Połowy tygodnia (19.)

ja to sie czepiam, jak zwykle. Przecież te wszystkie obietnice Tuskowe sa tyle warte, co wszystkie przez 7 lat - słowa bez pokrycia.

Co zas do frontu walki wyborczej , na której Tusk, Sikorski, Siemioniak i Komorowski udają, że coś tam budują, coś tam sie boją, a cos tam atakują, to takie oj tam, oj tam.
Tylko żurnaliści rozbierają te medialne wydarzenia na czynniki pierwsze, doszukując się tam cudów.

A przecież Komorowski z Sikorskim stoją w tym samym miejscu, gdzie stali w lipcu 2012 roku :

"Wśród wyzwań stojących przed polską polityką zagraniczną Komorowski wymienił też "pragmatyczne podejście do relacji z Rosją, wzmacnianie sojuszu ze Stanami Zjednoczonymi i działanie na rzecz silnego i sprawnego Paktu Północnoatlantyckiego".

Maj 2014 rok:

Polityka zagraniczna Polski. Jakie mamy priorytety?

Mimo złego klimatu politycznego, Polska chce w dalszym ciągu rozwijać
stosunki gospodarcze z Rosją w duchu pragmatyzmu - powiedział dzisiaj w Sejmie minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski.

kto ten "pragmatyzm" definiuje...

pytasz o redaktora w kraju, czy decydenta za granicą?

Pytanie retoryczne.

W ostatnich latach życia otwarcie wspierał Władymira Putina, sam jednak tracił popularność z powodu skrajnych poglądów, niestety nacjonalistycznych.

Sołżenicyn zmarł w 2008 roku. Ta książka „Dwieście lat razem”, dzieło poświęcone historii współistnienia Rosjan i Żydów od końca XVIII w. po współczesność, ukazało się w dwóch tomach w latach 2001 i 2002. Niniejsze polskie wydanie to drugie, po niemieckim, tłumaczenie na świecie.

Faktem jest, że proputinowska propaganda wykorzystuje argumenty "żydowskiej rewolucji" do usprawiedliwienia mordów na Polakach, co nie zmienia faktów.

'Temat to niezbyt nowy: Żydzi wsród bolszewików. Tyle już o tym napisano. Kto potrzebuje dowieść, że rewolucja była nierosyjska czy „obca”, wskazuje na żydowskie nazwiska i pseudonimy, usiłując zdjąć z Rosjan winę za przewrót w roku siedemnastym. Natomiast wśród żydowskich autorów zarówno ci, którzy wcześniej zaprzeczali nasilonemu udziałowi swych pobratymców we władzy bolszewickiej, jak i ci nigdy udziału tego nie negujący – wszyscy jednomyślnie zgadzają się, że z ducha to nie byli Żydzi. To byli odszczepieńcy. Przystańmy na to i my. Ludzi należy sądzić według ich ducha. Tak, to odszczepieńcy. Jednakże i czołowi rosyjscy bolszewicy to nie Rosjanie z ducha, lecz często właśnie anty-Rosjanie, a już na pewno antyprawosławni; rozległa kultura rosyjska zniekształciła się w nich, przechodząc przez soczewki doktryny politycznej i politycznych rachub.
A moze zapytać inaczej: ilu musi sie zebrać przypadkowych odszczepieńców, aby utworzyć nieprzygodny już nurt? Jaka część nacji?
O rosyjskich odszczepieńcach wiemy, że było ich wsród bolszewików przygnębiająco, niewybaczalnie wielu.
A jak szeroko i aktywnie uczestniczyli w umacnianiu władzy bolszewickiej odszczepieńcy Żydzi?

(Fragment cz.2)"