nie obrażał:

”Tak to matki nam podały,
Same znowu z drugich miały,
Że na dzień świętego Jana
Zawżdy sobótka palana”.

Maria Konopnicka:

Zielone Świątki
Tatarakiem, wodną trzciną
I czeremchą, i kaliną
Zielone Święta! La, la, la, la!
Zielone Święta! La. la, la, la!
Maju, maju, świeży gaju,
Pachniesz ty dziś w całym kraju!
Niosą chłopcy gałązeczki,
Wiją wianki panieneczki
Zielone Święta! La, la, la, la!

Michał Anioł, "Pieta"

"Zesłanie Ducha Świętego", Jan II Restout, Luwr

Wyrazy szacunku

michał zieleśkiewicz

Michał Stanisław de Zieleśkiewicz

avatar użytkownika gość z drogi

10. Panie Michale,dzięki za

Zygmunta Glogera ,zapach ziół ,tataraku i zioła zatykane za obrazami świętymi
Zielone Swięta i Ta Pieśń od Intix i bicie dzwonów....:) cudne podarunki....
a Obrazy :)
serd pozdrawiam zasłuchana w bicie dzwonów :)

gość z drogi

avatar użytkownika intix

11. Szanowny Panie Michale

Dziękuję za piękny komentarz...
W nawiązaniu do sobótki i wiersza Marii Konopnickiej... nasunęła mi się rekleksja...
Duch Święty... a wybór przez nas... partnera życiowego... to przecież jedna z naszych życiowych dróg, na których zawsze dokonujemy wyborów...
Taka będzie Polska, jakie będą polskie rodziny...
Módlmy się do Ducha Świętego... i do Przenajświętszej Mateńki...
O Ich pomoc w dokonaniu przez nas każdego wyboru... i działania  każdego...
Bardzo TEJ Ich Pomocy potrzebujemy...w odnowieniu ziemi... Tej Ziemi...

***


***

Jeszcze raz pięknie dziękuję za wzbogacenie tego wpisu...
Pozdrawiam Świątecznie...

avatar użytkownika Michał St. de Zieleśkiewicz

12. Pani Gość z Drogi, Pani Intix,

Szanowne Panie,

Bardzo mi miło.

Aby Paniom pachniał

Ukłony

Michał Stanisław de Zieleśkiewicz

avatar użytkownika ciociababcia

13. Zesłamie Ducha Świętego

 


TYCJAN – Tiziano Vecelli lub Vecellio

.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Maierh%C3%B6fen_Pfarrkirche_Orgelempore_Pfingstwunder.
 

ciociababcia

avatar użytkownika ciociababcia

14. Sekwencja o Duchu Świętym

Sekwencja o Duchu Świętymhttp://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSCRcUag4KTRfNUnyapKjBAyXIvT_L9C... ">

Przybądź, Duchu Święty,
Spuść z niebiosów wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Dawco darów mnogich,
Przyjdź Światłości sumień! 



O najmilszy z Gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.


Światłości najświętsza!
Serc wierzących wnętrza
Poddaj swej potędze!
Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze!



Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę!
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.



Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary!
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary!




Hymnus VENI CREATOR SPIRITUS, Visione spartito, due versioni, SCHOLA GREGORIANA MEDIOLANENSIS, Dir.

http://www.youtube.com/watch?v=cDhYGdK0KQg&feature=related

ciociababcia

avatar użytkownika intix

15. Szanowny Panie Michale

avatar użytkownika intix

16. Ciociababcia

Ciociubabciu Droga...

Z całego serca za  w s z y s t k o ... Dziękuję... także za... Sekwencję...Wezwanie Ducha Świętego...
Módlmy się...
Pozwolę sobie dokończyć...
***
Pozdrawiam Świątecznie...


avatar użytkownika intix

17. Koronka do Ducha Świętego

 Sekwencja o Duchu Świętym
Amen.

1. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Mądrości.


+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,


 


2. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Rozumu.


+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,


 


3. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Rady.


+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,


 


4. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Męstwa.


+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,


 


5. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Umiejętności.


+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,


 


6. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Pobożności.


+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,


 


7. Bądź uwielbiony, Boże Duchu Święty i przyjdź do nas w darze Bojaźni Bożej.


+ Ojcze nasz.., + Zdrowaś Maryjo.., + Chwała Ojcu..,


 


P: Ześlij Ducha Twego, Panie, a powstanie życie,


W: I odnowisz oblicze ziemi.


