Stan zaubeczenia - lista konfidentów TW

archiwum opozycji antykomunistycznej

STAN ZAUBECZENIA BYŁEJ OPOZYCJI


SB dysponowała ponad 70 tys. tajnych współpracowników, a była to tylko część agentury tajnych służb.

Będziemy systematycznie podawali dane agentów ujawnionych zarówno przez IPN jak i zidentyfikowanych na
podstawie raportów znalezionych w teczkach. Nie interesuje nas jakich przyjaciół miał agent, w Polsce jak
wiadomo zwolennikami lustracji są wszyscy pod warunkiem jednak, iż nie obejmie znajomych danej osoby. My
na odwrót, interesują nas przede wszystkim agenci w naszym środowisku. Układ jest regionalny, a nie
alfabetyczny, gdyż chcemy zbadać stan zaubeczenia poszczególnych inicjatyw opozycyjnych.


KO – Kontakt Operacyjny (w Departamencie I – wywiad – odpowiednik TW), gdy chodziło o członka PZPR

KO zastępował kategorię TW;

KE – Kwestionariusz Ewidencyjny – służy do okresowej kontroli osób uznanych za nieczynne już w

opozycji;

SOS – Sprawa Operacyjnego Sprawdzenia – po sprawdzeniu czy osoba działa, zakładano na nią SOR lub
dołączano do SOR istniejącego;

SOR – Sprawa Operacyjnego Rozpracowania na osobę, osoby lub sprawę obiektową czyli na grupę lub
organizację.


WARSZAWA

RUCH

TW „SŁAWEK”, TW "ROBERT", TW "KONRAD" – SŁAWOMIR DASZUTA – poinformował SB o istnieniu
organizacji 10 czerwca 1969 roku, pisał o "nielegalnej organizacji, która w perspektywie czasu zamierza obalić
ustrój polityczny", donosił na duszpasterstwo akademickie i ks. Kuklińskiego, patrz: Ludzie Ubekistanu.

TW "SŁAWEK", "RADOSŁAW" - WIESLAW JAN KUROWSKI "zabłysnął" w 1970 roku, był członkiem
"Ruchu" i znal wiele faktów. Po aresztowaniach w czerwcu 1970 roku natychmiast poszedł na współpracę z SB
- był głównym świadkiem oskarżenia i przyczynił się w sposób kluczowy do skazania kilkunastu osób (wyroki
sięgały 7 lat). Jego zachowanie w tym okresie niektórzy interpretowali jako skrajne załamanie ale w tej chwili
wiadomo ponad wszelka wątpliwość, że faktycznie nawiązał wtedy z Bezpieka wieloletnia współpracę. Oskarżył
"Ruch" o napad na bank na Jasnej. W 2004 roku Kurowski był kandydatem na dyrektora Muzeum Powstania
Warszawskiego z poręczenia Ludwika Dorna.

KOR - KOMITET OBRONY ROBOTNIKÓW

TW „BRZOZOWSKI” – JERZY NOWACKI – patrz: KRUK Media

TW „KOWALSKI”, „ZBIGNIEW” - ANDRZEJ DRAWICZ, patrz: KRUK Media.

„KRYTYKA”

TW „JAN” - JAN BĄDKOWSKI - mąż Marty Miklaszewskiej, późniejszej żony Jana Olszewskiego,
rozpracowywał Stefana Starczewskiego i jego środowisko, SOR „Rozwiedzeni”.

KO/DI, KO/DII - ROBERT MROZIEWICZ, ur. w 1942 roku, współpracownik KOR, zastępca red. naczelnego
„Krytyki” Stefana Starczewskiego, był świadomym i tajnym współpracownikiem wywiadu i kontrwywiadu SB w
latach 1977-1985, a więc można uznać, iż funkcję z-cy red. naczelnego „Krytyki” pełnił „służbowo”, donosił
również na KSS „KOR”. Z tej racji bardzo ceniony przez szefostwo „Wybiórczej”. Postępowanie lustracyjne ku
oburzeniu Agory wszczęto w sierpniu 1999 roku. Sąd Apelacyjny w Warszawie V Wydział Lustracyjny uznał 14
czerwca 2000 roku Mroziewicza za „kłamcę lustracyjnego”. Sąd Apelacyjny jako odwoławczy w dniu 6 lutego
2002 roku utrzymał w mocy orzeczenie sądu pierwszej instancji.
Mroziewicz należał do „Walterowców” Kuronia, ukończył Historię na UW (1965), pracował na UW, skąd został
usunięty (1968) ale do PZPR należał nadal (do 1978), dzięki wieloletniej pracy dla wywiadu i kontrwywiadu
zrobił karierę w MON w sferze kontaktów z NATO, patrz: KRUK – organa i instytucje państwowe.

TW „ELŻBIETA” – JOLANTA ANDRULEWICZ - rozpracowywała przede wszystkim organizację druku pisma,
nosiła na sobie podsłuch by nagrywać spotkania z kolegami, np. Salon Niezależnych u Walendowskich. Jej
oficerem prowadzącym był Krzysztof Chorko, szef Sekji II Wydz. III SB (patrz: Czerwona Pajęczyna, KSMO),
patrz: jej donos w Archiwum Opozycji.

ŚRODOWISKO „GŁOSU”

ARKADIUSZ GRENIK vel Berliński (w szkole występował jako Grenik, później przyjął nazwisko matki
Berliński) - TW lub nawet oficer, rozpracowywał „Głos”, donosił na Wojciecha Fałkowskiego, obecnie podobno
w Australii.

TW „KUBA” - JERZY PRUS, jako licealista uczestniczył w wydarzeniach marcowych 1968 r., ukończył Historię
na UW, członek redakcji "Wiadomościach Dnia" (styczeń-grudzień 1981) wydawanych przez środowisko
„Głosu” przy "S" Reg. Mazowsze, Członek Klubu Służby Niepodległości założonego z inicjatywy Wojciecha
Ziembińskiego (wrzesień 1981), pracownik Biura Informacyjnego NSZZ Solidarność Regionu Mazowsze. 12
stycznia 1982 roku został zwerbowany do współpracy z SB jako TW "KUBA", jego oficerem prowadzącym był
Kierkowski z Wydziału III-2 SUSW. „Kuba” spotykał się towarzysko z ludźmi ze środowiska „Głosu” i wyciągał
od nich informacje dla SB. Na razie wiemy o 24 spotkaniach „Kuby” z SB. Prus vel „Kuba” uczestniczył w
redagowaniu "Informacji" wydawanych na plebani w Kościele pw. św. Stanisława po porwaniu i zamordowaniu
ks. Jerzego Popiełuszki, dzięki czemu SB kontrolowało informacje rozpowszechnianie przez środowiska
opozycyjne na temat tej zbrodni.
Ostatni dokument, z dnia 20 stycznia 1985 r., stwierdza, że TW "Kuba" kategorycznie odmówił dalszej
współpracy z SB. Zapewne w nagrodę wkrótce potem otrzymał paszport na wyjazd do USA, gdzie natychmiast
otrzymał stypendium Barbary Piaseckiej Johnson. Ciekawe co na temat „Kuby” powiedzą archiwa I
Departamentu (wywiadu). Na emigracji bowiem zrobił karierę w środowisku polonijnym, które trzeba było
przecież kontrolować i infiltrować. TW „Kuba” był dyrektorem Instytutu Piłsudskiego (1987-1992),
współpracował z płk. Wacławem Jędrzejewiczem i prezesem Stanisławem Jordanowskim. Po ujawnieniu
współpracy z SB przestał być dyrektorem wykonawczym Kongresu Polonii Amerykańskiej Wydziału Północnego
w New Jersey, oraz członkiem jego zarządu (1999-2002 i 2004-2006). „Kuba” się oczywiście poświęcał i jest
nie winny.

