Wstrzymać budowę Panteonu Narodowego na Powązkach!
Józef Wieczorek, sob., 04/07/2015 - 10:42
(Łączka A.D. 2014, zdj. Józef Wieczorek)
♣
Wstrzymać budowę Panteonu Narodowego na Powązkach!
Porozumienie Organizacji Kombatanckich i Niepodległościowych w Krakowie przyłącza się do protestu Fundacji „Łączka” żądającej wstrzymania budowy Panteonu Narodowego na Wojskowych Powązkach do momentu ekshumacji i zidentyfikowania wszystkich pochowanych tam w anonimowych dołach śmierci Żołnierzy Niezłomnych (Wyklętych) zamordowanych z wyroków stalinowskich sądów w latach 40. i 50. ubiegłego wieku.
Dziwi nas oraz niepokoi pośpiech, z jakim Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa przystąpiła do realizacji projektu, który w takim kształcie architektonicznym jest niegodny miana Panteonu Narodowego i wywołał oburzenie wielu rodzin pogrzebanych na „Łączce” bohaterów, a także środowisk patriotycznych.
Obawiamy się, że rozpoczęta już przy pomocy ciężkiego sprzętu budowa znacznie utrudni, a może nawet uniemożliwi dalsze prace ekshumacyjne, bez zakończenia których nie należy wznosić obiektu poświęconego niezłomności polskich patriotów w obronie narodowych imponderabiliów. Pośpiech jest w tej materii nie tylko niewskazany, ale także uwłacza powadze sprawy.
Naszą troskę pogłębia podana przez prezesa Fundacji „Łączka” Tadeusza Płużańskiego informacja, że sekretarz generalny ROPWiM profesor Andrzej Kunert zamierza pochować w Panteonie Narodowym także inne osoby zamordowane wprawdzie przez komunistów i pochowane razem z Żołnierzami Niezłomnymi, ale nie mające nic wspólnego z walką o niepodległość Rzeczypospolitej, a wręcz przeciwnie, jak np. wzywający w 1944 roku do masowego mordowania Polaków pułkownik Ukraińskiej Powstańczej Armii Mirosław Onyszkiewicz-„Orest”, zbrodniarz hitlerowski Walter Mellentin, wydający Niemcom żołnierzy Armii Krajowej konfidenci gestapo Irena Lis i Alfred Milke.
Jeżeli tak ma wyglądać Panteon Narodowy na Wojskowych Powązkach, to lepiej aby go na razie nie stawiać. W tej delikatnej materii nie może być bowiem żadnych uchybień, a tym bardziej niegodnych pomysłów uwłaczających pamięci i czci narodowych bohaterów.
Wzywamy wszystkie stowarzyszenia kombatanckie i niepodległościowe do publicznego poparcia stanowiska Fundacji „Łączka”.
dr Jerzy Bukowski
rzecznik POKiN
- Józef Wieczorek - blog
- Zaloguj się, by odpowiadać
14 komentarzy
1. Zamierzamy spytać, kto personalnie ustalał te listę
"sekretarz generalny ROPWiM profesor Andrzej Kunert zamierza pochować w Panteonie Narodowym także inne osoby zamordowane wprawdzie przez komunistów i pochowane razem z Żołnierzami Niezłomnymi, ale nie mające nic wspólnego z walką o niepodległość Rzeczypospolitej, a wręcz przeciwnie, jak np. wzywający w 1944 roku do masowego mordowania Polaków pułkownik Ukraińskiej Powstańczej Armii Mirosław Onyszkiewicz-„Orest”, zbrodniarz hitlerowski Walter Mellentin, wydający Niemcom żołnierzy Armii Krajowej konfidenci gestapo Irena Lis i Alfred Milke."
Lista nazwisk do umieszczenia na elewacji Panteonu znajduje się w zakładce teksty.
Teksty
Stanisław Abramowski 25.02.1922 – 30.07.1948
30.06.1953
Wacław Alchimowicz 6.05.1914 – 11.02.1948
pchor. Waldemar Baczak 15.11.1922 – 24.02.1947
Józef Bahyrycz 29.06.1925 - 5.03.1952
Piotr 4.07.1906 – 21.10.1952
Zdzisław Barbasiewicz 21.11.1909 -
10.01.1952
– 1.03.1951
14.05.1949
30.07.1948
Bejt 20.05.1923 - 11.02.1949
Bilous 2.01.1925 – 28.08.1948
Antoni Błaszczyński 22.07.1903 – 31.08.1951
Franciszek Błażej 27.10.1907 – 1.03.1951
Błażejowski 23.07.1920 – 14.08.1950
Borowicz 8.04.1918 – 28.08.1948
pchor. Władysław Borowiec 29.03.1916 – 25.09.1948
Henryk Borowy - Borowski 13.09.1913 – 8.02.1951
Brewka 29.07.1923 – 28.08.1948
Jerzy Broński 30.08.1906 – 14.12.1948
Budelewski 7.11.1910 – 15.07.1948
Edmund Bukowski 11.04.1918 – 13.04.1950
Bronisław Chajęcki 15.12.1902 – 5.01.1953
Karol Chmiel 17.04.1911 – 1.03.1951
Chrzanowski 14.02.1924 – 30.07.1948
Łukasz Ciepliński 26.11.1913 – 1.03.1951
Cieślak 16.05.1926 –
13.05.1953
Cupriak 25.02.1933 – 13.02.1951
Andrzej Rudolf Czaykowski
CC 7.02.1912 – 10.10.1953
Cyba 8.08.1926 – 30.03.1950
Cybulski 24.08.1897 – 1.02.1949
Jan Czeredys
15.10.1912 – 28.12.1948
Józef Czerniawski 1896-1946
Julian Czerwiakowski 12.02.1911 – 5.01.1953
Bolesław Częścik 1.06.1924 – 10.07.1951
Dacz 1.09.1927 – 10.04.1951
Deja 14.08.1926 – 20.10.1950
Deja 21.08.1921 – 20.10.1950
Hieronim Dekutowski 24.09.1918 –
7.03.1949
Derz 14.05.1910 – 20.03.1948
Stefan Długołęcki 27.07.1906 – 14.12.1948
Długosz 25.09.1918 – 24.03.1952