 


Módlmy się. Boże, Tyś pouczył serca wiernych światłem Ducha Świętego: daj nam w tymże Duchu poznać, co jest prawe i Jego pociechą zawsze się radować. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.


 


P: Niepokalana Oblubienico Ducha Świętego,


W: Módl się za nami.


 


 


Modlitwy liturgiczne do Ducha Świętego


(Można je odmówić, do wyboru, na zakończenie koronki)


 


Najmiłościwszy Boże, nakłoń łaskawie ucha Twego na głos modlitwy naszej i oświeć serca nasze łaską Ducha Świętego, abyśmy byli godnymi szafarzami Twoich tajemnic i kochali Cię miłością wieczną. Amen.


 


Boże, przed Tobą każde serce stoi otworem, każde pragnienie jest Ci znane i żadna tajemnica nie jest przed Tobą zakryta; oczyść przez udzielenie Ducha Świętego, nasze myśli, abyśmy mogli doskonale Cię kochać i godnie Cię chwalić. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.


 


Oczyść, Panie, ogniem Ducha Świętego nasze sumienia i serca, abyśmy służyli Tobie w czystości ciała i podobali się dzięki niewinności duszy. Amen.


 


Panie, niech Pocieszyciel, który od Ciebie pochodzi, oświeci nasze umysły i zgodnie z obietnicą Twojego Syna doprowadzi je do pełnej prawdy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.


 


Prosimy Cię, Panie niechaj zstąpi na nas moc Ducha Świętego, aby oczyścić nasze serca i strzec nas od wszelkich przeciwności. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.


 


Boże, któryś pouczył serca wiernych światłem Ducha Świętego, daj nam w tymże Duchu poznać, co jest prawe, i Jego pociechą zawsze się radować. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.


 


Nawiedziwszy sumienia nasze, oczyść je, prosimy Cię, aby Syn Twój, a Pan nasz Jezus Chrystus, przychodząc do nas, znalazł przygotowane sobie w nas mieszkanie. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków. Amen.


 


A Duch i Oblubienica mówią: "Przyjdź !"


A kto słyszy, niech powie: "Przyjdź !"


I kto odczuwa pragnienie, niech przyjdzie,


Kto chce, niech wody życia darmo zaczerpnie. [Ap 22, 17)
***
Amen.


 

avatar użytkownika intix

18. Modlitwa o siedem darów Ducha Świętego

Duchu Przenajświętszy, racz mi udzielić daru mądrości, abym zawsze umiejętnie rozróżniał dobro od zła i nigdy dóbr tego świata nie przedkładał nad dobro wieczne; daj mi dar rozumu, abym poznał prawdy objawione na ile tylko jest to możliwe dla nieudolności ludzkiej; daj mi dar umiejętności, abym wszystko odnosił do Boga, a gardził marnościami tego świata; daj mi dar rady, abym ostrożnie postępował wśród niebezpieczeństw życia doczesnego i spełniał wolę Bożą; daj mi dar męstwa, abym przezwyciężał pokusy nieprzyjaciela i znosił prześladowania, na które mógłbym być wystawiony; daj mi dar pobożności, abym się rozmiłował w rozmyślaniu, w modlitwie i w tym wszystkim, co się odnosi do służby Bożej; daj mi dar bojaźni Bożej, abym bał się Ciebie obrazić jedynie dla miłości Twojej. Do tych wszystkich darów, o Duchu Święty dodaj mi dar pokuty, abym grzechy swoje opłakiwał, i dar umartwienia, abym zadośćuczynił Boskiej sprawiedliwości. Napełnij Duchu Święty serce moje Boską miłością i łaską wytrwania, abym żył po chrześcijańsku i umarł śmiercią świątobliwą. Amen.

avatar użytkownika intix

19. Zesłanie Ducha Świętego - Trzynaście homilii

Człowiek, czyli oddech Boga


ks. Tomasz Jaklewicz



Tchnienie – to słowo dobrze wyraża tajemnicę Ducha Świętego. Oddech jest konieczny do życia. Tlen wchodzi w nasze wnętrze, napełnia płuca, karmi każdą komórkę ciała. Oddech jest czymś niezbędnym, a jednocześnie tak oczywistym, że na co dzień o nim nie pamiętamy. Przypominamy sobie o nim, kiedy z różnych powodów zaczyna nam brakować tchu. Duch Święty – tchnienie Boga – wchodzi w nasze wnętrze, zasila, ożywia, karmi naszego ducha. Jest niezbędny do życia, ale łatwo o Nim zapominamy.

