Bo "Krzyśki to fajne chłopaki są" ;))

Tak trochę autoironicznie i z pokorą. 

25 lipca jest w Kościele Rzymskokatolickim wspomnieniem św. Krzysztofa i ten dzień w przypadku większości Krzysztofów jest obchodzony jako dzień ich imienin. W Kościołach Katolickich często po Mszy Świętej święci się pojazdy. 

Wg. legendy o św. Krzysztofie poniósł on męczeńską śmierć w roku około 250 n.e. za panowania Trajana Decjusza w Licji w Azji Mniejszej. Według zaś legend świeckich był olbrzymem: miał cztery metry wzrostu i niezwykłą siłę, dzięki której przenosił pielgrzymów przez rzekę. 

We wschodnich ikonach – greckich czy bułgarskich – święty przedstawiany jest jako rycerz o psiej głowie (Cynocefal), trzymający w jednej dłoni włócznię, a w drugiej tarczę lub krzyż. Wyobrażenie to związane było z panującą wersją legendy o chłopcu, nazwanym przez rodziców imieniem Reprobus (rieprew, niegodny, odrażający) z powodu nie tylko olbrzymiego wzrostu i siły, ale również niekształtnej głowy przypominającej psi łeb. Męczeńską śmiercią miał przebłagać Boga, by dał mu duszę. Poddany torturom, zanim został ostatecznie ścięty mieczem lub spalony na stosie.

Na liście najpopularniejszych polskich imion w 2019 r. Krzysztof zajmuje 2. miejsce wśród imion męskich; imię to nosiło 608 866 mężczyzn [1].

To tyle informacji z Wikipedii a ja życzę wszystkim setkom tysięcy Krzysztofom radości każdego dnia, zdrowia, poczucia wolności i bycia szczęśliwym na tym ziemskim padole. A sobie tego, aby spoglądając w lustro widzieć siebie jako człowieka przyzwoitego i z uśmiechem oceniającego swoje upływające dni życia.  

[1] https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof

© Krzysztof Jaworucki (krzysztofjaw)

http://krzysztofjaw.blogspot.com/ kjahog@gmail.com