Grzegorz Doliwa Dobrowolski
9.06.1898 – 12.01.1952
Domżalski 10.02.1926 – 31.08.1948
Drapiński 11.07.1900 – 28.05.1947
Duma 14.10.1925 – 11.02.1949
Dybowski 17.05.1892 – 31.07.1947
Dyjak 8.08.1925 – 12.05.1948
Ehrenreich 10.10.1896 – 20.11.1952
Eichler 29.06.1908 –
25.09.1948
7.04.1953
15.03.1950
Emil Fieldorf 20.03.1895
– 24.02.1953
Gracjan Fróg 8.12.1911 – 11.05.1951
Gajdek 7.04.1915 – 14.01.1949
Kazimierz Gąsiorowski 5.05.1903 – 12.02.1952
Gecza 7.03.1922 – 28.08.1948
Stefan Głogowski 24.12.1910 – 6.02.1948
Stefan Głowacki 31.03.1903 – 13.06.1949
Główka 16.09.1931 – 7.08.1952
Górski 13.12.1909 – 3.10.1950
Grewling 24.07.1932 -
27.09.1952
5.03.1952
Roman Groński 28.02.1926 - 7.03.1948
Grzegrzółka 16.07.1913 - 15.04.1950
Grzejszczuk 15.11.1922 - 20.06.1949
Grzybowski 15.06.1895 - 11.12.1949
Józef Gumowski 15.03.1916 - 23.10.1952
Gurzan 11.12.1925 - 2.11.1949
Gut 17.10.1927 - 14.05.1949
Gwiazdowski 10.06.1915 - 19.11.1951
Hamerski 1.11.1919 - 28.08.1948
Isański 16.11.1911 - 17.02.1953
Jabłoński 21.07.1895 - 28.03.1949
Karol Jabłoński 1903-1953
Jaroszewski 23.06.1909 - 8.10.1946
Józef Maksymilian Jungrav 25.03.1897 -
7.08.1952
Adolf Kaczmarczyk
1905-1947
Kaczmarek 7.10.1904 - 7.04.1953
Zygmunt Kaczyński 15.10.1894 - 13.05.1953
Kania 19.03.1909 - 12.08.1949
lek. med. Witold Karlicki 1910-1947
Roman Karwowski
Rawicz 1908-1946
Kapłan 8.03.1897 - 12.07.1952
Stanisław Kasznica 25.07.1908 - 12.05.1948
Mieczysław Kawalec 5.07.1916 - 1.03.1951
Kempa 6.09.1903 - 15.03.1952
Aleksander Kita 12.12.1912 - 3.12.1952
Kmiołek 22.02.1919 - 7.08.1952
Koj 15.05.1925 - 15.03.1952
Komsta 19.03.1920 - 20.03.1948
Bolesław Kontrym 27.08.1898 - 2.01.1953
Kończyński 6.01.1914 - 29.03.1950
Kopczyński 23.08.1915 - 13.04.1950
Stanisław Kopik 1914-1948
Kosiński 20.01.1928 - 21.10.1948
Kowalczuk 20.12.1929 - 13.05.1953
Kowalczyk 24.07.1930 - 21.10.1955
Kowalczyk 6.05.1925 - 7.08.1952
Kowalczyk 24.01.1904 - 24.06.1948
Józef Kozłowski 19.03.1910 - 12.08.1949
Kubuj 25.10.1928 - 15.02.1947
Kuligowski 11.08.1894 - 4.07.1950
Kuliński 3.01.1924 - 29.03.1950
Kurowski 22.01.1922 - 26.09.1947
Kutryb 7.05.1925 - 19.05.1949
Kuźma 25.03.1901 - 3.10.1950
Kwiatkowski 30.06.1921 -
20.09.1951
Kwiek 23.07.1927 - 2.09.1952
Latoszek 20.11.1926 - 5.01.1955
Adam Lazarowicz 14.10.1902 - 1.03.1951
Jan Lebedowicz 1897 - 1951
Zygmunt Lercel 2.05.1921 - 1.06.1950
Lewszecki 22.11.1913 - 2.08.1955
Bolesław Lipski 1890 - 27.06.1945
Lis 29.10.1913 - 1.06.1948
Władysław 1919-1952
Lorent 25.02.1924 - 3.11.1948
Stanisław Łukasik 2.08.1918 - 7.03.1949
Józef Łukaszewicz 19.03.1929 - 14.05.1949
Kazimierz Łuszczyński 23.09.1921 - 24.05.1946
Zefiryn Machalla 1.08.1915 - 10.01.1952
Macuk 26.11.1909 - 12.08.1949
Majcherkiewicz 28.09.1887 - 28.05.1947
Majewski 27.01.1910 - 18.01.1951
Makara 24.09.1904 - 25.04.1952
Malinowski 26.08.1933 - 19.11.1952
Marchiewa 16.10.1913 - 24.06.1948
Marciniak 18.11.1917 - 5.04.1952
Rudolf Marszałek 29.08.1911 - 10.03.1948
Marzęda 23.02.1912 - 30.12.1948
16.06.1953
- 7.08.1952
Jerzy Miatkowski 8.06.1923 - 7.03.1949
Miączyński 20.03.1923 -
5.12.1951
Michalski 12.12.1908 - 8.12.1953
Michalski 11.03.1925 - 22.08.1953
Michalski 5.11.1923 - 29.03.1950
Feliks Michałkowski 29.05.1907 - 26.05.1953
Stanisław Michowski 5.11.1900-7.08.1952
Mierzwiński 5.01.1922-18.02.1949
Stanisław Mieszkowski 17.06.1903-16.12.1952
Władysław Minakowski 13.05.1902-7.08.1952
Adam Mirecki 4.01.1909-24.10.1952
Mittlender-Dąbrowa 3.03.1897-12.05.1953
Jan Morawiec
25.03.1915-15.01.1948
Tadeusz Mroczkowski 1924-1946
Niewałkowski 8.03.1903-9.06.1948
Mieczysław Oborski 2.02.1900-6.02.1953
Ociesz 8.09.1928-3.06.1955
Antoni Olechnowicz 13.06.1905-8.02.1951
Oleksa 28.06.1928-28.08.1948
Olszewik 22.09.1915-24.09.1948
Ołdak 22.06.1925-10.04.1951
Onyszkiewicz 26.01.1911-6.07.1950
Marian Orlik 9.05.1916-3.12.1953
Orłowski 19.08.1925-3.02.1949
Oryl 10.02.1921-29.03.1950
Paramonow 5.04.1931-21.11.1955
Pawluczak 4.02.1929-25.05.1948
pchor. Roman Henryk Pawłowski 9.08.1925-3.02.1949
Tadeusz Pelak 1.10.1922-7.03.1949
Pestrak 10.10.1919-22.10.1947
Petrasz 13.06.1907-25.07.1951
Piechocki 30.09.1907-4.11.1948
Piesiewicz 1902-1.02.1952
Pietrkiewicz 16.02.1930-13.05.1953
Stefan Pietusiński 2.09.1929-14.04.1953
Witold Pilecki 13.05.1901-25.05.1948
Plech 20.08.1920-9.12.1947
Podolak 31.12.1901-25.04.1952
Polarczyk 15.01.1923-4.06.1949
Tadeusz 10.05.1920-1.12.1951
Jan Przybyłowski 27.11.1917-18.01.1951
por. Zbigniew Przybyszewski 22.09.1907-16.12.1952
Edward Pytko 14.09.1929-29.08.1952
Rafalski 9.03.1915-9.12.1947
