O "W tyle wizji"

Już  prawie dwadzieścia miesięcy leci w TVP program publicystyczny "W tyle wizji". W zamierzeniu miał być dowcipny i umiarkowanie szyderczy i taki też jest. Polubiłem go i od dawna oglądam go wieczorami na internecie.

Nie mam skali porównawczej z podobnymi programami zamieszczanymi na innych stacjach telewizyjnych. Bardzo dawno widziałem kawałek "Szkła kontaktowego" i kawałek podobnego programu gdzieś indziej. Prowdzący byli odpychający, coś złego z nich promieniowało. 

W "naszym" programie mam swoje sympatie i antypatie. Na jednym krańcu jest Rafał Ziemkiewicz, na drugim Marcin Wolski.  Ten pierwszy imponuje dowcipem i nietuzinkowymi skojarzeniami. Drugi słabo mi pasuje do programu. Najpierw, z powodu niezbyt dobrej aparcycji, którą  wypada mieć, gdy chce się występować w Telewizji. Red. Wolski ma złą dykcję, nie mówi płynnie i często przerywa partnerowi/ce.

Na samej górze, po red. Ziemkiewiczu znajdują się dwie panie: Dorota Łosiewicz i Magdalena Ogórek. Red. Łosiewicz stwarza wokół siebie bardzo przyjemną atmosferę, ludzi traktuje niemal z odcieniem macierzyństwa. Czasem ten luz jest protekcjonalny w stosunku do krytykowanych. Taki styl mają często ludzie wysokiego wzrostu, a właśnie ona jest stosunkowo wysoka.

Magdalenia Ogórek też jest ozdobą programu. Wyróżnia ją duża wrażliwość,delikatność. Nie brakuje jej też całkiem dużej wiedzy. Podobnie jak i D.Łosiewicz zmuszona jest tolerować przerywających jej mężczyzn - kolegów redaktorów. Nie zważając na to są one idealne do współpracy, bo w rozmowie jakby podawaly piłę strzelcowi, który dostaje punkt zaczepienia do dowcipnej kontynuacji.

Z kolei red. Stanislaw Janecki myśli bardzo przenikliwie i ma bardzo dobrą pamieć. Gra indywidualnie, skupia się na swoich wypowiedziach rzadko rozwijając myśli partnera/ki czy podsuwając słowa do łatwej,żartobliwej kontynuacji.

Z dwóch pozostałych panów znacznie wyżej stawiam red. Krzysztofa Faucette niż Wiktora Świetlika. Ten pierwszy bardzo dobrze dostosował się do odgrywanej roli, zaś drugi jest bardziej gadułką.

Uważam, że najbardziej zgraną par stanowią D.Łosiewicz i K.Faucette, zaś najgorszą: M.Wolski z S.Janeckim. Ten drugi ma wygląd trochę jak ptak bystro mrugając oczyma. zaś pierwszy ma jakiś problem z prawym okiem i w ogóle jest jakiś taki oklaply. Ożywia się, gdy stara się powiedzieć coś dowcipnego i wtedy z tego się śmieje.

Dzwoniący do studia słuchacze są bardzo nierówni. Ogólnie rzecz biorąc, kobiety są lepsze, bardziej elokwentne. Wśród mężczyzn trafiają się czasem przedziwne typy. A to jakiś z Legionowa odpytywujący  jak prokurator, a to jakiś gamon gdzieś z Sudetów, nie potrafiacy mówić. 

Zarówno mężczyźni jak i kobiety marnują czas gadając, że wiele razy dzwonili zanim się im udało.

Znacznie lepsi od dzwoniących są przesylający komentarze przez internet. Najbłyskotliwszy jest Juliusz Werner. Niezła jest Hiacynta Bukiet.

No i na tyle plotek.