Uroczystości główne 2013

30 lipca - Wtorek

godz.10.30 | Uroczystość przy kamieniu „Żołnierzom Żywiciela”; Park im. Żołnierzy „Żywiciela” przy ul. Ks. J. Popiełuszki

31 lipca - Środa

godz.10.00 | Spotkanie Powstańców Warszawskich z Prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej Bronisławem Komorowskim i Prezydent m.st. Warszawy Hanną Gronkiewicz-Waltz. Uroczystość nadania odznaczeń państwowych przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej; Park Wolności przy Muzeum Powstania Warszawskiego wejście z zaproszeniami

godz.13.00 | Uroczysta Sesja Rady m. st. Warszawy

godz.18.00 | Polowa Msza Święta przy Pomniku Powstania Warszawskiego; Plac Krasińskich

godz.19.00 | Uroczysty Apel Pamięci przy Pomniku Powstania Warszawskiego; Plac Krasińskich

godz.20.00 | Koncert „Sierpniowa Melodia”; Plac Krasińskich szersza informacja dot. koncertu znajduje się na stronie 40

1 Sierpnia - Czwartek

godz.10.00 | Uroczystości przy Pomniku „Mokotów Walczący – 1944”; Park im. Generała Gustawa Orlicz-Dreszera; „Marsz Mokotowa” – przemarsz ul. Puławską do ul. Dworkowej

godz.13.00 – 13.45 | Składanie kwiatów pod Pomnikiem gen. Stefana Roweckiego „Grota”; róg ul. F. Chopina i Al. Ujazdowskich

godz.14.00 | Uroczystości przy Pomniku Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej; ul. Wiejska

godz.16.00 – 16.45 | Składanie kwiatów na grobie gen. Antoniego Chruściela „Montera”; Cmentarz Wojskowy na Powązkach

godz.17.00 | Godzina „W”– Oddanie Hołdu Powstańcom pod Pomnikiem Gloria Victis; Cmentarz Wojskowy na Powązkach

godz.19.30 | Uroczystości przy Pomniku „Polegli-Niepokonani”. Modlitwa; Cmentarz Powstańców Warszawy na Woli

godz.21.00 | Uroczystości na Kopcu Powstania Warszawskiego – rozpalenie Ogniska Pamięci; ul. Bartycka

5 Sierpnia - Poniedziałek

godz.18.00 | Uroczystość w hołdzie ludności cywilnej Woli przy Pomniku Pamięci 50 tysięcy mieszkańców Woli zamordowanych przez Niemców podczas Powstania Warszawskiego 1944; Skwer Pamięci w rozwidleniu ul. Leszno i al. Solidarności

2 października - Środa

godz.18.00 | Zgaszenie ognia na Kopcu Powstania Warszawskiego – zakończenie obchodów 69. rocznicy Powstania Warszawskiego; ul. Bartycka

Na DVD od 26 lipca!
„Baczyński" to film poetycko-biograficzny, który wymyka się znanemu dotychczas podziałowi na gatunki, kanonowi postrzegania dzieł filmowych. Zagadkowy i wieloznaczny jak poezja i życie Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Każdy z widzów odbierze go po swojemu, zinterpretuje na własne potrzeby, będzie miał inne refleksje, odczucia. Obraz, wyreżyserowany przez Kordiana Piwowarskiego, w którym główne role zagrali Mateusz Kościukiewicz, Katarzyna Zawadzka, Ewa Telega, Marta Klubowicz zadebiutuje na DVD już 26 lipca!

„BACZYŃSKI - PIEŚŃ O SZCZĘŚCIU" -- CZESŁAW MOZIL I MELA KOTELUK

Warszawa pod okupacją. Zdjęcia w większości wykonane przez okupujących Warszawę Niemców. Na wielu widać budynki bez dachów, a także - zwłaszcza na Starym Mieście - uszkodzone elewacje odłamkami pocisków - to pozostałość po bombardowaniach z września. Parę miesięcy później w miejscu tych kamienic które przetrwały wrzesień 1939 będą już tylko gruzy... Zdjęcia lotnicze powstały w maju i czerwcu 1944 czyli na 2 - 3 miesiące przed apokalipsą miasta.

Warszawa 19-24.10.1940. Unikalny film

Warszawa- ruiny.Okupacja hitlerowska

MIASTO RUIN - 6 min 49 sek slideshowvideo

Szanowna Pani Marylo,

Wyrazy szacunku

danina krwi którą dali nam Powstańcy, jest bardzo cenna. Dzisiaj nie musimy oddawać zycia, wystarczy, że się przez chwilę przestaniemy zajmować sobą i zobaczymy zagrożenia które nam dzisiaj grożą.
Wciąż musimy bronić podstawowych wartości. To nasz obowiązek .

Szanowna Pani Marylo,

Zagrożenia są wielkie
Rząd dąży do rozwiązań siłowych. Już je widzieliśmy w dniach Święta Niepodległości.Tyle, że oni też pamiętają Powstanie Warszawskie i lufy wymierzone w nich.

Ukłony moje najniższe

Akcja społeczna IPN „Powstanie 1944. Bitwa o Polskę. Pamiętam”

Przed nami 69. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego.
Jednego z najkrwawszych zrywów niepodległościowych II wojny światowej, w
którym krwawą ofiarę złożyli również Wielkopolanie – według najnowszych
statystyk walczyło ich 1201. Gdziekolwiek będziesz – zatrzymaj się!
Oddaj hołd powstańcom! Pokaż innym, że pamiętasz! Niech w rocznicę
godziny "W" cała Polska na chwilę się zatrzyma.

Projekt edukacyjny Instytutu Pamięci Narodowej pod hasłem „Powstanie
1944. Bitwa o Polskę. Pamiętam” akcentuje ogólnopolski charakter tej
rocznicy i nawołuje do uczczenia rocznicy wybuchu Powstania
Warszawskiego nie tylko w Warszawie, ale też w innych miastach Polski.
Pragniemy w ten sposób przypomnieć, że Powstanie, które wybuchło 1
sierpnia 1944 roku, było walką o niepodległość całej Polski i wszystkich
Polaków. W walkach zbrojnych na ulicach stolicy brali udział i ginęli
za wolność obywatele RP z niemal wszystkich regionów okupowanego kraju.(..)

Dlatego też we wszystkich miastach Polski, także w Poznaniu, w dniu 1
sierpnia o godz. 17.00 zawyją syreny. Są one apelem do mieszkańców o
chwilę milczącej zadumy nad heroizmem i ofiarą naszych ojców i dziadów w
walce o naszą wolność. Doświadczenie lat minionych uczy, że w dużej
mierze mieszkańcy nie pamiętają o tej rocznicy. Nie rozumieją też,
dlaczego w środku urlopowego sezonu, w wakacyjne popołudnie wyją syreny.
Dlatego zwracamy się do społeczności lokalnej z apelem o zewnętrzny
wyraz pamięci: zatrzymanie się na ulicy, wyjście z auta, oderwanie się
na minutę od pracy i chwilę milczącej zadumy nad tymi, którzy zginęli,
abyśmy my mogli żyć w wolnym kraju.

Apelujemy także o wywieszenie flag narodowych w kolejną rocznicę
Powstania Warszawskiego, dla uczczenia pamięci bohaterów tamtych
wydarzeń.

Powstanie Warszawskie 1944, to wystąpienie zbrojne przeciwko wojskom
niemieckim, okupującym stolicę, zorganizowane przez Armię Krajową i
przeprowadzone w ramach akcji „Burza”.

Powstanie ‘44, bez wątpienia zaliczane jest do jednego z
najistotniejszych wydarzeń końca wojny. Za początek powstania uznaje się
datę 1 sierpnia 1944 o godz. 17.00 zwanej Godziną W.(..)

http://dzieje.pl/dzieje-sie/akcja-spoleczna-ipn-powstanie-1944-bitwa-o-p...

Polscy Bohaterowie.

Krystyna
Niżyńska ps. Zakurzona, Krysia Zakurzona (ur. 9 czerwca 1928 we Lwowie,
zm. ok. 24 września 1944 w Warszawie) – jedna z najmłodszych
sanitariuszek powstania warszawskiego, harcerka Szarych Szeregów. Córka Leopolda.