9.03.1929-4.03.1954
Ramotowski 20.06.1922-18.10.1949
Aleksander Rode 10.12.1909-26.05.1953
Zbigniew Romer 2.02.1917-11.07.1952
Edmund Rosochacki 27.09.1920-23.10.1952
Rudowski 12.06.1925-24.01.1948
Roman Rypson 16.02.1899-28.04.1953
Rząb 12.03.1927-14.05.1949
Karol Sęk
21.10.1893-7.06.1952
Siedlecki 1.01.1926-17.02.1950
Sikorski 9.07.1923-4.12.1945
Skrzyszowski 27.12.1911-15.05.1953
Smoliński 5.12.1921-19.11.1952
Socha 20.03.1920-15.09.1952
Zygmunt Sokołowski 20.04.1908-29.08.1953
Soroka 17.07.1915-25.05.1949
pchor. Dionizy Sosnowski 15.08.1929-15.05.1953
Sowa 17.09.1923-28.08.1948
Sowiński 3.09.1919-9.12.1947
Spławski 9.12.1891-29.10.1953
Jerzy Staniewicz 6.08.1903-12.12.1952
Stanisław
1903-1947
Stańczyk 25.01.1924-8.02.1948
Szary 27.04.1913-6.02.1948
Szczyciński 31.10.1933-19.11.1952
Zygmunt Szendzielarz 12.03.1910-8.02.1951
Zygmunt Szymanowski 15.08.1910-31.05.1950
Szymczak 7.11.1922-26.02.1948
Szyszko 17.11.1914-12.08.1949
Szczepan Ścibior 13.12.1903-7.08.1952
Ludwik Jan Świder 2.08.1893-19.12.1952
Świstow 21.04.1928-15.11.1950
Stanisław Tabisz 22.09.1888-4.02.1948
Władysław Tarnawski 3.11.1885-4.04.1951
Tenik 5.05.1922-28.08.1948
Aleksander Tomaszewski 12.12.1904-13.06.1949
Topolski-Zabrodzki 10.07.1905-22.11.1945
Edmund Tudruj 22.10.1923-7.03.1949
Wacław Walicki 11.10.1903-22.12.1949
Wałachowski 16.06.1932-11.02.1953
Wałachowski 22.09.1934-19.11.1952
Arkadiusz Wasilewski 4.01.1925-7.03.1949
Waszczuk 11.12.1916-4.04.1949
Antoni Wereszczyński 17.12.1890-4.09.1953
Wernio 30.03.1924-26.01.1949
Węgrzynowicz 20.04.1921-31-05.1952
Ryszard Widelski 19.08.1913-28.01.1949
Zygmunt Wilczyński 30.03.1910-26.10.1950
Witak 3.09.1916-17.02.1949
Wojciechowski 17.05.1922-28.08.1948
Wojdalski 24.02.1927-17.05.1950
Zalewski 4.11.1911-13.01.1950
Tadeusz Zawadziński 10.01.1918-15.01.1948
Benno Zerbst
15.11.1923-21.08.1953
Ziemba 14.09.1924-15.07.1948
Zjawiński 20.09.1917-12.06.1947
Żabicki 28.11.1925-31.08.1952
Żółtowski 9.02.1926-13.04.1950
--------------------------------------------------------------------
Znajdujemy tam naprawdę "zaskakujące" postacie:
Mirosław Onyszkiewicz, działacz OUN, pułkownik UPA, główny dowódca band ukraińskich nacjonalistów na terenie Polski - palił polskie wsie dokonując masowych mordów na polskiej ludności, w tym dzieciach.
Piotr Soroka – członek UPA.
9 osób z grupy osądzonej i straconej za likwidację gen. Karola Świerczewskiego:
Jarosław Bilous
Włodzimierz Borowicz
Eustachy Brewka
Piotr Gecza
Stefan Hamerski
Piotr Oleksa
Stefan Sowa
Andrzej Tenik
Emil Wojciechowski
Zbrodniarz hitlerowski Walter Mellentin.
Irena Lis – konfident gestapo, która razem z mężem Alfredem Milke wydawała żołnierzy AK.
Jerzy Paramonow – powojenny seryjny przestępca (kradzieże, rozboje) i morderca.
Szmul Ehrenreich – więzień kryminalny.
***
NALEZY DOMNIEMYWAĆ, ŻE znajdujący się w tym spisie WCALE NIE PRZYPADKIEM ZNALAZŁ SIĘ W PANTEONIE
367 EHRENREICH Szmul 1896 1952.11.20 Warszawa Mokotów
368 KITA Aleksander, ppłk WP 1912 1952.12.03 Warszawa Mokotów; Najwyższy Sąd Wojskowy
Niniejsza lista zawiera nazwiska 420 straconych w więzieniach w Warszawie w latach 1944 - 1956.
http://www.stalinizmwpolsce.com/Warszawa.html
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
2. Kogo zidentyfikował IPN? *
Kogo zidentyfikował IPN?
* Mjr Zygmunt Szendzielarz, ps. "Łupaszka" (1910-1951), dowódca V Wileńskiej Brygady AK. Jeden z najbardziej znienawidzonych przez propagandę PRL żołnierzy Podziemia. Zawodowy oficer. We wrześniu 1939 r. za męstwo dostał Krzyż Virtuti Militari. Od 1940 r. tworzył na Wileńszczyźnie struktury konspiracyjne. W 1943 r. współtworzył V Brygadę Wileńską AK nazywaną też Brygadą Śmierci. Wiosną 1944 r. Niemcy zaproponowali mu wspólną walkę z Armią Czerwoną. Nie zgodził się. Latem 1944 r. odmówił udziału w akcji AK "Burza", bo był przeciwny nawiązywaniu współpracy z wojskami sowieckimi. "Nie chcę, żeby nasi żołnierze byli wieszani na murach i bramach Wilna" - powiedział swoim oficerom. Miał rację, bo Sowieci aresztowali wileńskich akowców. Grupa "Łupaszki" przedostała się w rejon Białegostoku, przeprowadziła kilkadziesiąt akcji przeciw NKWD, UB, MO i KBW. We wrześniu 1945 r. została zdemobilizowana. Szendzielarz odtworzył ją wiosną 1946 r. w północnej Polsce. Jesienią wrócił na Białostocczyznę, dołączając do VI Wileńskiej Brygady AK. Potem ukrywał się na Śląsku i w Zakopanem. Z oddziałem kontaktował się przez łączników. UB aresztowało go 30 czerwca 1948 r. Po długotrwałym śledztwie skazany na śmierć. Zamordowany 8 lutego 1951 r.
