Moc rektorska w niemocy

Moc rektorska w niemocy

Często słyszymy, że o zmarłych albo mówimy dobrze, albo wcale, z czym się nie zgadzam, bo wtedy zakłamujemy historię i wiedzę o naturze człowieka.

Zresztą tej zasady nie respektuje Kościół i niemal codziennie przypomina co takiego uczynił Piłat, w końcu zmarły jakieś 2000 lat temu, a przynajmniej w Wielki Tydzień wypomina i to świętemu Piotrowi, że się zaparł, co chwalebne nie było, choć pokazuje, że człowiek jest słaby, ale od swoich słabości w życiu może się wyzwolić.

Nie wszyscy są do tego zdolni, a wielu nawet nie usiłuje i przechodzi na drugą stronę w stanie zniewolenia swoimi słabościami, a nawet niecnymi postępkami.

Biogramy na ogół takie czyny pomijają i trudno w nich znaleźć prawdę. Taki stan rzeczy jest standardem w polskim świecie naukowym, mimo że to świat naukowy jest od tego aby prawdy poszukiwać i uczyć tego innych, a ukrywanie, czy prawdy zakłamywanie, taki świat dyskwalifikuje.

Niestety żyjemy w takich czasach, kiedy kłamstwo jest nobilitowane, a ujawnianie prawdy karane. W polskim świecie nauki strażnikami takich antywartości są nader często rektorzy polskich uczelni, którzy za nic w świecie, a w każdym razie za cenę swoich gronostajów, nie chce poznać prawdy i pracowników „nauki”, prowadzących tak badania, aby czasem prawdy nie poznać, na swoich uczelniach zatrudniają/wyróżniają/nobilitują.

Ostatnio na drugą stronę przeniósł się jeden z wybitnych architektów polskiego życia akademickiego i o jego funkcjach, zasługach, wyróżnieniach mamy moc informacji, choć wielu, i to istotnych brakuje, stąd obraz jego dokonań na tym ziemskim padole odbiega od rzeczywistości. Obraz tak został pokiereszowany, że chyba będzie trudny do odtworzenia.

Rzecz dotyczy Franciszka Ziejki, b. rektora najstarszej polskiej uczelni, którą mieli stanowić nauczani i nauczający poszukujący wspólnie prawdy, ale dawno już nie stanowią i nie są w stanie realizować maksymy tej uczelni Plus ratio, quam vis, a właściwie realizują ją na odwrót, co dla świata odwróconych wartości, wcale nie budzi nawet zdziwienia. [ https://jubileusz650uj.wordpress.com/]

Rektor Franciszek Ziejka w czasach przed-rektorskich, jak wynika z prac IPN, wcielił się w inną postać, o jakże znamiennej nazwie –„Zebu” – por. Franciszek Ziejka, rektor, który ma dowód (?) na niewinność w swoim rękopisie znalezionym w garażu, KO‚Zebu’ https://lustronauki.wordpress.com/2008/10/08/franciszek-ziejka-rektor-ktory-ma-dowod-na-niewinnosc-w-swoim-rekopisie-znalezionym-w-garazu/ , Agenturalna sprawa K.O. ‚Zebu’ – Franciszka Ziejki, b. Rektora UJ https://lustronauki.wordpress.com/2013/11/21/agenturalna-sprawa-k-o-zebu-franciszka-ziejki-b-rektora-uj/, bo pod takim wcieleniem występuje w aktach IPN, ale do końca tego wcielenia nie poznaliśmy.

W tej sprawie „Sąd Okręgowy w Krakowie w wyroku uznał w środę (24 czerwca), że Franciszek Ziejka, były rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego nie jest kłamcą lustracyjnym. Inaczej twierdził prokurator Instytutu Pamięci Narodowej i dla profesora chciał trzyletniego zakazu pełnienia funkcji publicznych. Lustrowanego nie było w sądzie. Wyrok nie jest prawomocny.” [Gazeta Krakowska 24 czerwca 2020 r. https://gazetakrakowska.pl/sad-byly-rektor-uj-franciszek-ziejka-nie-jest-klamca-lustracyjnym/ar/c1-15044482 ]. W obecnym stanie rzeczy wszystko przeszło na barki sądu niebieskiego, na co zresztą liczył oskarżany rektor [… dokumenty, jakie znalazły się w archiwum IPN na mój temat, były przez SB preparowane. Jestem zresztą gotów przysiąść na Sądzie Ostatecznym. – Dziennik Polski, 9 lutego 2008 ]

Rzecz jasna biogramy o tym epizodzie milczą, mimo że to nie były czasy tak odległe jak czasy Piłata, czy św. Piotra.