Podczas okupacji Krysia Niżyńska należała do 4 Warszawskiej Drużyny
Szarych Szeregów "Knieje". Była również uczennicą tajnych kompletów,
będąc jednocześnie zatrudnioną w zakładzie krawieckim. W pierwszym
miesiącu powstania warszawskiego była łączniczką w harcerskim patrolu
utrzymującym łączność Śródmieścia z Żoliborzem. 6 września została
przydzielona do I plutonu „Sad” 2. kompanii „Rudy” batalionu "Zośka"
jako sanitariuszka. Po jednym z bombardowań, przysypana pyłem i gruzem,
krzyknęła do innych sanitariuszek: Ratujcie tamte, mnie nic nie jest, ja
jestem tylko zakurzona! – stąd wziął się jej pseudonim. Po upadku
Czerniakowa dostała się do niewoli i została zamordowana przez Niemców.
Dokładna data jej śmierci nie jest znana, ostatni raz widziano ją żywą
24 września 1944, w okolicy kościoła św. Wojciecha przy ul. Wolskiej.
Miała wtedy nieco ponad 16 lat.
W dniu 24 września 2006 została
patronką Szpitala Ginekologiczno–Położniczego przy ul. Inflanckiej w
Warszawie. Inicjatorką wyboru Krysi na patronkę szpitala była Barbara
Wachowicz, autorka cyklu książkowego "Wierna rzeka harcerstwa". Na
uroczystość odsłonięcia tablicy poświęconej patronce oraz harcerski
kominek pamięci, odbywający się w auli szpitala, przybyli m.in.
kombatanci – żołnierze batalionu "Zośka" oraz władze Miasta Stołecznego
Warszawy. Związek Harcerstwa Polskiego reprezentował przewodniczący ZHP
hm. Andrzej Borodzik oraz drużyny harcerskie z całego kraju.

Leszek Żebrowski o "Paszkwilu Wyborczej", książce, która położyła kres mitom na temat rzekomo antysemickiego charakteru Powstania Warszawskiego: "Po tej książce "Gazeta Wyborcza" zamknęła się." Zapraszamy na premierę jej nowego, poszerzonego wydania: https://www.facebook.com/events/146364102234042/147691285434657

Film dokumentalny opowiadający o pierwszych dniach Powstania Warszawskiego na Pradze.

Horytnica - Mały Powstaniec

plakat do filmu "Sierpniowe niebo. 63 dni chwały" Irka Dobrowolskiego.

"Sierpniowe niebo. 63 dni chwały" - plakat

Foto: Materiały prasowe

Zrealizowana w nowatorski sposób, wielowątkowa i poruszająca opowieść sięgająca czasów lata 1944 roku. „Sierpniowe niebo. 63 dni chwały” w reżyserii Irka Dobrowolskiego – zdobywcy 8 nagród na polskich i międzynarodowych festiwalach za głośnego „Portrecistę”
– jest hołdem złożonym młodym Polakom walczącym w Powstaniu
Warszawskim. W filmie, obok aktorów zawodowych, zagrali „Wilku” (Robert
Darkowski) oraz „Bilon” (Maciej Bilka), raperzy znani z popularnej grupy
hip-hopowej Hemp Gru.

Hemp Gru - 63 dni chwały (official diil.tv)

Paszkwil Wyborczej- Leszek Żebrowski

„Paszkwil Wyborczej” jest polemiką z artykułem zniesławiającym Powstanie Warszawskie który ukazał się w Gazecie Wyborczej. Artykuł ten opisywał, że: "AK i NSZ wytłukły mnóstwo niedobitków z getta".

http://capitalbook.pl/historia/930-paszkwil-wyborczej-leszek-%C5%BCebrow...

Spójrzcie na Nasze uśmiechnięte twarze.
Na to jakim byliśmy dawniej narodem.
W najtragiczniejszych chwilach potrafiliśmy czerpać radość w kontakcie z drugim człowiekiem.

Spójrzcie jak wygląda to dziś...

Fotografie: Eugeniusz Lokajski (ur. 14 grudnia 1908 w Warszawie, zm. 25 września 1944 w Warszawie)

Wykorzystano muzykę autorstwa:
Clint Mansell "Requiem for a Dream"

Film powstał z inicjatywy Pana Marka Kuleja. Nieocenioną współpracą wykazał się serdeczny Przyjaciel Leszek Kulej. Natomiast talent poetycki zaprezentowała Pani Lusia Ogińska.
Montażystą "Fotografii z Powstania" jest Przemysław Tyler twórca projektu "Nowa Definicja Sztuki".

W razie pytań, opinii lub jakichkolwiek innych kwestii zachęcam do kontaktu:
przemyslaw.tyler@gmail.com

Strona WWW:
http://www.tyler.com.pl

Kanał YouTube:
http://www.youtube.com/user/RisingPic...

Już niedługo pełna prezentacja strony wraz z ofertą i planowanymi działaniami. Zapraszam 1 sierpnia 2013r. godz.17.00

Premiera zorganizowana dla Stowarzyszenia Lotników Polskich: 26.10.2011r.
Pełna premiera filmu w internecie: 14.12.2011r.
http://www.youtube.com/watch?v=1Tgqm-...

Nóżki, rączki swoich dzieci zbierali

Błąd przywódców, bohaterstwo walczących, gehenna mieszkańców. Co tak naprawdę czcimy?

We Wprost musi być bardzo źle, skoro redakcja walczy o popularność niskim żartem z Powstania Warszawskiego

Jak można o historii rozmawiać z ludźmi, którzy nie wahają się żartować z tak bolesnych wydarzeń?

W powstaniu zginęło 200 tys. cywilów. Tych ludzi – dzieci uduszonych
w schronach poduszką, kobiet wywlekanych za włosy z domów, staruszków
niemogących uciekać i płonących w swoich kamienicach
– nie ma w uświęconej opowieści. Opowieści o idealnych młodych
chłopakach i dziewczynach, którym nie można nawet przyznać prawa
do tego, że ten i owa mogli być gejami. 

http://www.wprost.pl/ar/410385/Fabryka-przegranych/

„Wprost” na swojej najnowszej okładce umieszcza wizerunek powstańca z głową Myszki Miki
– symbolu popkultury. Całość popisana jest: „POPpowstanie '44 – jak
tragedię Powstania Warszawskiego zmieniono w mit popkultury”. O
tym, gdzie kończą się granice między wartościami i „świętością”
historyczną, a żartem rozmawiamy z Marcinem Wolskim – pisarzem,
dziennikarzem i satyrykiem.

wPolityce: Gdzie jest ta granica pomiędzy wartościami historycznymi, a popkulturą i osadzaniem tego w „luźnej” konwencji?

Marcin Wolski: Pojęcie popkultury jest stosunkowo
nowe, aczkolwiek zawsze w każdej dziedzinie istniała wersja
„uwznioślona” i „popularna”. Nawet największe wydarzenia i tragedie,
miały swoją wersję ludową czy przystępną. Nawet wśród rzeczy najbardziej
świętych funkcjonowały jakieś opowieści wchłaniane przez obieg
społeczny, tak jak np. apokryfy. Istnieje tradycja amerykańskiej wojny o
niepodległość, ale istnieją także anegdoty, dziesiątki popularnych
opowieści, które ubogacają tą tradycję. W każdej sprawie można znaleźć
takie dwie wersje: poważną i popularną, co jednak nie oznacza
profanacji. Można pisać o II Wojnie Światowej w postaci naukowej
rozprawy, a z drugiej strony jedną z najbardziej poczytnych książek są
„Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. To, że jakaś sprawa
wchodzi do popkultury nie jest rzeczą złą. Przeciwnie – wejście jakiejś
narracji do popkultury jest gwarancją, że pamięć o tej historii
przetrwa. Tylko że głupki z "Wprost" nie rozróżniają, że pokazując w
sposób przystępny i tworząc legendę Powstania, nie musimy tego opowiadać
za pomocą Myszki Miki.

Jest to w jakiś sposób ośmieszanie tego zrywu?

Na
pewno. We współczesnej popkulturze takie rzeczy się dzieją. Moja
wrażliwość reagowała alergicznie na próbę opowiedzenia holocaustu
poprzez historię kotów i myszy – był taki znany komiks „Maus. Opowieść
ocalałego”. Nieuczciwość tego co pokazuje „Wprost” polega, że u nas
czegoś takiego do tej pory nie było. Wprowadzanie wątku powstańczego do
popkultury polegało dotychczas na tym, że śpiewa się obok – nie zamiast,
Marszu Mokotowa, nowoczesne kompozycje rockowe na ten temat. To nie
umniejsza, ani nie profanuje sprawy, a przeciwnie: sprawia, że ona staje
się własnością kolejnych pokoleń.

Czy myśli pan, że taka sytuacja byłaby możliwa wśród Żydów z Powstaniem w Getcie?

Właśnie
ten przywołany przeze mnie komiks próbował za pomocą popkultury oswoić
holocaust. Nie było tam chyba specjalnych protestów. Moją wrażliwość to
jednak naruszyło. Uważam, że są pewne rzeczy święte, które można
opowiadać w formie przystępnej, natomiast nie można tej granicy
przekraczać.