Są dwa „miejsca”, w których objawia się nam Duch Święty: człowiek i Kościół.

Zacznijmy od człowieka. Św. Atanazy pisał: „Słowo przyjęło ciało, abyśmy mogli przyjąć Ducha Świętego. Bóg stał się nosicielem ciała, aby człowiek mógł stać się nosicielem Ducha”. To niesamowite: nie świątynie z kamienia, ale kruchy człowiek jest najważniejszym miejscem przebywania Boga. „W was będzie” – mówi Jezus, obiecując Ducha Świętego (J 14,17). Kiedy Bóg stwarzał człowieka, „tchnął w jego nozdrza tchnienie życia” (Rdz 2,7). To było pierwsze życiodajne tchnienie Boga Stwórcy. W Ewangelii św. Jana czytamy, że zmartwychwstały Jezus „tchnął” na Apostołów. To jakby reanimacja człowieka po jego grzechu, przyłączenie do Bożego respiratora. Tchnienie Zmartwychwstałego uwalnia człowieka od grzechu i śmierci. Dziś przez pośrednictwo Kościoła Jezus udziela Ducha Bożego przyjmującym sakramenty, zwłaszcza chrztu i bierzmowania. Św. Ireneusz nie wahał się pisać, że pełnię człowieczeństwa tworzą: ciało, dusza i Duch Święty. Człowiek nosi w sobie oddech Boga. Kiedy słyszymy o łasce Boga, myślimy na ogół o jakichś uzdolnieniach czy darach, a tymczasem pierwszą, podstawową łaską Boga jest… sam Bóg: Duch Święty w nas!

Duch Święty działa jednak nie tylko w pojedynczych osobach. On napełnia swoją obecnością Kościół jako całość, czyni z niego żywą wspólnotę. Tak jak Bóg Stwórca „ulepił człowieka z prochu ziemi”, tak Jezus, Syn Boży, „ulepił” swój Kościół z ludzi, słabych jak proch ziemi. Zesłanie Ducha Świętego było momentem, w którym Bóg tchnął swego Ducha w tę wspólnotę. Dopiero wtedy Kościół zaczął nieść obecność Boga innym, w świat. Kościół jest więc owocem dwóch misji: posłania na świat Syna Bożego i zesłania Ducha Świętego. To Duch Święty jest „duszą” Kościoła – Ciała Chrystusa. Duch Święty tworzy z ochrzczonych jedność mimo różnorodności, buduje więzi. Jest jedną Osobą w wielu osobach. Duch Święty jest w Kościele źródłem miłości, prawdy i nieustającej odnowy.

Człowiek może być święty i Kościół może być święty tylko dzięki Duchowi Świętemu. On już od chrztu jest we mnie, a od dnia Pięćdziesiątnicy jest w Kościele. Jednak stale musimy wołać: „Przyjdź!”. Aby pamiętać, że bez oddychania Bogiem grozi nam uduszenie… samym sobą.

Więcej: http://liturgia.wiara.pl/doc/420097.Zeslanie-Ducha-Swietego/3

avatar użytkownika guantanamera

20. @intix

Wczoraj pomyślalam, że koniecznie trzeba porozmawiać o istocie słowa "tchnienie"....

avatar użytkownika intix

21. Guantanamera

?
TO koleny przykład, że nie ma przypadków...
Dziękujmy... i módlmy się...

avatar użytkownika gość z drogi

22. Panie Michale,dalszy ciąg pozdrowień świątecznych :)

Cudny TATARAK :)
serd pozdr

gość z drogi

avatar użytkownika gość z drogi

23. CiociaBabcia :)

ukłony :)

gość z drogi

avatar użytkownika gość z drogi

24. Intix,dzisiaj też jest świeto

przez panstwo nasze zapomniane,ale jest
DUZO dobrych myśli ,serd pozdrawiam poniedziałkowo

gość z drogi

avatar użytkownika intix

25. Zofio Droga...

...W poniedziałek po Uroczystości Zesłania Ducha Świętego Kościół obchodzi święto NMP Matki Kościoła. Zostało ono wprowadzone do polskiego kalendarza liturgicznego przez Episkopat Polski - za zgodą papieża Pawła VI. w dniu 4 maja 1971 r....
<?XML:NAMESPACE PREFIX = O />

Tak, święto przez PAŃSTWO ZAPOMNIANE...

