Zbrodnie Ukraińców w Niemili

Dzięki serdeczne za uchylenie jeszcze jednej karty historii, o której nie wolno nam zapomnieć.

W
1943 r. Niemilia liczyła około 160 mieszkańców. Część z nich została
wywieziona wcześniej na roboty do Niemiec. W nocy z 24 na 25 maja 1943
r. Ukraińcy z okolicznych wiosek dokonali napadu i bestialskiego
morderstwa polskich mieszkańców Niemilii ,,pod bokiem" niemieckiego
garnizonu w Bystrzycach,
w wyniku czego zginęło 116 osób, które zostały pochowane w zbiorowej
mogile na terenie spalonej wsi. 48 osób było rannych. Pośród ofiar
oprócz mieszkańców Niemilii znalazło się 6 osób z Jakubówki Małej,
które uciekły ze swojej miejscowości po pierwszym napadzie 3 maja 1943
r. Listę ofiar zamordowanych przez Ukraińców podczas napadu na Niemilię w
nocy z 24 na 25 maja 1943 r., którą ustalił Bolesław Żygadło b.
mieszkaniec Niemilii (poz.18), w konsultacji z ojcem, matką i 10 byłymi
mieszkańcami tej miejscowości, można znaleźć w czasopiśmie ,,Na Rubieży"
nr 47/2000.

Obecnie Niemilia nie istnieje nawet z nazwy.

<- Miejsce to
upamiętnia pomnik (obelisk) wzniesiony z inicjatywy Jana Bronowickiego,
byłego mieszkańca Niemilji (poz.37), w około 1980 r. przez ówczesne
władze radzieckie na zbiorowej mogile, gdzie stał przedtem drewniany
krzyż, wzniesiony jeszcze przez ocalałych rodaków po 1943 r. Na pomniku
jest napis: "Tu pochowanych jest 170 mieszkańców wsi Niemilja
rozstrzelanych przez Burżuazyjnych Nacjonalistów Ukraińskich w 1943
roku.

Wieczna pamięć.

Pozdrawiam serdecznie Pana i Małżonkę

Cześć Ich pamięci !

Zagłada Niemilii Piotr Szubarczyk

Przed 70 laty polska wieś Niemilia na Wołyniu przestała istnieć. Ukraińcy zamordowali 126 Polaków – przy pomocy wideł, siekier i noży.

11 lipca minie 70 lat od Krwawej Niedzieli na Wołyniu. Oczekujemy, że władze państwowe wypowiedzą się jednoznacznie na temat tragedii naszych rodaków na pograniczu polsko-ukraińskim. Te zbrodnie były aktami ludobójstwa, niesprowokowanymi przez Polaków.

Nie do przyjęcia jest „polityka historyczna” „Gazety Wyborczej”, która przekonuje, że na Wołyniu toczyła się „wojna chłopska”. Źródłem zła była zatruta ideologia OUN-UPA, a nie chłop ukraiński. Ołeksandr Stepaniuk, agitator UPA, przyznał, że „do wiosny 1943 r. nie było żadnych konfliktów między Polakami a Ukraińcami. Wszystko zaczęło się od UPA”.

Agitatorzy uczyli chłopów: „nie zawahasz się popełnić największej zbrodni, jeżeli wymagać będzie tego dobro sprawy”. Tą „sprawą” miała być niepodległa Ukraina. Polski „dekalog” czasu wojny mówił: „Z wrogami Polski walcz wytrwale do ostatniej kropli krwi w żyłach twoich” (Z. Kossak-Szczucka). My, dla naszej świętej sprawy, ofiarowaliśmy własną krew, nie krew sąsiadów.

Nie do przyjęcia jest twierdzenie, że to ludobójstwo było „konfliktem polsko-ukraińskim”. Takie pseudonaukowe kłamstwo jest rozpowszechniane na polskich uniwersytetach. Polskich akcji odwetowych, mających powstrzymać eskalację zbrodni, nie można porównywać z czystką etniczną.

Nie do przyjęcia są faryzejskie ubolewania pseudohumanistów, którzy usprawiedliwiają zbrodnie ukraińskie rzekomymi „upokorzeniami”, jakich doznawali Ukraińcy od Polaków. Taka postawa jest zaprzeczeniem humanizmu.