Czy przekroczenie tej granicy jest jakąś zmianą kursu
polityki historycznej, gdzie coraz więcej wydarzeń historycznych się w
Polsce ośmiesza?

Na pewno tak. Tu są dwie sprawy. Z jednej strony jest to co ja
popieram, czyli tworzenie zainteresowania poprzez środki popularne. Sam
to zresztą robię, np. w swojej powieści „Prezydent Von Dyzma” w
żartobliwy sposób opowiadam o historii okupacji, ażeby ta narracja była
bardziej przyswajalna dla młodego pokolenia – oczywiście przy całym
szacunku dla martyrologii i tego co Polacy przeżyli. To jest tendencja
współczesnej kultury do homogenizowania – co może się nie podobać,
jednak jest naturalne. Jednak istnieje też tendencja do obrzydzania
Polakom Polskości, która jest brana przez niektórych, nie przez tych co
to robią, jako fałszywy pozór nowoczesności. Być może ta okładka ma tych
odbiorców skokietować, natomiast cel może być różny. Ciekawe kto stoi
po tej drugiej stronie.

Rozmawiała Magdalena Czarnecka

"Miś" Barei 1 sierpnia w kinie plenerowym Uniwersytetu Warszawskiego. Czy to na pewno dobry film na rocznicę wybuchu powstania?

Wyglądało to będzie zapewne tak, że studencka gromada będzie
rechotała z żartów Stanisława Barei w miejscu, gdzie 69 lat temu toczyły
się krwawe walki.

Debata "Warszawa dwóch powstań" w Muzeum Żydów

Spuścizna PRL-u i dekady pozbawione dyskursu o tragicznych doświadczeniach powstania w getcie i powstania warszawskiego są - zdaniem członków poniedziałkowej debaty - przyczynami trudności we wspólnym przeżywaniu pamięci o tych zrywach.
Debata "Warszawa dwóch powstań" zorganizowana wspólnie przez Muzeum Historii Żydów Polskich i Muzeum Powstania Warszawskiego była częścią obchodów 69. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego. Paneliści zaznaczyli, że u podstaw dyskusji wokół idei "Warszawy dwóch powstań", leży spuścizna PRL-u, kiedy uwypuklano informację, że podczas wojny zginęło 6 mln Polaków, jednak bez rozróżniania jakiej byli narodowości.

- Władze podkreślały jednak rolę powstania w getcie warszawskim, umniejszając przez to wagę powstania warszawskiego, co było sposobem antagonizowania społeczeństwa. Kolejne rocznice powstania w getcie były także dla ówczesnych władz okazją do załatwiania różnego typu "interesów" politycznych - mówił historyk dr Mikołaj Mirowski. W jego ocenie takie "zakłamywanie rzeczywistości" i brak możliwości otwartej dyskusji o wojennych doświadczeniach Polaków i Żydów utrudnia powstanie wspólnej pamięci historycznej. - Nie sprzyjał jej także przez lata pewien "mit założycielski" państwa izraelskiego, podkreślający heroizm bojowników getta, dzięki walce których mógł powstać wolny Izrael. Nie było to do końca zgodne z prawdą, ponieważ wielu z nich, w tym dramatycznym apogeum wojny, w ogóle nie brało pod uwagę możliwości powstania kiedyś państwa izraelskiego - powiedział Mirowski.

Magdalena Gawin z Instytutu Historii PAN zwróciła równocześnie uwagę na fakt, że Żydzi, uczestnicy powstania w getcie, byli także obywatelami polskimi. - Niektórzy czuli się nawet przede wszystkim Polakami zamkniętymi w getcie w wyniku postanowień norymberskich - zaakcentowała, podkreślając, że pamięć o tym, że Warszawa jest miastem dwóch powstań, jest bardzo istotna. O podobieństwach i związkach pomiędzy obydwoma zrywami opowiadał również uczestnik powstania warszawskiego, wiceprezes Związku Powstańców Warszawskich płk Edmund Baranowski. - Jako uczestnik jednego i osoba pamiętająca drugi ze zrywów muszę przyznać, że miały one także wspólne cechy takie jak niedostatek broni czy brak wsparcia zewnętrznego, który oczywiście był bardziej dotkliwy w przypadku getta. Należy pamiętać, iż Żydzi walczyli także w powstaniu warszawskim. Po wyzwoleniu Żydów z Gęsiówki nasz oddział zwiększył się o 100 nowych członków, którzy stanowili ogromnie ważną ekipę obsługującą nasze wozy pancerne - mówił Baranowski. - Wydaje się, że by pamięć o tych dwóch powstaniach była prawdziwie wspólna, musimy zrozumieć, że choć są to dwa różne wydarzenia i doświadczenia, to nie znaczy, że nie możemy o nich myśleć i pamiętać wspólnie. A ta nasza lokalna pamięć może być zaczynem spojrzenia szerszego - podsumowała koordynatorka Galerii Zagłada wystawy głównej Muzeum Historii Żydów Polskich Maria Ferenc.

Na cmentarz chodzę od wczesnego dzieciństwa. Najpierw zabierała mnie tam babcia. Wtedy, w latach 70. XX w., pod pomnik Gloria Victis chodzono z potrzeby serca. Z szacunku dla tych, którzy zginęli w powstaniu i polegli. Z szacunku dla przyjaciół i członków rodzin tych, którzy zginęli. Godzina W na Powązkach wojskowych była świętem warszawiaków. Pewnie smutnym, choć mnie akurat myśl o bohaterstwie powstańców, którzy porwali się walczyć z okupantem, napawała dumą.
Ale w tym roku 1 sierpnia w Godzinę W na cmentarz nie przyjdę. Przyjdę wieczorem, gdy nie będzie tam już krzykaczy, polityków celebrytów, którzy przychodzą tylko po to, by zebrać oklaski. Przyjdę, gdy pozostaną już tylko powstańcy i warszawiacy odwiedzający cmentarz z wewnętrznej potrzeby.

Nie stanę o 17 pod pomnikiem Gloria Victis, bo nie chcę po raz kolejny być świadkiem żenujących buczeń zwolenników PiS, słuchaczy Radia Maryja, narodowców, wrogów obecnie rządzących - jednym słowem tych wszystkich, którzy mylą uroczystości z wiecem partyjnym, a rocznicę powstania odkryli dla siebie kilka lat temu

Jednak to nie prostackie buczenia ostatecznie zniechęciły mnie do
chodzenia o Godzinie W pod pomnik Gloria Victis, lecz coś znacznie
gorszego. Kibole. Krótko ostrzyżeni. Gdy na cmentarzu wyją syreny -
odpalają race jak podczas meczu na stadionie. Wyją syreny, zapada
milczenie, a oni furkoczą ogniem, trzymając racę w uniesionej ręce. A we
mnie budzi się jedno skojarzenie - z Zeppelinfeld, terenem zjazdów
NSDAP w Norymberdze za czasów Hitlera.

Cóż za diabelski
chichot historii! Lucyfer w piekle musi się śmiać od ucha do ucha.
Przecież to w prostej linii spadkobiercy faszyzmu. Tego samego, z którym
walczono w czasie Powstania Warszawskiego i który doprowadził do
wymordowania setek tysięcy mieszkańców Warszawy. Gdy widzę uniesioną
rękę, namalowaną przez idiotę swastykę na murze - mam w oczach tylko
jedno: wojnę, cierpienie, trupy i zburzoną Warszawę, która do dziś nie
zaleczyła wojennych ran.

.

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75968,14355858,W_tym_roku_w_Godzine_W_na_cmentarz_n...

"Otoczka Biegu Powstania to hańba. Zabawa w trupki"

Dziatwa bawi się w trupki i tańczy na grobach, bo jakiś durny wychowawca uczy jak to fajnie jest na wojnie. Proszę Pana, wojna wcale nie jest fajna - pisze na swoim blogu Michał Gwiazdowski. Tak ocenia inscenizacje grup rekonstrukcyjnych, które towarzyszyły sobotniemu 23. Biegowi Powstania Warszawskiego.
W sobotnim biegu wzięło udział siedem tysięcy osób. Zawodnicy rywalizowali na dwóch dystansach - 5 i 10 km. Biegli, by oddać hołd powstańcom sprzed 69 lat. Wysoka temperatura przez cały dzień i setki uczestników sprawiły, że bieg był naprawę trudnym wyzwaniem - relacjonowała w serwisie Polska Biega Małgorzata Walendziewska. Jej relacja tutaj.

