Komunikat przypominający o pierwszym transporcie polskich więźniów do obozu Auschwitz usłyszą w piątek, w 73. rocznicę wydarzenia, podróżni na 13 dworcach kolejowych w Polsce - podał Grzegorz Rosengarten z Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Rodzin Oświęcimskich.

Stowarzyszenie, które jest organizatorem głównych uroczystości rocznicowych, przygotowało akcję wspólnie ze spółką PKP Polskimi Liniami Kolejowymi.

Treść komunikatu przypomina, że w piątek mija 73. rocznica pierwszej deportacji polskich więźniów politycznych do niemieckiego obozu Auschwitz. "W dniu 14 czerwca 1940 roku niemieccy okupanci przywieźli z więzienia w Tarnowie do obozu koncentracyjnego Auschwitz grupę 728 Polaków, głównie ludzi młodych - harcerzy, studentów, członków podziemnych organizacji niepodległościowych, żołnierzy kampanii wrześniowych 1939 roku. Dzień deportacji pierwszych Polaków do KL Auschwitz uznawany jest za początek funkcjonowania tego największego niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady, w którym zginęło około 75 tysięcy Polaków. Wielu z nich umierało z okrzykiem na ustach Niech żyje Polska!" - brzmi komunikat.

Przypomina on także, że Sejm ustanowił 14 czerwca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych.

Rosengarten powiedział, że specjalny komunikat zostanie wygłoszony w piątek przez dworcowe megafony dwukrotnie: o godzinie 11.00 oraz w południe. - Usłyszą go podróżni na stacjach w Tarnowie, skąd wyjechał transport, Krakowie Płaszowie i Krakowie Głównym, przez które przejeżdżał, Oświęcimiu, dokąd zmierzał, a także w Katowicach, na głównych dworcach we Wrocławiu, Poznaniu, Szczecinie, Gdańsku i Gdyni, oraz w Warszawie - Wschodniej, Centralnej i Zachodniej - zaznaczył.

Szef stowarzyszenia jest przekonany, że wspólna akcja z PKP Polskimi Liniami Kolejowymi przyniesie ogromny efekt edukacyjny, szczególnie teraz, gdy w świecie mówi się o "polskich obozach koncentracyjnych".

Główne uroczystości 73. rocznicy uruchomienia przez Niemców obozu Auschwitz odbędą się w piątek w Miejscu Pamięci Auschwitz. Zainauguruje je msza święta, po której uczestnicy, w tym żyjący byli więźniowie z pierwszego transportu, złożą hołd ofiarom przed ścianą straceń na dziedzińcu bloku 11. Niemcy w tym miejscu rozstrzelali podczas wojny wiele tysięcy osób, głównie Polaków.

Uczestnicy złożą także kwiaty przed tablicą upamiętniającą więźniów z pierwszego transportu, wmurowaną na budynku nieopodal obozu. W jego podziemiach Niemcy osadzili polskich więźniów, gdyż obóz nie był jeszcze gotowy.

Niemcy założyli obóz, aby więzić w nim Polaków. Dwa lata później powstał Auschwitz II-Birkenau, który stał się miejscem zagłady Żydów. Kompleks obozowy uzupełniała sieć podobozów. W Auschwitz Niemcy zgładzili co najmniej 1,1 mln ludzi, głównie Żydów. Uwięzili w nim około 150 tys. Polaków. Około 75 tys. zginęło tam, a wielu kolejnych straciło życie po przeniesieniu do innych obozów. W Auschwitz ginęli także Romowie, jeńcy sowieccy i osoby innej narodowości.

Chrześcijańskie Stowarzyszenie Rodzin Oświęcimskich skupia byłych więźniów, w tym deportowanych pierwszym transportem, ich rodziny oraz ludzi zainteresowanych historią obozu.

Uroczystościom rocznicowym patronuje portal historyczny dzieje.pl.

OŚWIADCZENIE

Sumienie zmusza mnie do złożenia jeszcze następującego oświadczenia.

W osamotnieniu więziennym doszedłem do gorzkiego zrozumienia,
jak ciężkich zbrodni dopuściłem się przeciwko ludzkości. Jako komendant
obozu zagłady w Oświęcimiu realizowałem część straszliwych ludobójczych
planów "Trzeciej Rzeszy". W ten sposób wyrządziłem ludzkości i człowieczeństwu najcięższe szkody.
Szczególnie narodowi polskiemu zgotowałem niewysłowione cierpienia.
Za odpowiedzialność moją płacę swoim życiem.
Oby mi Bóg wybaczył kiedyś moje czyny.
Naród polski proszę o przebaczenie.
Dopiero w polskich więzieniach poznałem co to jest człowieczeństwo.
Mimo wszystko, co się stało, traktowano mnie
po ludzku, czego nigdy bym się nie spodziewał i co mnie do głębi
zawstydzało. Oby fakt ujawnienia i stwierdzenia tych potwornych zbrodni
przeciwko ludzkości i społeczeństwu zapobiegł na całą przyszłość
powstawaniu nawet przesłanek prowadzących do tak straszliwych
wydarzeń.
Rudolf Franz Ferdinand Hoess
Wadowice, 12 kwietnia 1947 r.
-----------------------
Wspomnienia Rudolfa Hoessa
Komendanta Obozu Oświęcimskiego
Warszawa 1956
------------------
Ogrom zbrodni opisany z pedantyczną dokładnością przez Hoessa
przekracza ludzkie wyobrażenie i jest niewybaczalny.
A to, że jakiś naród może dokonać deal`u zamiany nazwy
morderców z Niemiec na naziści po wpłaceniu przez nich
odpowiedniej ceny - to inna sprawa, też niepojęta..

Rocznica pierwszego transportu więźniów do KL Auschwitz

Na obchody rocznicowe przyjechał Jerzy Bogusz, jeden z dziewięciu
żyjących polskich więźniów z pierwszego transportu. Pozostałym udział
uniemożliwił stan zdrowia. - Jest mi bardzo przykro. Przyjeżdżam tu co
roku. Uważam to za swój obowiązek. Tak się złożyło, że dziś jestem jeden
jedyny z pierwszego transportu. Niestety, to już czas. Trafiłem do
obozu w wieku 18 lat. Teraz mam 92 - mówił.

A tam było napisane "Auschwitz"


Jerzy Bogusz wspominał deportację. Mówił, że był zdziwiony, iż
na dworcu w Tarnowie wagony były pasażerskie, a nie towarowe. - Było w
nich duszno. Okien nie wolno było otwierać. W każdym wagonie była
eskorta. Jedziemy! Pytanie: dokąd? Mieliśmy cichą nadzieję, że może do pracy.
Podjechał pociąg pod dworzec, a tam było napisane "Auschwitz". Nie
wiedziałem, co to jest. Gdy wysiedliśmy z pociągu, kapo czekali z
drągami, pejczami i zaczęło się od bicia - mówił.

