Tolerancja / Толерантность

Wiersz „Tolerancja” jest jednym z wierszy autorskich 
zamieszczonych w Antologii „Zmartwychwstać przed śmiercią” (2017).
Odzwierciedla czasy, w których przyszło nam żyć…
Nie ma znaczenia ile zamachów w Europie, bo każdy kolejny powoduje powiększanie czegoś tak okrutnego jak brak emocji wśród dziennikarzy i polityków. Kolejny incydent, ciężarówka nazwana vanem, ponad 30 centymetrowe noże i pasy wokół talii, ale to przecież tylko gadżety...

Tolerancja
 

pogasły ostatnie gwiazdy 
trzeszczą niedomknięte okiennice 
ciekawość przygląda się ramionom drzew
rozpacz wyciąga swe dłonie daleko
stron świata jest więcej niż cztery
Wańka wstańka Wańka 
noc rzeźbi pejzaż niespokojny
poduszka wsłuchana w krzyk nocy
bezgwiezdna dzisiejsza czerń 
nie ma nie ma nie ma 
nas mnie ciebie nie ma
konary uderzają w okno
jęczy przeźrocze istnienia
bezlitosny wiatr 
wyrwane korzenie
łzą przyprószony policzek
przywarł niepokojem
b e z s e n n o ś ć
Wańka wstańka Wańka
wczoraj myśliwy zabił zwierzę
przedwczoraj zadźgano człowieka
miesiąc temu rozerwało dziecko
tydzień jak wysadzono krzyż
on i ona już zapomnieli
telefon fotografia telefon
dziecko torebka buty nagość
krew dużo krwi bo noc taka czarna
przyzwyczajeni nieczuli odczłowieczeni
beznamiętne bezsensowne zmanierowane
oszukane i przygotowane na kolejne
tsunami krwi z wyrwanych dziś drzew
t o l e r a n c y j n i
wsiąkają w ziemi nienasycenie
apetyt ma swój kolor
śmieje się wiatr a może
to twój chichot za oknem
Wańka wstańka Wańka
stron świata jest więcej niż cztery
rozpacz wyciąga swe dłonie daleko
ciekawość przygląda się ramionom drzew
trzeszczą niedomknięte okiennice
gwiazdy ostatnie pogasły

(C) Irena Ewa Idzikowska,
              11 stycznia 2017

Wiersz w języku rosyjskim:


Толерантность

погасли последние звезды
скрипят приоткрытые ставни
любопытство присматривается к рукам деревьев
отчаяние далеко вытягивает свои руки
сторон света больше чем четыре
Шалтай Болтай Шалтай
ночь лепит пейзаж беспокойный
подушка вслушивается в крик ночи
беззвездна сегодняшняя чернота
нет нет нет
нас меня нет
ветви бьют в окно
стонет прозрачность существования
беспощадный ветер
вырванные корни
слезой покрытая щека
слепила тревогой
б е с с о н н о с т ь
Шалтай Болтай Шалтай
вчера охотник убил зверя
позавчера зарезали человека
месяц назад разорвало ребенка
неделя как взорван крест
он и она уже забыли
телефон фотография телефон
ребенок сумка обувь нагота
кровь много крови ведь ночь так черна
привыкшие бессердечные обесчеловеченные
бесстрастно бессмысленно манерно
обманутые и готовые к следующему
цунами крови из вырваных сегодня деревьев
т о л е р а н т н ы е
впитываютcя в землю ненасытности
аппетит имеет свой цвет
смеется ветер а может
это твой хохот за окном
Шалтай Болтай Шалтай
сторон света больше чем четыре
отчаяние далеко вытягивает свои руки
любопытство присматривается к рукам деревьев
скрипят приоткрытые ставни
погасли последние звезды

© Ирена Эва Идзиковска,
11 января 2017
 
Przetłumaczyła na język rosyjski Anahit Hakobyan