* Mjr Hieronim Dekutowski, ps. "Zapora" (1918-1949), po kampanii wrześniowej walczył we Francji. Do Polski przerzucony z Anglii w 1943 r. jako "cichociemny". Z Kedywem lubelskiej AK przeprowadził kilkadziesiąt akcji zbrojnych. Na początku 1945 r. zebrał żołnierzy zagrożonych aresztowaniami i prowadził działania odwetowe wobec NKWD i komunistycznych władz. Po rozwiązaniu AK był w szeregach Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Od czerwca 1945 r. dowodził wszystkimi oddziałami leśnymi w okręgu lubelskim (200-300 ludzi), odpowiadał za dywersję i akcje wymierzone w aparat represji. Rozformował zgrupowanie po amnestii z lata 1945 r. i próbował przedrzeć się do amerykańskiej strefy okupacyjnej Niemiec. Gdy to się nie udało, reaktywował oddział. Do kolejnej amnestii w 1947 r. prowadził akcje na obszarze woj. lubelskiego, rzeszowskiego i kieleckiego. W czerwcu 1947 r. ujawnił się. Uprzedzony o grożącym aresztowaniu jeszcze raz próbował uciec na Zachód. UB zatrzymała go 16 września 1947 r. w Nysie. Przed procesem poddany okrutnemu śledztwu. Rok później wojskowy sąd skazał go na siedmiokrotną karę śmierci. Przed wykonaniem wyroku podjął nieudaną próbę ucieczki z celi. Zamordowany 7 marca 1949 r.
* Władysław Borowiec, ps. "Żbik", (1916-1948). Po kampanii wrześniowej w konspiracji. Po wojnie nie był w Podziemiu antykomunistycznym, pracował jako księgowy w Delegaturze Biura Rewindykacji i Odszkodowań Wojennych w Poznaniu, a potem w Berlinie. W listopadzie 1947 r. zatrzymany pod zarzutem szpiegostwa. 4 sierpnia 1948 r. skazany na śmierć, zastrzelony 25 września 1948 r.
* Por. Henryk Borowy-Borowski, ps. "Trzmiel", (1913-1951), żołnierz Września'39, potem w grupie wywiadowczej okręgu wileńskiego AK zorganizowanej do walki z sowietyzacją ziem polskich. Wiosną 1945 r. organizował przerzut akowców na Zachód. Aresztowany w 1948 r. 2 listopada 1950 r. skazany na śmierć wraz z "Łupaszką". Zamordowany 8 lutego 1951 r.
* Zygfryd Kuliński, ps. "Albin", (1924-1950), od zakończeniu okupacji w konspiracji antykomunistycznej, po rozwiązaniu AK żołnierz Ruchu Oporu Armii Krajowej i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Od 1947 r. w XI Grupie Operacyjnej NSZ. UB zatrzymała go 8 lutego 1949 r. Skazany na śmierć. Zamordowany 29 marca 1950 r.
* Józef Łukaszewicz, ps. "Walek", "Kruk", (1929-1949), współzałożyciel antykomunistycznej organizacji młodzieżowej w Warszawie. Od marca 1948 r. w NSZ. Zatrzymany 4 czerwca 1948 r. Skazany na śmierć. Zamordowany 14 maja 1949 r. razem z dwoma innymi żołnierzami swojego oddziału.
* Henryk Pawłowski, ps. "Henryk Orłowski", "Długi", (1925-1949), żołnierz AK. W lipcu 1944 r. z całym oddziałem przymusowo wcielony do Armii Czerwonej i skierowany do szkoły lotniczej w Kraśniku. W listopadzie 1944 r. karnie zesłany do kopalni węgla w ZSRR za antysowiecką propagandę. Po powrocie przedostał się na Zachód. Od lutego 1946 r. do maja 1947 r. łącznik rządu emigracyjnego. Wielokrotnie przekraczał granicę polsko-niemiecką. Złapany 25 lutego 1948 r. w Warszawie. Skazany na śmierć. Zamordowany 3 lutego 1949 r.
* Wacław Walicki, ps. "111", "Druh Michał", "Pan Michał", "Tesarro", (1903-1949), porucznik, oficer komendy okręgu wileńskiego AK. W konspiracji od 1939 r. jako oficer wywiadu. Po wojnie w ramach Ośrodka Mobilizacyjnego Okręgu Wileńskiego AK stworzył siatkę konspiracyjną wileńskiej młodzieży. Aresztowany 23 czerwca 1948 r. Skazany na śmierć. Zamordowany 22 grudnia 1949 r.
* Ryszard Widelski, ps. "Irydion", "Wiara", "Wiesia", "Władysław", "Żbik", (1913-1949), żołnierz AK. Od grudnia 1945 r. żołnierz WiN (Wolność i Niezawisłość). Kierował siatką wywiadowczą obszaru centralnego, a następnie IV Zarządu Głównego WiN w Warszawie. Aresztowany 10 lutego 1948 r. Skazany na śmierć. Zamordowany 28 stycznia 1949 r.