Bieg miał specjalną oprawę: płonęły też znicze, inscenizacje przygotowały grupy rekonstrukcyjne. O ich występie ostro pisze także na blogu w serwisie Polska Biega Michał Gwiazdowski:

To świetnie, bo ja chciałbym dodać dziegciu do tej
beczki miodu. To, co się dzieje wokół tego biegu w okolicy, jest
hańbiące dla rozumu. Danse macabre, dziatwa bawi się w trupki i tańczy
na grobach, bo jakiś durny wychowawca uczy, jak to fajnie jest na
wojnie. Proszę Pana, wojna wcale nie jest fajna

Dalej Gwiazdowski nie przebiera w słowach.

To
jednak nie koniec. Dorośli przebierańcy dotrzymują kroku galopującej
głupocie i strzelają do biegaczy ślepakami z karabinu maszynowego (fotka
na początku tej notki prezentuje gierojów w pełnej krasie). Byłbym
zapomniał, bo seria z kałasza nie wszystkich rusza w dzisiejszych
czasach, biegaczy przed startem dodatkowo zmotywowała petarda hukowa
udającą granat.

Szanowni rekonstruktorzy-melepeci! Co
jest niby fajnego w strzelaniu do ludzi ze ślepaków? Co podnieca Was w
miotaniu granatów hukowych, od których wszystkim psom w okolicy
puszczają zwieracze? Czy to kompensacja jakiegoś fizycznego defektu pcha
Was do dużych luf karabinów? Czy to chorobliwa nieśmiałość wobec kobiet
każe zwracać na siebie uwagę granatami hukowymi?


Chłopaki, chcecie iść na prawdziwą wojnę? Nie ma sprawy! Macie
błogosławieństwo normalnej części społeczeństwa. Droga wolna!

Cały wpis "Bieg Powstania. Otoczka to hańba" przeczytacie na blogu autora w serwisie Polska Biega

Zabawa w trupki? Niech to powie tym "przebierańcom"

WOSiR: 23 BIEG POWSTANIA WARSZAWSKIEGO W AFGANISTANIE.

23 BIEG POWSTANIA WARSZAWSKIEGO W AFGANISTANIE

Wysypka antypowstańcza

Piotr Semka

http://dorzeczy.pl/wysypka-antypowstancza/

Dawno, dawno temu – w 1993 r. – na ekrany wszedł zapomniany już film
reżysera Konrada Szołajskiego o nazwie „Człowiek z…”. Jeśli tytuł filmu
kojarzy się wam z dziełem Wajdy „Człowiekiem z żelaza”, to macie rację.
Szołajski nakręcił film parodię o działaczu podziemnej „Solidarności”,
który w latach stanu wojennego tak długo ukrywał się jako kobieta, że w
końcu odkrył w sobie potrzebę zmiany płci. „Człowiek z…” wszedł już
wówczas na ekrany gromko chwalony za odwagę zerwania z kultem
bohaterszczyzny i podziemia lat 80.

Mnie akurat takie pochwały wobec filmu niezbyt rozbawiły. Dzieło
Szołajskiego walczyło bowiem z czymś, czego prawie nie było. Podobne
wrażenie miałem dziś, gdy zobaczyłem krzykliwą okładkę „Wprost”, na
której powstańcowi warszawskiemu ze zdjęcia z 1944 r. nałożono głowę
Myszki Miki, aby w ten sposób postawić zarzut: „Tragedię Powstania
Warszawskiego zmieniono w mit popkultury”. Autor tekstu, medioznawca
Jacek Wasilewski, rozdziera szaty nad faktem, że powstanie zawładnęło
popkulturą, a tymczasem młodzi powinni uczyć się, jak żyć w pokojowej
rzeczywistości, a nie składać hołd tym, którzy bohatersko zginęli i
ponieśli klęskę. „Czy bohater dzisiejszych czasów nie powinien być
raczej bohaterem pokoju, umieć negocjować, umieć tworzyć wspólnotę?” –
pyta Wasilewski.

A czemu niby jedno drugiemu ma być przeciwstawiane? Można dziś uczyć
się działać pokojowo, a jednocześnie pamiętać, że gdy ktoś chce nam
zabrać wolność siłą, trzeba się bronić także zbrojnie. I niby dlaczego
kult powstania ma nie uczyć budowania wspólnoty? Przecież pamięć o
wydarzeniach 1944 r. tworzy wspólnotę – wspólnotę polskich patriotów.

Gdyby powstanie było zapomnianą ramotą, ten sam Jacek Wasilewski być
może kpiłby, że wydarzenia sprzed 69 lat nikogo nie interesują.

Oj, chyba za wcześnie na te narzekania. Ledwo co powstanie udało się
wpisać do kodu kulturowego Polaków, a już słyszę jeremiady, że powstańcy
dominują nad wszystkim i wszystkimi.

Zaryzykuję inną tezę. Może płyty, piosenki i filmy o bohaterach 1944
r. irytują tylko tych, którzy dostają wysypki na każdą formę
patriotyzmu?

R.Sobkowicz/Nasz Dziennik

Powstańcy są bezbronni

Piotr Czartoryski-Sziler

Prof. Władysław Bartoszewski:

Obecna władza obawia się manifestacji patriotycznych

Władysław Bartoszewski brutalnie zaatakował uczestników uroczystości rocznicowych Powstania Warszawskiego nazywając ich motłochem.

Sekretarz Stanu w Kancelarii Premiera Donalda Tuska w jednym z wywiadów sugeruje także, że sprawa stosunku
do powstania stała się kwestią partyjnej rozgrywki. Oskarża
jednocześnie, że Powstanie Warszawskie stało się własnością jednej
partii.

„Myślę, że to jest choroba partyjnego
widzenia wszystkiego – stwierdził Bartoszewski. Jak ktoś jest z innej
partii, to jest nie przeciwnikiem, ale wrogiem. Wrogami są ludzie,
którzy wybierają inaczej, myślą inaczej. Jeżeli są jeszcze posłami czy
ministrami – tym gorzej – dodał. Były minister spraw zagranicznych
sugeruje, że awantury w tych dniach inspirowane są przez „środowisko
toruńskie”.

„Obecna władza zwyczajnie obawia się
manifestacji patriotycznych, jakie odbywają się coraz częściej w
kontekście różnorakich rocznic, które mają pewien kontekst antysowiecki i
antykomunistyczny – akcentuje historyk prof. Mieczysław Ryba.

Tymczasem warszawscy powstańcy są
rozgoryczeni atakami, jakich na etos Powstania Warszawskiego dopuszczają
się niektóre media. Zwłaszcza, że dzieje się to w przededniu 69.
rocznicy wybuchu walk z Niemcami w stolicy.

Szczególnie bulwersująca jest okładka
ostatniego tygodnika „Wprost”, na której widać zdjęcie powstańca z
doklejoną głową myszki Miki. Do tego dochodzą medialne wypowiedzi, które
kwestionują sens wybuchu Powstania Warszawskiego.

„To jest trend postmodernizmu
kulturowego – gdzie odniesienia narodowe, czy budowanie relacji
narodowych na bazie historii, rocznic patriotycznych, to co cementuje
wspólnotę narodową – jest odbierana przez te środowiska jako zagrożenie”
– wyjaśnia prof. Mieczysław Ryba.

- Tu pojawia
się element wyśmiewania się z tego, co nazywamy tradycją. Oni
oczywiście mówią, że u nas jest dużo martyrologii. Trzeba się nieco
pośmiać, tylko pamiętajmy z pogrzebu się śmiać nie należy. Jeśli
weźmiemy pod uwagę tragedię, jaka wydarzyła się podczas Powstania
Warszawskiego, to można porównać to do wielkiego pogrzebu. Przypomnę
niedawną kampanię, która przetoczyła się przez media – Zośka i Alek byli
przyrównywani do gejów itp. Ta kampania miała na celu ośmieszyć całą
tradycję, co wpisuje się w kontekst trendów nowej lewicy. Trendów
postmodernizmu, tak mocno obecnego na zachodzie i tak brutalnie
wkraczającego w naszą przestrzeń kulturową – zaznaczył prof. Mieczysław Ryba.
http://www.radiomaryja.pl/informacje/obecna-wladza-obawia-sie-manifestac...

