1 listopada 2015 – Lublin nie zapomni o zbrodni Wołyńskiej

Jak co roku Lublinianie bardzo tłumnie odwiedzili Krzyż Wołyński na cmentarzu Wojskowo – Komunalnym przy ulicy Białej. Od wczesnych godzin porannych zatrzymywano się przy Krzyżu w zadumie na Rodakami  którym odebrano życie tylko dlatego że byli Polakami. Była to śmierć  męczeńska bo nasi Rodacy poddani zostali torturom i okrucieństwom których nie jesteśmy w stanie pojąc że cos takiego mogło mieć miejsce. 

Zatrzymywano się przy Krzyżu aby chociaż przez chwilę  pomodlić się za Rodaków o których kazano milczeć przez 70 lat, o których pamięć wymazano ze wszystkich podręczników szkolnych. Tym bardziej wczorajsze święto  napawa optymizmem że młodzież stawała w zadumie na tym symbolicznym miejscu i tym bardziej jest budującym że wiedzę o zbrodni Wołyńskiej czerpała z lekcji historii.

Jednak jak wiele jest jeszcze do zrobienia niech świadczą fakty że oto młode matki i ojcowie na pytania dzieci – kto tutaj zginął – jacy żołnierze – dlaczego – kto ich pozbawił życia – nie potrafili nic odpowiedzieć swoim pociechom.  Nie było ani chwili aby przy ustawionym Krzyżu Wołyńskim ktoś się nie modlił, bardzo wzruszająca chwila była kiedy uczono dzieci modlitwy za zmarłych w tym miejscu oraz proszono ich o znak uczynienie znaku krzyża. Całymi rodzinami przystawano aby zapalić symboliczny znicz, których mnogość rosła z każdą minutą. 

W południe watę honorową przy Krzyżu Wołyńskim zaciągnęli żołnierze. Symboliczne miejsce pamięci w Lublinie o zbrodni na Wołyniu i Kresach Południowo-Wschodnich było miejscem wielu spotkań Kresowian którzy jak mówili przez wiele lat nie mogli podzielić się tym czego doświadczyli od Ukraińców a bardzo często od sąsiadów z którymi żyli w bardzo przyjaznych relacjach.  To że dożyli czasu że mogą stanąć dzisiaj przy tym skromnym ale symbolem zbrodni Wołyńskiej  jest im jak by lżej na duszy i pozbyli się uczucia jak by ktoś ich trzymał za gardło aby nie wypowiedzieli słowa o tym co widzieli albo co przekazali im dziadkowe lub ojcowie którzy cudem przeżyli. 

Wielu Kresowian dzieląc się przeżyciami płakali i nie starałem się ich powstrzymać  bo wiedziałem że jest to reakcja człowieka którego skrzywdzono i któremu zabroniono przez wiele lat o tej krzywdzie mówić. Pytano mnie kiedy w końcu w Lublinie stanie Pomnik pomordowanych na Wołyniu i dlaczego ta procedura uzyskania zgody tak długo trwa – kto stawia trudności, kto blokuje tą inicjatywę. Wyrażano pozytywną opinie o naszym projekcie pomnika że nie jest to tylko bryła kamienna ale posiada przekaz, wołanie o krzyże na miejscu Ludobójstwa Rodaków oraz o ekshumacje oraz pochówki godne człowieka. Wyrażono również  bardzo pozytywnie się o tym że na pomniku będą kute krzyże bo pomnik będzie posiadał tak zwane sacrum miejsce zadumy i modlitwy nad tak tragiczną kartą historii naszej Ojczyzny.

Zapada wieczór Krzyż Wołyński  otoczony wieloma zniczami jest jedną łuną ognia wołającą do Boga za dusze pomordowanych. Patrząc na powyższe w skupieniu i ciszy wieczoru byłem przekonany że modlitwa dzisiaj tutaj zanoszona za Rodaków została wysłuchana.    

Zdzisław Koguciuk