Julian Czerwiakowski ps. Jurek, Jerzy Tarnowski był żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych, organizacji "Nie" i "Wolność i Niezawisłość". W czasie drugiej wojny światowej kierował wywiadem NSZ na obwód Warszawa-Śródmieście. Od kwietnia do października 1945 r. działał w organizacji "NIE" oraz Zrzeszeniu "Wolność i Niezawisłość". Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa 21 grudnia 1948 r. Wyrok śmierci wykonano na nim 5 stycznia 1953 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Bolesław Częścik ps. Orlik był żołnierzem Narodowych Sił Zbrojnych, także Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Brał udział w wielu akcjach zbrojnych na terenie powiatów: ciechanowskiego, makowskiego, ostrołęckiego i pułtuskiego (m.in. w akcji rozbicia aresztu Urzędu Bezpieczeństwa w Krasnosielcu w maju 1945 r. skąd uwolniono kilkudziesięciu żołnierzy AK i NSZ). Aresztowany został 13 września 1950 r. Wyrok śmierci wykonano na nim 10 lipca 1951 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Stefan Głowacki ps. Smuga" był porucznikiem Armii Krajowej, oficerem Okręgu Wileńskiego AK. W wojnie obronnej Polski w 1939 r. walczył w okolicach Augustowa i Suwałk. W marcu 1946 r. nawiązał współpracę z Ośrodkiem Mobilizacyjnym Wileńskiego Okręgu AK kierowanym przez ppłk. Antoniego Olechnowicza "Pohoreckiego". 7 lipca 1948 r. został aresztowany w zasadzce w Dębowej Łące koło Leszna. Wyrok śmierci wykonano na nim 13 czerwca 1949 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie.
Bolesław Kontrym ps. Żmudzin - w 1940 r. przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie od 1941 r. pełnił służbę w 1. Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Przeszedł szkolenie dywersyjne i spadochronowe w ramach kursu na cichociemnych. W nocy z 1 na 2 września 1942 r. został zrzucony na placówkę "Rogi" na północny wschód od Grójca. W okupowanej Polsce Kontrym zorganizował i dowodził oddziałem wykonującym m.in. egzekucje na konfidentach i agentach gestapo. Walczył w powstaniu warszawskim, był wówczas czterokrotnie ranny, m.in. w dniu 4 sierpnia w czasie szturmu na budynek PAST-y, którym dowodził. Po powstaniu przebywał w wielu obozach jenieckich, m.in. w obozie w Sandbostel skąd zbiegł w kwietniu 1945 r. i przedostał się do 1 Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka gdzie został dowódcą kompanii. W październiku 1948 r. został aresztowany. Po czteroletnim śledztwie wyrokiem z dnia 26 czerwca 1952 r. Sądu Wojewódzkiego dla m. st. Warszawy pod przewodnictwem Czesława Kosima został skazany na karę śmierci. Rada Państwa decyzją z dnia 27 grudnia 1952 r. nie skorzystała z prawa łaski. Wyrok wykonano 2 stycznia 1953 r. w więzieniu mokotowskim w Warszawie. Szczątki Bolesława Kontryma zostały odnalezione 24 maja 2013 r. na Łączce Cmentarza Powązkowskiego Wojskowego w Warszawie.
Dionizy Sosnowski ps. Zbyszek, Józef jako absolwent kursu radiotelegrafistów poza granicami Polski w 1952 r. został zrzucony na spadochronie na Pomorzu. Przywieziony przez niego sprzęt, wyposażenie i pieniądze przejęła "V Komenda WiN". Miesiąc później w grudniu 1952 r. został aresztowany przez UB. Wyrok śmierci wykonano na nim w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie 15 maja 1953 r.
Zygmunt Szymanowski ps. Jezierza był porucznikiem Armii Krajowej, oficerem Okręgu Wileńskiego AK. We wrześniu 1939 r. brał udział w walkach m.in. pod Włocławkiem, Kutnem, bronił także Modlina. W 1942 r. rozpoczął działalność w AK jako szef komórki wywiadowczej wywiadu kolejowego w Wilnie. 20 września 1944 r. został aresztowany przez NKWD i skazany za działalność w AK na 10 lat pozbawienia wolności. Udało mu się uciec, od września 1947 r. tworzył w Wilnie siatkę wywiadowczą. Aresztowany 22 czerwca 1948 r. i osadzony w więzieniu na Mokotowie. Wyrok śmierci wykonano 31 maja 1950 r.
Ludwik Jan Świder ps. Johann Puk był majorem, oficerem zawodowym Wojska Polskiego. W 1949 r. został zaangażowany do pracy w ośrodku wywiadowczym w Quackenbrueck, który podlegał polskim władzom na uchodźstwie. W połowie 1950 r. wyznaczony na kierownika ekspozytury ośrodka w Berlinie, którą ulokowano w siedzibie Towarzystwa Pomocy Polakom. Zajmował się przesłuchiwaniem uciekinierów, werbowaniem współpracowników i organizowaniem dróg łączności z krajem. 23 lipca 1951 r. został aresztowany przez służby sowieckie na terenie Berlina. Wyrok śmierci wykonano na nim 19 grudnia 1952 r.
Aleksander Tomaszewski ps. Al, Bończa, nazwisko konspiracyjne Tomasz Aleksandrowski był porucznikiem Armii Krajowej, oficerem Okręgu Wileńskiego AK. W czasie wojny reorganizował w Wilnie łączność, zabezpieczył archiwa oraz magazyny broni i amunicji. Po wojnie zdecydował się pozostać w konspiracji. Od marca 1947 r. należał do ścisłego sztabu Komendy Okręgu Wileńskiego AK. Kierował działalnością wywiadowczą oraz kontrwywiadowczą prowadzoną przez żołnierzy AK. Aresztowany 26 czerwca 1948 r., wyrok śmierci wykonano na nim 13 czerwca 1949 r. w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
3. Szok! Minister Andrzej Kunert miesza ofiary ze zbrodniarzami
http://wiadomosci.onet.pl/kraj/szok-minister-andrzej-kunert-miesza-ofiar...
Pod numerem 206 figuruje - uwaga! - Mirosław Onyszkiewicz.Otóż ten człowiek to nie członek polskiej organizacji niepodległościowej czy "Żołnierz Wyklęty", ale zbrodniarz i bandyta z szeregów krwawej Ukraińskiej Powstańczej Armii. Już przed wojną jako aktywista Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów działał przeciwko Rzeczypospolitej. Z kolei w czasie wojny, wspinając się po stopniach kariery w UPA, plamił swoje ręce krwią Polaków i Żydów. Po 1945 r. dowodził formacjami ukraińskimi, które na Lubelszczyźnie i obecnym Podkarpaciu paliły polskie wioski i mordowały bezbronne ofiary, w tym też tych Ukraińców, którzy nie popierali banderowców. Po Akcji "Wisła" ukrywał się on na Dolnym Śląsku, gdzie został rozpoznany i aresztowany, a następnie stracony.
Co więcej, Tadeusz Płużański, historyk i publicysta, a zarazem prezes Fundacji "Łączka" zwraca uwagę, że na tej liście znajdują się inne znakujące nazwiska: Piotr Soroka – członek UPA oraz 9-ciu innych członków grupy UPA, a także zbrodniarz hitlerowski Walter Mellentin, Irena Lis – konfident gestapo, która razem z mężem Alfredem Milke wydawała żołnierzy AK, Jerzy Paramonow – powojenny seryjny przestępca (kradzieże, rozboje) i morderca oraz Szmul Ehrenreich – więzień kryminalny.
