Frank Spula, --- Prezes Kongresu Polonii Amerykańskiej --- odzyskał słuch.

Cud w KPA
Frank Spula, --- Prezes Kongresu Polonii Amerykańskiej --- odzyskał słuch.

My Polonia Amerykańska mamy dziś szczególny powód do radości. Okazuje się bowiem, że głoszenie cudów to nie tylko domena rządzącej dziś paczki w Polsce, która z pomocą mediów oraz więzniów zakładów karnych, wygrała wybory w pażdzierniku 2007 roku.

Jak pamiętamy, głoszone wówczas cuda w ciągu kilku miesięcy wyhamowały wzrost gospodarczy, a ceny żywności i koszty utrzymania rosły w zastraszającym tempie. Ekonomia nie miała żadnych szans rywalizacji z głoszonymi cudami. Dziś, po przeszło roku od premierowania ,,Słoneczka Peru” , Polska znalazła się na skraju tragedii, zagrożony jest byt narodowy.  Masowe zwolnienia, upadłości zakładów, tragiczna wręcz sytuacja w budżecie, są zaskoczeniem, tym bardziej, że ,,cudotwórca” prze wiele tygodni i miesięcy zapowiadał, że kryzys nas nie dotknie. Wróżenie Tuska z fusów, bo na ekonomii się zna, nie pomogło, nie reagował także na ostrą krytykę opozycji.

Jedyny cud który się powiódł i ma szanse dalszej realizacji to sprawne przywracanie agentów, donosicieli i tych, ze spalonych  WSI,-- szczególnie nocą.
Cuda mają to do siebie, że jak lotem błyskawicy potrafią przemieszczać się nie tylko z miasta na wieś, ze wsi do miasta, lecz także wędrować z kraju do kraju, a teraz, nawet z kontynentu na kontynent. Prawdopodobnie taki to własnie wędrujący cud rodem z Polski, trafił ostatnio Naczelnego Wodza Kongresu Polonii Amerykańskiej, Franka Spulę, prosto w  uszy. Zaczął nagle reagować na szelest, gdzie nie tak dawno jeszcze, przechodził zupełnie obojętnie wobec krzyków  Polonii.  Człowiek, który od jesieni 2005 roku  prezesuje w  KPA, po 4 latach absolutnej głuchoty na sprawy lustracji, samolustracji, nagle budzi się z letargu i proponuje współpracę, wysyłając dnia 29, stycznia, 2009 roku list do Prezesa Instytutu Pamięci Narodowj Janusza Kurtyki.
Szanowny Panie, to nie cud trafił Pana w uszy, to kolejny już raz zadrwił Pan [ Rezolucja KPA oddział Waszyngton w sprawie sytuacji w Polsce, luty 2008 ],  nie tyle z organizacji której Pan przewodzi, - zadrwił Pan z całej niezainfekowanej, czystej zdrowej Polinii, z Polonii zamieszkałej na gościnnej ziemi amerykańskiej, ---  także i ze mnie, bo ja też Polonia.

Zadrwił Pan też , z pionierów walki z patologią wśród całej Polonii  Amerykańskiej, która całe swe siły i zdrowie, poświęciła aby bronić emigrantów także z Polski, często nawet z nieudokumentowanym prawem pobytu, przed nieuczciwymi żerującymi na ich niewiedzy i strachu. Na ostatnim zjezdzie KPA zadrwił  Pan także z własnych członków,  którzy od lat są gorącymi zwolennikami usunięcia z organizacji komunistycznych agentów we własnych szeregach, domagając się obowiązkowej lustracji, samolustracji. Zadrwił Pan także i ze mnie, jako byłego działacza  Solidarności, więzionego przez komunistczną bezpiekę.

Prośba o współpracę wysłana przez Pana dnia 29- stycznia- 2009 roku do IPN na ręce Prezesa J. Kurtyki, za którą Pan z góry dziękuje www.polamcon.org jest w moich oczach zwykłym szmatławcem, nie wartym funta kłaków, bo np:  p. Bożena Kamińska, prezes CPS  która na ostatnim walnym zebraniu KPA zgłosiła wniosek o zrezygnowanie z lustracji,  w nagrodę wkrótce zostala wybrana Dyrektorem KPA d/s stosunków z Polską. 

  JEST   TO  SWEGO  RODZAJU   PARADOKS,   I   STOI   W  RAŻĄCEJ   SPRZECZNOŚCI   Z   PAŃSKIMI   DELKARACJAMI  
Żeby być wiarygodnym, nie trzeba najpierw pisać listów, Panie ,,Prezesie”. Należy najpierw zacząć od siebie, swojego otoczenia i całej zgrai ,, pseudo doradców” . Zobowiązać wszystkich do lustracji czy samolustracji, a tych ,,działaczy” którzy się nie poddadzą—natychmiast usuwać!!.
Pózniej Panie Spula zapukać do drzwi IPN-u, i na kolanach prosić o przebaczenie i współpracę.

Grzegorz  Michalski,   były członek Zarządu Regionu Wlkp NSZZ S, - pierwszej Solidarności -  były internowany.     Luty-06-2009
 

dostałam ten list meilem z prosba o zamieszczenie, co niniejszym czynię.