ROPCIO

TW „DĄB” – MIROSŁAW PRANDOTA – donosił na Andrzeja Czumę i miał za zadanie zaprzyjaźnić się z
figurantem i przeniknąć do „Opinii” (1977), SOR „Omega”; pisywał w "Tygodniu", pracował w NIK-u. Dziś
pisuje o sporcie i polityce, na łamach lokalnej prasy warszawskiej potępiając ujawnianie powiązań agenturalnomafijnych
w gospodarce i polityce. Nie był członkiem ROPCziO ale lubił donosić na jego uczestników.

TW „STUDENTKA” – TERESA GLEGOWSKA – donosiła latami na Andrzeja Czumę, z którym razem
pracowała, grzebała w jego rzeczach (od 1976 r.) – SOR „Omega”, dziś na emeryturze dorabia sprzedając
ubezpieczeń Amplico AIG Life. Nie była członkiem ROPCziO ale lubiła donosić na jego uczestników.

TW "EDWIN" - ANDRZEJ STRYJEK pomógł SB w zamontowaniu „PP” w mieszkaniu Andrzeja Czumy. Nie był
członkiem ROPCziO ale lubił pomagać SB.

TW "SZCZERY" - TADEUSZ BOROWSKI, rzekomy Powstaniec Warszawski z batalionu "Golski" - od 1970
roku do końca PRL udostępniał SB lokal na ZPO (Zakryty Punkt Obserwacyjny) obok domu Andrzeja Czumy.
Nie był członkiem ROPCziO ale lubił donosić na jego uczestników.

TW „JAN LEWANDOWSKI”, TW "STANISŁAW WYSOCKI" TW "RYBAK" – PAWEŁ MIKŁASZ, opanował
Wydawnictwo Konstytucji 3 Maja, skąd wyeliminował Andrzeja Czumę (rok 1979) – patrz. Ludzie Ubekistanu.

TW „JERZY RAWICZ”, „MIKOŁAJ”, „ATAMAN” – KRZYSZTOF GĄSIOROWSKI (1935-2003), najlepiej
opłacany agent w Wydziale III w Krakowie, rozpracowywał ROPCiO, a następnie KPN, SOR „Gniazdo”. „Jerzy
Rawicz” podpisał akt założycielski KPN 1 września 1979 roku.

TW „WARSZAWSKI” - MARIAN BOGACZ, donosił na Andrzeja Czumę (SOR „OMEGA”), Wojciecha
Ziembińskiego i skłócał ich.

TW „CICHY” - PIOTR TYPIAK (zmarł w 1980), były członek AK, kontrolował treść „Gospodarza”, donosił na
St. Michalkiewicza (SOR „SAM”), Andrzeja Czumę (SOR „OMEGA”), Wojciecha Ziembińskiego i intrygował
napuszczając Ziembińskiego na Andrzeja Czumę. Typiak oficjalnie sygnował „Gospodarza”, kontakty z nim
utrzymywał tylko St. Michalkiewicz, który pokazywał dawnemu akowcowi – aktualnie agentowi SB, nie wiedząc
nic o jego prawdziwej roli, materiały do akceptacji przed drukiem. W ten sposób SB kontrolowała treść
„Gospodarza”. Ponadto „Cichy” zajmował się kolportażem „Gospodarza”, a więc SB kontrolowała także jego
rozpowszechnianie. „Cichy” wprowadził do grupy Tadeusza Nawrockiego, który uzurpował sobie prawo do
kontrolowania treści pisma, sam przynosił materiały do druku i wymógł opublikowanie artykułu na temat
„pozytywnego” programu PKWN, który nie jest niestety realizowany. T. Szozda zapowiedział wycofanie się z
druku „Gospodarza”, jeśli jeszcze raz taki materiał się pojawi. Kiedy St. Michalkiewicz wydrukował
„Gospodarza”, bez uprzedniej akceptacji jego treści przez „Cichego”, ten zażądał spalenia całego nakładu. Fakt
ten stał się przyczyną zerwania z Typiakiem i zaprzestania druku „Gospodarza” jesienią 1979 roku.

TW „ANNA” – ANNA SUPERSON, donosiła systematycznie i niezwykle wyczerpująco na Stanisława
Michalkiewicza i jego rodzinę (1977-1979), jej oficerem prowadzącym był St. Kapral Krzysztof Marek Karwan,
Mł. Insp. Wydz. lII-2 KSMO.

TW „MARIAN” - LESZEK CETNAROWSKI (IPN BU 00191/558) donosił na mieszkańców akademika przy ul.
Żwirki i Wigury w Warszawie, prowadzony przez por. Pawła DAWIDOWICZA, inspektor (grudzień 1976 –
1979). Po jego donosie z grudnia 1976 roku, 4 stycznia 1977 roku wszczęto SOR „Staś” dotyczący Stanisława
Plewako, studenta II roku Biologii UW (rozpowszechnianie bibuły na UW, w akademiku i kontakty z Adamem
Wojciechowski oraz ks. Niewęgłowskim), a zakończono 7 stycznia 1983.

RUCH MŁODEJ POLSKI – GDAŃSK –SZCZECIN - WARSZAWA – LUBLIN - KRAKÓW

TW „ANKA” - WIESŁAW PARCHIMOWICZ, główny działacz RMP w Szczecinie, kontrolował „Bratniaka” i
RMP, także Wydawnictwo Konstytucji 3 Maja, gdzie był jednak mniej ważnym agentem niż Mikłasz.

TW „ANDRZEJ” - STANISŁAW ZAŁUSKI - gdański literat, publicysta „Głosu Stoczniowca”, RMP i ROPCiO,
zdemaskowany przez Hołysza do Halla w kwietniu 1980 roku, brał udział w IV Spotkaniu ROPCIO 18-19
listopada 1978 na którym rozpoczął się jego podział, który zrodził RMP, Hall go nie ujawnił by nie spalić
Hodysza.

TW „TADEUSZ ADAMSKI” - były działacz RMP od lat 1970-tych, Hall dowiedział się o nim od Hodysza we
wrześniu 1980 r.

TW - PIOTR JAŻDŻEWSKI, uczestnik koła samokształceniowego prowadzonego przez Aleksandra Halla,
zdemaskowany dzięki kpt. Adamowi Hodyszowi.

TW - JANUSZ BACH, uczestnik koła samokształceniowego prowadzonego przez Aleksandra Halla,
zdemaskowany dzięki kpt. Adamowi Hodyszowi.

TW – SZUMIELEWICZ, były nauczyciel Borusewicza, należał do bliskiego otoczenia Borusewicza,
zdemaskowany dzięki kpt. Adamowi Hodyszowi.