"Obserwujemy także w Polsce to uciekanie do poprawności
politycznej tak, aby nie drażnić naszego zachodniego sąsiada. W ten
sposób poddajemy się presji niemieckiej polityki historycznej."

Stowarzyszenie skupiające prawników oraz byłych więźniów
niemieckich obozów koncentracyjnych – Patria Nostra z Olsztyna wystąpiło
do posłów z apelem o przedsięwzięcie starań na forum międzynarodowym,
aby dzisiejszy dzień – 14 czerwca, który od 2006 r. jest Narodowym Dniem
Pamięci Ofiar Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych na pamiątkę
pierwszego transportu więźniów do Auschwitz, zmienić na Narodowy Dzień
Pamięci Ofiar Niemieckich Obozów Koncentracyjnych.

Jak czytamy w apelu:

Niech to będzie zdecydowana i konkretna odpowiedź na
niemiecką politykę historyczną. Niech przypomina światu, że zbrodnie
obozów koncentracyjnych popełnione zostały przez Niemców, a nie przez
pozbawionych narodowości „nazistów”.

W apelu przedstawiono istotne tezy jeszcze z raportu Ośrodka Studiów
Wschodnich im. Marka Karpia. Raport zwraca uwagę na dominujące w
niemieckim dyskursie historycznym wątki, tj. pomijanie zbrodni
popełnionych na Polakach i innych przedstawicielach narodów
słowiańskich, przy jednoczesnym eksponowaniu własnych ofiar II Wojny
Światowej w szczególności ofiar bombardowań i wypędzeń, a także unikanie
nazywania zbrodni z okresu II Wojny Światowej niemieckimi, przy
jednoczesnym podkreślaniu winy pozbawionych narodowości nazistów,
hitlerowców, ale i również przedstawicieli innych narodów w tym Polaków.

Niemcy starają się wypracować nową tożsamość historyczną,
według której byli podczas II wojny światowej zarówno zbrodniarzami, jak
i ofiarami, podkreślając przy tym podobieństwo do innych narodów
(oprócz żydowskiego)

- czytamy w raporcie.

Mecenas Lech Obara, lider stowarzyszenia Patria Nostra, który
jednocześnie prowadzi kancelarię prawną reprezentującą osoby pomówione
przez niemieckie media określeniem „polskie obozy zagłady” tłumaczy, że
apel jest reakcją na powtarzające się określenia „polski obóz zagłady” i
uciekaniem w określenia „nazistowski”, „hitlerowski”.

Obserwujemy także w Polsce to uciekanie do poprawności
politycznej tak, aby nie drażnić naszego zachodniego sąsiada. W ten
sposób poddajemy się presji niemieckiej polityki historycznej.

Mec. Obara zdaje sobie sprawę z tego, że występując z tym apelem
zetknie się potężnym lobby niemieckim działającym w polskich władzach i
mediach.

Skoro udało się już wywalczyć kilka lat temu dodanie do nazwy
obozu Auschwitz słowa niemiecki, to dziś powinniśmy żądać zmianę nazwy
wszystkich nazistowskich obozów na niemieckie

Odkłamywanie „polskich obozów koncentracyjnych”: wyjątkowy dokument o KL Auschwitz. "To cenna inicjatywa w świetle nieustannych manipulacji faktami historycznymi szczególnie na Zachodzie Europy czy w Stanach Zjednoczonych."

Marek Gajowniczek.

NARODOWY DZIEŃ PAMIĘCI 14 CZERWCA 2013

Pasiak

Ja tam pójdę za tego Franciszka!
Zaskoczenie u Niemca na twarzy.
W jego mózgu zabrzmiało jak wystrzał:
Kto się na to w tym piekle odważył?

W tym pasiaku ja widzę wciąż Ciebie
i świat poznał te wydarzenia.
Pewnie z dumą go nosisz tam w Niebie.
Ja tu zadbam, by czciła go Ziemia.

Szanowna Pani Marylo,

Już w końcowym etapie II Wojny Światowej, Stany Zjednoczone i Wielka Brytania, ustaliły, że trzeba zrobić więcej niż wszystko, by Niemcy nie zniknęły z mapy Europy.Nie tylko chodziło o przemysł niemiecki w którym udziały miały USA i Wielka Brytania, Poza tym, koligacje niemieckie na tronie angielskim.
Głównie Niemcy były potrzebne jak brytany pilnujące starej Europy przed bolszewikami.
Najlepszym tego przykładem są ustalenia zachodniej granicy polskiej. W myśl Wielkiej Brytanii, bez Wrocławia i Szczecina. "Jak zabierzemy te miasta, Niemcy mogą nie podpisać pokoju" Churchill

Dlatego dziś mamy nazistów a nie Niemców.
Dlatego dziś w Niemczech mówi się, że to Polacy wywołali II Wojnę Światową. Korytarz do Prus
Dlatego dziś Świat, Europa ,mówi o polskich obozach.

Ukłony moje najniższe

Szanowny Panie,

Dziękuje za przepiękny komentarz. Nic dodać! Nic ująć

Ukłony

Szanowna Pani Marylo,

Moja młodsza córka jest adwokatem. Mąż tej starszej też jest adwokatem.
Pytam, gdzie byli polscy prawnicy adwokaci kiedy ustalano nazwę obozu.

Podczas 31 posiedzenia Komitetu Światowego Dziedzictwa UNESCO w Nowej Zelandii, w dniu 27 czerwca 2007, zapadła decyzja o zmianie brzmienia wpisu pozostałości obozu koncentracyjnego Auschwitz na liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Poprzednia nazwa brzmiała: „Obóz koncentracyjny Auschwitz”. Nowy tytuł brzmi:

„Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940-1945)”.

Prezydentem w III RP, w 2007 roku był:
profesor praw Lech Aleksander Kaczyński

premierem:

Doktor praw Jarosław Aleksander Kaczyński

Ministrem spraw zagranicznych

Anna Elżbieta Fotyga

Ministrem Sprawiedliwości

Zbigniew Ziobro

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani Marylo,

Jeden z więźniów pierwszego transportu do Auschwitz był w komorze śmierci do momentu wstrzyknięcia fenolu świętemu Maksymilianowi Kolbe.
Gdzieś to nazwisko zapisałem. zapodziało się

Ukłony moje najniższe

Zamiast komentarza zamieszczę wiersz napisany przez uczennicę Annę Marię Hinel w Auschwitz.
Anna Maria Hinel zginęła w obozie 19 marca 1943 r. w wieku 19 lat. Po pewnym czasie przesłano rodzicom Anny jej osobiste rzeczy. Wśród nich znaleziono wiersz napisany przez Annę, zatytułowany: „Tęsknota za wolnością”

Ponure dni, jak strumień łez płyną
Ponure dni dumań gorzkich są….
Hen, w siną dal patrzą moje oczy,
Spowite smutku szarą mgłą

Daleko gdzieś pozostał dom i bliscy.
Mnie rzucił los w odmęty niezbadanych dróg.
Czy mnie czekają i czy żyją wszyscy?
Czy ich zachował dobry Bóg?