Przytoczone mity i kłamstwa mają taką samą wartość, jak sowiecki napis propagandowy na dawnym „pomniku” bez krzyża w Niemilii: „Tu pochowanych jest 170 mieszkańców wsi Niemilja, rozstrzelanych przez burżuazyjnych nacjonalistów”.

http://www.naszdziennik.pl/wp/33892,zaglada-niemilii.html

Szanowna Pani Ewo,

Pięknie dziękuję.

Wieczna cześć Ich pamięci

Szanowna Pani Marylo,

Wszyscy wiemy, że Ozjasz Szechter był członkiem komunistycznej partii zachodniej Ukrainy , która dążyła do oderwania Polskich Kresów od Macierzy.

Dziś nikt nie ma odwagi napisać ze względu na dzieci lucyny jaka role grała KPZU w rzezi wołyńskiej.
Wiadomo jaką role grali stryjowie ministra Janusza Onyszkiewicza.

Ukłony moje najniższe

Oprócz OUN Bandery i Melnyka Ukraińcy czcza również morderców z dywizji Galizien. Ten film mnie przeraza...Odnośnie IPN to według Poliszczuka Grzegorz Motyka jest prawdopodobnie potomkiem bandyty Mykoły Motyki. O V kolumnie w IPN i Sławomirze Poleszaku juz nie raz się wypowiadałem, ale trzeba pamiętać, że również Kurtyka został odznaczony przez Juszczenkę medalem ukraińskim. Nie będę wymieniał przeróznych uników prezydenta Kaczyńskiego, któremu doktryna Giedroycia nie pozwalała na potępienie zbrodni banderowskich. zresztą i Jarosław będac we Lwowie pamiętał aby uczcić Orlęta, ale już nie ofiary OUN UPA. Trzeba by też wspomnieć o antypolskim charakterze w tym zakresie ośrodka KARTA. Przy polskich zaniedbaniach Ukraińcy nie próżnoją w swojej roszczeniowej ekspansji na Polskę czego wyrazem są działania w Przemyśu polegające na zasiedlaniu tamtych terenów i wykupywanie ziemi. Tak dziwnie się składa, że niejaki Kuchciński, któremu zarzucano zasługi w pomnikach banderowskich w Przemyskim trafił do ścisłego kierownictaw Pisu.

Pozdrawiam Pana serdecznie

Szanowny Panie,

Ma Pan wiele racji, ba 100% racji!.
Wszyscy polscy politycy odbijają się od ściany do ściany jak w Частушсе o pijaniutkim Griszy i Wani członku KC.

Nad Polską czarne chmury wiszą,
Idzie Wania z pijaniutkim Griszą.
Wania kandydat do partii, Grisza jest członkiem K.C.

A w niedzielę, gdy nie ma zebrania,
Do kościoła idzie z Griszą Wania,
Wania jest tam organistą, Grisza zaś służy do mszy.

Rzeźba przedstawiała pomordowane dzieci, przywiązane do drzewa drutem kolczastym. Cały pomnik, został uroczyście odsłonięty na cemntarzu w Przemyślu w roku 2003. Ale dopiero ostatnio ukraińcy ze Stowarzyszenia Ukraińców w Polsce, oddział w Przemyślu, zaczęli domagać się demontażu „niepoprawnego politycznie” monumentu. Andrzej Czorny, który jest zastępcą przewodniczącego koła „kombatantów” UPA w Przemyślu złożył doniesienie o rzekomej samowoli przy budowie pomnika.

Zdemontowana rzeźba trafiła do magazynu a ukraińscy nacjonaliści i potomkowie morderców tryumfują dyktując władzom suwerennego teoretycznie kraju co mają robić i jak upamietniać swoich poległych bohaterów. Dla kontrastu warto przypomnieć, że Polacy nie są w stanie ostatecznie rozprawić się i usunąć pozostałych na naszym terenie pomników sowieckich katów, bojąc się gniewnych pomruków rosyjskich dyplomatów i obywateli.

Osobną kwestią pozostaje fakt naszego zaangażowania na Ukrainie, machania szabelką w jej obronie i narażania się na przykre konsekwencje z tym zwiazane. To jest właśnie wdzięczność po ukraińsku. Wdzięczność za nasze poświęcenie i narażanie się.

Ukłony

pamiętamy! 11 lipca 2014 r. Marsz Pamięci

Szanowna Pani Marylo,

Pięknie dziękuję,

Ukłony moje najniższe