TW „ANDRZEJ” - MATYLDA SOBIESKA, absolwentka Liceum im. Reytana w W-wie (1977), zwerbowana 11
listopada 1979 roku, należała do grona współpracowników Leszka Moczulskiego KPN, ROPCIO, studentka
Politechniki, zgodziła się dobrowolnie, chciała się wydać za Tomasza Szeflera lub Aleksandra Halla, który
opowiadał jej tajemnice konspiracyjne RMP (m. in. o kpt. Adamie Hodyszu), chciała rozpracowywać KPN, ale
została przerzucona na odcinek RMP, wynagrodzenie 1500 - tyle wart był Hall, Szefler jako TW nie liczył się.
Jej oficerem prowadzącym był por. Michał Świątalski. W kwietniu 1980 miała się wydać za Halla ale rozeszła
się z nim we wrześniu 1981 roku, zaprzestała współpracy w 1983 roku i wyjechała w nagrodę (została
przerzucona?)do USA, miała rewizję w mieszkaniu na ul. Obozowej w Warszawie, teraz pracuje w agencji
atomowej w Norwegii. "Andrzej" mieszka w Hakedal, przy ulicy 3 Orreveien, jest uznaną, cytowaną
specjalistką od atomowego paliwa w rosyjskich (byłych sowieckich) atomowych okretach podwodnych i
uczestniczyła juz w latach 1990-tych w szeregu projektach prowadzonych m.in. dla NATO, współpracując z
norweskim rządowym centrum analitycznym, związanym z wywiadem - ODIN. Widocznie dla wywiadów
zachodnich zawsze muszą pracować komunistyczni agenci, a potem wszyscy dziwią się dlaczego KGB potrafi a
CIA nie.

TW – TOMASZ SZEFLER – przyznał się we wrześniu 1981 roku.

TW „IRMINA” – ZDZISŁAW PIETKUN rozpracowywał RMP, następnie ukierunkowany na rozpracowywanie
struktur zagranicznych "Solidarności": kanały pomiędzy RMP a Zachodem, był także kurierem pomiędzy
Jackiem Merklem - TW a Jerzym Milewskim – TW „Franciszek” z biura brukselskiego. W latach 1988-89
przekazał informacje, które stały się podstawą do ok. 130 meldunków dotyczących:

1) finansowania krajowych struktur „S” za pośrednictwem Biura w Brukseli, oryginalne dokumenty finansowe

np. budżet potrzeb „S” w zakresie pomocy z zagranicy w 1988 r.

2) funkcjonowania Biura w Brukseli,

3) posiedzeń Krajowej Komisji Wykonawczej „S”,

4) posiedzeń KO przy Lechu Wałęsie,

5) sytuacji w opozycji gdańskiej podczas strajków ’88, gotowości opozycji do rozmów,

6) sytuacji w RMP, środowisku „Polityki Polskiej”, Dziekanii,

7) sytuacji w opozycji np. kontrowersji w łonie opozycji przy rozpracowywaniu taktyki rozmów „okrągłego

stołu”,

8 ) korespondencja „zachód-zachód”, „zachód-kraj”, „kraj-zachód”, Milewskiego, Merkla,

9) posiedzeń Komitetu Wyborczego „S” w Gdańsku...


TW “NONPAREL” - ROBERT LUŚNIA, ur. 9 lipca 1962 roku, w Warszawie, internowany w Białołęce, został
TW-k (1981), zarejestrowany jako TW “Nonparel” w 1982 roku. Jego oficerem prowadzącym był Nadworski
(kwiecień 1983-1988). Według orzeczenia Sądu Lustracyjnego był tajnym współpracownikiem SB w latach
1983-1988. Luśnia donosił na działaczy podziemia z Ruchu Młodej Polski i Niezależnego Zrzeszenia Studentów
Politechniki Warszawskiej, wydał SB konspiracyjny sprzęt poligraficzny, przyjął za to w sumie 21,2 tysiące
złotych (9 pokwitowań). Donosy Luśni SB wykorzystała przeciwko konkretnym osobom, m.in. studentom
politechniki. W 1988 roku odmówił dalszej współpracy w związku z zamordowaniem ks Popiełuszki 4 lata
wcześniej. „Nonparel” został posłem w 2001 roku z ramienia LPR, wybrany w lubelskim okręgu wyborczym,
następnie przeszedł do Ruchu Katolicko-Narodowego, po ujawnieniu wykluczony. „Nonparel” uchodzi za
jednego z najbogatszych posłów.

BYDGOSZCZ - TORUŃ

TW "WILK" - STANISLAW CHAMERA, nr ewidencyjny 04251, mieszkaniec Grudziądza, dentysta.
pośredniczył między środowiskiem KOR-owskim w Toruniu (gł. skupionym wokół Stanisława Śmigla i Wiesława
Cichonia) a środowiskiem grudziądzkich robotników (aktywnym od Czerwca 1976 r. i skupionym wokół
Edmunda Zadrożyńskiego). TW "Wilk" był BARDZO wydajnym kapusiem! Pisał niestarannie, przekręcał nazwy
własne, ale wykazał się spostrzegawczością i dobrą pamięcią! Już od polowy marca 1980 toruńskie środowisko
opozycji wiedziało, że to kapuś, ale bezpieka uzyskała mnóstwo drobnych szczegółów, kto z kim "chodzi", a
kto z kim żyje w niezgodzie, gdzie chowamy bibule itd.


TW "KAROL" - ANDRZEJ OLSZEWSKI, ur. 24.10.1957 w Grudziądzu, syn Ryszarda, nr ewidencyjny 04538,
pozyskany do współpracy z SB 25 listopada 1978 r. - data zakończenia współpracy nie jest wpisana. TW
"Karol". był studentem prawa na UMK. W latach siedemdziesiątych gorliwie inwigilował opozycję
demokratyczną w Toruniu, donosił pracowicie, sumiennie, szybko reagując. Uczęszczał m. in. na tajne
wykłady, które odbywały się w mieszkaniach prywatnych i pokojach w akademikach. Na pierwszy taki wykład -
Marii Dziewickiej na temat ruchów chłopskich w Polsce udał się z zaproszenia Wiesława Cichonia.
25 marca 1980 r. odbywał się w Hotelu Asystenckim wieczór autorski Anki Kowalskiej i Jacka Bieriezina --
"Karol" w czasie zebrania wyszedł, chyba pod pretekstem, że miał w opozycyjnych celach nazajutrz wcześnie
rano pojechać do W-wy, zadzwonił do ubeka, umówił się z nim telefonicznie na wolnym powietrzu na
natychmiastowe spotkanie (IPN By 001/565. k. 121-122). Często spotykał się z esbekami na wolnym
powietrzu albo w lokalu kontaktowym "JAK", czasem w samochodzie, o bardzo różnych porach doby. Doniósł o
wykładzie SB ale policja nie rozbiła go. Może dlatego, że wiedzieli o MALO politycznym charakterze, a może po
to, aby nie "spalić" swojego agenta. Żeby uwiarygodnić "Karola" przeprowadzano u niego nawet rewizje.
TW "Karol" donosił na Konrada Turzyńskiego w okresie marzec 1980 – styczeń 1981 ale z długimi przerwami.
Na jesieni 1980 r. "Karol" był współzałożycielem Tymczasowego Komitetu Założycielskiego NZS na UMK. Był
przystojny, podobał się dziewczynom, mówiono na niego potocznie "Adonis". Później jego aktywność w NZS
spadła.
Mało brakowało, a TW "Karol" znalazłby się w składzie delegacji, która 5 marca 1980 r. poszła do posła prof.
Mariana Michniewicza żalić się na represje esbeckie (IPN By 001/565. k. 102 i 104).
Darzony był zaufaniem przez działaczy opozycji w Toruniu, którzy go rekomendowali (pisemnie, z podaniem
adresów osób w Gdańsku i Sopocie, którym może "wylegitymować się" tą rekomendacją: Magdalena
Modzelewska, Barbara Hejcz, Bogdan Borusewicz, Piotr Kapczyński) do kontaktów z działaczami opozycji w
Trójmieście, a on udostępniał te "liściki" bezpiece (IPN By 001/565. k. 128, 141-143). Chodziło też o
przywożenie "bibuły" z Trójmiasta do Torunia, i o przeszkolenie "Karola" – Andrzeja Olszewskiego w technice
powielania.
Akcja ulotkowa z 25 kwietnia 1980 r. (w obronie Mirosława Chojeckiego) w większości nie powiodła się
dlatego, że była od początku "monitorowana" przez SB za pośrednictwem uczestniczącego w niej TW "Karola"
(IPN By 001/565. k. 146-152).
Jeden z dokumentów w jego teczce pracy informuje o "Apelu do mieszkańców Torunia" z 22 sierpnia 1980 (IPN
By 001/565, k. 186) zawiera spis sześciorga sygnatariuszy - pięć nazwisk i jeden zapis >t.w. ps. "Karol".
Porównanie jego z autentyczną listą sygnatariuszy (Krystyna Antowska, filolog, Marek Berak, inżynier, Wiesław
Cichoń, filolog, Andrzej Olszewski, student, Stanisław Śmigiel, inżynier, Konrad Turzyński, matematyk)
wskazuje jednoznacznie, że chodzi o (ówczesnego) studenta prawa na UMK Andrzeja Olszewskiego. Potem IPN
dokonał oficjalnego odtajnienia TW „Karola”.
Gdy „Karol” wyjeżdżał na weekend do W-wy dla załatwiania spraw opozycyjnych, dostawał na ten cel od SB
1000 zl. zwykle wynagrodzenie też tego rzędu Kilka (co najmniej dwie: IV i VIII) akcji ulotkowych w 1980 roku
SB zdołała w Toruniu sparaliżować chyba TYLKO dzięki donosom "Karola". Na ogół donosił ustnie, ale istnieją
też donosy odręcznie przezeń pisane.
TW "Karol" był nieźle wynagradzany za donoszenie - np.:

17.04.1980 IPN By 001/565, k. 140 1.000,- zł

30.04.1980 IPN By 001/565, k. 153 2.000,- zł

30.04.1980 IPN By 001/565, k. 153 2.000,- zł

28.06.1980 IPN By 001/565, k. 175 2.000,- zł

28.06.1980 IPN By 001/565, k. 175 2.000,- zł

22.08.1980 IPN By 001/565, k. 186 1.000,- zł

22.08.1980 IPN By 001/565, k. 186 1.000,- zł

25.01.1981 IPN By 001/565, k. 228 1.000,- zł

25.01.1981 IPN By 001/565, k. 228 1.000,- zł

Wśród donosów "TW "Karola" jeden nosi datę 25 stycznia 1981 r. w kilkanaście dni potem, bo w dniu 4 lutego
1981 r., Andrzej Olszewski znalazł się na jednej z najwcześniejszych list osób przeznaczonych do internowania
(następna jej wersja, z 30 VI 1981 r., już nie zawierała tego nazwiska).
Andrzej Olszewski nie został internowany, a jednak miał niemiłą przygodę z aparatem represji podczas stanu
wojennego: w nocy z 1 na 2 maja 1982 r. został skazany przez kolegium na 3 miesiące aresztu. Sąd Rejonowy
w Toruniu uniewinnił niektóre osoby, w tym studenta Andrzeja Olszewskiego.
W stanie wojennym Andrzej Olszewski posłużył SB jako narzędzie do zorganizowania akcji, której efektem było
aresztowanie wydawcy, a także drukarzy podziemnego pisma "Obecność" - Andrzeja Zybertowicza, Marka i
Wiesława Szubrychów, Romana Klonowskiego i Marianny Kosickiej.
Jeszcze w zimie (najprawdopodobniej w lutym) 1982 r. Zybertowicz otrzymał od związanego z NZS studenta
Andrzeja Olszewskiego ręczny powielacz na korbę. Przekazał go następnie grupie działaczy "Solidarności" z
"Merinotexu", w skład której wchodzili: Roman Klonowski oraz Marek i Wiesław Szubrychowie. Grupa ta
drukowała dla Zybertowicza i jego współpracowników pismo "Obecność". Druk odbywał się najpierw na działce
Marka Szubrycha, a potem w piwnicy u Wiesława Szubrycha. [...] Ukazało się prawdopodobnie osiem numerów
"Obecności". Pismo miało charakter publicystyczny. W publikowanych rozważaniach wyraźne były
socjaldemokratyczne zapatrywania autorów, co nie umniejszało antykomunistycznego i prosolidarnościowego
profilu pisma. "Obecność" odbierana była jednak niechętnie przez część solidarnościowego środowiska Torunia.
[...] Pisaniem tekstów i redagowaniem "Obecności" zajmowali się, oprócz Andrzeja Zybertowicza i Adama
Tomasza Benscha, także inni pracownicy naukowi UMK: Adam Czarnota i Ryszard Lorenczewski. Kontakt z
drukarzami utrzymywał Zybertowicz za pośrednictwem skrytek. Przekazywał przez nie matryce białkowe z
tekstem pisma i odbierał wydrukowane już egzemplarze. "Obecność" kolportowana była początkowo za
pośrednictwem regionalnych struktur kolportażu, tak samo jak "TIS" i "Kontra". Później jednak niektórzy
działacze toruńskiej "Solidarności" uznali pismo za zbyt lewicowe. Kolportaż zorganizował wówczas sam
Zybertowicz, który osobiście zawoził egzemplarze "Obecności" do znajomych z różnych zakładów pracy
Torunia. Pismo docierało m. in. do "Polchemu" (kolportowali je Piotr Hryniewicz i Wiesław Skrzypczyński),
"Elany", "Merinotexu", "Apatora" oraz na UMK. W „Merinotexie” kolportażem zajmowała się prządka Marianna
Kosicka. W wyniku denuncjacji konfidenta SB, 5 VII 1982 r. aresztowani zostali Marek i Wiesław Szubrychowie
i Roman Klonowski. Dnia 5 lipca aresztowano Andrzeja Zybertowicza, a 16 lipca Mariannę Kosicką. Podczas
aresztowania braci Szubrychów pobito do nieprzytomności, a następnie zawleczono do samochodów
milicyjnych. Ich mieszkania zdemolowano. Andrzej Zybertowicz przebywał w areszcie do 14 IX 1982 r.,
następnie został zwolniony ze względu na stan zdrowia. Sprawę przeciwko niemu umorzono w 1983 r. w
wyniku amnestii. Natomiast w sprawie czterech pozostałych osób wyrok zapadł 20 I 1983 r. Wydał go Sąd
Pomorskiego Okręgu Wojskowego w składzie: mjr Edward Matwijów (przewodniczący), ppor. Wiesław Juchacz,
por. Piotr Hejduk. Oskarżał prokurator wojskowy ppor. Andrzej Misiak. Marek Szubrych został skazany na 1,5
roku więzienia z zawieszeniem na 5 lat, Wiesław Szubrych na 2 lata więzienia z zawieszeniem na 5 lat,
Marianna Kosicka na rok więzienia z zawieszeniem na 3 lata, a Roman Klonowski został uniewinniony.
Dodajmy, że Marianna Kosicka odpowiadał już z wolnej stopy, gdyż wypuszczono ją z aresztu 25 XI 1982 r.