Tęsknota za wolnością – to treść całego dnia,
Przygniata moje myśli i hen, daleko gna…
Tęsknotą za wolnością łka echo moich skarg,
Tęsknotą łka piosenka płynąca z moich warg…

Gdy nie śpię w noc, ponuro wołam w przestrzeń,
Wśród nocnych mgieł, bez echa kona duszy jęk…
Wiatr mnie otula szalem swych westchnień
…on jeden pojął każdy dźwięk…

Więcej na ten temat:

http://pl.auschwitz.org/m/index.php?option=com_content&task=view&id=1628...

Pozdrawiam serdecznie

Szanowna Pani Ewo,

Pięknie dziekuje za wiersz Anny

O Annie Marii Hinel, książkę napisał Stanisław Maciejewski




Wyrazy szacunku

Przemówienie Kazimierza Piechowskiego pod Ścianą Straceń KL Auschwitz podczas obchodów Narodowego Dnia Pamięci Ofiar NIEMIECKICH Obozów Koncentracyjnych (tak nazwa dnia pamięci wywalczonego przez Chrześcijańskie Stowarzyszenie Rodzin Oświęcimskich brzmiała pierwotnie, tzn. zanim strażnicy politycznej poprawności z Sejmu RP dokonali zamiany słowa "niemieckich" na termin "nazistowskich"...) 14 czerwca

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10151670518968259.1073741826.3...

Szanowna Pani Marylo,

Dobrze, że Kościół pamięta o Polakach mordowanych przez Niemców. Politycy zapomnieli.
Obecne spotkanie na Jasnej Górze jest bardzo ważne ale spóźnione.

To potrzebne słowa

Obecna sytuacja w Polsce jest najtrudniejsza od czasów komunizmu - ocenił prezes PiS Jarosław Kaczyński w wystąpieniu podczas Kongresu Katolików w Częstochowie.



Jarosław Kaczyński i posłanka Jadwiga Wiśniewska złożyli kwiaty pod tablicą poświęconą katastrofie smoleńskiej

Ukłony moje najniższe

pozwolę sobie wkleić tekst z ND dr Piotra Szubarczyka

arch/-

Zniszczyć wszystkich Polaków

Piotr Szubarczyk

http://www.naszdziennik.pl/mysl/35664,zniszczyc-wszystkich-polakow.html

[Fot. Greenwich Photography / Foter.com / CC BY]

„Przyjdźcie do bloku 27 i zobaczcie imię po imieniu”
– zachęcał premier Izrael Beniamin Netanyahu, który wspólnie z polskim
ministrem kultury i dziedzictwa narodowego Bogdanem Zdrojewskim otworzył
13 czerwca w Oświęcimiu nową wystawę narodową „Szoa”. Ekspozycja mieści
się w bloku 27 na terenie byłego niemieckiego nazistowskiego obozu
koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Zastąpiła ona dotychczasową,
otwartą ponad 30 lat temu.
Instalację muzealną, podzieloną na kilka tematycznych części,
przygotował Instytut Yad Vashem w Jerozolimie. Jedna z najbardziej
wstrząsających sal poświęcona jest pamięci 1,5 mln dzieci żydowskich
zamordowanych podczas Zagłady. Na białych ścianach izraelska artystka,
Michal Rovner odwzorowała niektóre z zachowanych autentycznych
dziecięcych rysunków pozostawionych przez ofiary. W innej sali znajduje
się natomiast gigantyczna „Księga Imion” z zebranymi przez Instytut Yad
Vashem imionami i nazwiskami 4,2 mln ofiar Szoa.

Podczas inauguracyjnego zwiedzania kurator wystawy Avner Shalev
otrzymał nagrodę „Światło Pamięci”. Jest ona uhonorowaniem osób
zajmujących się podtrzymywaniem i przekazywaniem pamięci o byłym
niemieckim nazistowskim obozie koncentracyjnym i zagłady Auschwitz.

Dyrektor Międzynarodowego Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście
Andrzej Kacorzyk podkreślił, że dyrektor Instytutu Yad Vashem,
przyczynił się bardzo do poszerzania współpracy Państwowego Muzeum w
Oświęcimiu i placówki w Izraelu.

Premier Beniamin Netanyahu w swoim przemówieniu dzielił się swymi
wrażeniami po obejrzeniu nowo otwartej wystawy: „Widziałem i dotknąłem
imion milionów Żydów. Nie wszyscy trafili tutaj. Półtora miliona zostało
zamordowanych w lasach i egzekucjach, na wsiach i w dołach, wśród nich
także siostra bliźniaczka mojego błogosławionej pamięci teścia Shmuela
Ben Artzi. Judith Hon była piękna i młoda. Kiedy ją zamordowano, miała
około 20 lat. Widziałem tu jej imię. Są ludzie, którzy negują Holokaust.
Przyjdźcie do bloku 27 i zobaczcie imię po imieniu” – apelował.

Pod Ścianą Straceń na dziedzińcu bloku 11, gdzie Niemcy zamordowali tysiące więźniów, premier Izraela oddał hołd ofiarom.

Nowa wystawa ujmuje kwestię Zagłady całościowo i nie ogranicza się
jedynie do losów Żydów w Auschwitz-Birkenau czy w Polsce. W ten sposób
historia największego niemieckiego obozu koncentracyjnego, stała się
elementem – choć centralnym i niezwykle ważnym – umieszczonym na tle
szerszej historii Szoa.

„Wystawa odwołuje się do sfery wizualnej, by zwiedzający jak
najwięcej z niej wynieśli i zastanowili się nad tym, co zobaczyli” –
mówił dziennikarzom kurator i zaznaczał, że twórcy nic nie zmienili z
surowych wnętrz obozowego bloku, musieli się natomiast do nich
dostosować.