Ale Nasz Kościół pamięta...
My... też pamiętajmy...
Przed NMP Matką Kościoła
Pokornie na kolana padajmy...
Do Niej... się uciekajmy...

Tak jak piszesz... DUZO dobrych myśli ... i modlitw Naszych...
***
Dziękuję...
Świątecznie Pozdrawiam...:)

avatar użytkownika intix

26. Homilia, Święto NMP Matki Kościoła

Jezus rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.<?XML:NAMESPACE PREFIX = O />


 


Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry!


 


Papież Paweł VI, na zakończenie trzeciej sesji Soboru Watykańskiego II, 21 listopada 1964 roku, ogłosił Najświętszą Maryję Pannę Matką Kościoła. Ogłaszając Maryję Matką Kościoła powiedział, że „Maryja Dziewica, Jezusowa Matka, jest najlepszą, najszlachetniejszą, najczcigodniejszą cząstką Kościoła; że Ona, Matka Chrystusa, jest także Matką Jego Mistycznego Ciała, i nie przestaje wraz z Kościołem rodzić dzieci, czyli nowych Jezusowych wyznawców, dzieci, które wzywa i przynagla, by dążyły do doskonałej miłości”.


Bardzo uroczyście świętowaliśmy wczoraj dzień Zesłania Ducha Świętego, czyli dzień objawienia się Kościoła całemu światu. Dzisiaj natomiast pragniemy w sposób naturalny oddać cześć Tej, która tegoż Kościoła jest Matką.


Dzisiejsza liturgia słowa ukazuje nam trzy bardzo ważne momenty historii zbawienia:


- grzech pierworodny,


- śmierć Chrystusa,


- modlitwę Apostołów w Wieczerniku w oczekiwaniu na dar Ducha Świętego.


We wszystkich tych momentach pojawia się osoba Matki Najświętszej:


- w raju Bóg mówi do szatana: wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo Twoje a potomstwo jej, ono zmiażdży ci głowę,


- na kalwaryjskim wzgórzu: jest obecna Maryja, stoi obok krzyża,


- w Wieczerniku: jest w pośrodku Kościoła czekającego na Zesłanie Ducha Świętego, modli się, uczestniczy w Eucharystii, zajmuje naczelne miejsce.


 


Drodzy Bracia i Siostry!


 


Jako dzieci jednego Boga, jako uczniowie Jezusa Chrystusa – zasłuchani w dzisiejszą Ewangelię – wiemy, że możemy Maryję nazywać naszą Matką. Pozwala nam na to sam Chrystus, który w godzinie męki i śmierci na krzyżu ofiaruje swoją Matkę, swojemu uczniowi. Daje On Maryję jako Matkę nie tylko św. Janowi, który był u stóp krzyża, ale daje Ją każdemu człowiekowi, który ma odwagę uznać się za ucznia Jezusa Chrystusa.


Wiemy dobrze, że każda kochająca matka i każdy kochający ojciec stawia wymagania swoim dzieciom, ma wobec nich określone oczekiwania. Skoro Maryja jest naszą Matką, z pewnością i Ona stawia nam pewne wymagania. Zadajmy sobie zatem pytanie: Jakie oczekiwania wobec każdego z nas – ma Maryja, Matka Chrystusa i nasza Matka?


Maryja oczekuje od nas tego samego, co Chrystus. Maryja oczekuje:


- miłości większej i dojrzalszej: nie tylko pobożna modlitwa, liczy się konkretny czyn wobec drugiego człowieka, „Nie można bowiem miłować Boga, którego się nie widzi, jeżeli nie miłuje się bliźniego, którego się widzi”,


- miłości wytrwałej: nie tylko od święta do święta, od pielgrzymki do pielgrzymki, pragnie uczucia trwałego, „Jednej godziny nie mogliście czuwać ze mną?”,


- odpowiedzialności: za małżeństwo, rodzinę, parafię, naród, nie krytykanctwo i narzekanie, ale ciche upominanie i modlitwa. „Postępuj tak, jakby wszystko zależało od ciebie, módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga”.