ANDRZEJ MISIAK, Andrzej Misiak s. Bolesława, urodzony 3 lutego 1953 roku w Bydgoszczy, zamieszkały w
Toruniu, oświadczył, że pełnił służbę w organach bezpieczeństwa państwa, może więc nadal pracować w
wymiarze sprawiedliwości.
Andrzej Olszewski podobno dość dawno wyjechał do Niemiec i prawdopodobnie nadal tam przebywa.
Okazało się, że na jednym z donosów TW „Karola” jest adnotacja funkcjonariusza odwołująca się do innego
kapusia, o pseudonimie "Adam". IPN odmówił odtajnienia, powołując się na brak danych jednoznacznie
ustalających osobę, a może on jest nadal potrzebny służbom?

TW "ADAM" - DONATA TRAPKOWSKA, ur. w 1956 r., w 1980 r. była studentką prawa na UMK w Toruniu, w
latach 1980-tych robiła karierę w W-wie. Teraz businesswoman. Istnieje dokument w archiwach IPN, z którego
wynika na 100%, że była TW SB, nie jest natomiast pewne, czy miała kryptonim "Adam".

TW „ANDRZEJ” – KRZYSZTOF WOLAK, patrz: Ludzie Ubekistanu.

ŁÓDŹ - RUCH WOLNYCH DEMOKRATÓW – ROPCIO - KPN

TW ”WACŁAW” - dr. ANDRZEJ MAZUR (zmarł), socjolog, zwerbowany na początku lat 1950-tych w
więzieniu, gdzie odbywał karę za próbę ucieczki na Zachód porwanym samolotem. Żołnierz szarych szeregów,
uczestnik powstania warszawskiego. TW "Wacław" pracował w Warszawie nad harcerstwem, min. inwigilował
Kamińskiego, autora "Kamieni...". W połowie lat 70-tych przeniesiony do Łodzi, gdzie pracował w Akademii
Medycznej. Za nim przyszło pismo od gen. SB, zastępcy szefa SB, że przenoszą „Wacława” do Łodzi i tutejsze
SB ma go słuchać! Od początku podlegał pod płk. Chojaka naczelnika Wydz. III SB w Łodzi.
Mazur założył Ruch Wolnych Demokratów i ROPCiO. Donosił na całą opozycję łódzką, na Jerzego
Kropiwnickiego, Andrzeja Ostoję-Owsianego, Andrzeja Czumę i prowokował konflikty między Karole
Głogowski i Czumami oraz Głogowski i Śreniowskim. Był współautorem pisma „Aneks” (1976-1980) i „Bez
Dyktatu” (1982). Pismo było drukowane w całości na Lutomierskiej tzn. w siedzibie SB. Po wpadce łódzkich
solidarnościowych struktur podziemnych, jaką zorganizował w końcówce 1982 roku, wycofał się z czynnej
działalności agenturalnej i angażował się wyrywkowo.
Andrzej Ostoja-Owsiany, Jerzy Kropiwnicki, Stefan Niesiołowski i Andrzej Kern wydali oświadczenie,
opublikowane w prasie, że Mazur był agentem i nic się nie działo. Ale w wywiadzie dla regionalnej prasy
Kropiwnicki powiedział, że Mazur to zwykły kapuś. Wdowa po nim wytoczyła proces Kropiwnickiemu o
zniesławienie. Ekspertyzy wykazały, że wszystko było pisane ręką Mazura, który swoją współpracę ukrywał
także przed żoną. Wdowa proces przegrała (2005).

TW W LATACH 1950-TYCH KAROL GŁOGOWSKI, członek Ruchu Wolnych Demokratów. Naczelny Sąd
Administracyjny wyrokiem z dnia 13 stycznia (rozpatrując sprawę Karola Głogowskiego, który najpierw był
agentem, a później podjął działalność antykomunistyczną - sygn. akt OSK 1586/04) nakazał IPN przyznanie
statusu pokrzywdzonego również osobie: „która przedtem bądź pomiędzy działaniami o charakterze
niepodległościowym była współpracownikiem organów bezpieczeństwa, a następnie zaprzestała tej działalności
i odpowiadała pojęciu pokrzywdzonego”.


GDAŃSK - WOLNE ZWIĄZKI ZAWODOWE

TW „PIOTR” (Wydz. IV), TW „ANDRZEJ”, TW „ANTEK”, TW „GRAŻYNA”, TW „LESZEK” (od 1978 w

Wydz. III Gdańsk) - EDWIN MYSZK – współpracował od lutego 1970 roku, do środowiska trafił w 1977 r i
został założycielem WZZ (1 sierpnia 1978), popierali go Kuroń, Michnik i Wujec (został bohaterem art. „Ludzie
zwyczajni” w BI nr 26 z 1978 r), może dlatego nie wolno było o nim napisać w „Wyborczej”. Myszk skazany we
Wrocławiu za oszustwo matrymonialne, wiosną zdemaskowany przez Hodysza do Halla, grał na dezintegrację
WZZ. Był jednym z najbardziej „prześladowanych” i odważnych działaczy, w czerwcu 1981 roku współpracował
w endeckiej Niezależnej Grupie Politycznej Mariusza Urbana. Po 1989 roku związany z "Nikosiem" (Nikodemem
Skotarczakiem), mafiosem gdańskim (był nawet film o nim pt. "Nikoś", gdzie zagrał on samego siebie, ale
potem został zastrzelony przez konkurencję). Od 1997 Myszk jest współwłaścicielem wydawnictwa „Tower
Press” w Gdańsku, w którym redaktorem naczelnym działu książkowego jest Antoni Pawlak.

TW "WALA" - IRENA PUCIATA-CHOCIMSKA, ur. 02.08.1924 w Łodzi, córka Aleksandra, prowadzona przez
kpt. Leona Stańczyka, rozpracowywała Annę Walentynowicz.

„ROBOTNIK”

TW „MAREK” - ANDRZEJ SPYRA z Gliwic, nr identyfikacyjny 35231, jego adres widniał na stopce
„Robotnika” jako kontaktowy, denuncjował każdego kto się do niego zgłaszał do współpracy z KSS KOR, jego
oficerem prowadzącym był por. Janusz Ryszkiewicz z Sekcji I Wydz. IIIA KWMO Katowice (1979 - 1980).
„Marek” donosił na Tadeusza Drzazgowskiego i Zbigniewa Siemaszkę - SOR „Górnik”, SOS „Murarz”.


KRAKÓW

TW „LACHOWICZ” - OLGIERD TERLECKI. Profesor Ryszard Terlecki, pracownik krakowskiego IPN, w
czasach PRL znany opozycjonista, odkrył w aktach, że wieloletnim tajnym (35 lat) współpracownikiem UB i SB
był jego nieżyjący już ojciec, były żołnierz armii Andersa, więzień sowieckich łagrów, wzięty pisarz Olgierd
Terlecki, który inwigilował środowiska literackie i kościelne. Bezpieka płaciła mu za to, umożliwiała regularne
publikowanie książek oraz wyjazdy zagraniczne. W teczce było nawet pokwitowanie na zakup wieńca, który
oficer prowadzący kupił, idąc na pogrzeb swojego TW.

TW „WOJTEK” - PIOTR MĘŻYK, ur. 18.01.1960, syn Jana, student socjologii UJ (1987), prowadzony przez
por. Radosława Gutkowskiego z Sekcji III-A Wydz. III-1 WUSW w Krakowie. „Wojtek” donosił na „S” i WiP, na
Barbarę Niemiec i Jana Marię Rokitę.