Czy min. Andrzej Kunert i mający odsłaniać Panteon prezydent Bronisław Komorowski (obaj szczycący się wykształceniem historycznym) nie znają najnowszej historii ? Nie potrafią odróżnić bohaterów, walczących o niepodległość Polski, od niemieckich i ukraińskich zbrodniarzy i kolaborantów? Co na to wszystko minister kultury i dziedzictwa narodowego Małgorzata Omilanowska, której ROPWiM ustawowo podlega? Przecież takie pomieszanie jest autentyczną zniewagą dla ofiar totalitaryzmu komunistycznego. Trzeba stanowczo przeciwko temu protestować. Można też samemu wysyłać protesty na adres
Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa
00-926 Warszawa ul. Wspólna 2 (IV p.)
e-mail: rada@radaopwim.gov.pl
Sekretarz Rady OPWiM Andrzej Kunert.
(22) 628 45 04 , (22) 661 90 60
e-mail: rada@radaopwim.gov.pl
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
4. Samodzielny Wydział
Samodzielny Wydział Poszukiwań Instytutu Pamięci Narodowej rozpoczął badania kwatery N45 na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, gdzie naukowcy spodziewają się znaleźć szczątki kilkudziesięciu ofiar terroru komunistycznego.
http://nowahistoria.interia.pl/historia-na-fotografii/kwatera-n45-zdjeci...
Prof. Krzysztof
Szwagrzyk, który kieruje pracami zespołu wskazuje, że w co najmniej
dwóch szczątkach są ślady po katyńskiej metodzie mordowania, tj. strzał w
potylice z bliskiej odległości.
Przy jednej z ofiar była szczoteczka do
zębów z napisem „Zygmunt Kęska ps. Świt. 8.03.1946”. Na drugiej stronie
szczoteczki widnieje napis: “Kazimiera Adamkiewicz, Dęblin, ul. Lipowa
35. Cela śmierci”.
Najprawdopodobniej na terenie poszukiwań
w 1946 r. pochowano co najmniej 33 skazanych na podstawie wyroków sądów
komunistycznych.
Warszawski Cmentarz Bródnowski jest
trzecim po kwaterze „Ł” na Wojskowych Powązkach i Cmentarzu na Służewie
miejscem, gdzie w latach 40. XX w. chowano ofiary terroru
komunistycznego.
Czy ciało mjr. Mariana Bernaciaka „Orlika” spoczywa w kwaterze 45N Cmentarza Bródnowskiego?
http://www.rykiak.pl/aktualnosci,158.html
Marian Bernaciak „Orlik”, dowódca oddziałów partyzanckich ZWZ/AK-WiN w
Inspektoracie Puławskim, za heroiczną postawę i działalność na rzecz
niepodległego państwa polskiego w okresie okupacji niemieckiej, a
następnie sowieckiej, niewątpliwie zasłużył na miejsce w panteonie
bohaterów, do którego należą m.in. tak wybitne postacie jak Hieronim
Dekutowski „Zapora”, Stanisław Sojczyński „Warszyc”, czy Antoni Heda
„Szary”. Życiu Majora przyświecały fundamentalne wartości Bóg, Honor,
Ojczyzna. W walce o niepodległość ojczyzny był żołnierzem niezłomnym i
człowiekiem bezkompromisowym. Mimo wielokrotnych propozycji współpracy
od komunistów, za każdym razem odmawiał. W walce tej nigdy nie szczędził
trudu i poświęcenia, które okupił największą ofiarą – śmiercią. Czy nie
jest zatem bohaterem wartym wiecznej pamięci kolejnych pokoleń
Polaków?.
Powitanie oddziału AK mjr. Mariana
Bernaciaka „Orlika” wkraczającego do Ryk podczas Akcji „Burza”. Kwiaty
wręcza łączniczka Jadwiga Narajczyk „Celina”, 26 lipca 1944 r.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
5. Modlitwa na "Łączce" o godne upamiętnienie Żołnierzy Wyklętych.
Około 80 osób pojawiło się w sąsiedztwie Kwatery „Ł” na cmentarzu powązkowskim, gdzie domagano się zaprzestania budowy panteoniku ministra Kunerta. Modlitwie o godne upamiętnienie Żołnierzy wyklętych przewodniczył ks. Stanisław Małkowski, który przyniósł ze sobą relikwie Krzyża Świętego.
Mimo upału, na apel Fundacji Łączka odpowiedziało prawie 100 osób, które zgromadziły się na wspólnej modlitwie.
Było trochę rodzin Żołnierzy Wyklętych. Była młodzież i oczywiście kibice. Ksiądz Stanisław Małkowski modlił się nie tylko za Wyklętych, których tu pochowano, ale także za ich oprawców
— opowiedział nam o przebiegu spotkania na Łączce.
Uczestnicy modlitwy nie mogli wejść na teren Łączki. Została już bowiem ogrodzona pod budowę panteoniku…
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
6. Lista do oczyszczenia Lista
Lista do oczyszczenia
Lista ofiar na elewację Panteonu
Narodowego zawiera m.in. członków UPA. – To robocza lista, do
zweryfikowania przez IPN – odpowiada ROPWiM
na Łączce ku czci Żołnierzy Niezłomnych znalazły się także inne nazwiska
ofiar komunizmu, całkowicie spoza kręgu członków podziemia
niepodległościowego.
– W jednym z plików na stronnie Rady jest lista nazwisk do umieszczenia
na Panteonie i są tam skandaliczne nazwiska – mówi Beata Sławińska,
wiceprezes Fundacji Łączka.
– Wystarczyło zapytać historyków albo przejrzeć publikacje, w których
zamieszone są listy 239 żołnierzy podziemia antykomunistycznego, którzy
mogą być pochowani na Łączce – dodaje.
– Jest to wstępna, robocza lista sprzed jakiegoś czasu – zaznacza w
rozmowie z nami Andrzej Kunert, sekretarz ROPWiM. Lista została
przygotowana według klucza zamordowanych i skazanych na śmierć w okresie
stalinowskim w więzieniach warszawskich.
– Poprosiliśmy IPN o zweryfikowanie tej listy, tak żeby żadnych nazwisk
budzących wątpliwości nie było na niej, i taka też lista pojawi się na
Panteonie – podkreśla minister.