Głównym bohaterem wystawy, która bardziej niż do historii, odnosi
się do kwestii etycznych, jest człowiek – ofiara walcząca o swe
człowieczeństwo i godność w nieludzkich warunkach i sytuacji. Wystawa
posługuje się nowoczesnym językiem multimediów i muzyki, niosąc
jednocześnie prosty, ascetyczny i czytelny przekaz o cierpieniu, ale też
o tych, którzy ocaleli z Holokaustu.

http://www.niedziela.pl/artykul/5214/Oswiecim-otwarto-nowa-zydowska-wystawe

Szanowna Pani Marylo,

Decyzję o wymordowaniu Polaków, zrównaniu z ziemią Warszawy, Niemcy podjęli już w 1938 roku
Na liście opracowanej przez Gestapo;niem. Geheime Staatspolizei, Tajna Policja Państwowa, znalazłem się ja i cała moja rodzina.
Dzięki Bogu przeżyliśmy

Kwestia likwidacji Żydów zapadła dopiero na konferencji w Wannsee w styczniu 1942 roku

Głównym ideologiem i wykonawcą projektu zagłady Żydów był Adolf Otto Eichmann.
Matka Eichmana Maria z domu Schefferling była Żydówką

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani Marylo,

Te tory na fotografii, Armia Krajowa sfotografowała. Opracowała wojskowe mapy. Rząd Polski na Uchodźstwie proponował Anglikom i Amerykanom zbombardowanie torów, dróg dojazdowych do Auschwitz, Birkenau i Auschwitz III – Monowitz
W Monowitz przetrzymywano więźniów do pracy przymusowej w fabryce Buna-Werke koncernu IG Farben.

W IG Farben swe udziały mięli Amerykanie, Anglicy, wielki międzynarodowy kapitał żydowski
Więc obóz istniał tak długo aż go nie opuścili Niemcy.

Ukłony moje najniższe

Szanowna Pani Marylo,

Ja nie wiem; po co do polski przyleciał Beniamin Netanyahu. W czerwcu nie ma żadnych rocznic żydowskich.

Ukłony moje najniższe

Miał siedemnaście lat i był uczniem gimnazjalnym. Został aresztowany
podczas łapanki w Krakowie i przewieziony do więzienia w Tarnowie, skąd
14 czerwca 1940 r. wywieziono go w pierwszym transporcie polskich
więźniów politycznych do KL Auschwitz, gdzie otrzymał numer obozowy 355.

Transport ten liczył 728 więźniów. Kierownik obozu Karl Fritzsch
powtarzał nowo przybyłym, że nikt z więźniów nie przeżyje więcej niż
trzy miesiące, nie dając im nadziei na odzyskanie wolności.

W obozie zachorował na tyfus plamisty. Przeżył dzięki pomocy
współwięźniów i potem sam pomagał innym pracując jako sanitariusz w
obozowym szpitalu.

Pomocy od niego doznał także rotmistrz Witold Pilecki, który przed swoją
ucieczką z fikcyjnym podejrzeniem zachorowania na dur wysypkowy został
przez obozowy ruch oporu umieszczony w bloku szpitalnym nr 20. Rotmistrz
jako rzekomo chory przebywał w izbie, gdzie pielęgniarzem był Janusz
Młynarski.

W styczniu 1945 r., na kilka dni przed wyzwoleniem obozu oświęcimskiego
przez żołnierzy Armii Czerwonej ewakuowano więźniów. Janusz Młynarski
wyruszył w pieszym Marszu Śmierci do Wodzisławia Śląskiego, skąd
wywieziono go do KL Mauthausen. Cudem przeżył, wyzwolony w maju 1945 r.
Ważył wówczas trzydzieści dwa kilogramy. Zdecydował się na powrót do
Polski, kiedy ktoś poinformował go, że w radiu był nadawany komunikat
jego matki, która błagała, żeby wrócił do domu do Poznania.

Janusz Młynarski po powrocie do kraju z całą determinacją pragnął zostać
lekarzem. Ukończył studia medyczne i został uznanym chirurgiem. Był
lekarzem piłkarzy Górnika Zabrze w czasach Ernesta Pola i Włodzimierza
Lubańskiego, a także ordynatorem oddziału ortopedii w Zabrzu i
Zakopanem. Mieszkał w Niemczech od 1971 r. Zabiegał o pojednanie między
Polakami i Niemcami.

Nie wszyscy rozumieli, dlaczego zdecydował się zamieszkać w Niemczech, w
kraju oprawców. Janusz Młynarski wówczas odpowiadał im, że nie można
wszystkich ludzi mierzyć tą samą miarą. W obozie Auschwitz poznał nie
tylko niemieckich katów. Spotkał tam też Niemców, dzięki którym udało mu
się przeżyć, np. Otto Küsel (nr obozowy 2).

Z przykrością zawsze stwierdzał, że na Zachodzie martyrologia Polaków
jest najczęściej pomijana, bądź w najlepszym wypadku marginalizowana.

Dr Janusz Młynarski należał do tych byłych więźniów KL Auschwitz, którzy
stali się członkami-założycielami Polskiej Unii Seniorów. Należał także
do inicjatorów pomysłu budowy Kopca Pamięci i Pojednania w Oświęcimiu.

Tekst: Adam Cyra

M. Schulz w Auschwitz- Birkenau: Musimy dbać o to, aby pamięć nie zgasła »
Musimy dbać o to, aby pamięć nie zgasła - mówił do młodych
Europejczyków w Auschwitz- Birkenau, przewodniczący Parlamentu
Europejskiego Martin Schulz. Tysiąc młodych osób z dziesięciu krajów
Unii przyjechało oddać hołd ofiarom Holokaustu na terenie dawnego obozu w
ramach projektu „Pociąg Tysiąca”.

W czasie spotkania przed Pomnikiem Ofiar Obozu przewodniczący Martin Schulz, apelował do młodych mieszkańców Europy, aby historia Holokaustu się nie powtórzyła.

„Zwracam
się do Was jako do tych, którzy przybyli do Auschwitz z całej Europy,
aby oddać cześć zmarłym, nie pozwolić, by zgasła pamięć oraz by
powróciły demony przeszłości: to będzie Wasza Europa. Od Was będzie
zależało wypełnienie przyrzeczenia danego tym, którzy przeżyli - „Nigdy
więcej!” - oraz spełnienie ich nadziei na budowę lepszego świata. I
kiedy spoglądam na Was, którzy podróż śmierci zmieniliście w podróż nadziei, jestem spokojny o przyszłość Europy.”

75. rocznica pierwszego transportu polskich więźniów do Auschwitz

75. rocznica wywózki do Auschwitz pierwszych polskich więźniów

Czy 14 czerwca to Narodowy Dzien Pamięci Ofiar Niemieckich Obozów?
http://www.blog-n-roll.pl/pl/czy-14-czerwca-narodowy-dzien-pami%C4%99ci-...

Czy polskość to nienormalność w KL Auschwitz?

