Szczęść Boże, na koniec

tak nie można...znamy się tyle lat ,więc wiem,ze jeszcze nie raz się odezwiesz...Są takie dni i chwile,że wszyscy mamy dosyć,że czujemy się wypaleni...i wydaje się nam,ze otaczający nas chaos i zło są nie do pokonania...ale mija troszkę czasu i dalej kontynuujemy naszą życiową podróż poprzez CZAS i Historię....bo taki już jest nasz człowieczy LOS :)
serdeczności i Dobrego Dnia Rebeliantko :)

Powodów jest więcej niż jeden, stąd ta decyzja. Trudno o tym mówić, więc najlepiej ... nie mówić ;)

Dzięki za dobre słowa i piękne życzenia.

Będę serdecznie wspominać.

a więc do zobaczenia gdzieś na "polskich drogach" :)
i niech Dobry Bóg czuwa nad Tobą i Twoją Rodziną ....
odezwij się nie raz ,bo stworzyliśmy internetową Rodzinę i każde z Nas jest w naszych sercach i duszach...
pozdrowienia z drogi Życia :)
szczęść Boże :)

Droga Rebeliantko, będzie nam Ciebie bardzo brakowało.

Serdeczności
Szczęść Boże!

do zobaczenia, jeśli Pan Bóg pozwoli.

Wzajemnie najlepsze życzenia!

jestem prawdziwie wzruszona serdecznymi słowami.

Bardzo dziękuję i wzajemnie najmilej pozdrawiam!

Ps. I dzięki za biało-czerwoną.

z NAS a Biało-Czerwona jest piękna :)
Droga Rebeliantko ...powodzenia i tak jak prosiłam..odezwij się nie raz,chociażby uśmiechem...:)
wiedz,ze będziemy myślami z Tobą ...zrobiłaś kawał dobrej Roboty,gdy czytałam Twój ostani wpis na blogu,coś przeczuwałam.Te Słoneczniki ...długo się nad nimi zastanawiałam i nie wiedziałam co Ci napisać,bo One były tak przemawiające do duszy ,ze słowa już nie nadążały za nimi...
i wtedy jak w kinie wróciły obrazami nasze dawne rozmowy z niepopków ,pamiętasz? były trudne,pełne dramatyzmu,ale łączyły Nas i zacieśniały więzi :)

do zobaczenia gdzieś na naszych polskich drogach :)

Przejrzyj poczte:-)

Serdeczności

Bądźmy szczerzy. Dziękować to Pani nie ma za co. Nikt nie wiedział, jak Pani pomóc, albo nikt
nie miał tyle determinacji. W ostatni poniedziałek ,podczas comiesięcznego Marszu Pamięci przypomniałam sobie moją nieudaną próbę reakcji na pani wpis dotyczący aresztowania Darka K. Nie było wtedy ( tak ,jak w ostatni poniedziałek, prowadzącego zawsze uroczystość ) Jana Józefa Kasprzyka, który jako przewodniczący Związku Piłsudczyków, raz do roku idzie z Oleandrów do Kielc śladem Pierwszej Kadrowej. Marsz się rozwiązywał, nie widziałam nikogo kompetentnego , prosiłam zastępcę mądrego Kasprzyka o zrelacjonowanie
sprawy aresztowanego Darka ważnej osobie. Ale pomóc nie chciał :,, próbuje pani obciążyć mnie czyjąś przykrą sprawą''. Poczekałam aż zostanie tylko grupa osób modlących się w miejscu byłego krzyża, odpowiedziano mi:,, tak pytano nas, ale nie powiedzieliśmy o nim nic pozytywnego, różnie mówią". Prawie nikt go nie widział na oczy, bo to była któraśtam grupa. Kto dziś pamięta o tym, co z nami wyprawiano i jak Darek mało nie stracił życia. Tylko w You Tubie można znaleźć bezczelne ślady prowokacji np o rzekomo pijanym Edwardzie M. robotniku i poecie. Rozgadałam się trochę nie na temat, a chodzi mi o to, że nasze środowisko nie umie skutecznie działać tak, jak robi to Pani.
Wyrazy uznania z przekonaniem ,że Pani postanowienia są zawsze słuszne. A ja chciałam pomóc, ale za mało chciałam.
Beta.