"Motłoch!
Pod cmentarzem stały autokary z toruńskimi rejestracjami" -
Bartoszewski rozszyfrowuje prowokatorów buczących pod pomnikiem Gloria
Victis

"Rok temu szliśmy sobie po tym wygwizdaniu pod pomnikiem. Szedł
premier Tusk, prezydent Gronkiewicz-Waltz i ja. Premier mówi do mnie:
''Mamy luksusową sytuację. Pan może uważać, że buczą na mnie, a ja, że
na pana''

Bartoszewski nie pojawi się pod pomnikiem Gloria Victis? "Miejsce zawłaszczone przez motłoch"

Bartoszewski
powinien przeprosić! "Ufamy, że nie mu zabraknie cywilnej odwagi i
zrobi to, do czego zobowiązuje go etos żołnierza Armii Krajowej"

Od osoby legitymującej się kombatancką przeszłością oraz
wieloletnią służbą w dyplomacji III Rzeczypospolitej, a także autora
wielu opracowań historycznych na temat okupacji niemieckiej w Polsce i
dziejów Armii Krajowej można oczekiwać większej kultury słowa i
umiejętności powściągnięcia emocji w każdej sytuacji.

Ufamy, że Władysławowi Bartoszewskiemu nie zabraknie cywilnej
odwagi i zrobi to, do czego zobowiązuje go etos żołnierza Armii
Krajowej.

Kraków, 31 lipca 2013

rzecznik POKiN

dr Jerzy Bukowski

KTO ZAGARNĄŁ POWSTANIE WARSZAWSKIE? WŁADYSŁAW
BARTOSZEWSKI: Kiedy parę lat temu zaczęły się te awantury podczas
sierpniowych obchodów, poprosiłem starą harcerkę, panią 60-letnią, żeby
wmieszała się w tłum i zadała paru osobom spośród tych buczących jedno
pytanie: ''Strasznie przepraszam, nie wiem, gdzie jest kościół Karola
Boromeusza''. Każdy warszawiak w pewnym wieku to wie. Okazało się, że to
przyjezdni. Potem wybiegła z cmentarza i stały tam autobusy z toruńską
rejestracją. Nie sądzę, że to prezydent Torunia je wysłał

Adam Leszczyński: Pamięta pan, co pan robił dzień przed wybuchem powstania?

Prof. Władysław Bartoszewski: Pamiętam. Byłem w lokalu mobilizacyjnym. Byłem w kadrze, byłem zawodowym konspiratorem. Dzień

31 lipca spędziliśmy w wielkim napięciu, już chodziły pogłoski, że powstanie wybuchnie, ogłoszono gotowość.

Lokal był w wielkiej kamienicy Hoża róg Poznańskiej, która stoi do dziś. Tam z szeregiem kolegów i koleżanek już nocowałem od 28 lipca. Było mi wolno wychodzić, pojechałem nawet do swojego mieszkania na Żoliborzu, gdzie mieszkali moi rodzice.

W lokalu spędziłem czas do Godziny W. Potem mieliśmy zadanie otwarcia punktu informacyjno-radiowego. Trzeba było się do niego dostać, zająć lokale - nagle, przez zaskoczenie. Żeby było zupełnie po polsku, w tym mieszkaniu ukrywał się - jak ja mówię - jakiś ''Żegota'' [Żyd]. Prosiłem właścicielkę, żeby go od razu uspokoiła i powiedziała, że nic złego go nie spotka.

Co pan myśli o dzisiejszej polityce wokół powstania warszawskiego? Skąd co roku to buczenie i gwizdy wobec władz polskich składających hołd na cmentarzu przed pomnikiem Gloria Victis?

- Też chciałbym wiedzieć, skąd się ono bierze. Wykluczam, żeby wśród buczących był choć jeden uczestnik powstania. To nie są ludzie, którzy w ogóle mają z powstaniem coś wspólnego.

Rok temu szliśmy sobie po tym wygwizdaniu pod pomnikiem. Szedł premier Tusk, prezydent Gronkiewicz-Waltz i ja. Premier mówi do mnie: ''Mamy luksusową sytuację. Pan może uważać, że buczą na mnie, a ja, że na pana'' (śmiech).

Nie wiem, czy buczenie jest przeciwko rządowi, czy przeciwko czynom i zachowaniom danego człowieka? Ale buczeli nie tylko na premiera Tuska, buczeli na prezydenta Komorowskiego. On jest z rodziny akowskiej. Komorowskiego znam kilkadziesiąt lat, od czasu, kiedy był studentem. To jest uczciwy człowiek. Wychowawca harcerski. Z etosu walk o niepodległość.

O co więc chodzi?

- Myślę, że to jest choroba partyjnego widzenia wszystkiego, na szczęście nie wszyscy jej podlegają. Jak ktoś jest z innej partii, to jest nie przeciwnikiem, ale wrogiem. Wrogami są ludzie, którzy wybierają inaczej, myślą inaczej. Jeżeli są jeszcze posłami czy ministrami - tym gorzej.

Prof. Bartoszewski: ''Politycy, zostawcie nasze Powstanie w spokoju''

Zaznaczam, że byłem w rządzie Oleksego, Buzka, w obu przypadkach robiłem to samo, i nie byłem członkiem żadnej partii Teraz nie jestem członkiem partii Donalda Tuska.

Jak rozmawiają przeciwnicy w Izbie Gmin? W Bundestagu? Bardzo ostro niekiedy, ale nie przekraczają pewnych norm. Tutaj nie szanuje się nawet zmarłych.

Sprawa stosunku do powstania stała się, niestety, kwestią partyjnej rozgrywki. Nad tym pracowano przez lata. Byłem doradcą przy prezydencie Warszawy Lechu Kaczyńskim. Byłem w gronie osób tworzących koncepcję Muzeum Powstania Warszawskiego. Ostrzegałem dyrektora Ołdakowskiego przed łączeniem tego z upartyjnieniem. Powiedziałem mu: ''Panie Janku, idzie pan złą drogą''. Teraz nie mam z muzeum nic wspólnego.

Zostało ono upartyjnione?

- Oczywiście, to klub towarzyski. Prezydenta Komorowskiego kilka razy zaprosili na wystąpienie na dziedzińcu z przemową do weteranów, więc podejmują jakieś próby, żeby z tego wyjść.

Pod pomnik chodziłem co roku Dzisiaj, w przeddzień uroczystości, zastanawiam się, czy po raz pierwszy w życiu od roku 1945, będąc w Warszawie, zdrowy, nie zrezygnować z pójścia pod pomnik Gloria Victis. (...)

Symbolem przeszłości jest dla mnie cmentarz Wojskowy na Powązkach. Chcę być tam pochowany. To moje sacrum.

Teraz, zamiast czuć się uprawnionym moralnie współgospodarzem obchodów - nie obiektem czci, ale współgospodarzem - zastanawiam się: czy ja tam jestem na miejscu? Czy to jest miejsce zawłaszczone przez motłoch? Bo tak nazywam tych ludzi.

Dlaczego powstanie jest takie ważne dla polityki historycznej?

- W wywiadzie dla jednej z gazet dyrektor Muzeum Powstania zwracał uwagę, że za Gomułki z premedytacją fałszowano pamięć o powstaniu. Podobnie dziś. Ludzie, którzy chcą mieć autorytarny wpływ na dusze i sumienia ludzi, zabierają się do powstania i chcą narzucać swoją wykładnię, oczywiście inną niż za Gomułki. Dzisiaj mamy też wolną prasę i każdy może napisać, co chce - a wtedy nie było jeszcze nawet drugiego obiegu. To jest więc nieporównywalne. Ale jest porównywalne, jeśli się patrzy na mentalność ostatnich pokoleń polityków.

Z dyrektorem Muzeum Powstania wcale się nie muszę zgadzać - ale dobrze życzę każdej placówce, która pokazuje problemy historyczne. Tam nie jest na całe szczęście pokazane, że to było wielkie zwycięstwo, tylko że to było wielkie wydarzenie o sile moralnej.

Co według pana młodzi ludzie wiedzą dziś o powstaniu? Idą do muzeum i jak sobie je wyobrażają?

- Chyba jako grę wojenną

W moim przekonaniu powstanie było wielką tragedią narodową, ale uważam, że była ona nie do uniknięcia. Podzielam zdanie Nowaka-Jeziorańskiego, że to było jak tragedia grecka: można przewidzieć dalszy ciąg, ale to się musiało stać.

Cały tekst przeczytasz w "Polityce Ekstra".
http://wyborcza.pl/politykaekstra/1,133047,14361286,Prof__Bartoszewski__...

• 
  
  

  Lisicki oburzony: Wypowiadanie takich słów na dzień przed rocznicą powstania to oczywista prowokacja

• 
  
  

  Gliński: Nie wiem, kogo prof. Bartoszewski nazywa motłochem. Życie polityczne zamienia się w pałowanie

Glaukopis

jest
cos niestosownego w nieustannym celebrowaniu egzaptowanych opinii
Normana Daviesa - kreowaniu go na autorytet moralny i etatowego
pouczacza Polaków. Zbliżamy sie do czasu gdy to sie powinno skończyć.
Niech sie pan profesor od nas odczepi i zajmie np. pouczaniem francuzów o
niestosowności obchodzenia 14 lipca, to przynajmniej jakas jego
wypowiedź bedzie miała troche sensu. O od tego jak Polacy maja obchodzić
swoje świeta i roczne Wara!