Przypadająca 14 czerwca 2015 roku 75. rocznica deportacji pierwszego transportu polskich więźniów politycznych do KL Auschwitz była najprawdopodobniej ostatnią okrągłą rocznicą, w której uczestniczyli nieliczni żyjący jeszcze polscy więźniowie tego obozu. Czy wykorzytalismy tę szansę?
Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych został ustanowiony przez Sejm Rzeczypospolitej w 2006 roku pod wpływem działań Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Rodzin Oświęcimskich ChSRO). Upamiętnia on datę 14 czerwca 1940 roku, kiedy to niemieccy okupanci przywieźli z więzienia w Tarnowie do obozu koncentracyjnego Auschwitz grupę 728 Polaków, głównie ludzi młodych: harcerzy, studentów, członków podziemnych organizacji niepodległościowych, żołnierzy kampanii wrześniowej 1939 roku. Dzień deportacji pierwszych Polaków do Auschwitz uznawany jest za początek funkcjonowania tego największego niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady, w którym osadzono 150 tysięcy Polaków, a około 75 tysięcy spośród nich tam zginęło.Święto to od początku budziło wszelkiego rodzaju animozje różnych czynników decydenckich w naszym kraju. Z jego nazwy proponowanej przez ChSRO usunięto przymiotniki: niemieckich (obozów koncentracyjnych) i polskich (ofiar).
Dopiero 12 czerwca br. Sejm RP przyjął uchwałę nadającą świętu nazwę: Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady.

."– Sejm naprawił swój błąd. Bogu niech będą dzięki, że parlamentarzyści nareszcie potrafili stanąć w tej sprawie ponad partyjnymi podziałami i dać świadectwo prawdzie. Jeśli jednak zmiana nie ma mieć charakteru czysto kosmetycznego, ci, którzy piastują najwyższe funkcje, muszą zacząć brać udział w uroczystościach 14 czerwca – mówi Michał Tyrpa, prezes Fundacji Paradis Judaeorum z Krakowa." - cytowany w ostatnim przed uroczystościami 14 czerwca, sobotnim (z 13 b.m.), wydaniu dziennikpolski24.pl.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wzywa władze państwowe i samorządowe do podejmowania inicjatyw upamiętniających ofiary II wojny światowej, w szczególności niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych i niemieckich nazistowskich obozów zagłady, oraz polski wkład w walkę z niemiecką ideologią narodowego socjalizmu - zaapelowali posłowie w uchwale.

Mimo że w 2006 roku 14 czerwca został uchwałą Sejmu RP ustanowiony Narodowym Dniem Pamięci, uroczystość w Oświęcimiu ma rokrocznie charakter lokalny.

Nie zaszczycają jej obecnością prezydenci i premierzy Rzeczypospolitej Polskiej..Tak się bowiem składało, że dotychczas zarówno prezydent Lech Kaczyński, jak i jego następca, Bronisław Komorowski, a także marszałkowie obu izb parlamentu i liderzy stronnictw sejmowych nigdy z zaproszeń ChSRO do udziału w obchodach narodowego Dnia Pamięci nie korzystali. Również ogólnopolskie media nie informowały o tym święcie (wzmianki o jego obchodach pojawiały się jedynie w mediach regionalnych). Jak jest 27 stycznia - o - wtedy są wszyscy. W Narodowy Dzień - niestety jest dokładnie odwrotnie- dlaczego? Czy nasi reprezentanci uważają ze - parafrazując klasyka - Polskośc to nienormalność w KL Auschwitz?

Zadziwiająca wydaje się też postawa dyrekcji Państwowego Muzeum Auschwitz - Birkenau, która od lat konsekwentnie szykanuje uroczystości oraz robi co w jej mocy, aby zdewaluować, zdeprecjonować, obniżyć rangę Narodowego Dnia Pamięci 14 czerwca, m.in. przeciwstawiając owo formalnie ustanowione święto państwowe Międzynarodowemu Dniowi Pamięci o Ofiarach Holokaustu, obchodzonemu 27 stycznia.

Uroczystość nie jest transmitowana przez ogólnopolskie media, które też nie informują o niej na pierwszym miejscu. Traci się w ten sposób unikalną okazję do powiedzenia na cały świat prawdy o polskiej martyrologii pod okupacją niemiecką w czasie drugiej wojny światowej. Nie po to, żeby licytować się z martyrologią żydowską – niewątpliwie przerastającą rozmiarami martyrologię polską – ale po to, by raz na zawsze położyć kres pomówieniom o „polskich obozach śmierci” i polskim współudziale w zbrodniach nazistowskich.

14 czerwca 2015 roku - Narodowy Dzien Pamięci Ofiar Niemieckich Obozów Koncentracyjnych. Jak było w tym roku pod Ścianą Straceń?

Jechałam pełna obaw ale jednak - z nadzieją.pomimo faktu, że organizatorzy tegorocznych obchodów uroczystości na dziedzińcu Bloku 11 nie otrzymali odpowiedzi na zaproszenie od prezydenta - elekta, Andrzeja Dudy. Tak bardzo pragnęłam jednak, aby stał sie cud zmiany.Niestety, Prezydent Elekt czasu nie znalazł - przysłał krótki list do uczestników uroczystości. Był tego dnia tak blisko - był w Tyńcu - do KL Auschwitz w Narodowym Dniu Pamięci - nie dojechał... Dzieki staraniom Mariusza Talarka pojawiła sie TVTRWAM i nakręciła krótką relację, była TVP Kraków, POLSAT NEWS. Skwar lał się z nieba, kilka osób zemdlało. A jednak przybył niezawodny Pan Jerzy Bogusz więzień KL Auschwitz nr 61, przybyła Pani Jolanta Kolczyńska - Powstaniec Warszawski - pamietająca rotmistrza Pileckiego, byli więźniowie i Ich rodziny i Przyjaciele,Byli goscie z Anglii. wspaniali motocyklisci z Watahy i Rajdu Katyńskiego, harcerze, chór i orkiestra gornicza.W tym roku nad Ściana Stracen - powiewała białoczerwona flaga. A jednak...było nas mniej niż w zeszłym roku.Okazalo się iz uroczystości trwały już od 12 czerwca - w Tarnowie, 13 czerwca - w Oświęcimiu. Część zeszłorocznych uczestników skorzytała z tej propozycji. Od wielu lat byli więźniowie spotykają sie 14 czerwca własnie pod Ścianą Straceń i tu świętuja wywalczone - tak wazne Święto Narodowe -. w tym roku - nie bylismy tam razem. Dlaczego? Ks bp Pindel dzien wczesniej odprawił Mszę Św. w Oświęcimiu. Zabrakło zatem i obecności Pasterza tego dnia pod Ściana Straceń. Mszę Św. odprawili w koncelebrze 3 księża. Zapytałam Ojca Franciszkanina - dlaczego? Powiedział, że władze samorządowe obecne były dzień wczesniej na Mszy Św. z biskupem. Pod Ściana Śmierci - zabrakło także Prezydenta Miasta Oświęcimia, tradycyjnie dyrektora Muzeum KL auschwitz - był na uroczystosciach w Tarnowie 12 czerwca i opowiadał tam o Władysławie Bartoszewskim... Pod Ścianą Śmierci 14 czerwca - odczytywany był za to fragment Raportów Witolda.Z apelem, by użycie terminu „polskie obozy zagłady”, wskazujące na Polaków jako współsprawców Holokaustu, było ścigane z urzędu, wystąpiła podczas obchodów 75. rocznicy pierwszej deportacji polskich więźniów do Auschwitz córka jednego więzniów – Teresa Adamczyk.– Jesteśmy świadkami kolejnych skandalicznych i niemających nic wspólnego z wiedzą i prawdą historyczną wypowiedzi osób publicznych, których głos dociera do milionów ludzi i wielu środowisk na całym świecie. (...) Bezkarnie stosowane są terminy „Polskie obozy zagłady”, (...) wskazują Polaków jako współsprawców Holokaustu. W naszym odczuciu wypowiedzi te wyczerpują definicję „kłamstwa oświęcimskiego” i powinny być ścigane z urzędu – mówiła Adamczyk. To ważny Apel. Medów publicznych, które powinny tego dnia grzmieć - jednak ...nie było..wiadomości tvp - tematu - nie dostrzegły* pomimo że specjalnie i im wysłalismy zaproszenie przypominające o tym dniu)..