Na tej wstępnej liście znalazły się osoby, na których wykonano wyroki
śmierci, m.in. członkowie UPA, jak i mający na sumieniu mordy na
Polakach Mirosław Onyszkiewicz, a także konfidenci i zbrodniarze
nazistowscy jak Walter Mellentin, czy też zwykli kryminaliści skazani po
wojnie na karę śmierci.
Prace nad Panteonem rozpoczęły się tydzień temu. Ma on być gotowy do
końca września. Fundacja Łączka domaga się jednak zaprzestania prac do
czasu przeniesienia współczesnych pochowków i dokończenia ekshumacji.
Podkreśla, że w obecnej formie monument będzie zajmował jedynie
niewielką część kwatery Ł i będzie za mały.
Kunert w reakcji na te żądania stwierdza, że podjęcie budowy Panteonu,
mimo braku finalizacji prac, było odpowiedzią na oczekiwania społeczne i
bliskich ofiar.
– To będzie Panteon, które będzie zapewnieniem godnego miejsca spoczynku
dla wszystkich wydobytych na Łączce, i dlatego nie będzie tam tylko 200
miejsc, dla dotychczas ekshumowanych, tylko będzie więcej miejsca, dla
osób, które jeszcze zostaną ekshumowane. Wszyscy znajdą tam swoje
miejsce – podkreśla Kunert.
Fundacja Łączka argumentuje, że rodziny jednak nie zgadzają się na
realizację takiej formy Panteonu. Rada wskazuje, że pytano o zgodę
rodziny osób, które na pewno zostały tam pochowane, czyli tych, których
już zidentyfikowano. – Pytanie o zgodę rodzin ofiar, których bliscy być
może tam są pochowani, wydawało nam się zbyt daleko idące – powiedział
Kunert. – W przeciwieństwie do Fundacji Łączka my dysponujemy
dokumentami na piśmie – dodał.
– W tej drugiej części, po przeniesieniu pochówków współczesnych, będzie
ciąg dalszy tego Panteonu, który będzie skierowany bardziej
symbolicznie w stronę innych ofiar okresu komunistycznego – podkreśla
sekretarz Rady.
Zenon Baranowski
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
7. czy można gdzieś oprotestować TO wielkie świnstwo ?myślę,że
gdyby było,to szybko zebralibyśmy miliony podpisów
serd pozdrowienia
gość z drogi
8. @gość z drogi
Witam Pani Zofio,
miałam dzisiaj pisać protest do Rady Pamięci, ale Kunert niezdarnie sie wycofał z tej listy.
Sprawa jest otwarta, tylko lista na panteonik wstrzymana. Dobre i to. Będziemy mieli mase roboty po odebraniu władzy bandzie POPSL.
Można też samemu wysyłać protesty na adres:
Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa
00-926 Warszawa ul. Wspólna 2 (IV p.)
e-mail: rada@radaopwim.gov.pl
Sekretarz Rady OPWiM Andrzej Kunert.
(22) 628 45 04 , (22) 661 90 60
e-mail: rada@radaopwim.gov.pl
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
9. serdecznie dziękuję Pani Prezes :)
a z podanego adresu już korzystam...
Mam i ja z nimi swoje porachunki :)
Dobrego nowego dnia dla Pani i dlaBlogmedia24.pl :)
gość z drogi
10. "one "to wiedzą
"Będziemy mieli mase roboty po odebraniu władzy bandzie POPSL". i dlatego tak się pazurami trzymają łąw rządowych i POselskich...
sami wadzy nie oddadzą,bo wiedzą,co nagrabili i czego muszą się bać...trzeba będzie ich chyba siła odspawać od koryta
pozdr
gość z drogi
11. Rodziny Niezłomnych
Rodziny Niezłomnych protestują przeciwko Mauzoleum w kwaterze „Ł”
parlamentarnego Zespołu Tradycji i Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Najbliżsi ofiar terroru komunistycznego protestują przeciwko budowie wbrew ich woli Panteonu-Mauzoleum w kwaterze „Ł”.
Projekt na Warszawskich
Powązkach realizuje Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Rodziny
podnoszą, że Panteon powstanie na niewielkim obszarze pola więziennego.
Co istotne – w miejscu, gdzie nie odbyły się jeszcze ekshumacje.
Poseł Andrzej Romanek z KP Zjednoczonej Prawicy popiera protest rodzin.
Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa
chce zakończyć budowę Panteonu przed rocznicą powstania polskiego
państwa podziemnego, która przypada 27 września. Wtedy też miałby się
odbyć pogrzeb odnalezionych bohaterów narodowych.
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl
12. polecam rozmowę z Kunertem w Republice,właśnie słucham
i zdumienie mnie ogarnia na cynizm i "przedziwną postawe" pana Kunerta...a kiedyś wydawał mi się całkiem przyzwoitym człowiekiem,nawet gdzieś na półce starej biblioteki leży jedna z jego książek...
Panie ministrze,wstyd mi ...po prostu...wstyd ...
gość z drogi
13. pomnik bolszewików w Ossowie
zostanie już na zawsze jako logo ...tego ministra,chwała mieszkańcom Ossowa dzięki za niedopuszczenie do tego wstydu
serd pozdr
gość z drogi
14. Minister Kunert do dymisji!
http://niezalezna.pl/68813-minister-kunert-do-dymisji
Obok polskich bohaterów, Żołnierzy Niezłomnych, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa pod kierownictwem Andrzeja Kunerta zamierza upamiętnić na Łączce zbrodniarzy ukraińskich, niemieckich i pospolitych przestępców.
Na pamiątkowych tablicach budowanego właśnie na Powązkach Wojskowych pomnika znajdą się nazwiska wybitnych polskich dowódców: gen. Augusta Emila Fieldorfa „Nila”, rotmistrza Witolda Pileckiego, mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki” czy Hieronima Dekutowskiego „Zapory”. Nasi niezłomni bohaterowie zostali zamordowani przez komunistów w ubeckiej katowni przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, a następnie, aby zatuszować zbrodnię, zrzuceni do bezimiennych dołów śmierci. Ale obok polskiej elity minister Andrzej Kunert zamierza oddać hołd zbrodniarzom.