TW „TELEX” - WALCZOWSKI RODRYK, ur. 9.09.1960, syn Teofila, student prawa (1987), prowadzony
przez por. Radosława Gutkowskiego z Sekcji III-A Wydz. III-1 WUSW w Krakowie.

TW „MARCIN” - RYSZARD STINIA, ur. 30.08 1959, syn Hermana. student historii (1987), prowadzony
przez ppor. T. Ruska z Sekcji III-A Wydz. III-1 WUSW w Krakowie.

TW "BART", "ALEX" - MAREK KUCIA, ur. 16.02.1957, syn Edmunda, student Wydziału Prawa (1987), (nie
mylić z obecnym pracownikiem na Wydziale Socjologii UJ o tym samym imieniu i nazwisku), prowadzony przez
kpt. Franciszka Waśko z Sekcji III-A Wydz. III-1 WUSW w Krakowie. "Alex" donosił na „S” i WiP, na Barbarę
Niemiec i Jana Marię Rokitę.

TW „MARCO” - MAREK PŁASZEWSKI, ur. 12.07. 1960, syn Mieczysława), student prawa UJ (1987),
prowadzony przez ppłk. Wiesława Hryniewicza, naczelnika Wydz. III-1 WUSW w Krakowie. „Marco” donosił na
„S” i WiP, na Barbarę Niemiec i Jana Marię Rokitę.

TW "GRZEGORZ" - ANDRZEJ GRZYWACZ, ur. 10.XI. 1956, syn Aleksandra, donosił na „S” i WiP, zwłaszcza
na Jana Marię Rokitę.

TW "VELASQUEZ" - ROBERT PASIEKA, ur. 16.VI.1963, syn Stanisława, donosił na „S” i WiP, zwłaszcza na
Jana Marię Rokitę.

TW „WINIARSKI” - MIKOŁAJ JASZCZYŃSKI, ur. 26. 03. 1916,

TW „STEFAN” - JERZY KAMIŃSKI, ur. 29. 03.1950,

TW „WAGA” - JERZY KRAWCZYK, ur. 07. 10. 1952,

TW „DOMINO” - ANTONI OSTROWSKI, ur. 11. 02. 1945, pracownik PTSB TRANSBUD

TW „ELSNER” - ZDZISŁAW WILCZKIEWICZ, ur. 24. 01.1956, donosił na działacza KPN Ryszarda Majdzika,

SOR „Dama”

„SOLIDARNOŚĆ” - GDAŃSK

TW „AUGUST” – FLORIAN WIŚNIEWSKI, sygnatariusz porozumieć sierpniowych, członek Prezydium MKZ
w Gdańsku.

TW - MIECZYSŁAW CHOLEWA, autor muzyki do "Janka Wiśniewskiego", zaczął działać w opozycji w roku
1977 jako okazjonalny kolporter ulotek, jak sam się przyznał wtedy podjął też współpracę z SB, w sierpniu
1980 roku był delegatem komitetu strajkowego Zespołu Elektrociepłowni w Gdańsku, w roku 1980 podjął
pracę w Dziale Rozpowszechniania Informacji w Zarządzie Regionu MKZ Gdańsk, mimo że przyznał się
kierowniczce Działu, działaczce KPN, Joannie Wojciechowicz do współpracy z SB; powoływał się na zgodę
Bogdana Borusewicza, co było nieprawdą. Poprzednio donosił głównie na Borusewicza. Po strajku w grudniu
1981 roku ukrywał się przez 4 miesiące w różnych mieszkaniach, następnie podpisał lojalkę i poszedł do
księdza Jankowskiego do pomocy, działał w komisji charytatywnej kościoła św. Brygidy.
Fakt współpracy Cholewy z SB Wojciechowicz i Borusewicz ukrywali ze względu na jego rodziców, którzy byli
nadzwyczaj przyzwoitymi ludźmi, ogromnie zaangażowanymi w sprawy "Solidarności".
Według oświadczenia Joanny Wojciechowicz, Cholewa, razem z siostrą Barbarą Ch-D. w czasie pobytu
Wojciechowicz w Polsce, wiosną 2003-go roku, zaaranżował wspólne spotkanie. Na ich życzenie, ze względu na
pamięć Zosi Cholewiny, Wojciechowicz zaprosiła Barbarę do odwiedzenia jej w Stanach Zjednoczonych. Oto
relacja Wojciechowicz z pobytu u niej Barbary Cholewy: „Dopiero po jej wyjeździe dowiedziałam się, że
korzystając z mojej nieobecności w domu (byłam przez dwa dni w szpitalu na oddziale kardiologii),
sfotografowała moje kalendarze, książki adresowe, oraz porobiła - jej zdaniem - kompromitujące mnie zdjęcia
z mojego mieszkania. Te zdjęcia później rozpowszechniał Mieczyslaw Cholewa, usiłując zniszczyć moją opinię i
narażając mnie na bardzo poważne kłopoty. Przez cały czas pobytu siostry Mieczysława u mnie, kontaktowali
się niemal codziennie, używając w swoich rozmowach kodów i szyfrów. To, co pani Cholewa - D. zostawiła na
moim komputerze, mogło wpakować mnie w bardzo poważne kłopoty z prawem. Znalazłam tam niezwykle
kompromitujące zdjęcia, i świadectwo, że pobyt u mnie miał zupełnie inny podtekst niż po prostu zwiedzanie
Stanów Zjednoczonych. Po rozmowach z adwokatami, zawiadomiłam o wszystkim FBI.”

TW „ROMKOWSKI” (od 1981), TW „NOWAK” (od 1.12.1984) - JANUSZ MOLKA w opozycji od początku lat

1970-tych, związany ze środowiskiem RMP, ukończył historię, w 1980 roku wspierał strajkujących, w grudniu
1981 roku strajkował w Stoczni, donosił m. in na Aleksandra Halla i Arkadiusza Rybickiego, następnie był
działaczem podziemnej „S” w Gdańsku, drukarzem, najpierw donosił na Klub Wysokogórski (sprawa obiektowa
„Stadion”) sam się zgłosił i został współpracownikiem od 8 czerwca 1983 roku; następnie jako TW „Nowak” (1
grudnia 1984-1990), 21 sierpnia 1984 r. poprosił o przyjęcie do służby, przyjęty na etat „N” w Wydziale III na
początku grudnia 1984 roku, jako st. kapral. Był czołowym drukarzem w Gdańsku (m.in. drukował w siedzibie
SB) i kolporterem, 10 kwietnia 1987 roku został funkcjonariuszem stałym, 1 sierpnia 1989 roku przeniesiony
na etat „N” w Departamencie III MSW jako młodszy inspektor, był prowadzony osobiście przez
Majchrowskiego, na własną prośbę został zwolniony ze służby 20 maja 1990 roku, w lipcu był kandydatem „S”
do pracy w UOP. InspKubaektor, wsypali go zazdrośnObecnośći kumple z SB.

„SOLIDARNOŚĆ” - SŁUPSK

TW "IRMA" - PIOTR PISKOZUB, zamieszkały w Słupsku były redaktor techniczny wychodzącej w Słupsku w
latach 1980-1981 gazety "Solidarność Słupska" Regionu Solidarności Słupsk. Piotr PISKOZUB obecnie
właściciel firmy komputerowej działającej na terenie miasta Słupsk: VARICO PW - PIOTR PISKOZUB SŁUPSK,
PARTYZANTÓW 19/5A. „Irma” był najbliższym współpracownikiem Edwarda Müllera, donosił z zimną krwią i
brał za to pieniądze, zdradzał nie tylko działaczy "Solidarności”, ale i dziennikarzy, którzy próbowali być
niezależni. Jest cyniczny do samego końca. Po ujawnieniu dokumentów próbował zastraszyć E. Müllera.