Dziękuję, że pamiętasz. Dziękuję za życzenia. Mam nadzieję, że się odezwę, jak sobie poradzę z trudnymi sprawami.

A słoneczniki pod Jasną Górą? To radosne kwiaty. Na tym zdjęciu tak wygladają, jakby się kłaniały naszej niezawodnej Pośredniczce. Może to nasze duszyczki, które tam składają hołd Królowej Polski? ;)

"Może to nasze duszyczki, które tam składają hołd Królowej Polski? ;)"
może ?
a tymczasem pamiętaj,ze otulamy Cię naszymi modlitwami,bądż dzielna i i idż śmiało do przodu i jesli będziemy niewidoczne,to będziemy Cię wspierać modlitwą ,więc będziemy z Tobą /ja,gdy dopadały mnie złe losy...zawsze odmawiałam litanię do sw.Archanioła Michała,by strzegł mnie i moich bliskich,Jego obrazek zawsze zabierałam ze sobą,gdy przed laty szłam do kolejnych sądów..w obronie mojej Załogi :)
/Trzymaj się :) co do pamiętania,to nigdy tamtych dni i zdarzeń nie zapomniałam i pomocy naszej pani Prezes ,również :) a przecież byłam tylko gosciem z drogi,gdy Ciebie dotknęło zło i gdy prosiłam o pomoc panią Marylę, która zareagowała natychmiast, pisząc gorące apele,serdeczności droga Rebeliantko raz jeszcze :)/

bardzo dziękuję za te serdeczne słowa i za informację o Pani staraniach.

Trafia Pani w sedno. Ze skutecznym działaniem jest naprawdę trudno.

Ja w sprawie Darka napisałam kilka atykułów w "Warszawskiej" i około 150 maili interwencyjnych do różnych władz państwowych. Dzięki temu sprawę monitorował RPO i Ministerstwo Sprawiedliwości oraz władze więzienne wszystkich szczebli.

Jedyne, co udało się uzyskać, to to, że Darek przetrwał tą ponad dwumiesięczną głodówkę. Że przeżył!!!Nie był sam, wspierali go też finansowo koledzy z Gdańska (ze Stowarzyszenia Ojców) i znajoma pielęgniarka z Włoch, a także organizacyjnie kilku innych znajomych - przede wszystkim z W-wy. Modlił się za niego ks. Bałemba. Przyzwoicie zachowywał się nadzór penitencjarny w Sądzie Okręgowym w Olsztynie.

W kluczowym momencie (z punktu widzenia zagrożenia życia) Darek uległ perswazji sędziów penitencjarnych z Olsztyna i zgodził się na obrożę elektroniczną. Po dwóch miesiącach trafił jednak spowrotem do więzienia, bo nie chciał obroży nosić.

Odbył więc cały wyrok 5 miesięcy więzienia za słowo "pacan" użyte wobec niekompetentnego strażnika miejskiego pod Pałacem Prezydenckim. Sprawy nie udało się wznowić, bo sądy warszawskie sprytnie nie dopuszczały nas do akt i nie wiadomo było jak sprawę ugryźć. Tomek Parol - już wówczas ciężko chory na raka - chodził i chodził za tymi aktami i stale go spławiano. Nie przydzielono też Darkowi adwokata z urzędu do sporządzenia wniosku o wznowienie.

Całkowicie zawiedli politycy. Wielokrotnie zawiadamiani o potrzebie interwencji nic nie zrobili.

Tak było. Wielki wysiłek, wielka praca wielu ludzi i kompletna bezradność wobec tego molocha bezprawia.

nasze sądownictwo i prawo są CHORE,niestety...
ukłony dla Bety...