"Zbliżamy się do czasu, kiedy obchody powinny się skończyć". Prof. Davies o Powstaniu Warszawskim

as

01.08.2012

, aktualizacja: 01.08.2012 09:42

http://www.tokfm.pl/Tokfm/1,103085,12231143,_Zblizamy_sie_do_czasu__kied...

- Jest coś niezdrowego w tonie
tych celebracji. Myślę, że żałoba nie powinna być związana z
triumfalizmem i samozadowoleniem - tak prof. Norman Davies oceniał w TOK
FM uroczystości związane z Powstaniem Warszawskim. Wg historyka
"zbliżamy się chyba do tego momentu, kiedy te obchody powinny mieć swój
naturalny kres". - Jeśli obchody są używane politycznie, wtedy czas z
tym skończyć.

Prof. Norman Davies rozumie to, że w
demokratycznej Polsce zachłysnęliśmy się tym, że wreszcie można mówić i
upamiętniać Powstanie Warszawskie. - Przez prawie 50 lat nie można było
pamiętać o tej rocznicy. Przez to ta cała żałoba jest skomplikowana -
mówił historyk w "Poranku Radia TOK FM".

W zeszłym roku słychać było buczenie

O zgodne upamiętnienie kolejnej rocznicy wybuchu powstania apelują powstańcy warszawscy. - 1 sierpnia, o godzinie 17.00, uczcijmy pamięć tych, którzy zginęli za wolność stolicy. Oddajmy hołd powstańcom, którzy teraz są z nami. To z ich poczucia obowiązku, patriotyzmu i niezwykłej odwagi możemy brać przykład. Apelujemy do wszystkich warszawiaków o zgodny, wspólny udział w uroczystościach upamiętniających powstańczy zryw - napisali powstańcy i żołnierze Armii Krajowej w apelu, pod którym podpisała się także prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz.

Prezydenta Bronisława Komorowskiego przed pomnikiem Gloria Victis, podobnie jak rok temu, reprezentować będzie szef Kancelarii Prezydenta Jacek Michałowski. Plany premiera Donalda Tuska mają być znane dopiero jutro.

Rok temu tuż przed uroczystościami przy pomniku Gloria Victis prezes Związku Powstańców Warszawskich gen. Zbigniew Ścibor-Rylski również apelował, by podczas ceremonii nie dochodziło do żadnych incydentów. Cmentarz, gdzie pochowani są powstańcy i żołnierze II wojny światowej, nie jest miejscem - przekonywał generał - do manifestowania politycznych poglądów. Mimo apelu wśród tłumu, który przyszedł przed pomnik Gloria Victis w zeszłym roku słychać było buczenie adresowane do premiera Donalda Tuska i szefa Kancelarii Prezydenta Jacka Michałowskiego. Przedstawicieli PiS część zgromadzonych osób witała oklaskami.

Hołd odda także Władysław Bartoszewski

Powstańcy warszawscy zapowiedzieli swój udział w tegorocznej uroczystości przed pomnikiem Gloria Victis. Wiceprezes Związku Powstańców Warszawskich Edmund Baranowski powiedział, że szef Związku gen. Zbigniew Ścibor-Rylski weźmie udział w uroczystości. Sam Baranowski również zapowiedział swój udział. Dodał też, że ewentualne zakłócenie uroczystości powstańcy przyjmą z bólem. - Ubolewamy nad tym (...). Nie mamy jednak wpływu na to, jak kształtowane są osobowości tych, co krzyczą. Oni mają inne ideały, które prawdopodobnie będą chcieli realizować (...). Walczyliśmy o niepodległą Polskę - ta część naszej walki jest zrealizowana - mówił.

Hołd powstańcom przed Gloria Victis odda także Władysław Bartoszewski. W środę w wywiadzie dla "Gazety Wyborczej" Bartoszewski powiedział, że zastanawia się, czy "po raz pierwszy w życiu od 1945 r., będąc w Warszawie, zdrowy, nie zrezygnować z pójścia pod pomnik Gloria Victis". Przed pomnikiem obecni mają być także prezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Leszek Żukowski oraz prezes okręgu Warszawskiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Stanisław Krakowski. Prezydent miasta Hanna Gronkiewicz-Waltz - jak informuje stołeczny ratusz - weźmie udział w uroczystościach przed pomnikiem Gloria Victis na Powązkach oraz na Cmentarzu Powstańców Warszawy na Woli. Prezydent stolicy planuje też udział w uroczystości zapalenia ognia na Kopcu Powstania na Czerniakowie.

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114871,14365935,Powstancy_apelu...?

http://foxx-news.blogspot.com/2009/07/do-sztambucha-kilka-sow-z-obory-sl...

i nic więcej o strasznym dziaduniu pisać nie ma potrzeby. Reakcja na jego ślinotok wywołuje kolejny gejzer nienawiści tryskającej plwociną.

------------------------------------------------------------------

to coś należy izolować i leczyć z nienawiści, uważać, czy nie ma noża albo siekiery

http://tvnwarszawa.tvn24.pl/informacje,news,motloch-bartoszewski-ostro-o...

Bartoszewski: Pójdę na Powązki. Motłoch nie będzie ograniczał mojej swobody

- Mam nadzieję, że będzie mi dane, jako bezpartyjnemu, 91-letniemu
byłemu powstańcowi składać wieniec pod pomnikiem Gloria Victis - mówi
uczestnik...

Marek Gajowniczek.

Godzina 'W"

Zebrało się mędrców stu.
Zbliża się godzina "W"!
Wyjdą młodzi na ulice
przeciw fałszom w polityce.

Wiedział świat o walkach w Getcie.
O Warszawskim mało w świecie
ktoś wspominał i pamiętał.
Ta pamięć była wyklęta!

Niepotrzebna. Dramatyczna.
Szkodliwa, nawet tragiczna.
Rozłożona była wina
i na pewno nie Stalina.

Takie były ustalenia.
Należało świat pozmieniać,
a na drodze była Polska.
Nieposłuszna i warcholska.

To Powstanie - zwykły szantaż
na drugiego okupanta.
Niepotrzebny zryw i sprzeciw.
Szkoda młodych. Szkoda dzieci.

Tak myślała Ameryka.
Taki był Stalina prikaz!
Zmilczeć Katyń i Gibraltar.
Polska - przetargowa karta!

Sytuacja się powtarza!
Można kłamać i obrażać!
Dyskutować, plątać, modzić,
lecz Godzina "W" - NADCHODZI!

Prezydent złożył kwiaty na grobach dowódców AK

sam z ochroną, boi się gwizdów jak Bartoszewski? towarzyszyła ciotka Helena Wołłowicz, uczestniczka Powstania Warszawskiego, i syn Piotr

Michalkiewicz: Dlaczego Powstanie warto zachować we wdzięcznej pamięci?

„Czekamy na ciebie czerwona zarazo, byś wyzwoliła nas od czarnej
śmierci” – napisał pod koniec sierpnia 1944 roku Józef Szczepański,
pseudonim „Ziutek”, dowódca drużyny w powstańczym batalionie „Parasol”,
znany również jako autor dziarskiej piosenki „Pałacyk Michla”, napisanej
w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego – kiedy powstańców ożywiała
jeszcze nadzieja. Pod koniec sierpnia nadziei na zwycięstwo już nie
było. Groźba „czarnej śmierci” to znaczy – śmierci z rak Niemców
wydawała się nieuchronna i w tej sytuacji nawet „czerwona zaraza”
wydawała się jakimś wyjściem. Ale okazało się, że nie można liczyć nawet
i na to. Mimo nieprzejednanej wrogości między Hitlerem i Stalinem, w
Warszawie doszło między nimi do pewnego rodzaju współdziałania. Stalin
nie przeszkadzał Hitlerowi w dobijaniu Powstania. Przeciwnie – starał mu
się to ułatwić na wszelkiej sposoby, między innymi odmawiając zgody na
lądowanie na sowieckich lotniskach alianckich samolotów, dokonujących
zrzutów zaopatrzenia dla walczącej Warszawy.