TW "KLEMENS" - MŚCISŁAW PILAWSKI, były pracownik Zakładów Przemysłu Spożywczego "Pomorzanka",
który w latach 1980-tych donosił na pracowników tego zakładu. Był kierownikiem działu chłodni. Obecnie jest
właścicielem prywatnej firmy zajmującej się chłodnictwem na terenie Słupska: mgr inż. Mścisław Pilawski,
Projektowanie, montaż urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych. 0 606 83 85 35. 76-200 Słupsk, Chopina 2
lok.6.

Fabryka Maszyn Rolniczych „FAMAROL”

TW „KASIA” - ZENON MOLIŃSKI, IPN GD 008/647;
Przedsiębiorstwo Turystyczne „PRZYMORZE”

TW „JERZY” - ZDZISŁAW FORMELA, IPN GD 008/621;
„SOLIDARNOŚĆ” - LĘBORK

Gdyńskie Zakłady Ceramiki Budowlanej - Oddział w Lęborku

TW „MAŁY” - WIESŁAW ŁUKASZU, IPN GD 008/620;
Zakłady „ZWAR”

TW „WŁADEK” - ANDRZEJ FUDALA, IPN GD 008/615, zabezpieczał wydział mechaniczny;
ZZPD

TW „NARCYZ” - KRZYSZTOF WALENDZIK, IPN GD 008/614;
Zakład Konserwacji Sprzętu P. Poż. „SUPRON”

TW "SZEF" - TADEUSZ NASTAJ, IPN GD 008/611, zabezpieczał także kościół ŚW. Jakuba;
Spółdzielnia Turystyczna „GROMADA”

TW „JERZY” - BRUNON SZCZEPAŃSKI, IPN GD 008/644 zabezpieczał wyjazdy zagraniczne;
„Zajazd Kaszubski”

TW - JUREK LECH MONTWIŁŁ, IPN GD 008/646, zabezpieczał zajazd, donosił do sprawy obiektowej „Busola”;
ZOZ

TW „MACIEJ” - HENRYK WITTKE, GD 008/645, donosił do sprawy obiektowej „Eskulap”;
Studium Nauczycielskie

TW „NAUCZYCIELKA” - IRENA OPAR, IPN GD 008/612, donosiła do sprawy obiektowej „Oświata”;
Inni

REZYDENT „ROMAN” - MIECZYSŁAW ARASIMOWICZ, IPN GD 008/609, zabezpieczał obiekty wojskowe;

TW „CYGAN” - STEFAN ULEMBERG, IPN GD 008/613, donosił na kogo się dało;
MIASTKO
Słupska Fabryka Mebli - Zakład nr 8

TW „DELEGAT” - HENRYK GAWIN, IPN GD 008/642;
WZSR - Zakład Gospodarczy Miastko

TW „RUDY” - EDWARD BRONKA, IPN GD 008/618;

TW „KAROL” - STANISŁAW GABRYK, IPN GD 008/617, zabezpieczał wycieczki z RFN;
SŁAWNO
PKS

TW „PARADOWSKI”, „ZOŚKA” - ANDRZEJ SZCZEPKOWSKI, IPN GD 008/634, lubił donosić na NSZZ
Solidarność;
Gmina SOMINY

TW „WIŚNIA” - BOŻENA HOPPE, IPN GD 008/637, lubiła donosić na cudzoziemców, wyjeżdżających do RFN,
donosiła do sprawy obiektowej „Mewy”;

BIELSK POMORSKI
Zakład Przemysłu Drzewnego

TW „JODŁA” - MIROSŁAW KŁĄCZYŃSKI, IPN GD 008/636, donosił do spraw obiektowych: „Lucus” i „Wieś”;
WARCIN
Zespół Szkół Leśnych

TW „MARIA” - STOBIŃSKA BOŻENA, IPN GD 008/623, donosiła do sprawy obiektowej „Rozłam”, zabezpieczała
także ZNP;
SUCHORZ
Zakład Usług Technicznych

TW KOSTKA - STANISŁAW RESZCZYŃSKI, IPN GD 008/628;
JEZIERZE

TW „ŻACHOL” - ZBIGNIEW RZEPIŃSKI, IPN GD 008/627, zabezpieczał tutejszy SKR, donosił do sprawy
obiektowej „Urodzaj”;

TW „GRZEGORZ” - ROMAN RAHMEL, IPN GD 008/630, zabezpieczał tutejszy SKR;
KĘPICE
Zakłady Garbarskie

TW „WIESIEK” - LESZEK BRZEZIŃSKI, IPN GD 008/632;
KŁOŚNI
Zakłady Ceramiki Budowlanej "PIEŃKOWO"

TW "KRÓTKI" - JÓZEF TOKARSKI, IPN GD 008/633;
MOTARZYNO

TW „ANTEK” - JANUSZ HEROLD, IPN GD 008/640, zabezpieczał tutejszy PGR;
ŻORUCHÓW
Państwowy Ośrodek Hodowli Zarodowej

TW „GÓRZYŃSKI” - MICHAŁ ŻYDEK, IPN GD 008/641;
SPPD „SŁAWODRZEW”

TW „JACEK” - JERZY CIEŚLA, IPN GD 008/625;
Gmina KOŁCZYGŁOWY

REZYDENT „KADECKI” - KAZIMIERZ HENDRYCH, IPN GD 008/622;

TW „ANDRZEJ” - STANISŁAW ŻYCIŃSKI, IPN GD 008/626, zabezpieczał nadleśnictwo Leśny Dwór, Dębica
Kaszubska;

TW „KOT” - PIOTR PATYNA, IPN GD 008/624, zabezpieczał PGR Gałsznia Wielka, lubił donosić na

duchowieństwo i działaczy NSZZ Solidarność RI;

TW „NACZELNIK” - EUGENIUSZ PAWLIK, IPN GD 008/629, donosił na rolników indywidualnych w gminie;

TW „MONIKA” - MAREK KONIUSZEK, IPN GD 008/635, GS w gminie, donosił do sprawy obiektowej
„Samopomoc Chłopska”;
CEWICE

TW „JAN” - ROMAN SKRZYPKOWSKI, GD 008/648, zabezpieczał tutejszy PGR;

TW „ŻBIK” - ZBIGNIEW STAWICKI, IPN GD 008/649, zabezpieczał tutejszy SKR;

TW „TURYSTA” - MIROSŁAW SZYPENBEIL, IPN GD 008/643 zabezpieczał nadleśnictwo Cewice i leśnictwo
Uniesie;
DEBRZNO

TW „TOMASZ” – EDWARD OSUCH, IPN GD 008/652, zabezpieczał obiekty wojskowe w okolicach Debrzna;
CZŁUCHÓW

TW „MARYSIA” - EDYTA SIELEWICZ, IPN GD 008/653, zabezpieczał hotel „ZAMKOWY” w Człuchowie;
CZARNE

TW MAREK - JANUSZ KRET, IPN GD 008/654, zabezpieczał obiekty wojskowe w okolicach Czarnego;

TW „JANEK” - JAN WIECZORKIEWICZ, IPN GD 008/650, zabezpieczał obiekty wojskowe w Czarnem;

