Święty Archanioł Gabriel

.

       Archanioł Gabriel

       (Roku Pańskiego pierwszego)

       W czasie świętej postnej ciszy, w czasie pokuty i lubej nadziei pojednania się ze sprawiedliwością Bożą przez gorzką Mękę i śmierć Jezusa Chrystusa, podaje nam Kościół święty radosną uroczystość Archanioła Gabriela, którego za tydzień ujrzymy znowu jako posłańca Trójcy Przenajświętszej, zstępującego z Nieba do Maryi Panny.

       Gabriel znaczy "moc Boża". Archanioł ten należy do najwyższego chóru duchów niebieskich i stoi przed oblicznością Pańską, jak to sam powiedział Zachariaszowi (Łuk. 1,19). Bóg powierzył mu wszystkie poselstwa tyczące się Wcielenia Syna Bożego, ponieważ właśnie w tej na pozór tak pokornej tajemnicy zawarta jest i okazała się siła Boża.

                      Archanioł Gabriel

       Już w Starym Testamencie ukazał się Gabriel Prorokowi Danielowi i to w takim blasku, że prorok z przerażenia padł na kolana. Archanioł oznaczył wtenczas dokładnie czas przyjścia Mesjasza. "Danielu - rzekł - terazem wyszedł, abym cię nauczył, i żebyś zrozumiał. Od początku modlitw twoich wyszło słowo, a jam przyszedł oznajmić tobie, boś mąż pożądania jest; ty tedy bacz na mowę, a zrozumiej widzenie. Siedemdziesiąt tygodni (po siedem lat) ukrócone są na lud twój i na miasto święte twoje, aby się dokończyło przestępstwo, i grzech aby wziął koniec, ażeby nieprawość była zgładzona, a przywiedziona sprawiedliwość wieczna, i aby się spełniło widzenie i proroctwo, a był pomazany Święty świętych. A tak wiedz i uważaj! Od wyjścia słowa, aby zaś było zbudowane Jeruzalem aż do Chrystusa wodza, tygodni siedem i tygodni sześćdziesiąt dwa będzie, a znowu będzie zbudowana ulica, i mury w ciasnocie czasów. A po tygodniach sześćdziesięciu dwóch będzie zabity Chrystus, a nie będzie ludem jego, który się go zaprze. A miasto i świątynię zburzy lud z wodzem, który przyjdzie; a koniec jego spustoszenie, a po skończeniu wojny postanowione spustoszenie. A wzmocni przymierze z mnogimi tydzień jeden, a w połowie tygodnia ustanie ofiara i ofiarowanie" (Daniel 9, 22-27).

       Po upływie tych siedemdziesięciu tygodni, czyli 490 lat, zwiastował Archanioł Gabriel staremu kapłanowi Zachariaszowi w świątyni w Jerozolimie narodzenie Jana Chrzciciela jako poprzednika Mesjasza, owego Baranka Bożego. "Nie bój się! - rzekł do Zachariasza, przerażonego widokiem posłańca Niebios - bo wysłuchana jest prośba twoja, a żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, i nazwiesz imię jego Jan, A ty będziesz miał wesele i radość, i wielu będzie się radować z narodzenia jego" (Łuk. 1,13-14).

       W sześć miesięcy później ukazał się znowu Archanioł Gabriel Najświętszej Maryi Pannie z radosną nowiną, iż zostanie Matką Zbawiciela. "Bądź pozdrowiona - rzekł do Niej - łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami. Znalazłaś łaskę u Boga. Oto poczniesz w żywocie i porodzisz syna, a nazwiesz imię Jego Jezus" (Łuk. 1,28. 30. 31).

       Józef, Oblubieniec Najświętszej Maryi Panny, nie wiedząc, co zaszło, a poznawszy, że Maryja jest brzemienna, chciał Ją potajemnie opuścić, bo będąc "sprawiedliwym", nie chciał Jej zniesławić przed ludźmi. Kiedy się nosił z tą myślą, ukazał mu się we śnie "Anioł Pański", mówiąc: "Józefie, synu Dawidów, nie bój się przyjąć Maryi za małżonkę, albowiem co się z Niej narodzi, jest z Ducha świętego". Jak niesie podanie, owym "Aniołem Pańskim" był Archanioł Gabriel, który i tu dopełnił swego urzędu powierzonego mu w dziele Wcielenia Syna Bożego i napełnił Serce Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa lubą radością.

