Żydowska królowa szmalcowników

Porównuje się czasem żydowskich szmalcowników z polskimi. Jest to niesprawiedliwe - dla tych drugich. Polski szmalcownik jest słabo znany z nazwiska. Prawdę mówiąc, żaden  nie wbił się w pamięć. I trudno jest mieć takie wymagania. Jakiś chytry i pazerny Józiek z Baraniszcz czy czegoś takiego, mógł wydać jakiegoś chowającego się u sąsiadów Żyda czy rodzinę żydowską. Wynik mógł być większy, gdy doniósł Niemcom na grupę kilkunastu nieszczęśników chowających się w lesie. Mowa o kilkunastu, najwyżej kilkudziesięciu osobach.

Szmalcownik z miasteczka czy miasta miał większe szanse, tyle, że jak był zbyt aktywny, to spotykał go wyrok potężnego Polskiego  Państwa Podziemnego  i go odstrzeliwano. Na rekord i sławę nie mógł liczyć. Nikt nie napisał ich biografii czy książek opartych na ich działalności. Nie mówiąc już o sztukach teatralnych.

Jak się to ma do listy znanych żydowskich szmalcowników? Wstępną galerię przedstawię w niedalekiej przyszłości. Są to uznane sławy. Dziś przedstawię tylko jedną z nich.

Stella Goldschlag urodziła się w Berlinie w 1922 r. Jej rodzice należeli do klasy średniej i starali się uchylić nieba swemu dziecku. Miała to, czego zapragnęła. W szkole uważana była za "Marilyn Monroe". Była wybitnej urody: wysoka, szczupła, blondynka, długie nogi. Obiekt chłopięcych marzeń.

Nasilenie prześladowań Żydów w Niemczech i późniejsza ich eksterminacja zmieniły sytuację. Goldschlag uczęszczała do szkoły projektowania mody "Feige und Strassburger", gdzie jednocześnie dorabiała pozując nago  jako modelka. Gdy nakazano Żydom noszenie Gwiazd Dawida i wprowadzono inne obostrzenia, Goldschlag "zanurkowała", a jej rodzicow wysłano do obozu koncentracyjnego w Theresienstadt, gdzie stracili życie.

W dniu 2 VII 1943 została aresztowana w kawiarni. Sprzedał ją znajomy, który okazał się być gestapowskim szpiclem. W więzieniu piękność skaperowano do służby. Uczynił to SS-man Felix Lachmuth. Została "greiferem" (inna nazwa to "haescher"), czyli łapaczem Żydów. Niższe rangi to: "fahnder" (wywiadowca) i "spitzel" (szpicel). Dano jej gestapowską legitymację i pistolet. Mogła przystąpić do dzieła.

Urodziwa łapaczka miała szerokie pole do działania. Przed wojną żyło w Niemczech pół miliona Żydów, z czego 173 000 asymilowanych. Część z nich weszła w małżeństwa mieszane, które to stanowiły pewien problem dla niemieckich decydentów w czasie konferencji Wannsee. Większość Żydów zarejestrowała się. Część zaczęła się ukrywać. Sami nazywali się "U-boots", czyli łodziami podwodnymi. Takich osób było w Berlinie 18 300, co stanowiło spore żerowisko dla żydowskich szakali na nich polujących.

S.Goldschlag udawała, że jest "U-bootem". Najpierw doniosła Gestapo na swoich kolegów i koleżanki ze szkoły żydowskiej, do której kiedyś uczęszczała. Ofiary wypatrywała w tłumach, kolejkach, restauracjach. Jedną rodzinę żydowską dostrzegła w operze i aresztowano ją w czasie przerwy w spektaklu. Uczęszczała też na pogrzeby ludzi z małżeństw mieszanych. Śmierć Niemki czy Niemca prowadziła do utraty korzystnego statusu żydowskiego współmałżonka. Za jednego zadenuncjowanego Żyda dostawała 300 marek.