 


Drodzy Bracia i Siostry!


 


W naszą Matkę – Maryję musimy się zapatrzeć, bo Ona jest wzorem dla swoich dzieci. Tak, jak ziemska matka prowadzi od początku swoje dziecko za rękę, pokazuje mu świat, mówi o Bogu i o wszystkich sprawach, tak również Maryja, jako nasza Matka, chce nam wskazać to, co jest najważniejsze. Prowadzi nas do swojego Syna, ukazuje drogę do Niego prowadzącą przede wszystkim przez Kościół i jego sakramenty, począwszy od chrztu świętego, skończywszy na Eucharystii.


Matka Chrystusa, Matka Kościoła – tak, jak na weselu w Kanie Galilejskiej – jest wyczulona na potrzeby ludzi. Ona nie jest boginią i nie zajmuje miejsca należnego Chrystusowi. Ona zawsze wskazuje na Chrystusa, prowadzi do Niego, uczy pokory i posłuszeństwa Bożym natchnieniom i przykazaniom. We wszystkich objawieniach (Lourdes, Fatima, La Salette, Medjugorie) stale przypomina i nawołuje, tak jak w Kanie Galilejskiej: „Zróbcie wszystko, cokolwiek Syn mój wam powie”.


Zasłuchani w zachętę Maryi chcemy obudzić w sobie postanowienie naśladowania Jej cnót. Pragniemy tak, jak Ona:


- być zasłuchanymi w Boże Słowo (zwiastowanie),


- być dyspozycyjnymi wobec bliźnich (nawiedzenie św. Elżbiety),


- być spostrzegawczymi wobec potrzeb bliźnich (Kana Galilejska),


- wspierać bliźnich w sprawach duchowych (obecność z Apostołami w Wieczerniku).


Trzeba nam z tej odpustowej Eucharystii uczynić lekcję bycia prawdziwymi uczniami Chrystusa i dziećmi Maryi. Nasza miłość bowiem do Maryi, Matki Kościoła ma zawsze ostatecznie prowadzić do miłości wobec Chrystusa.


Maryja oczekuje od nas wiary, która wyraża się w wierności Chrystusowi i posłuszeństwie wobec Niego. Niech Boże i kościelne przekazania nie będą dla nas tylko uciążliwym dodatkiem, ale niech stanowią treść naszej wiary. Niech nasza mowa będzie: tak, tak, nie, nie… Bez światłocienia. Niech białe zawsze będzie białe, a czarne zawsze czarne.


Wczoraj zstąpił na nas Duch Prawdy. Nie bójmy się Chrystusowej prawdy. Pewnie, że za wierność tej Prawdzie płaci się często wysoka cenę. Ale warto. Bo ostatnie słowo należy do miłości. Ostatnie słowo należy do Boga.


„Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie mój Syn” – apelowała Maryja w Kanie Galilejskiej. Do tego apelu przyłączam się również ja i wołam do was, tutaj obecnych: Zróbcie wszystko, co jest w waszej mocy, aby nasza ojczyzna i świat bardziej przypominały Chrystusowe królestwo sprawiedliwości, miłości i pokoju.


 


Drodzy Bracia i Siostry!


 


Niech w zachowaniu miłości wobec Maryi, Matki Kościoła. Niech w zachowaniu wierności i posłuszeństwa wobec Boga pomoże nam Eucharystia – Sakrament Miłości. Eucharystia jest zawsze osobowym spotkaniem z przychodzącym do nas Jezusem. Tym bardziej będziemy przypominać Chrystusa, im częściej będziemy Go przyjmować.


Jezus rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „Oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.


Również i my – jako uczniowie Chrystusa – bierzemy dzisiaj Maryję ze sobą: w nasze życie, do naszych domów. Biorąc dzisiaj Maryję do siebie, nazywając Ją naszą Matką wołamy jednocześnie za Sługą Bożym Janem Pawłem Wielkim: Maria, Totus Tuus! Maryjo, Cały jestem Twój! Amen.