       Kiedy się wypełniły dni Maryi, narodziło się Dzieciątko w ciemnej, ubożuchnej stajence, jednakże Niebiosa nie pozwoliły na to, aby Dziecię pozostawało w żłóbku bez uwielbienia. Anioł otoczony wielką jasnością ukazał się pasterzom na polach betlejemskich i kazał im iść do stajenki, gdzie znajdą Dzieciątko spowite w pieluszki i położone w żłobie. Anioł ten otoczony był licznymi chórami duchów niebieskich, którzy radośnie śpiewali: "Chwała Bogu na wysokości, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli!" Któryż to mógł być z Aniołów wyższego rzędu, otoczony chórami innych Aniołów, sam przemawiający do pasterzy? Katoliccy teologowie są tego zdania, że tym Aniołem nie był kto inny, tylko Archanioł Gabriel, którego obowiązkiem było zwiastować przyjście Mesjasza. Ten sam Archanioł ostrzegł Trzech Mędrców, aby nie wracali do Heroda, jako też nakazał Józefowi uciekać przed rzezią dzieci: "Wstań - rzekł - a weźmij Dziecię i Matkę Jego, a uchodź do Egiptu i bądź tam, aż ci powiem"   (Mat. 2,13).

       Krótko przed Męką klęczał Zbawiciel w Ogrójcu. Jego Święte Oblicze zlewał krwawy pot. Westchnął wówczas, mówiąc: "Ojcze, jeśli można, oddal ode Mnie ten kielich, lecz nie Moja, ale Twoja wola niech się dzieje". I przystąpił do Niego Anioł z Nieba, aby Go posilić. Ewangeliści nie mówią, kto to był ten Anioł, ale ogólnym mniemaniem Ojców Kościoła jest, że to był Archanioł Gabriel, jako "siła Boża" dla posilenia i pokrzepienia Jezusa na śmierć krzyżową.

       Opierając się na tych ważnych wypadkach, wzywa dzisiaj Kościół św. wiernych do oddania czci dziękczynnej temu Archaniołowi, który w dziele odkupienia tak ważne zajmował miejsce.

       Nauka moralna

       Na pamiątkę Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie i Wcielenia się Jezusa Chrystusa, istnieje w Kościele katolickim od niepamiętnych czasów piękny zwyczaj odmawiania rano, w południe i wieczorem "Pozdrowienia Anielskiego". Do modlitwy tej co dzień trzykrotnie wzywają wiernych dzwony kościelne. Kościół święty nadał liczne odpusty tym, którzy pobożnie odmawiają "Anioł Pański". Niestety, trzeba ubolewać, że jest wielu katolików, którzy na odgłos dzwonu mało zważają, a niektórzy nawet wcale nie chcą go słyszeć. Wprawdzie do odmawiania "Anioł Pański" katolik pod karą grzechu nie jest zobowiązany, ale powinien zadosyćuczynić macierzyńskiemu życzeniu Kościoła świętego, który przez tę modlitwę czci Najświętszą Maryję Pannę i przypomina nam najważniejszą tajemnicę dzieła odkupienia. Nie opuszczaj przeto, chrześcijaninie, tej modlitwy, tego pięknego katolickiego zwyczaju, nie daj się odwieść od tego ludziom oziębłym i niereligijnym; uczcij Maryję i Archanioła Gabriela, który nam z Nieba tak radosne przyniósł poselstwa. Odmawiaj nabożnie czy to publicznie, czy też w twojej izdebce: "Bądź pozdrowiona łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami" itd. (Łukasz 1,28).

       Modlitwa

       Boże, któryś Archanioła Gabriela wybrał, aby tajemnicę Wcielenia Twego zwiastował, spraw miłościwie, prosimy Cię, abyśmy tu na ziemi opieką Jego się cieszyli, i za jego przyczyną Ciebie oglądać mogli. Amen.

Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku - Katowice/Mikołów 1937r.

       24 marca — św. Gabriela Archanioła

       Dzień przed świętem Zwiastowania Kościół Święty wspomina Archanioła Gabriela. Jego imię oznacza „Bóg jest Mocą”. Archanioł Gabriel jest wysłannikiem Boga, zapowiadającym wydarzenia zbawcze. Jest wspominany zarówno w Starym, jak i w Nowym Testamencie.