Darek jest w tej chwili zagranicą i ubiega się o azyl. Nie wiem, czy ma szansę go uzyskać.

W czasie, gdy siedział w więzieniu za "pacana", sądy warszawskie dopuściły się wobec niego kolejnego bezprawia. Skazano go prawomocnie na kolejne więzienie (chyba rok) chyba za rzekomą napaść na policjantów w dniu 13.09.2010 r. podczas protestów na Krakowskim Przedmieściu, gdy w rzeczywistości to Policja brutalnie pobiła go, czego skutkiem było dwutygodniowe leczenie szpitalne, niedosłuch 80 decybeli na prawe ucho, wstrząs błędnika, skręt kręgów szyjnych i chodzenie w kołnierzu ortopedycznym jeszcze przez około 50 dni.

Pisałam powyżej o faktach z użyciem słowa "chyba", bo wyroki zostały wydane tylko w obecności adwokata z urzędu, który się z "klientem" nie kontaktował, więc Darek nie znał jeszcze, gdy z nim rozmawiałam, zbyt wielu szczegółów.

Politycy znowu nie wykazują - z tego, co Darek pisze - zainteresowania sprawą.

Bez pomocy prawnika, na którego go nie stać, będzie znowu siedział, a system będzie pewien, że społeczeństwo jest wobec nadużyć wymiaru sprawiedliwości całkowicie bezradne.

A teraz sprawy ostatnie. Już 2 miesiące jest przymusowo leczona neuroleptykami w krakowskim szpitalu psychiatrycznym pani Regina, ktora nie jest psychotyczką. W największym skrócie znalazła się tam, gdyż rodzina jej zmarłego męża chce odebrać jej synowi znaczny spadek po ojcu, co pani Regina usiłowała uniemożliwić, składając m.in. zawiadomienia o fałszywych zeznaniach świadków rzekomego testamentu ustnego. Pazernych krewnych wspiera prokuratura, która sformułowała pomówienie, że pani Regina jest niepoczytalna, oraz dziwni lekarze - sąsiedzi pani Reginy, których podejrzewa ona o uzależnienie syna od środków psychoaktywnych. Dowody bezspornie wskazują na to, że wersja pani Reginy jest wysoce wiarygodna, ale psychiatrzy wierzą prokuraturze.

O sprawie było powiadomione przed II turą wyborów prezydenckich biuro A. Dudy, ale nic nie zdążyli zrobić przed rozwiązaniem Biura europarlamentarnego, a Duda-pomoc była tylko dla tych, co mogli przyjechać do Warszawy. Pani Regina nie mogła przyjechać, bo szybko i skwapliwie zamknięto ją w szpitalu.

Mam nadzieję, że wysiłkiem dziennikarskim i społecznym uda nam się ją w końcu z tego szpitala wyciągnąć.

Najsmutniejsze jest dla mnie to, ze biura poselskie z potężnymi aparatami partyjnymi najczęściej nic nie chcą zrobić dla pokrzywdzonych ludzi.

najserdeczniej dziękuję za wsparcie modlitewne. Będzie mi bardzo potrzebne, bo cały czas zmagam się z problemami egzystencjalnymi, w które wpędziło nas ponad 10-letnie prześladowanie najpierw tylko mojego brata, a teraz już i całej rodziny, przez skorumpowany system. Jak się zdaje, ten system chce też ostatnio zabrać się za mnie jako za dziennikarza. Oczywiście, się nie dam ;)

Pozdrawiam serdecznie.

nie daj się ,na złość tej bandzie,po prostu się nie daj...
co do modlitwy,to możesz być spokojna ...będzie codziennie
serdeczności dla Ciebie i dla Rodziny..

I uśmiechy, o których wspominałaś, przekazuję ;)

Czuj Duch!

Bratnie słowo sobie dajem,
Że pomagać będziem wzajem:
Druh - druhowi - (druhnie) druh;.
Hasło znaj: Czuj Duch!

;)