U B E C Y - VII

Co wlasciwie robil w ubecji Lukasiewicz Julian urodzony w Czynkiencie w 1899 r.? Skonczyl wyzsze studia medyczne i mogl uczciwie zarabiac na zycie. Tymczasem zaciagnal sie do ubecji i od maja 1945 r. pelnil funkcje szefa Samodzielnej Grupy Operacyjno-Ochronnej KWMO w Katowicach. W latach 1950s pracowal jako kierownik Gabinetu Fizykoterapeutycznego Wojewodzkiego Szpitala MSW Katowice. Niby swoj, ale nie do konca. W 1953 r. kadrowiec wydal o nim taka oto opinie: "Dotychczas jest bezpartyjnym, prawdopodobnie wierzacym katolikiem i uwazam, ze takze nie jest przyjacielem ustroju demokratycznego ".

Inny czlowiek po wyzszych studiach, Luczak Henryk urodzil sie w 1946 r. w Nysie. Ukonczyl wyzsze studia prawnicze. Od 1982 r.pracowal w KWMO Bielsko-Biala. W 1990 r. zostal naczelnikiem Wydzialu "C" WUSW Bielsko-Biala. Popracowal niedlugo, bo zostal zwolniony z pracy w 1990 r. w stopniu kapitana na zasadzie reorganizacji. Mial pewien dorobek. Jak wynika z opinii o nim: "Doprowadzil do ostatecznego rozpracowania i likwidacji wewnetrznej struktury RKW Trzeci Szereg "Solidarnosc", a takze przyczynil sie do aresztowania i skazania dwoch agentow CIA".

Dla odmiany kilku  funkcjonariuszy z niskim poziomem wyksztalcenia. Pierwszy z nich to Lyczko Serafin urodzony w 1912 r. w Strzemieszycach, pow.Bedzin. Slusarz z wyksztalceniem podstawowym. Juz 15 II 1945 r. byl referentem gminnym PUBP Bedzin. W maju 1946 r. jest juz zastepca szefa PUBP Bielsko. Jednak po kilku dniach zostal zwolniony dyscyplinarnie. Coz przeszkodzilo w tej kwitnacej karierze ? oto fragment opinii mjr. J.Wargina-Slominskiego, szefa WUBP w Katowicach: "Za niemoralne prowadzenie sie przeniesiony zostal z UB w Dabrowie Gorniczej do Pradnika, poczem wskutek czasowo okazanej poprawy przeniesiony zostal do UB w Bielsku. Ciagle upominania nie odnosza zadnego skutku. Po dlugiej obserwacji stwierdzic nalezy, ze jest zupelnie zdemoralizowanym i niepoprawnym. Przez chorobliwy pociag do kobiet i wodki wystawia Urzad na kompromitacje wsrod spoleczenstwa. Pracuje bezplanowo, w akcji odwazny. Oddany sprawie demokracji" Nie mogli go za to oddanie i odwage pozostawic w sluzbie? Moze wlasnie wstepowala w niego odwaga i wlewala sie odwaga dzieki temu, ze sie zanietrzezwial?

Natomiast inny fukcjonariusz "uczuciowo zwiazany z aparatem partyjnym i milicyjnym"  byl traktowany sprawiedliwie i dorobil sie stopnia majora. Byl to Machalski Zenobiusz urodzony w 133 r. w Zawierciu. Jego umysl byl niezapisana tablica, nie mial zadnego zawodu. Poziom umyslowy wystarczyl by zostac dowodca kompanii zOMO w Katowicach we wrzesniu 1975 r. Po trzech latach ten bystrzak zostaje zastepca dowodcy batalionu ZOMO. To on wraz ze swoimi ludzmi bil naszych gornikow i hutnikow.

Odszedl ze sluzby ze wzgledu na stan zdrowia w 1985 r. Pozostawil po sobie piekne wspomnienia. Wedlug opinii o nim; "Uczuciowo zwiazany z aparatem partyjnym i milicyjnym. Cechuje go rzeczowy stosunek do otaczajacej rzeczywistosci, ktora na codzien ocenia z pozycji marksistowsko-leninowskich. W ocenie zjawis politycznych i spolecznych jest pryncypialny i na pierwszym miejscu stawia zawsze dobro panstwa, calego spoleczenstwa i ustroju socjalistycznego". Brawo, obywatelu majorze!

Gdybym mogl, to wstawilbym sie za Kozlem Wladyslawem urodzonym  w 1893 r. Mial wyksztalcenie podstawowe i zawod malarza-lakiernika. Jeszcze sie wojna nie zkonczyla, a on juz przyszedl sluzyc w bezpiece. Od 10 II 1945 r. pracowal jako referent Sekcji IV WUBP Katowice. Nastepnie robil w PUBP Olesno. Jak mogli go zwolnic dyscyplinarnie juz w 1948 r.? A przeciez jeszcze w 1947 r. mial dobra opinie w "wojewodztwie". "[...] w okresie pracy przedwyborczej, mimo, ze nie pracowal na obwodzie, wybitnie odznaczyl sie przy rzetelnym wywiazywaniu sie ze swych obowiazkow jako kierownik grupy wypadowej, jak rowniez przy przeprowadzaniu rewizji i aresztow prewencyjnych...Nalezy podkreslic, ze specjalnie odznaczyl sie przy likwidacji bandy Pilarskiego".

Zrodlo:

Kadra bezpieki 1945-1990. Obsada stanowisk kierowniczych aparatu bezpieczenstwa w woj. slaskim/katowickim, bielskim i czestochowskim", red. Waclaw Dubianski, Adam Dziuba, Adam Dziurok, IPN Katowice 2009.