Szkolna "Mailyn Monroe" była uzdolnioną agentką. Talent wspierali sami mocodawcy dostarczając jej informacji. Najcześciej podaje się, że jej ofiarą padło do 3 000 Żydów. Rzadziej podaje się przedział 600-3 000. Z daleka  widać, że to inna liga niż amatorszczyzna polskich szmalcowników. Kiedyś w czasie jednej tylko nocy wydała 62 Żydów. To więcej niż rekord najwydajniejszego pazernego, zbrodniczego cwaniaczka z Polski.

Osiągnięcia S.Goldschlag wywarły duże wrażenie na Niemcach. Nazywano ją "Blondynka-Trucizna" (Blond Poison). Jej wydajność wzrosła, gdy poznała innego Żyda, Rolfa Isaaksohna, którego skaperowała do paskudnej roboty i poślubiła. Razem obrabiali bogatszych Żydów z kosztowności. Jak sie miało pistolet i legitymację Gestapo, to możliwości były duże. "Greifer" Isaaksohn miał też niezły dorobek, przypisuje mu się 2 000 ofiar.

Piękna Trucizna działała do marca 1945 r.  Małżonkowie rozstali się. Małżonek udał się w kierunku wybrzeża Bałtyku. Widziano go z walizką pełną pieniędzy.Potem ślad po nim zaginął. Zaś Goldschlacht ukrywała się w lasach w okolicy Brandenburga. Złapana odsiedziała 10 lat w ciężkich rosyjskich obozach pracy.

Żydowska łapaczka miała w sumie 5 mężów. W 1994 r. popelniła samobójstwo wyskakując z okna swego domu we Freiburgu.

W 1992 r. wydana została książka zawierająca biogarfię zbrodniczej Żydówki. Jej autorem był Peter Wyden, szkolny kolega, który wraz z rodziną wyemigrował przed wojną do Stanów Zjednoczonych. Tytuł książki: "Stella:One Woman's True Tale of Evil, Betrayal, and Survival in Hitler's Germany". Licząca 382 strony książkę opublikowali znani i cenieni wydawcy, Simon&Schuster. Nie ulega więc wątpliwości, że  postać "bohaterki" jest dość znana w świecie, na czele z USA i Izraelem. Nawiasem mówiąc, Wyden podaje w swej książce różne inne interesujące informacje. A to, że Żydzi w przedwojennym Berlinie opanowali handel, wszystkie domy towarowe i większość sklepów należała do nich. Wydawcami wszystkich gazet byli Żydzi. Zaś w Auschwitz odbywaly się mecze piłkarskie pomiędzy Żydami obslugującymi krematoria a SS-manami. Daje też namiar na innego żydowskiego szmalcownika-zawodowca. Niejaki Neuwek osobiście wymusił okup od 511 Żydów, których nazywał swoimi "klientami".

Joseph Kanon opublikował książkę pt. "Good German", w której występuje Renate Naumann. Jak wszyscy wiedzą jej pierwowzorem była Stella Goldschlag.

Kilka lat temu wystawiono w Berlinie musical pt. "Stella: the Blond Poison of Kurfurstendamm". Prezentowano go później w innych miastach niemieckich. Fragment na video#2.

Obecnie sławę żydowskiej łapaczki szerzy sztuka przewidziana dla teatru jednego aktora. Nosi tytuł: "Blond Poison", a jej autorka jest Gail Louw. Trudno wyliczyć wszystkie teatry i wykonawczynie. Poprzestanę na kilku: Devonshire Park Theatre, Eastbourne, UK (2011); Belinda Giblin,Old Fitz Theatre (2015); Sydney Opera House -video#1; Fiona Ramsay w Standton's Auto@General Theatre on the Square, Republika Poludniowej Afryki -2016).

I niech tak dalej idzie. Niech rośnie sława Królowej Szmalcowników.

Zaś w Polsce nakręca się i wyświetla nieszczęsne "Pokłosie".