1 września GieWu wznowiła agresję na Park Jordana – przygotowania do obrony terytorialnej

Ten Gurgul z GieWu to ma nierówno pod sufitem, ale też i tchórzem jest podszyty. Zamiast się przyznać, że w ramach akcji skierowania potopu muzułmanów na utrzymanie Polaków prowadzona przez GieWu, naklejał bezmyślnie kartki na pomniki, pisze jakieś dyrdymały, które sie kupy nie trzymają.
Ale za to wierszówka do Gurgulowej kieszeni leci.
A obrona terytorialna jest jak najbardziej potrzebna i na miejscu.

Pozdrawiam

Vladimira Volkoffa "Dezinformacja oręż wojny". Wyjaśniają o co chodzi.
A chodzi o to, żebyśmy ucichli, zamilkli, stali wycofaną, milczącą większością i nie demonstrowali naszego patriotyzmu...

"Obiektem działań wywrotowych jest opinia publiczna.

Z tego punktu widzenia działania wywrotowe biegną trzema torami przy czym rozróżnienie to ma czysto dydaktyczny charakter, gdyż w rzeczywistości są one powiązane ze sobą i wzajemnie się wzmacniają. Oto one:
—demoralizacja narodu, przeciw któremu działania są wymierzone, oraz i dezintegracja tworzących go grup;
—dyskredytacja władzy, jej obrońców, funkcjonariuszy, przedstawicieli;
—neutralizacja mas, aby uniemożliwić jakiekolwiek powszechne spon­taniczne wystąpienie w obronie istniejącego porządku w momencie pokojowego przejęcia władzy przez nieliczną mniejszość.

Cele te można osiągnąć, wykorzystując mass media; bez prasy, radia i telewizji dywersja jest bezsilna. Bez specjalistów od psychologii społecznej, jak się przekonamy, analizując dalej metody działania, jest ona niespójna. A teraz omówmy obszerniej trzy cele:

Demoralizacja narodu, przeciw któremu działania są wymierzone oraz dezintegracja tworzących go grup.
Jak powiada Reguert, „zwycięzcą jest ten, kto może i chce dalej walczyć, podczas gdy przeciwnik już nie chce i nie może". Podobnie von der Goltz zauważa, że „w bitwie chodzi nie tyle o unicestwienie nieprzyjacielskich żołnierzy, co o unicestwienie w nich odwagi".
Demoralizacja, to unicestwienie odwagi, podkopanie siły duchowej, wyni­kającej z wiary w wartości narodowe i w przyszłość.

Bardzo rozbudowana przez współczesną socjaldemokrację analiza „mora­le" pozwala wyodrębnić czynniki demoralizacji. Wymieńmy tu przede wszyst­kim:
— podważanie wartości, o które walczy nieprzyjaciel, zasiewanie wątpli­wości;
— podważanie wiary w siebie, każdego nieprzyjacielskiego żołnierza, zaszczepienie mu zwątpienia w siebie i zwątpienia w to, w co wierzył;
— zaszczepienie poczucia winy. „Należy doprowadzić do tego — mówi Ellul ä propos propagandy, ale dotyczy to i dywersji — żeby nieprzyjaciel utracił wiarę w słuszność własnej sprawy, własnej ojczyzny, własnej armii, własnej grupy. Człowiek, który czuje się winny, traci poczucie sensu swej walki a tym samym — swą wartość bojową. Przekonać człowieka, że jeśli nawet nie on sam, to przynajmniej ci, co walczą po tej samej co on stronie, dokonują czynów niemoralnych i niesprawiedliwych, to zdezintegrować grupę, do której on przynależy"!
— przekonanie nieprzyjaciela o jego osamotnieniu i powszechnej deza­probacie opinii publicznej wobec niego, a jeszcze lepiej — opinii światowej;
— ośmieszanie, wytykanie braku logiki, wyszydzanie;
— podważanie zaufania nieprzyjaciela do jego środków obrony i ataku;
— przekonanie o bezcelowym przedłużaniu się walk;
— przekonanie, że ma się przeciw sobie przeciwnika twardego, pewnego swego zwycięstwa i zdecydowanego na wszystko;
— Tak więc, działania dywersyjne, posługując się wyrafinowanymi metoda­mi, mają na celu demoralizację przeciwnika. Zmierzają też do jego rozbicia i dezintegracji. W tym sensie dywersja jest sztuką zasiewania niezgody. I w tym wypadku również .analiza psychologiczna czynników spajających i jednoczących grupę pozwala wyodrębnić elementy rozbicia i niezgody, a następnie wpoić je narodowi lub grupie, które pragnie się zniszczyć.

Dyskredytacja władzy, jej obrońców, przedstawicieli, osobistości
Autorytet władzy zasadza się z jednej strony na consensusie wśród narodu, który uosabia (a przynajmniej jego większości), z drugiej zaś na systemie uprawnień, jakimi rozporządza z mocy konstytucji oraz ustaw, wspartym przez siły porządkowe i system sankcji prawnych, a także — pewnych kluczowych instytucjach i wreszcie — szacunku społecznym, jakim cieszą się jego przed­stawiciele oraz „osobistości" zapewniające w tej czy innej formie funk­cjonowanie społeczeństwa. Dywersja dąży więc do zdestabilizowania wszyst­kich tych kluczowych elementów funkcjonowania społeczeństwa.
Podważając obraz władzy w oczach społeczeństwa dąży się do obniżenia autorytetu moralnego państwa. To obniżenie autorytetu jest z kolei wykorzys­tywane jako świadectwo nieudolności rządzących i zachęta do wypowiedzenia im posłuszeństwa. Mocna i ścisła sieć powszechnego braku szacunku i zaufania paraliżuje jednocześnie władzę i opinię publiczną.

Neutralizacja mas, aby uniemożliwić jakiekolwiek powszechne spontaniczne wystąpienie w obronie istniejącego porządku
Mamy tu do czynienia z najbardziej niezwykłym i najbardziej oryginalnym skutkiem dywersji. Wiele się mówiło i nadal mówi o „milczącej większości", to znaczy przytłaczającej większości obywateli każdego z krajów „obrabianych" przez dywersję, i dziwi się jej obojętności. Stanowi ona mityczną nadzieję rządów wystawionych na próby destabilizacji.

Tymczasem milcząca większość jest wytworem dywersji. Jednym bo­wiem z celów i działań dywersyjnych jest właśnie sparaliżowanie i spowodowa­nie zobojętnienia mas.

Jeśli czytelnik uważnie zapoznał się z omówionymi przez nas koncepcjami woluntarystycznych rewolucjonistów, niewątpliwie wydedu- kuje z nich „logikę" neutralizacji przytłaczającej większości obywateli przez dywersję: w przeciwieństwie do realistycznej koncepcji rewolucji, koncepcja woluntarystyczna nie potrzebuje — jak widzieliśmy — ani powszechnego powstania, ani aktywnego udziału „ludu". Zdobycie władzy będzie dziełem małej grupki, nielicznej mniejszości, tej, która wie, czego chce i co robi (nawiasem mówiąc — tylko ona jedna to wie). Sprawą zasadniczej wagi jest więc, żeby w momencie przejmowania władzy nie doszło do żadnej przeciwstaw­nej interwencji. Co za tym idzie, działania wywrotowe implikują narzucenie większości milczenia; milczenia; równoznacznego z apatią, a nie deza­probatą dla wywrotowców, jak się to zbyt często pochopnie sądzi."

więcej: https://forum.wybudzeni.com/?topic=268.0