Snop światła na przyczynę takiego zachowania rzucił rosyjski premier
Włodzimierz Putin w przemówieniu wygłoszonym 1 września 2009 roku na
Westerplatte, gdy powiedział, iż przyczyną II wojny światowej był
Traktat Wersalski, który „upokorzył dwa wielkie narody”. W jaki sposób
„upokorzył”? Ano w taki, że w obszarze między Niemcami i Rosją
zatwierdził istnienie niepodległych państw, m. in. Polski. A ponieważ
politycznym celem Powstania Warszawskiego miało być zademonstrowanie
przed światem naszej woli odbudowy Polski niepodległej – ówcześni
przywódcy obydwu „wielkich narodów”, mimo nieprzejednanej wrogości i
prowadzonej między sobą wojny, przecież znaleźli sposoby, by do tego
„upokorzenia” nie dopuścić, a wszystkich, którzy do niepodległości
Polski dążyli, wszystkich, którzy o nią walczyli – zetrzeć z powierzchni
ziemi. Dopiero na tym tle lepiej rozumiemy cały dramatyzm wiersza
Józefa Szczepańskiego o oczekiwaniu na „czerwoną zarazę”. Warto dodać,
że również alianci, pod wpływem dramatycznych doniesień o mordowaniu
wziętych do niewoli AK-owców i ludności cywilnej w Warszawie, dopiero 30
sierpnia ogłosili komunikat o uznaniu żołnierzy Armii Krajowej za
integralną cześć Polskich Sił Zbrojnych a więc – za kombatantów. Dlatego
niepodobna odmówić racji Janowi Pawłowi II, kiedy podczas swojej
pierwszej podróży do Polski powiedział, że Warszawa została „opuszczona
przez sprzymierzone potęgi”. Tak rzeczywiście było i to jest dla nas
jeszcze jeden dowód, że światu nie jest wcale potrzebna Polska
niepodległa. Świat bez niepodległej Polski może istnieć i nawet nie
zauważy żadnego braku. Polska niepodległa jest potrzebna wyłącznie nam,
Polakom – a jak się okazuje – i to nie wszystkim.

W sytuacji, gdy nie było najmniejszych szans na osiągniecie żadnego
politycznego celu Powstania Warszawskiego, a walka toczyła się już
wyłącznie o przetrwanie, dowództwo postanowiło podjąć z Niemcami rozmowy
o kapitulacji. W dniu 3 października o godzinie 2 w nocy działający z
upoważnienia generała Bora-Komorowskiego płk Kazimierz Iranek-Osmecki i
ppłk Zygmunt Dobrowolski podpisali w kwaterze SS-Obergruppenfuehrera
Ericha von dem Bacha, w Ożarowie Mazowieckim, zawieszenie broni. W ten
sposób również i Niemcy uznali żołnierzy Armii Krajowej za kombatantów,
dzięki czemu uniknęli oni śmierci i mogli pójść do niewoli. Cywilni
mieszkańcy Warszawy zostali wypędzeni, najpierw do obozu w Pruszkowie,
zaś miasto zostało obrócone w perzynę.

Kapitulacja Powstania Warszawskiego była jakby symboliczną pieczęcią
nie tylko na grobie polskiej niepodległości, ale nawet – na wszelkich o
niej marzeniach. Bo kiedy „czerwona zaraza” w końcu jednak nadeszła, dla
żołnierzy niepodległości ani wojna się nie skończyła, ani nie nadszedł
kres udręki. Przeciwnie – teraz była ona tym większa, że wszelkie
działania, każde słowo, a nawet myśl – krótko mówiąc wszelkie przejawy
walki o niepodległość Polski były bezwzględnie i umiejętnie tępione nie
tylko przez sowieckich funkcjonariuszy Stalina, ale również – przez
rosnące szeregi ich polskich pomocników. Walce tej nie towarzyszyła już
żadna nadzieja na czyjąkolwiek pomoc i nawet rozpaczliwa nadzieja na III
wojnę światową, która odwróci zły los, okazała się płonna. A jednak
nawet w tych warunkach nie zabrakło ludzi, którzy tę walkę podjęli, już
to z braku innego wyjścia, już to umiłowania wolności i pragnienia jej
odzyskania we własnym, niepodległym państwie. Mimo zamordowania przez
komunistycznych kolaborantów co najmniej 20 tysięcy żołnierzy Armii
Krajowej i tak zwanych „formacji poakowskich” – z czego co najmniej 8
tysięcy poległo na skutek morderstw sądowych – mimo masowego terroru,
który zapełnił obozy i więzienia dziesiątkami tysięcy patriotów – w
latach 1944-1956 co najmniej 200 tysięcy Polaków w taki czy inny sposób
kontynuowało walkę o niepodległość. To byli, a właściwie to są – bo
niektórym przecież udało się przeżyć – „Żołnierze Wyklęci”, których w
najczarniejszych chwilach ożywiała już tylko jedna nadzieja – że kiedyś
Polska się o nich upomni. Niestety wydaje się, że w pogoni za różnymi
błyskotkami – zapomniała. I dlatego warto o tym obowiązku dzisiaj
przypomnieć, domagając się, by 1 marca został ustanowiony Dniem Pamięci
Żołnierzy Wyklętych.

Powstanie Warszawskie zakończyło się bezprzykładną klęską,
podobnie zresztą, jak walka prowadzona przez Żołnierzy Wyklętych.
Popularne porzekadło głosi, że sukces ma wielu ojców, a klęska jest
sierotą. Ale widocznie i od tej zasady są wyjątki – bo mimo klęski
Powstania Warszawskiego, jest ono przedmiotem naszej czci – nawet ze
strony tych, którzy ideę niepodległości Polski jeszcze 20 lat temu
czynnie zwalczali, a i teraz robią wszystko, by jak najszybciej ten
epizod dziejowy zakończyć. Skąd się to bierze, jaka jest tego przyczyna?
Czy może – jak twierdzą tak zwani „realiści”, czyli zwolennicy zginania
karku przed każdą przemocą – cierpimy na jakąś psychiczną skazę? Na
szczęście aż tak źle nie jest – bo jest ważny powód, byśmy jako naród do
Powstania Warszawskiego i do postawy Żołnierzy Wyklętych nawiązywali.
Bo zarówno Powstanie Warszawskie, jak i oni dają naszemu narodowi rzecz
bezcenną – dają nam poczucie miary, dzięki któremu w sytuacjach
wątpliwych możemy bez trudu odróżnić dobro od zła, patriotyzm od zdrady,
polityczny realizm od kolaboracji. Trudno doprawdy to przecenić
zwłaszcza dzisiaj, kiedy w imię jedności narodowej tylu łajdaków
nastręcza się nam ze swoją amikoszonerią. Czyż to nie jest wystarczający
powód, byśmy i Powstanie Warszawskie i Żołnierzy Wyklętych zachowali we
wdzięcznej pamięci?

(Stanisław Michalkiewicz, 2010 rok)

Medialny chaos kontra prawda

Celny strzał Bartoszewskiego

Prawica zawyła, kiedy weteran Powstania nazwał
buczących 1 sierpnia ''motłochem''. Nic tak nie uwiera jak dobrze
wycelowana prawda

Lans motłochu

„Czy musieli zginąć?”. Poruszający film Aliny Czerniakowskiej o Powstaniu Warszawskim. Powstanie z 1944 r. do dzisiaj prowokuje do dyskusji i licznych pytań: Czy powstanie musiało wybuchnąć? Czy słuszna była decyzja dowództwa AK o rozpoczęciu walki zbrojnej. Nikt jednak nie może zakwestionować heroizmu mieszkańców Warszawy i młodzieży warszawskiej w starciu z okupantem niemieckim.
http://www.tv.niedziela.pl/film/758/Niedziela-z-kinem-%E2%80%93-Czy-musi...

Dzisiaj, gdy jak co roku przed sierpniową rocznicą wzmogła się dyskusja w mediach, publikacjach, nad sensem Powstania Warszawskiego, zasadnością jego wybuchu, należałoby sięgnąć do filmów dokumentalnych, nagrań sprzed lat i posłuchać żyjących jeszcze wówczas bohaterów, świadków tamtych dni. Szczególnie powinni to robić młodzi dziennikarze, publicyści, autorzy książek, którzy dopiero teraz wypowiadają się publicznie na temat sensu Powstania. Dzisiaj żyją nieliczni już autentyczni żołnierze AK, walczący w Powstaniu Warszawskim, ale wtedy, gdy robiłam film na kanwie 50. rocznicy wybuchu Powstania, mogłam spotkać się jeszcze nie tylko z szeregowymi powstańcami, sanitariuszkami, kurierami, ale także z dowódcami, znającymi doskonale ówczesne realia polityczne w Europie i świecie, sytuację w Polsce i w Warszawie. Wiedzieli, co działo się z żołnierzami podziemia niepodległościowego na Wschodzie po wkroczeniu armii radzieckiej.

