Co "2050" oznacza w nazwie partii Sz. Hołowni – czy to od Agendy 2050?

Agenda 2030 i agenda 2050

 

Powszechnie się zastanawiano skąd w nazwie partii Sz. Hołowni wziął się rok 2050. Niektórzy myśleli, że oznacza to dalekosiężne plany rozwoju tej partii, inni lekko sarkastycznie nazywali ją "Polską dwa pięćdziesiąt" odnosząc to do 2,50 PLN. Jeszcze inni uważali inaczej..  

 

Ale te wszystkie domysły i sugestie są - wedle mnie - całkowicie nieprawdziwie. 

 

Chodzi bowiem o globalistyczną Agendę 2050, której cele ugrupowanie Sz. Hołowni ma realizować. I tylko poprzez pryzmat tej agendy tak naprawdę można poznać prawdziwe cele funkcjonowania partii Sz. Hołowni. Wszystko inne jest picem i "biciem piany" dla zdobycia wyborców w obecnie realnej i przedwyborczej rzeczywistości politycznej.  

 

Jakież więc są cele tej chorej lewacko-postkomunistycznej agendy?

 

Tak naprawdę unijna, europejska Agenda 2050 jest kontynuacją ONZ-owskiej Agendy 2030 z 25 września 2015 roku. Została ona przyjęta jednogłośnie przez wszystkie 193 państwa członkowskie ONZ i rezolucja (agenda) ta nazwana została: "Przekształcamy nasz świat: Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030”. Ta z kolei jest kontynuacją Milenijnych Celów Rozwoju.

 

((Dygresyjnie. Jak słyszę o zrównoważonym rozwoju to mi "nóż się w kieszeni otwiera", bo pod tę nazwę można dosłownie podczepić wszystko, co sobie - szczególnie w UE - zieloni i czerwoni szaleńcy wymyślą w tych swoich doszczętnie zrytych umysłach ("łbach"). Przykładów można by mnożyć: od zrównoważenia kobiet w kwestii dostępności do swobodnej aborcji, zrównoważenia płci polegającego na możliwości jej wyboru i nachalnej promocji zboczeń seksualnych jak LGBTQ+ poprzez  zrównoważenie w zakresie bzdurnej ochrony klimatu i zeroemisyjności pod względem CO2 aż do jedzenia robaków i wyeliminowania mięsa czy mleka z ludzkiej diety i reglamentowania odzieży. A to tylko niektóre z ich pomysłów i ciągle powstają nowe)). 

 

I cóż to możemy znaleźć w tej Agendzie 2030? [1].

 

Zawiera ona 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju i 169 powiązanych z nimi zadań. Proponuję przeczytać te cele, bo one oddają sposób życzeniowo-nierealnego myślenia współczesnych globalnych elit i potencjalnie generują rozwiązania szczegółowe dla wszystkich państw na świecie. 

 

Na pierwszy rzut oka te górnolotne cele wydają się jak najbardziej słuszne, ale najważniejsze jest to, jak rozumieją je zielono-czerwone elity i co się pod nimi kryje. 

 

 

Warto zwrócić uwagę na powtarzające się dwa słowa: "zrównoważony" i "inluzywny". Teoretycznie idea zrównoważonego rozwoju społeczno-ekonomicznego zakłada taki rozwój, który zaspakajając potrzeby współczesnych społeczeństw, nie będzie jednocześnie ograniczał możliwości rozwojowych przyszłych pokoleń. Obejmuje równoległy rozwój gospodarki, społeczeństwa i środowiska. Natomiast inkluzywność ogólnie - w przeciwieństwie do ekskluzywności – oznacza postawy włączające powszechnie wszystkich ludzi i dotyczą całości społeczeństwa oraz charakteryzują się powszechną i wzajemną tolerancją niezależnie od płci, wieku, niepełnosprawności, narodowości, przynależności etnicznej, orientacji seksualnej, pochodzenia kulturowego i typu osobowości. 

 

Tak naprawdę "zrównoważoność" obejmuje przede wszystkim terroryzm środowiskowo – ekologiczno – klimatyczny i walkę ze śladem węglowym oraz fanatyczne dążenie do tzw. zeroemisyjności CO2. "Inkluzywność" zaś obejmuje przede wszystkim ideologiczną tzw. tolerancję represywną, czyli  lewacką nietolerancyjność mniejszości wobec większości [2]. Sumując te dwie postawy w końcu możemy zrozumieć ten nacisk lewaków na promowanie: ideologii gender, LGBTQ+, multikulturowości, powszechnej edukacji seksualnej i seksualizacji dzieci, wolnego wyboru płci,  aborcji, eutanazji, depopulacji czy New Age oraz ich walkę z: tradycyjną rodziną, chrześcijańską wiarą, etniczną narodowością, państwami narodowymi czy z wolnością i własnością prywatną [3].