Patrząc na to wszystko miałam wrażenie ze chodzi o wyprowadzenie uroczystości narodowego dnia z terenu obozu,Ojciec Franciszkanin zapytany - dlaczego tak sie dzieje - odparł że przecież pozwalaja stowarzyszeniu na ich obchody na terenie obozu a mogliby je przejąć...skóra mi scierpła..Drżącym głosem spytałam - czy uważa ojciec że to dobrze - odrzekł ze nie jest strona w tym sporze. Ale to jak Polacy się kłócą zawsze wykorzystywali ich wrogowie... To prawda..Strasznie zrobiło mi sie smutno...Przypomniałam sobie pełne lekceważenia słowa dyrektora Muzeum KL Auschwitz zacytowane w wywiadzie dla Dziennika Polskiego o..."jakimś stowarzyszeniu"...tak okreslił :Chrześcijanskie Stowarzyszenie Rodzin Oświęcimskich. Celnie skomentował to Michał Tyrpa: "Postawa władz Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, skierowana na obniżenie rangi Narodowego Dnia Pamięci Ofiar Niemieckich Obozów Koncentracyjnych nie dziwi ani trochę. PMA-B od lat sabotuje uroczystości organizowane pod Ścianą Śmierci przez Chrześcijańskie Stowarzyszenie Rodzin Oświęcimskich w Narodowym Dniu Pamięci 14 czerwca. Pięć lat temu PMA-B wywierało naciski na Narodowy Bank Polski, który na wniosek Fundacji Paradis Judaeorum wyemitował srebrną monetę z wizerunkiem Witolda Pileckiego. Wiedząc o szykanach jakie spotykają ChSRO i mając na uwadze próby wstrzymania emisji monety z Rotmistrzem, prosiliśmy Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego o usunięcie Piotra M.A.Cywińskiego ze stanowiska dyrektora PMA-B. Niestety bezskutecznie. Fundacja Paradis Judaeorum jest partnerem Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Rodzin Oświęcimskich. Od lat pomagamy upowszechnić w społeczeństwie świadomość, że 14 czerwca ma w Polsce rangę święta państwowego ( ! ). Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau działa w przeciwnym kierunku. Usiłuje niestety - jak pokazują tegoroczne wydarzenia w dniach 12-13 czerwca - przy przy udziale lokalnych władz Oświęcimia i Tarnowa - wytworzyć wrażenie, że N a r o d o w y Dzień Pamięci 14 czerwca to coś na kształt święta miejskiego, lub co najwyżej powiatowego... To bardzo przykre, że tak ważna, powołana do krzewienia pamięci o niemieckich zbrodniach placówka, przyczynia się do niszczenia narodowej pamięci Polaków..."

Wizyta Prezydenta Polski pod Ściana Śmierci - mogła to zatrzymać ..Niestety...nie dojechał do nas z Tyńca.

Na uoczystościach pomimo ukropu lejącego się z nieba była moja córka z mężem i malenkimi córeczkami. Aby dać polskie narodowe świadectwo.Gdy wchodzili na teren obozu powiedzieli przy bramkach - że idą na obchody. pani pracująca tam nic o tym nie słyszała. spytała koleżanki - ta odparła; tak - słyszałam że jest dzis jakaś Msza. ...a to przecież NARODOWY DZIEŃ PAMIĘCI....A potem córka zapytała mnie dlaczego było tak bardzo mało ludzi. I jak to można zmienić? Co roku zaproszenia rozsyłane sa wszedzie. Bez echa.

Gdy w niedziele widziałam jak Prezydent Elekt ratował hostię - pomyslałam - Dobry Boże! Czy to znak na zmianę?

Dziś po tym czego byłam swiadkiem moje białoczerwone serce woła -słowami poetki - Boże mój zmiłuj się nade mną
czemu stworzyłeś mnie
na niepodobieństwo
twardych kamieni

Niemieckie obozy symbolem ludobójstwa

Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych – obchody w Rzeszowie

W Berlinie upamiętniono polskich księży zamordowanych w KL Sachsenhausen

DODATEK HISTORYCZNY

Załoga SS KL Auschwitz

• Załoga SS KL Auschwitz

Konzentrationslager (KL) Auschwitz założony został
wiosną 1940 r. w budynkach byłych polskich koszar wojskowych na
obrzeżach Oświęcimia, miasta w zachodniej części województwa
krakowskiego, które po wybuchu wojny zostało włączone w granice III
Rzeszy. Obóz stopniowo rozbudowywano, tworząc ostatecznie z niego
kompleks KL Auschwitz I-III. W 1944 r. składał się on z trzech głównych
części: Auschwitz I - Stammlager (w Oświęcimiu), Auschwitz II - Birkenau
(obok zburzonej i wysiedlonej wsi Brzezinka), Auschwitz III - Monowitz
(na terenie zburzonej i wysiedlonej wsi Monowice) oraz ponad 40
podobozów. Kompleks obozowy Auschwitz I-III był największym spośród
działających w czasie wojny 29-ciu niemieckich nazistowskich obozów
koncentracyjnych i obozów zagłady na obszarze III Rzeszy i terenach
okupowanej przez Niemcy Europy.

W KL Auschwitz zginęło ok. 1 000 000 Żydów, 70 000–75 000
Polaków, 21 000 Romów oraz ok. 15 000 jeńców sowieckich. Łącznie w
czasie jego funkcjonowania zamordowano tu ok. 1 100 000 osób.

Baza danych zawiera informacje o SS-manach pełniących w KL Auschwitz
I-III służbę wartowniczą zorganizowaną w batalion wartowniczy oraz
kompanie wartownicze (SS-Totenkopfsturmbann, SS-Totenkopfkompanie), w
6-ciu wydziałach administracji obozowej (Abteilungen I – VI) oraz w
wydzielonych i zamiejscowych jednostkach organizacyjnych SS
podporządkowanych komendantowi Auschwitz I, jako dowódcy garnizonu SS
(SS-Standortälteste). Należały do nich m.in. Instytut Higieny SS
(SS-Hygiene Institut der Waffen-SS und Polizei) w Rajsku czy Centralny
Zarząd Budowlany SS (SS-Zentralbauleitung der Waffen SS und Polizei
Auschwitz O/S), a także filie firm i przedsiębiorstw będących własnością
SS.