Ks. Marcin Kołodziej
http://www.liturgiaecclesiae.pl.tl/Homilia,-%26%23346%3Bwi%26%23281%3Bto-NMP-Matki-Ko%26%23347%3Bcio%26%23322%3Ba.htm

avatar użytkownika intix

27. Historia święta NMP Matki Kościoła

Biskupi polscy ogłaszają święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła
List pasterski z 4 maja 1971 roku

Umiłowane Dzieci Boże!

Episkopat polski z dniem dzisiejszym ogłasza wiernym święto Maryi, Matki Kościoła, które ma być w diecezjach Polski obchodzone co roku, w poniedziałek po uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Dzień ten został wybrany dlatego, że Zesłanie Ducha świętego było początkiem działalności Kościoła.
Jak podają Dzieje Apostolskie, w momencie Zesłania Ducha Świętego, w Wieczerniku obecni byli wszyscy Apostołowie, którzy "trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi Jego" (Dz 1,14). Matka Najświętsza, Oblubienica Ducha Świętego, mocą którego w dniu Zwiastowania poczęła Jezusa Chrystusa, przeżyła w Wieczerniku wraz z Apostołami zstąpienie Ducha Miłości na Kościół. Od tej chwili Maryja, Wspomożycielka Wiernych i Matka Kościoła, towarzyszy Kościołowi, Słuszną jest więc rzeczą, aby każdego roku, zaraz po uroczystościach Zielonych Świątek, przypominać związek Kościoła z Matką Chrystusową.
W soborowej Konstytucji o Kościele czytamy: W swojej apostolskiej działalności Kościół słusznie ogląda się na Tę, co zrodziła Chrystusa, który po to począł się z Ducha Świętego i narodził się z Dziewicy, aby przez Kościół także w sercach wiernych rodził się i wzrastał (KK nr 65).

Starania Biskupów polskich o ogłoszenie Maryi Matką Kościoła

Maryja jest Matką Kościoła. Tytuł ten dawali Matce Najświętszej teologowie już od początków dziejów Kościoła, a w ostatnim stuleciu papieże : Leon XIII, Jan XXIII i Paweł VI.
Biskupi polscy złożyli Ojcu świętemu, Pawłowi VI Memoriał, z gorącą prośbą o ogłoszenie Maryi Matką Kościoła i oddanie ponowne Jej macierzyńskiemu Sercu całej Rodziny ludzkiej. Prymas Polski imieniem 70 Biskupów polskich w dniu 16 września 1964 roku, podczas trzeciej sesji soborowej, wygłosił przemówienie, uzasadniając konieczność ogłoszenia Maryi Matką Kościoła, szczególnie w chwili obecnej, w której dręczona i zagrożona ludzkość tak bardzo potrzebuje Matki. Powoływał się na doświadczenia naszego Narodu, dla którego Matka Chrystusowa, obecna w naszych dziejach, i zawsze przez nas wzywana, była ratunkiem, pomocą i zwycięstwem. Biskupi polscy zabiegali również bardzo o to, aby nauka o Matce Najświętszej została włączona do Konstytucji o Kościele, gdyż to podkreśla godność Maryi, jako Matki Kościoła i Jej czynną obecność w misterium Chrystusa i Kościoła.

Tak się też stało. Nauka o Matce Najświętszej weszła do Konstytucji Dogmatycznej o Kościele, a Ojciec Święty przychylając się do próśb Biskupów polskich, ogłosił Maryję Matką Kościoła. Uczynił to w Bazylice Watykańskiej, dnia 21 listopada 1964 roku, na zakończenie III Sesji Soboru i powierzył Jej cały rodzaj ludzki. Oto Jego słowa: Ku chwale więc Najświętszej Maryi Panny, oraz ku naszej radości, ogłaszamy Najświętszą Maryję Pannę Matką Kościoła, czyli całego Ludu chrześcijańskiego, zarówno wiernych, jak i pasterzy, którzy wszyscy zwą Ją swą Matką najmilszą. Ustanawiamy również, aby odtąd cały lud chrześcijański oddawał Matce Boga pod tym właśnie najmilszym Imieniem jeszcze większą cześć i do Niej zanosił swe prośby... Twemu Niepokalanemu Sercu powierzamy, o Bogurodzico Dziewico, całą ludzkość! Padło oficjalne oświadczenie: Kościół ma Matkę! Matka Chrystusowa jest Matką naszą. Radość Ojców Soboru była nieopisana. Można ją porównać tylko z radością, jaką wywołało na Soborze Efeskim w roku 431 ogłoszenie dogmatu o Boskim Macierzyństwie Maryi.