 

Tyle tylko, że szczegółowe wytyczne Agendy ONZ nie są obligatoryjne i mogą być swobodnie pomijane przez takie państwa jak np.: USA, Kanadę, Meksyk, Kubę, Chiny, Rosję, Iran, Indie, Japonię, obydwie Koree, Brazylię, Argentynę, Wielką Brytanię i Australię, Arabię Saudyjską oraz w jeszcze innych krajach. 

 

Tak naprawdę całkowicie Agendę 2030 przyjęła Unia Europejska, która wygenerowała i wypluła z siebie jej rozszerzoną kontynuację w postaci "Długoterminowej unijnej strategii 2050" (Agendy 2050) [4], której celem jest osiągnięcie w 2050 roku tzw. "zeroemisyjności" CO2, czyli takiego stanu by  osiągnąć stan neutralny – emitować i pochłaniać tyle samo CO2. 

 

Najbardziej śmieszne w tym wszystkim jest to, że cała UE (27 państw) emituje około 7% całości światowej  antropogenicznej emisji CO2. Może to prowadzić do stwierdzenia, że UE wcale nie chodzi o dobro klimatu, ale przede wszystkim o możliwość uzyskiwania dodatkowych dochodów np. z unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji CO2 (EU ETS). Ponadto nawet jeżeliby UE faktycznie w 2050 roku uzyskała neutralność klimatyczną to nie miałoby to żadnego wpływu na klimat całej naszej planety. Warto w tym miejscu dodać, że UE jest na trzecim miejscu pod względem emisji CO2. Innymi krajami o wysokiej emisji CO2 są: Chiny (33% procent światowej emisji), USA (13%), Indie (7%), Rosja (5%), Japonia (3%), Iran (2%) czy szczegółowo wyodrębniając Niemcy (2%) [5]. Polska emituje około 0,8 - 0,9% całości światowej emisji C2 (sic!!!). 

 

Ostatnio elity unijne  – co wydaje się symptomatyczne – zmieniły swoje nazewnictwo: z walki z emisją CO2 na walkę z emisją gazów cieplarnianych i ze śladem węglowym. W przyszłości może to być istotne, bo może się okazać, że nie tylko CO2 będzie podlegało redukcji. 

 

Ogólnie cele unijnej Agendy 2050 są następujące:

 

1. Maksymalizacja korzyści płynących z efektywności energetycznej, w tym budynków bezemisyjnych,

2. Maksymalizacja wykorzystania odnawialnych źródeł energii i energii elektrycznej w celu całkowitej dekarbonizacji dostaw energii w Europie,

 

3. Przyjęcie czystej, bezpiecznej i opartej na sieci mobilności,

4. Konkurencyjny przemysł unijny i gospodarka o obiegu zamkniętym jako kluczowy czynnik umożliwiający ograniczenie emisji gazów cieplarnianych,

5. Rozwój odpowiedniej infrastruktury sieciowej i wzajemnych połączeń,

6. Czerpanie pełnych korzyści z biogospodarki i tworzenie niezbędnych pochłaniaczy dwutlenku węgla,

7. Wyeliminowanie pozostałych emisji CO2 dzięki wychwytywaniu i składowaniu dwutlenku węgla,

8. Inwestowanie w zrównoważone społeczeństwo 

 

Zastanawiam się nad unijną taśmową produkcją takiego klimatycznego i nieosiągalnego bełkotu, ale to właśnie on generuje takie pomysły jak: likwidację samochodów i samolotów spalinowych, likwidację hodowli zostawiających "ślad węglowy" bydła, trzody chlewnej i drobiu a tym samym zmuszenie nas do diety wegańskiej czy wegetariańskiej albo "robalowej" i bezmlecznej , ograniczenie liczebności - wydychających CO2 - ludzi na świecie czy też radykalne ograniczenie konsumpcji wszelkich dóbr jak to zostało zapisane m.in. w raporcie C40 Cities. 

 

 

Dokąd to wszystko zmierza?