Piołun

Piołun

zatroskany masz wzrok
głowę chowasz w dłoniach
zmęczenie z dnia czyni noc
wtulasz się mocniej choć
poduszka wciąż tonie w łzach
niewysuszone perły lśnią
spadając czasem 
w serce
kap 
kap stuk 
stuk kap kap
zasypiając 
przesiewasz przez sito
motyle marzeń nabite na szpilki
muzealna bezwartościowa ekspozycja
nikt o nią nie zapyta
nikt jej nie chce
przyczepiona do ciebie
obolałą skórą
goreje
boisz się nocy 
bezsennych samotnych
osadzona w płomieniach dni
nie widując słońca
wygaszasz
życie
w serce
czasem spadając
lśnią niewysuszone perły
wciąż poduszka tonie w łzach
choć wtulasz się mocniej
z dnia noc czyni zmęczenie
w dłoniach chowasz głowę
zatroskany masz wzrok