Na zakończenie Roku Wiary (w czerwcu 1968 roku), Ojciec Święty potwierdził swoje orzeczenie o Matce Kościoła w Wyznaniu Wiary, w tzw. Credo Pawłowym które w Polsce wielokrotnie było później powtarzane.
Episkopat Polski włączył nowe wezwanie do Litanii Loretańskiej : "Matko Kościoła, módl się za nami". wniósł równocześnie prośbę do Stolicy Świętej, aby wezwanie to znalazło się w Litanii odmawianej w Kościele Powszechnym, i aby Papież ustanowił Święto Matki Kościoła również dla całego Kościoła Powszechnego. Na razie Stolica Święta zezwoliła na wprowadzenie Święta Matki Kościoła w Polsce, które z radością będziemy jutro po raz pierwszy obchodzili, Ufamy, że w niedługim czasie, będzie ono rozszerzone na cały Kościół powszechny.

Wdzięcznym sercem zwracamy się ku Ojcu Świętemu Pawłowi VI, ale z największą wdzięcznością musimy się dzisiaj zwrócić ku samemu Chrystusowi, który Matkę swoją uczynił Matką naszą i Matką całego Kościoła. Wszak jest faktem, że Zbawiciel świata ogłosił Maryję Matką Kościoła, gdy z Krzyża Kalwaryjskiego skierował do Jana słowa, których treść ma za sobą na wieki powagę Konającego Jezusa Chrystusa: "Oto Matka twoja". Jeśli więc biskupi polscy zabiegali podczas Soboru i zabiegają obecnie o kult Maryi jako Matki Kościoła, to spełniają wolę Chrystusa wyrażoną Przezeń w chwili, gdy przez krwawą ofiarę na Krzyżu zbawiał świat.
http://liturgia.wiara.pl/doc/420400.Biskupi-polscy-oglaszaja-swieto-Najswietszej-Maryi-Panny-Matki
avatar użytkownika guantanamera

28. Niezwykła rozmowa...

To co od pewnego czasu fascynuje mnie i urzeka w dzisiejszej Ewangelii (J 2,1-11) to fakt, że rozmowa Matki z Synem odbywa się duchowo, poza słowami. "Matka Jezusa mówi do Niego: "Nie mają już wina"... Co znaczą te słowa? Mogły być wiadomością, że wesele zmierza ku końcowi, że trzeba się zebrać i iść. Ale Jezus w i e, że to jest wezwanie... i odpowiada na wezwanie. My o tym, co słowa Maryi naprawdę znaczą dowiadujemy się przecież dopiero z Jego odpowiedzi: "Jezus Jej odpowiedział: "Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja."
To z kolei brzmi jak odmowa, prawda? Ale Maryja w i e, wie bez słów, że Jej Syn się zgodził... Dlatego mówi: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie."
Jest kilka wydarzeń z wymianą myśli p o z a s ł o w a m i opisanych w Nowym Testamencie - jako pierwsze - rozmowa Matek i Dzieci w podczas Nawiedzenia świętej Elżbiety....

avatar użytkownika gość z drogi

29. Intix,Matka Jezusa,jest Matką wszystkich Kapłanów

tak zawsze słyszałam dawno temu w Domu...a poniedziałek,był Jej świetem,pamietam msze św odprawiane przez Stryja :)
serdecznie pozdrawiam :)

gość z drogi

avatar użytkownika guantanamera

30. Był 2 czerwca

2 czerwca. Tak jak dzisiaj - sobota. Usłyszeliśmy: Wołam ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!
 

Ja tak wołam dzisiaj...

avatar użytkownika gość z drogi

31. Był TAKI Dzień w Polsce i ja go też pamietam

Jego głos również....i te tłumy Polek i Polaków....
serd pozdr

gość z drogi

avatar użytkownika intix

32. Guantanamera

Dziękuję...
Wczoraj, bardzo późnym wieczorem, właściwie nocą, wysłuchałam kazania  wygłoszonego przez Ks. Michała Olszewskiego SCJ, w Dniu Zesłania Ducha Św. w Stopnicy-Kątach Starych, 27.05.2012 r. Teraz byłam na YT, żeby tu je zamontować...
Przypadek...? Myśli nasze...
Dziękuję także za Niezwykła rozmowa...
Powrócę...
Teraz dla Zainteresowanych kazanie, o którym wspomniałam...
Serdecznie Pozdrawiam...

