Relacja z Krainy Baśni, czyli rzecz o prompterzeniu.

Kiedy byłem małym chłopcem (nawet bardzo małym) lubiłem, gdy Mama opowiadała mi (albo czytała) bajki.

Nic w tym dziwnego, bo ponad pół wieku temu, gdy telewizora nie mieliśmy, a cała polska radiofonia to były 2 programy (Wolnej Europy czy Głosu Ameryki jeszcze wtedy nie słuchałem), te mamine bajki ( i te czytane, i te opowiadane) były dla mnie bardzo atrakcyjne.

Minęło pół wieku (z okładem, jak wspomniałem) i w ciągu ostatnich kilkunastu dni znów się nasłuchałem bajek – i tych opowiadanych, i tych czytanych.

Najładniej bajki opowiadał Pan Andrzej Duda, który co jak co, ale gift of the gab ma (dla moich fanów – po angielsku znaczy to, że „ma gadane”) i to przez półtorej godziny opowiadał!

A najładniej bajki czytał Pan Bronisław Komorowski, niestety nie wiem jak jest po angielsku (i czy w ogóle jest) „ma czytane”, dlatego pozwoliłem sobie wymyślić neologizm i w związku z tym, że Pan Komorowski czytał z promptera, napiszę że hm… „prompterzył”.

I prompterzył  tak też przez ponad godzinę.

Jeden jest tylko – po przedwojennemu rzecz określając – feler, że ja już od baaaaardzo dawna w żadne bajki nie wierzę (czego i Państwu życzę), bez względu na to, czy opowiadane są czy czytane, czy prompterzone, a i młodzież, dzięki niebywałemu zupełnie w ciągu ostatnich dekad rozwojowi kanałów komunikacji na nawijanie makaronu na uszy stała się odporna, wiejąc z tej Krainy Baśni, byle od Panów Komorowskiego, Dudy et consortes dalej.

I pomyśleć, że będziemy musieli słuchać tych bajek codziennie do 10 maja, a nie daj Bóg i dłużej…

***
PS.
obowiązująca odmiana czasownika prompterzyć:

on prompterzy, ty prompterzysz – ja nie prompterzę !
oni prompterzą, wy prompterzycie – my nie prompterzymy !