Co więcej, b. rektor był wielce zasłużony dla zakłamywania najnowszej historii swej uczelni wspierając w tym dziele innego profesora UJ [ POWRACAJĄCA FALA ZAKŁAMYWANIA HISTORII https://wobjw.wordpress.com/2010/01/01/powracajaca-fala-zaklamywania-historii/ , Lustracja dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego – https://blogjw.wordpress.com/2009/03/25/lustracja-dziejow-uniwersytetu-jagiellonskiego/, List do Polskiej Akademii Umiejętności w sprawie wycofania z obiegu edukacyjnego ‚Dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego’ https://blogjw.wordpress.com/2009/08/05/list-do-polskiej-akademii-umiejetnosci/  i był skutecznym strażnikiem archiwów uczelni przed poznaniem ich zawartości przez wypędzonych w czasach PRL  z uczelni –  CO SŁYCHAĆ POD DYWANEM ? https://wobjw.wordpress.com/2009/12/30/co-slychac-pod-dywanem/ czym udowodnił [i nie tylko on] ze gdzie jak gdzie, ale na UJ prawo „jaruzelskie” jest przedkładane ponad Konstytucję III RP.

We wspomnieniach o b. rektorze zainteresował mnie wpis na FC kolegi Bogdana Gancarza, jako że wnosi on nieznane, czy mało znane fakty z kadencji rektorskiej, ale i obrazuje w szerszym kontekście prawdziwą naturę III RP.

Otóż jak pisze kolega „ Zmarły prof. Franciszek Ziejka był niegdyś m.in. kuratorem mojego męskiego Krakowskiego Chóru Akademickiego przy Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2003 r. w trakcie jubileuszu 125-lecia KCHA, „mocą swej władzy rektorskiej”, cofnął naganę którą chór otrzymał w 1938 r. od rektora Tadeusza Lehra-Spławińskiego….. W trakcie inauguracji roku akademickiego 1938/39, chór po wykonaniu hymnu „Gaude mater Polonia” wyszedł z auli i nie było komu wykonać na koniec hymnu państwowego. Ówczesny rektor zganił za to chór surowo na piśmie zaznaczając, że „niniejsze pismo winno być przechowywane na stałe w aktach Stowarzyszenia”. Rektor Ziejka uznał, że całą późniejszą swą działalnością m. in. w czasach stalinowskich, chór dowiódł wierności uniwersytetowi, stąd jego symboliczna decyzja o cofnięciu nagany.”

Bardzo to piękne wydarzenie obrazujące moc władzy rektorskiej w III RP. Niestety tylko w stosunku do krzywdzących decyzji z czasów II RP !

III RP nie zachowała ciągłości prawnej z II RP, więc taka decyzja nie stanowiła nadużycia władzy rektorskiej.

B. rektor wykazał także moc, aby Prezes IPN, Kustosz Pamięci Narodowej, Janusz Kurtyka w 2010 r. po tragedii smoleńskiej nie spoczął w krypcie kościoła św. Piotra i Pawła https://www.rp.pl/artykul/465214-Krypta-nie-dla-Janusza-Kurtyki.html https://krakjw.wordpress.com/2010/04/21/pozegnanie-janusza-kurtyki/ ; https://krakjw.wordpress.com/2010/04/23/pozegnanie-kustosza-pamieci-narodowej-janusza-kurtyki/ .

Niestety ten sam rektor nie miał mocy, a nawet jeśli miał, to nie miał zamiaru jej użyć, aby uchylić opinie anonimowych ciał z czasów „jaruzelskich” realizujących dyrektywy zorganizowanej grupy przestępczej o charakterze zbrojnym. [Dostęp do teczek akademickich, na przykładzie UJ, za panowania rektora Franciszka Ziejki – https://nfapat.wordpress.com/2008/08/21/dostep-do-teczek-akademickich-na-przykladzie-uj-za-panowania-rektora-franciszka-ziejki/], Jak Senat Uniwersytetu Jagiellońskiego kieruje się zasadą PLUS RATIO QUAM VIS-https://nfapat.wordpress.com/2008/08/23/jak-senat-uniwersytetu-jagiellonskiego-kieruje-sie-zasada-plus-ratio-quam-vis/

Sfabrykowane, anonimowe opinie stanowiły podstawę do podejmowania decyzji o wypędzeniach z UJ niewygodnych dla komunistycznego systemu kłamstwa nauczycieli akademickich i niszczenia warsztatów ich pracy. A rektor mający nie tylko służbowy, ale i zwykły ludzki obowiązek poznania prawdy, za nic w świecie nie chciał jej poznać,  a nawet na ten temat rozmawiać. [Czyżby tytuł profesora honorowego był rekompensatą za brak honoru ? https://blogjw.wordpress.com/2012/10/24/czyzby-tytul-profesora-honorowego-byl-rekompensata-za-brak-honoru/].

Mocą władzy rektorskiej uchylał w III RP decyzje z II RP, ale nie z PRL !

Można zatem ocenić, że b. rektor UJ w czasach swej kadencji [podobnie zresztą jak inni – wcześniejsi i późniejsi rektorzy UJ] dowiódł wierności antywartościom państwa komunistycznego.

I taki stan rzeczy wielu się bardzo podoba.