Niniejsza baza nie obejmuje danych osobowych żołnierzy Wehrmachtu, 
wykorzystywanych w niektórych komandach zewnętrznych i podobozach jako
pomocniczy personel strażniczy, wartowników z 8. kompanii (8.
ukrainische Kompanie), składającej się głównie Ukraińców, członków
Służby Bezpieczeństwa SS (Sicherheitsdienst) z ośrodka szkoleniowego dla
dywersantów Unternehmen Zeppelin (tzw. Vorlager Auschwitz) oraz 
nadzorczyń SS (SS-Aufseherinnen) i radiotelegrafistek
(Nachrichtenmaiden) w służbie SS oraz nienależących do SS sióstr
Niemieckiego Czerwonego Krzyża (Deutsche Rotes Kreuz Schwestern).

• SS KL Auschwitz Garrison

The Konzentrationslager (KL) Auschwitz was set up in
the premises of former Polish military barracks at the outskirts of
Oświęcim, a town in the western part of the then-Kraków Province. After
the outbreak of WW2 it was incorporated into the territory of the Third
Reich. The camp was gradually extended and eventually formed the complex
of the KL Auschwitz I-III. In 1944, it consisted of three main parts,
namely: Auschwitz I - Stammlager (in Oświęcim), Auschwitz II - Birkenau
(close to demolished village of Brzezinka, whose population had been
forcibly removed), Auschwitz III - Monowitz (in the area of demolished
village of Monowice whose population was also forcibly removed) and more
than 40 sub-camps. The complex of camps named Auschwitz I-III was the
largest of all the Nazi German concentration and extermination camps of
the total 29 camps in the territory of the Third Reich and other
countries in Europe occupied by Germany.

It is estimated that, in the KL Auschwitz, approximately
1,000,000 Jews, 70,000–75,000 Poles, 21,000 Roma people and
approximately 15,000 Soviet prisoners-of-war were killed. In total,
nearly 1,100,000 persons were murdered there during the period when the
camp was in operation.

This database contains records concerning SS KL Auschwitz personnel
who served in the guard battalion and guard companies
(SS-Totenkopfsturmbann, SS-Totenkopfkompanie), in six departments of the
camp administration (Abteilungen I – VI) and other SS sections and
branches under the command of the Commander of Auschwitz I and its SS
garrison (SS-Standortaelteste) operating outside the main camp. They
included among others the SS Hygiene Institute (SS-Hygiene Institut der
Waffen-SS und Polizei) in Rajsko, the SS Central Construction Board
(SS-Zentralbauleitung der Waffen SS und Polizei Auschwitz O/S), and
other companies or their branches which belonged to the SS.

The database does not contain any personal details of the Wehrmaht
soliders who served in some commandos and sub-camps outside the KL
Auschwitz as auxiliary guards, 8th company guard (8. ukrainische
Kompanie), which recruited mainly Ukrainian nationals, SS Security
Service (Sicherheitsdienst) in the training centre for saboteurs
Unternehmen Zeppelin (the so-called Vorlager Auschwitz), and SS female
guard (SS-Aufseherinnen) alongside other females serving in SS: female
wireless operators (Nachrichtenmaiden), sisters of the German Red Cross
(Deutsche Rotes Kreuz Schwestern) who did not join the SS.

• SS-Mannschaft KL Auschwitz

Das Konzentrationslager (KL) Auschwitz wurde im
Frühling 1940 in den Gebäuden der ehemaligen polnischen Kaserne am Rande
von Auschwitz, polnisch Oświęcim, einer Stadt im Westen der
Wojewodschaft Kraków, die nach dem Kriegsausbruch an das Dritte Reich
angeschlossen wurde, errichtet. Das Lager wurde Schritt für Schritt
ausgebaut so dass daraus endgültig ein Lagerkomplex KL Auschwitz I-III
entstanden war. Im Jahre 1944 bestand es aus drei Hauptabteilungen:
Auschwitz I – Stammlager (in Auschwitz), Auschwitz II – Birkenau (neben
dem abgerissenen und ausgesiedelten Dorf Birkenau, polnisch Brzezinka,
Auschwitz III – Monowitz (auf dem Gelände des abgerissenen und
ausgesiedelten Dorfes Monowitz, polnisch Monowice) wie auch aus über 40
Neben- oder Außenlagern. Der Lagerkomplex Auschwitz I – III war das
größte von den während des Krieges betriebenen 29 deutschen Nazi-
Konzentrationslagern und Vernichtungslagern auf dem Gebiet des Dritten
Reiches und des durch Deutsche besetzten Europas.

Im KL-Auschwitz sind ca. 1 000 000 Juden, 70 000 – 75 000
Polen, 21 000 Sinti und Roma und ca. 15 000 sowjetische Kriegsgefangene
ums Leben gekommen. Insgesamt sind hier während des Funktionierens des
Konzentrationslagers ca. 1 100 000 Personen ermordet worden.

Die Datenbank enthält die Angaben zu den SS-Männern, die ihren
Wach-Dienst im KL Auschwitz im SS-Totenkopf-Sturmbann, in den
SS-Totenkopfkompanien, in den Lagerverwaltungs-abteilungen  I – VI wie
auch in den ausgegliederten externen SS – Organisationseinheiten, die
dem Lagerkommandant Auschwitz I als dem SS-Standortältesten untersetzt
waren, geleistet haben. Dazu gehörten u.a. das SS-Hygiene Institut der
Waffen – SS und Polizei in Rajsko oder aber die SS-Zentralbauleitung der
Waffen-SS und Polizei Auschwitz O/S) wie auch Niederlassungen der
Firmen und Unternehmen, die im Eigentum von SS standen.

Diese Datenbank enthält keine Personenangaben zu den Soldaten der
deutschen Wehrmacht, die in einigen Außenkommandos und Außenlagern als
Hilfswachkräfte im Einsatz waren, zu den Wachmännern der 8. Ukrainischen
Kompanie, die hauptsächlich aus den Ukrainern bestand, zu den
Mitgliedern des Sicherheitsdienstes SS aus dem Schulzentrum für
verdeckte Kriegsführer Unternehmen Zeppelin (sog. Vorlager Auschwitz),
wie auch zu den SS-Aufseherinnen und anderen SS-diensthabenden Frauen
wie Nachrichtenmaiden, sowie zu den Deutschen Rotes Kreuz Schwestern,
die keine SS-Zugehörigkeit hatten.