TW „HAK” - GRZEGORZ SZULC, IPN GD 008/655, donosił na „rewizjonistów” w Czarnem, obywateli RFN,
autochtonów;
SĘPOLNO

TW „VAHANARA” - ZDZISŁAW MADZIĄG, IPN GD 008/656, donosił na cudzoziemców z krajów
kapitalistycznych, zabezpieczał obiekty wojskowe w Sępolnie;

TW „FRANEK” - JÓZEF STARZ, IPN GD 008/651, donosił na osoby utrzymujące kontakty z krajami
kapitalistycznymi myśliwych dewizowych i zabezpieczał lotnisko w Sępolnie;
„SOLIDARNOŚĆ” - BIAŁOGARD

TW „FELIKS” - TADEUSZ KLUPCZYŃSKI – „kapuś stachanowiec”, zaczął już w szkole średniej, najpierw na
kolegów, później na wszystkich. Poza donosami robionymi „z własnej inicjatywy” czynnie uczestniczył w
prowokacjach i zasadzkach. Jego oficerem prowadzącym był ppor. Donigiewicz. „Feliks” donosił m. in. na
byłego Powstańca Warszawskiego Tomasza Habermana, byłego rektora Seminarium Diecezji Koszalińsko-
Kołobrzeskiej Ks. Prof. Zdzisława Kroplewskiego, byłego Przewodniczącego Zarządu Regionu ‘Pobrzeże’ NSZZ
‘Solidarność’, a obecnego Senatora RP Pawła Michalaka. Pieniądze zarobione na donosach zainwestował w
szkołę języków obcych. Obecnie jest zasłużonym obywatelem Wałcza - wychowawcą młodzieży w tym mieście,
otoczony powszechnym szacunkiem i podziwem – umiał wziąć swój los we własne ręce.W 2005 roku został
zaproszony na IV Kongres napoleoński do Dinar we Francji gdzie wygłosił wykład historyczny, niestety nie na
temat własnych dokonań donosicielskich. „Feliks” posiada sklep AGD „Klupczyński" Firma Produkcyjno-
Handlowo-Usługowa, Wałcz, ul. Obrońców Westerplatte 16, tel. 067 2586556.


„SOLIDARNOŚĆ” - WARSZAWA

„TYGODNIK SOLIDARNOŚĆ”

KO (1980-1983) TW „ZYGMUNT” - JAN BOHUSZEWICZ, ur. 24.04.1929 r.: "liczne kontakty w nielegalnej
poligrafii". „Zygmunt” zaczął pracę dla SB w redakcji „Bratniaka” – organu RMP, następnie donosił na kolegów
z „Tysola”, w stanie wojennym był członkiem redakcji podziemnego pisma „Veto”, niewiele różniącego się od
reżymowej Polityki, s 1982 roku rzucono go do rozpracowywania przywódców RMP, donosił zwłaszcza na
Arkadiusza Rybickiego i Aleksandra Halla. Wówczas Bohuszerwicz był prowadzony przez por. Bańkowskiego z
Wydz. IV Dep. III MSW, który opisywał go jako „źródło niezwykle trudne do prowadzenia ... typ narodowca”.
Przez kolegów z SB „Zygmunt” był bardzo ceniony, aż dziw, że mu nie załatwili stanowiska ministra np. kultury
w jakimś rządzie solidarnościowym. Oficer prowadzący por. Stefan Kardaszewski.

TW „KIEŁ” - NORBERT WAWRZYNIAK, ur. 14.08.1955 r., nr ewid. 67347: Gdańsk i W-wa, pozyskany
4.11.1981 r., pozyskany bez potrzeby szantażu, "zdemoralizowany". Oficer prowadzący ppor. Artur
Woroniecki.

TW „SZUM” - JANUSZ CHUDZYŃSKI, ur. 14.05.1955 r.: W-wa i Kraków, "wróg ustroju" pozyskany w 1982
roku. Oficer prowadzący ppor. R. Grzelak.

TW „BAMBUS” - KRZYSZTOF FORBERT, ur. 15.03.1947 r., nr ewid. 65357: NOWa, Interpress, "nar.
żydowska", oficer prowadzący Paweł Bańkowski.

TW „NOWAK” – MAŁGORZATA NIEZABITOWSKA – nr ewid. 67042. Oficer prowadzący ppor. Robert
Grzelak, patrz: Ubekistan.
MRK”S”

SŁAWOMIR MIASTOWSKI, oficer kontrwywiadu, przez „S” Poltelu dostał się do MRK”S”, który rozpracował,
miał w ramach organizacji zajmować się organizacją oddziałów samoobrony, do MRK”S” wprowadził agenta
Tadeusza KOTARSKIEGO, ps. Marian, późnij w wydawnictwie RYTM, założonym przez Teofila Klincewicza, miał
pracować przy przerzutach.

TW „RAMZES” - ZDZISŁAW KRÓL, robotnik z Huty Warszawa związany z MRK”S”, w styczniu 1985 roku
chciał przeniknąć do LDP”N”, donosił na Urszulę Ciechomską i Marię Słowikowską, usiłował dowiedzieć się o
numer rejestracyjny jej samochodu.

„SOLIDARNOŚĆ” - POZNAŃ

TW - JANUSZ ŚLIWIŃSKI, konfidenta przez którego w 1982 roku został aresztowany Janusz Pałubicki i
Krystyna Laskowicz oraz TZR"S" Poznań. Pracował dla SB prawdopodobnie już wcześniej. Był jednym z
delegatów na Zjazd "S" w Gdańsku-Oliwie. Internowany, dalej donosił. Przyczynił się do aresztowania w maju
1986 roku Sławomira Olesia. Jeśli chodzi o Śliwińskiego, jego historia jest banalna. Rodzice, jego i jego żony,
na zesłaniu w ZSRR. Stąd niechęć do komunizmu, ale uwikłał się w latach 70-tych w romans. Bezpieka to
wykorzystała i zaczęła go szantażować. Nie potrafił się od tego uwolnić. Po szybkim wyjściu z internowania ze
względów zdrowotnych trafił do TZR. Donosi dalej. Śliwiński jest dzisiaj człowiekiem przegranym. SB-cy go
wykorzystali i porzucili nie dając żadnej rady nadzorczej. Pozostaje jest rencistą bez pracy. Jego syn, Tomasz
Śliwiński, działał w Szkolnych Kołach Oporu Społecznego. Wstydził się ojca.

TW "LEŃSKI" - DARIUSZ MATELSKI, ur. 1963, doktor w Instytucie Historii UAM, laureat nagrody naukowej
KLIO, wykłada historię najnowszą Polski. „Leński” rozpoczął studia w 1982 roku w stanie wojennym, donosił na
kolegów i wykładowców, w tym na prof. Tomasza Szramma, w drugiej połowie lat 80-tych prodziekana d/s
studenckich na Wydziale Historii UAM. prof. Tomasz Szramm pracował wówczas w Katedrze Historii
Powszechnej XIX wieku i robił co mógł, żeby prześladowanych studentów nie relegowano z uczelni, dlatego stał
się obiektem zainteresowań Towarzyszy z bezpieczeństwa. „Leński” pracę magisterską napisał u prof.
Makowskiego, byłego cenzora, publikuje na łamach "Wybiórczej", jest autorem książek: „Niemcy w Polsce w
XX wieku” (1999) i „Mniejszość niemiecka w Wielkopolsce w latach 1919-1939” (1997).