ŁAWECZKA

Na spacerze często tam przychodzimy,

Ławeczka przy rozłożystej topoli.            

Wtuleni błogo w siebie na niej siedzimy,

Patrzymy w gwiazdy, marząc do woli.

Cicha, niepozorna – na dobre się zadomowiła,

Zatroskani ludzie mijają ją z pośpiechem.

Minione czasy ciemność zapomnienia spowiła,

Miłe chwile dalej przeżywamy z uśmiechem.

Myślą zawsze wrócimy do naszego ciepłego zakątka,

Mimo upływającego życia, wichrów czy burz.

Dla naszych serc jest ona niczym drogocenna pamiątka,

Wyrazem spełnienia dla kochających się dusz.