W filmie „Czy musieli zginąć?” wykorzystałam również zachowane kroniki, depesze między Warszawą a Londynem, stenogramy rozmów Stanisława Mikołajczyka ze Stalinem, opinie generałów: Rozwadowskiego, Andersa, Bora-Komorowskiego. I tak powstała odpowiedź na tytułowe pytanie. Przytoczę dwa znamienne cytaty: brytyjski minister wojny W. Slessor powiedział: „Jeśli Polska wybaczy tym diabłom z Kremla, to Bóg Polsce tego nie wybaczy”. Natomiast Norman Davies w wywiadzie (1994 r.) odkrył prawdę z drugiej strony: „Zachód nie kiwnął nawet palcem w sprawie Polski”.

Mój film widział nieżyjący już dziś prof. Paweł Wieczorkiewicz, znany z negatywnej opinii o sensie Powstania Warszawskiego. Mimo moich obaw, film został przez niego bardzo dobrze oceniony, napisał mi nawet piękną dedykację na swojej książce. Prof. Wieczorkiewicz był wielkim historykiem, potrafił docenić i słuchać innych, mimo swoich odmiennych opinii. Myślę, że nigdy nie nadałby swojej książce o Powstaniu Warszawskim tytułu „Obłęd ’44”, jak to zrobił młody historyk Piotr Zychowicz, mieniący się uczniem prof. Wieczorkiewicza.

Matka Antoniego Szczęsnego Godlewskiego, legendarnego „Antka Rozpylacza” - wybitnie zdolnego, młodego chłopca z Powstania, który obmyślił skuteczny sposób walki z wrogiem, po latach tak wspominała tamte dni: „Przeczuwałam, że może zginąć, był taki odważny… Koledzy nieśli go na ramionach, szłam obok, ludzie płakali, a ja nie potrafiłam. Nie płakałam, bo ja w sercu czułam dumę… Tak, byłam dumna z mojego syna…”.

Zrobiłam wiele filmów o Powstaniu Warszawskim, nagrałam setki wypowiedzi uczestników, żołnierzy AK, rozmawiałam z rodzinami poległych chłopców i dziewcząt w Powstaniu, słuchałam wspomnień mojego ojca, żołnierza AK, i innych krewnych, przejrzałam wiele godzin taśm filmowych z kolejnych dni tego najbardziej niezwykłego zrywu narodowego i nie rozumiem autora, który ma odwagę wydać książkę o Powstaniu Warszawskim i na okładce napisać „Obłęd’44”! Prowokacja, chęć zdobycia popularności czy znamię czasu?

http://www.niedziela.pl/artykul/107209/nd/Powstanie-Warszawskie---duma-r...

Tu nie ma co szukać niuansów:
"Sposób mówienia o naszej historii zasadza się nie na tradycji, nie na
patriotyzmie, ale na jakimś zaciemnianiu dążącym ostatecznie do
wykorzenienia Narodu – analizuje politolog. Jak dodaje, puste słowa o
pojednaniu, bojkot rzekomego upolityczniania czy próba ośmieszania
powstańców przez karykatury – wszystko to prowadzi do zakłamywania i
spłycania przeszłości. – Jeśli natomiast chodzi o wypowiedź Władysława
Bartoszewskiego, trudno nie wspomnieć w tym miejscu o jego słowach na
łamach niemieckich mediów o tym, że w czasie wojny bardziej bano się
Polaków niż Niemców."
Wyjaśnienie tych meandrów jest banalnie proste. Niemcy maja kasę. I jak tu oskarżać o coś państwo, które dysponuje dużą kasą? Więc i sposób mówienia przez pewne kręgi o naszej historii zasadza się na tej kasie.
Kasa jest naga...

Według CBOS coraz mniejsze znaczenie Polacy przypisują takim
wartościom, jak wiara religijna (od 2005 r. spadek wskazań o 7 punktów
procentowych), pomyślność ojczyzny (spadek o 5 punktów) i bogactwo
(spadek o 6 punktów).

Rzecznik rządu z okresu stanu wojennego po 1989 roku zachowywał
się jednak o tyle uczciwiej niż „Wyborcza”, że jasno mówił, że zachowuje
się jak świnia i że nie zamierza tego zmieniać.

W poniedziałek o godz. 18 pod pomnikiem ofiar Rzezi Woli odbyła się uroczystość upamiętniająca tysiące cywilów pomordowanych przez hitlerowców podczas powstania warszawskiego. Były delegacje z ratusza, z PO, z PiS, księża. Pod pomnikiem złożono ok. 30 wieńców. Zapalono znicze - opowiada Nina Datko. - Wielkie było moje zdziwienie, kiedy następnego dnia wieczorem pod pomnikiem nie było już ani jednego wieńca, ani jednego znicza. Jak tak można? Przecież kwiatów z cmentarza też nie sprząta się dzień po dniu. Świadczą o naszej pamięci. Rozumiem, że jest upał, ale przecież to niemożliwe, żeby wszystkie wieńce w ciągu doby tak bardzo uschły, że trzeba było je wyrzucić - oburza się. Dodaje: - Narobiłam rabanu w urzędzie dzielnicy, w ratuszu... Usłyszałam jedynie, że je sprzątnięto. Ale dlaczego?!

Monika Beuth-Lutyk, rzeczniczka Woli, potwierdza, że wieńce i znicze uprzątnęła zatrudniona przez urząd firma sprzątająca. - Ale nie było w tym złej woli, jedynie odrobina nadgorliwości - stwierdza. Tłumaczy, że urzędnicy poprosili o doglądanie miejsca i sprzątnięcie wyschniętych wieńców oraz wypalonych zniczy. Dodaje: - Z już uprzątniętych wieńców udało się odzyskać niektóre. Firma zobowiązała się, że tak długo, jak trwało powstanie warszawskie, czyli do 3 października, na swój koszt będzie układać pod pomnikiem świeże kwiaty.

Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75248,14406565,Uprzatneli_wience_dzien_po_uroczysto...

Niemiecka wersja historii

Niemieccy lewacy pouczają Polaków, jak mają traktować Powstanie Warszawskie.

Według socjalistycznego dziennika „Neues Deutchland”, nie potrafimy obchodzić rocznicy Powstania Warszawskiego. Według gazety, sceny, do jakich doszło na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie podczas ostatnich obchodów tego wydarzenia, były „żenujące”. Gazeta jednoznacznie stara się uzmysłowić swoim czytelnikom, kto ponosi winę za zaistniałą w czasie uroczystości sytuację. Powtarzając za Władysławem Bartoszewskim, stwierdza, że to „motłoch”, związany m.in. z Radiem Maryja i ugrupowaniem Solidarni 2010, odpowiada za to, iż prezydent Bronisław Komorowski i premier Donald Tusk zostali wybuczeni. Dziennik posuwa się do kłamstw, pisząc, jakoby krytycy koalicji rządzącej gwizdali również w trakcie modlitw za poległych.

Dla „Neues Deutchland” równie żenujący jest spór wokół Powstania Warszawskiego. Dziennik zauważa, że co roku toczy się żywa dyskusja wokół polskiego zrywu z 1944 r., jednak wyraźnie odbiera prawo Polakom do interpretowania tego wydarzenia jako wystąpienia motywowanego patriotyzmem. Autor artykułu stwierdza, że warszawscy powstańcy byli bardzo niepragmatyczni, a szefostwo Armii Krajowej błędnie oceniło sytuację na froncie i ignorowało wyraźne polecenia rządu londyńskiego, by nie rozpoczynać Powstania, co jest nieprawdą. Lewicowy dziennik sugeruje też, co Polacy powinni wówczas zrobić: powstańcy powinni w dużo lepszym stopniu kooperować z aliantami, a jednocześnie kontaktować się ze zbliżającą się Armią Czerwoną. „Neues Deutchland” niejako ze zdziwieniem, a jednocześnie z pogardą traktuje fakt, że Polacy nadchodzących bolszewików planowali przyjąć w Warszawie jako gospodarze miasta.

Niemiecka gazeta, chcąc podkreślić trafność swoich słów, posiłkuje się komentatorami z Polski, sięgając po osoby, które do Powstania miały zawsze stosunek co najmniej krytyczny, a patriotyzm pojmują w bardzo dziwaczny sposób.
http://www.naszdziennik.pl/wp/50336,niemiecka-wersja-historii.html

wywalić z komentarza 44 fotografię człowieka, który o Mszach za Ojczyznę odprawianych przez dzisiaj błogosławionego ks. Jerzego pisał we wrześniu 1984 roku "seanse nienawiści". Ja nie chcę na niego nigdzie patrzeć. A zwłaszcza tutaj...

Dzięki. Mam ostrą alergię. :(