       Po raz pierwszy w Nowym Testamencie pojawia się Archanioł Gabriel, gdy oznajmia Zachariaszowi narodziny jego syna Jana, zwanego Chrzcicielem, poprzednika Pana Jezusa. W czasie pełnienia przez Zachariasza służby kapłańskiej w świątyni „ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia i rzekł do niego: Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona Twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. Ja jestem Gabriel, który stoję przed Bogiem. A zostałem posłany, aby mówić z tobą i oznajmić ci tę wieść radosną” (Łk 1, 11, 13, 19).

       Sześć miesięcy później „posłał Pan Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą. Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie zwane Synem Bożym” (Łk l, 26–28, 35). Pozdrowienie Maryi wypowiedziane przez Archanioła Gabriela stało się naszą codzienną modlitwą.

       Jak podaje Tradycja Kościoła, Archanioł Gabriel był Stróżem Świętej Rodziny. Świętemu Józefowi oznajmił prawdę o dziewiczym poczęciu przez Maryję Syna Bożego (Mt 1, 18–24). Nakazał również Opiekunowi Świętej Rodziny ucieczkę do Egiptu dla uniknięcia śmierci Dzieciątka Bożego z rąk króla Heroda (Mt 2, 13). Gdy umarł Herod i niebezpieczeństwo minęło, ponownie Archanioł Gabriel polecił Świętej Rodzinie powrócić do Nazaretu (Mt 2, 14).

       Według Tradycji Archanioł Gabriel umacniał Chrystusa w Ogrójcu (Łk 22, 43), przy grobie oznajmił niewiastom Zmartwychwstanie Pańskie (Mt 28, 5–6) i obecny był przy Wniebowstąpieniu Chrystusa (Dz 1, 10–11).

       W 1705 roku św. Ludwik Grignion de Montfort założył rodzinę zakonną o nazwie Bracia św. Gabriela.

Za: militia-immaculatae.org

       Święty Gabriel

       Po raz pierwszy pojawia się on w Księdze Daniela (Dn 8, 15-26;  9, 21-27). W pierwszym wypadku wyjaśnia Danielowi znaczenie tajemniczej wizji Barana i Kozła, ilustrującej podbój przez Grecję potężnych państw Medów i Persów; w drugim wypadku archanioł Gabriel wyjaśnia prorokowi Danielowi przepowiednię Jeremiasza o 70 tygodniach lat.

       Nie jest wykluczone, że św. Gabriel jest także ową tajemniczą osobą: "ubraną w lniane szaty", o obliczu podobnym "do blasku błyskawicy", która pojawiła się Danielowi (10,4-12). 

       Niemal wszystkie obrządki w Kościele uroczystość św. Gabriela mają w swojej liturgii tuż przed lub tuż po uroczystości Zwiastowania. Tak było również w liturgii rzymskiej do roku 1969; czczono go wówczas 24 marca, w przeddzień uroczystości Zwiastowania.

       Na Zachodzie osobne święto św. Gabriela przyjęło się dopiero w wieku X. Papież Benedykt XV w roku 1921 rozszerzył je z lokalnego na ogólnokościelne.

       Pius XII 1 kwietnia 1951 r. ogłosił św. Gabriela patronem telegrafu, telefonu, radia i telewizji. Św. Gabriel jest ponadto czczony jako patron dyplomatów, filatelistów, posłańców i pocztowców. W 1705 roku św. Ludwik Grignion de Montfort założył rodzinę zakonną pod nazwą Braci św. Gabriela. Zajmują się oni głównie opieką nad głuchymi i niewidomymi.

       W ikonografii św. Gabriel Archanioł występuje niekiedy jako młodzieniec, przeważnie uskrzydlony i z nimbem. Odziany w tunikę i paliusz, czasami nosi szaty liturgiczne. Na włosach ma przepaskę lub diadem. Jego skrzydła bywają z pawich piór. Szczególnie ulubioną sceną, w której jest przedstawiany w ciągu wieków, jest Zwiastowanie. Niekiedy przekazuje Maryi jako herold Boży zapieczętowany list lub zwój. Za atrybut służy mu berło, lilia, gałązka palmy lub oliwki.

Za: www.ave-maria.pl

.

.