avatar użytkownika intix

35. Zofio...

Był TAKI Dzień w Polsce i ja go też pamietam

***
Ja też... nigdy nie zapomniałam...
Głęboko w sercu zachowałam...

Serdecznie Pozdrawiam...

avatar użytkownika gość z drogi

36. Intix,mam złudzenie,ze Jego Usmiech

ciągle nam towarzyszy Mądry Uśmiech kochającego Ojca

serdeczności :)

gość z drogi

avatar użytkownika Maryla

38. Pięćdziesiątego dnia po swoim

Pięćdziesiątego dnia po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus zesłał Ducha Świętego na Maryję i Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku, wypełniając tym samym swoją obietnicę: „Gdy przyjdzie Duch Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie” (J 15, 26).

W dniu Pięćdziesiątnicy Kościół, ożywiony Duchem Świętym, rozpoczyna przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu wszystkim narodom.
Zielone Świątki, bo tak brzmi popularna nazwa dzisiejszej uroczystości, to jedno z najstarszych świąt Kościoła, obchodzone już w czasach apostolskich. Dzień ten posiadał wtedy praktycznie tę samą rangę, co uroczystość Paschy. W pierwszych wiekach w wigilię tego święta udzielano chrztu katechumenom. W średniowieczu istniał zwyczaj rzucania z sufitu kościoła, w trakcie odprawiania Mszy świętej, róż i innych kwiatów symbolizujących dary Ducha Świętego. W bazylikach i katedrach w czasie uroczystości wypuszczano z klatek gołębie: symbol Ducha Świętego.

Kościół przypomina, że Pięćdziesiątnica jest wypełnieniem i zakończeniem Świąt Paschalnych. Duch Święty – Nowe Życie w Chrystusie – był celem całej działalności Chrystusa. Zgodnie z obietnicą, po wywyższeniu Chrystusa na drzewie krzyża, gdy dostęp do Ojca został otwarty, a dziecięctwo Boże stało się rzeczywistością, posłany zostaje Duch Ojca i Syna, by prowadził dalej dzieło Jezusa.

Dzisiaj za pobożne, publiczne odmówienie całego hymnu: „O Stworzycielu Duchu, przyjdź…” można dostąpić odpustu zupełnego, pod zwykłymi warunkami.

brewiarz.pl

Veni Creator Spiritus - Hymn do Ducha Świętego

1. O Stworzycielu Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg,
Niebieską łaskę zesłać racz,
Sercom co dziełem są Twych rąk.

2. Pocieszycielem jesteś zwan,
I Najwyższego Boga dar,
Tyś namaszczenie naszych dusz,
Zdrój żywy, miłość, ognia żar.

3. Ty darzysz łaską siedmiokroć,
Bo moc z prawicy Ojca masz,
Przez Ojca obiecany nam,
Mową wzbogacasz język nasz.

4. Światłem rozjaśnij naszą myśl,
W serca nam miłość świętą wlej,
I wątłą słabość naszych ciał,
Pokrzep stałością mocy twej.

5. Nieprzyjaciela odpędź w dal,
I Twym pokojem obdarz wraz,
Niech w drodze za przewodem Twym
Miniemy zło, co kusi nas.

6. Daj nam przez Ciebie Ojca znać,
Daj, by i Syn poznany był,
I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch,
Niech wyznajemy z wszystkich sił.

7. Niech Bogu Ojcu chwała brzmi,
Synowi, który zmartwychwstał,
I Temu co pociesza nas,
Niech hołd wieczysty płynie chwał.
Amen.



Maryla

------------------------------------------------------

Stowarzyszenie Blogmedia24.pl

 

avatar użytkownika intix

39. @Maryla

Dziękuję za przywołanie wpisu, za wspólne modlitwy...
Serdeczne Bóg zapłać...

Pozwolę sobie załączyć tu dzisiejszy wpis:

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego czyli Zielonych Świątek

do którego też serdecznie zapraszam.

Pozdrawiam serdecznie... Świątecznie...:) Ciebie i Wszystkich, do których to Pozdrowienie dotrze.
Życzę Błogosławionej Niedzieli Zesłania Ducha Świętego...