„Wyborcze” Radio Erewań i kraksa Macierewicza

Dla młodszych czytelników:

"Radio Erewań – na terenie ZSRR i innych państw Układu Warszawskiego (w tym PRL-u) nazwa fikcyjnego źródła nierzetelnych informacji, parodiująca metody propagandy komunistycznej.

Nazwa radia zaczerpnięta została z rosyjskiej nazwy stolicy Armenii – Erewania (właśc. pol. Erywań). Paradoks polegał m.in. na tym, że w Armeńskiej SRR nie nadawała rozgłośnia „Radio Erewań”.

Radio Erewań było przede wszystkim tematem serii dowcipów w stylu czarnego humoru o tematyce politycznej, a w późniejszym okresie także symbolem nierzetelności dziennikarskiej. Typowe dowcipy (Za zbiorem dowcipów „Polityczny wic”):

• Radio Erewań podaje: Grupa komunistów chińskich zaatakowała pracujący w polu radziecki traktor. Traktor odpowiedział celnym ogniem kilku dział rakietowych, po czym odleciał w kierunku Moskwy. Ministerstwo Rolnictwa ostrzega chińskich towarzyszy, że jeśli incydent się powtórzy, na pola zostaną wysłane kombajny.
• Słuchacze pytają: Czy to prawda, że na Placu Czerwonym rozdają samochody? Radio Erewań odpowiada: tak, to prawda, ale nie samochody, tylko rowery, nie na Placu Czerwonym, tylko w okolicach Dworca Warszawskiego i nie rozdają, tylko kradną.
• Słuchacze pytają: Czy będzie wojna? Radio Erewań odpowiada: Wojny nie będzie. Będzie taka walka o pokój, że kamień na kamieniu nie zostanie"

• Radio Erewań

  „Wyborcza” wespół z pozostałymi organami frontu ideologicznego od kilku dni darła szaty wokół wypadku drogowego z udziałem min. Macierewicza, insynuując wszelkie możliwe czarne scenariusze.

  Bo to on miał być moralnym sprawcą wypadku – nakazując kierowcy szaleńczą jazdę. Bo to on miał łamać przepisy prawa – nakazując ucieczkę z miejsca wypadku i dalszą szaleńczą jazdę do Warszawy, narażając w ten sposób życie i zdrowie postronnych, a jego kierowca miał się okazać byłym strasznym komuchem.

  Wszystkie te „rewelacje” okazały się być wyssane z brudnego palca „czerkistów”.

  Oficjalny komunikat Ministerstwa Obrony Narodowej stwierdza bowiem, że min. Macierewicz był ofiarą, a nie sprawcą wspomnianego wypadku:

  „- Nie jest prawdą, że samochód, którym jechał minister spowodował wypadek pod Toruniem. Przeciwnie był on w tym wypadku poszkodowany przez inne samochody.”

  Min. Macierewicz nie sprawcą, ale ofiarą wypadku

  I wiecie co? Jestem skłonny uwierzyć w wersję podawaną przez MON, bo „czerkiści” od lat znani są z kłamstw, przekręceń i niedomówień – „prowda, tyz prowda i wyborco prowda”.

  

  Ich ostatni „fakt prasowy” nie jest bynajmniej wypadkiem przy pracy czy odosobnionym  zjawiskiem - bo oni zawsze działają według swojej normy cywilizacyjnej – nie jest ważne co się naprawdę wydarzyło, tylko co z tego może wynikać dla interesu ich szeroko rozumianego środowiska.

  A w tym wypadku po prostu uznali, że okazja znakomicie się nadaje do kolejnego oczernienia min. Macierewicza – co jest zgodne z interesem ich środowiska, któremu zagrażają rządy „dobrej zmiany”.

  Nieważne – był sprawcą, czy ofiarą wypadku – „przecież był zamieszany w wypadek - tak czy nie”?

  Tylko, że dla nas wychowanych w innej cywilizacji – gdzie rozróżnia się między fałszem i prawdą – taka postawa jest nie do przyjęcia.

  I spadające wyniki gazety „czerkistów” są tego najlepszym dowodem. Więcej kłamstw, towarzysze, a niedługo wszyscy pójdziecie na zieloną trawkę...

  

  I tak to w zasadzie „czerkiści” sumiennie pracowali na swój upadek

  – promując interes swego środowiska kosztem polskiej racji stanu

  – od pierwszego numeru w maju 1989 roku.

  I czeka ich tylko to, na co sobie u nas naprawdę zasłużyli...

  ...bo Pan Bóg nierychliwy, ale sprawiedliwy.