Lista pomyłek
Mają tu się znaleźć tacy ukraińscy siepacze jak Mirosław Onyszkiewicz, działacz OUN-UPA, który dokonywał masowych mordów na polskiej ludności, w tym na dzieciach.W rozkazie sygnowanym przez Onyszkiewicza, który posługiwał się pseudonimem Orest, z 6 kwietnia 1944 r. czytamy: „Ściśle tajne! Rozporządzenie specjalne. Rozkazuję wam przeprowadzenie czystki swojego rejonu z elementu polskiego oraz agentów ukraińsko-bolszewickich. […] Oczyszczenie terenu musi być zakończone jeszcze przed naszą Wielkanocą, żebyśmy świętowali już bez Polaków. [...] Działajcie szybko i mądrze. Mamy w tych sprawach określone pełnomocnictwa od Niemców. Nikogo nie oszczędzać, nawet w przypadku małżeństw mieszanych wyciągać z domów Lachów, ale Ukraińców i dzieci w tych domach nie likwidować. [...] Chwała Bohaterom! ”.
W panteoniku nie zabraknie też miejsca dla niemieckich bandytów, w tym hitlerowca Waltera Mellentina, a także konfidenta gestapo Ireny Lis, która razem z mężem wydawała okupantowi żołnierzy Armii Krajowej.
Rada Ochrony nie zapomniała również o zwykłych kryminalistach. Na pomniku chwały naszych bohaterów narodowych wyryją też nazwisko Jerzego Paramonowa – powojennego seryjnego złodzieja i mordercy, Tadeusza Ołdaka – wampira z Warszawy, mordercy i gwałciciela – czy członków bandy napadającej m.in. na taksówkarzy, mającej na koncie rozboje i zabójstwa (Lech Wałachowski, Robert Wałachowski, Marian Malinowski, Eugeniusz Szczyciński).
Jak długo jeszcze ci przestępcy i mordercy będą figurowali na liście Kunerta?
Roboczy panteonik
Minister Kunert oczywiście nie widzi problemu. Uważa, że lista osób do upamiętnienia na Łączce jest robocza. Tylko dlaczego widnieje na oficjalnej stronie ROPWiM jako oficjalny dokument dla wykonawców z przeznaczeniem do realizacji i jest zatytułowana „Lista ofiar na elewację Panteonu”?
W taki sam sposób potraktujmy zatem cały panteonik Kunerta – jako roboczy – i zatrzymajmy jego budowę. Tym bardziej że Kunert sam potwierdza, iż nie ma zgody większości łączkowych rodzin, bo... nie pytał ich o zdanie. W jednym z wywiadów przyznał, że Rada zwracała się do rodzin tylko tych osób, które zostały zidentyfikowane, czyli „na pewno zostały tam pochowane”. – Pytanie o zgodę rodzin ofiar, których bliscy być może tam są pochowani, ale nie ma na to jeszcze dowodów, wydawało nam się zbyt daleko idące – mówił Kunert.
Czyli pan minister nie kryje nawet, że nie wie, kto leży na Łączce. To szokuje, jeśli weźmie się pod uwagę, że Andrzej Kunert jest historykiem i szefem instytucji współtworzącej politykę historyczną państwa. Tymczasem inni zajmujący się tym tematem historycy od dawna wiedzą, czyje szczątki mogą kryć doły śmierci na Łączce. Pan minister też powinien wiedzieć, bo jak inaczej wytłumaczyć omawianą tu „Listę ofiar na elewację Panteonu”, liczącą 318 nazwisk? Chyba nie została wzięta z sufitu?
Nie było pytania o panteonik
A skąd twierdzenia pana ministra, że ma poparcie łączkowych rodzin? Otóż kilka miesięcy temu Kunert wysłał list do 36 rodzin osób ekshumowanych z dołów śmierci, a następnie zidentyfikowanych (dziś zidentyfikowanych jest 40 bohaterów). Odpowiedź pozytywną na propozycje zawarte w liście uzyskał od 27 rodzin. Ale w liście nie było mowy o tym, że ojcowie, dziadkowie i kuzyni pytanych, a nasi bohaterowie narodowi, zostaną pochowani w skromnym panteoniku – w kwadracie 18 na 18 metrów. Przecież to teren mniejszy od współczesnych placów zabaw dla dzieci! Wątpić należy, żeby rodziny zamordowanych miały tego świadomość. Część tych rodzin nie zgodziła się, aby ze względu na brak miejsca ich bliscy nie mieli grobów, tylko ich szczątki były upychane w szufladach umieszczonych w kolumnarium. Poza tym, rodzin łączkowych nie jest 36 czy 40, ale ok. 300! (bo tylu właśnie polskich niepodległościowców zostało prawdopodobnie zrzuconych do bezimiennych dołów na Łączce). To rodziny powinny być głównym podmiotem, z którym się rozmawia. Bo choć dla wielu Polaków Łączka jest miejscem szczególnym, świętym, i taki charakter będzie miał w przyszłości wielki narodowy panteon, który tu stanie, dla rodzin ofiar będzie to miejsce pochówku ich bliskich, grób przodków.
Na początku był plagiat
A z panteonikiem Kunerta było tak. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Stowarzyszenie Architektów Polskich zorganizowały konkurs na opracowanie koncepcji architektonicznej Panteonu-Mauzoleum ofiar zbrodni komunistycznych zlokalizowanego na kwaterze „Ł” Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie. Twórcom dano jedynie dwa miesiące na przedstawienie projektów. W końcu wybrano pracę, która – być może ze względu na brak czasu i wynikający z tego pośpiech – okazała się plagiatem do złudzenia przypominającym koncepcję krematorium dla nekropolii w Sztokholmie z duńskiej pracowni BIG.
Szacowne gremium musiało wybierać kolejną pracę, wobec której też pojawiło się podejrzenie o plagiat – tym razem pomnika Ofiar Holokaustu w Berlinie. Ale nie tylko. Zastrzeżenia do praw autorskich projektu zgłaszali też autorzy koncepcji Muzeum Żołnierzy Wyklętych, które mimo utrudnień platformerskiej władzy powstaje w Ostrołęce. Głównym elementem panteoniku jest bowiem betonowa kolumnada, która pojawia się również w projekcie muzeum.
Dodając do tego kwestię podstawową, wspomniany brak miejsca na groby dla Żołnierzy Wyklętych/Niezłomnych, o co przez lata walczyły rodziny, trzeba powiedzieć wprost: konkurs ministra Kunerta na łączkowy panteonik powinien być w całości anulowany. Oczywiście oznacza to natychmiastowe wstrzymanie jego budowy. A sam minister powinien jak najszybciej podać się do dymisji.
Tadeusz Płużański, publicysta historyczny, komentator polityczny, szef działu Opinie „Super Expressu”, prezes Fundacji „Łączka”, autor książek o nierozliczonych zbrodniach komunistycznych
Maryla
------------------------------------------------------
Stowarzyszenie Blogmedia24.pl