Załoga SS KL Auschwitz

 http://truthaboutcamps.eu/th/zaloga-ss-kl-auschwitz/16816,Zaloga-SS-KL-Auschwitz.html

na zawsze będą znakiem hańby Niemiec
wieczne odpoczywanie racz dać Panie Ofiarom

26. Marsz Żywych w Oświęcimiu. „Nie mamy prawa, by zapomnieć lub wybaczyć”

Po raz 26. odbył się Marsz Żywych w Oświęcimiu. Kilka tysięcy przeszło trzy kilometry z terenu byłego niemieckiego obozu zagłady Auschwitz I do Auschwitz...

77 lat temu Niemcy dokonali pierwszej egzekucji w obozie Auschwitz. Rozstrzelali 40 Polaków…

Skazańcy mieli ręce związane z tyłu. Co pewien czas było
słychać salwy karabinów plutonu egzekucyjnego, a następnie pojedyncze
strzały. Samego momentu rozstrzeliwania nie widziałem, ponieważ
egzekucja odbywała się w głębokim dole

— mówił
po wojnie świadek wydarzeń, robotnik przymusowy Władysław Foltyn. Pluton
egzekucyjny wrócił później do obozu ze śpiewem na ustach.

Egzekucję w Auschwitz zarządził 18 listopada dowódca policji we Wrocławiu Erich von dem Bach-Zelewski.

Był
to odwet działalność ruchu oporu na Śląsku. Skazanych dostarczyła
do obozu placówka policji kryminalnej z Katowic. Komando egzekucyjne
liczyło dwudziestu esesmanów z batalionu wartowniczego w Auschwitz

— powiedział historyk z Muzeum Auschwitz Adam Cyra.

77 lat temu Niemcy dokonali pierwszej egzekucji w KL Auschwitz

22 listopada 1940 r. rozstrzelano 40 Polaków z więzienia w Katowicach.

W
wieku 96 lat zmarł Zbigniew Tryczyński, jeden z trzech ostatnich
żyjących byłych więźniów pierwszego transportu Polaków do KL Auschwitz –
poinformował dzisiaj PAP wicedyrektor Państwowego Muzeum
Auschwitz-Birkenau, Andrzej Kacorzyk.

dokumenty dotyczące jednego z pierwszych więźniów KL Auschwitz, Ludwika Kaszyckiego więźnia nr 242.
Zamieszczamy jako świadectwo zbrodni niemieckich na Polakach.

Chciałam przekazać informację o więźniu nr 732 z I transportu do obozu
obozu koncentracyjnego w Auschwitz (Oświęcim). Zbigniew Kaszycki to mój
Tatuś, urodził się 24 czerwca 1922 roku w Krakowie . W październiku (chyba 9.10.1941) 1941 roku został
wywieziony z obozu na przymusowe roboty do Niemiec (Hannover).
Zarejestrowany tam od 18 paź 1941 do końca wojny, maja 1945. Zmarł w
17.09.1974 roku w Jeleniej Górze.

Mała uwaga. Umieszczone wyżej dokumenty dotyczą mojego Tatusia Zbigniewa Kaszyckiego (więzień nr 732).
Natomiast wspomniany wyżej Ludwik Kaszycki (więzień nr 242) to mój Dziadek, ojciec Zbigniewa. Ludwik Kaszycki ukończył Wydział Filozoficzny na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Był nauczycielem Państwowego Gimnazjum im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu (1919 -1939). Do obozu został deportowany wraz z synem Zbigniewem oraz z innymi więźniami politycznymi (łącznie 728 osób) pierwszym transportem z Tarnowa rankiem 14 czerwca 1940 roku. Dziadek 28 lipca 1941 roku został wywieziony z innymi więźniami obozu z Auschwitz do zakładu eutanazyjnego który znajdował się w zamku w PIRNA-Sonnenstein (NIEMCY) koło Drezna. Przywiezionych 575 więźniów w ciągu kilku dni zostało zamordowanych. Prawdopodobnie zostali zagazowani w łaźni, do której wpuszczono przez otwory pryszniców tlenek węgla a prochy wrzucono do rzeki.
Anna

dziękujemy za świadectwo. Wyrazy współczucia. Nie ma w Polsce rodziny, która by nie ucierpiała w wyniku zbrodni niemieckich w czasie II WŚ. W Pani przypadku niemieccy oprawcy chcieli zabić męskich członków Rodziny Kaszyckich.

Powyżej w notce jest lista pierwszych więźniów

242
Ludwik KASZYCKI
30.07.1883 Pilzno
Wywieziony 28 lipca 1941 roku do zakładu eutanazyjnego w Sonnenstein, gdzie zginął

732
Zbigniew KASZYCKI
24.06.1922 Kraków
Przeżył

dla Pani Anny

Przesyłam kartę, jaką otrzymał mój Tatuś Zbigniew Kaszycki (więzień nr
732) z okazji 30 rocznicy I transportu wywiezienia więźniów polskich do
obozu. Z jakiś powodów nie był na tym spotkaniu i żyjący jeszcze wtedy
koledzy przesłali mu  kartę ze swoimi podpisami. Jest w nim również
podpis niedawno zmarłego Pana Zbigniewa Tryczyńskiego.

Nie żyje uciekinier z niemieckiego obozu koncentracyjnego i żołnierz Armii Krajowej. Po wojnie aresztowany przez komunistów

Zmarł Kazimierz Piechowski, uciekinier z niemieckiego
obozu Auschwitz, żołnierz Armii Krajowej, więzień okresu stalinowskiego.
Świadek historii i autor wstrząsających wspomnień obozowych – podał w
piątek Instytut Pamięci Narodowej na swoim profilu facebookowym.

Piechowski urodził się w 1919 r. w miejscowości Rojkowy. Przed wojną działał w harcerstwie.

Po klęsce kampanii wrześniowej został w listopadzie 1939 r.
aresztowany, gdy próbował przedostać się na Słowację i dalej do polskiej
armii we Francji. Niemcy więzili go w areszcie w Baligrodzie, a także w
więzieniach w Sanoku, przy Montelupich w Krakowie i w Wiśniczu Nowym,
skąd 20 czerwca 1940 r, w drugim transporcie polskich więźniów
politycznych, trafił do Auschwitz. Otrzymał numer 918.

W obozie pracował m.in. przy jego rozbudowie. Gdy był już skrajnie
wycieńczony, pomógł mu niemiecki więzień kryminalny Otto Kuessel. Dzięki
niemu otrzymał lepszą pracę w magazynie, w którym zaopatrywało się SS.

20 czerwca 1942 r., razem z trzema kolegami: Eugeniuszem Benderą,
Stanisławem Jasterem i Józefem Lempartem, włamali się do magazynu,
zabrali mundury, broń i samochód, a następnie uciekli. Dla więźniów
wyczyn ten był ogromnym wydarzeniem, które podniosło ich na duchu.

Ucieczka odbyła się za wiedzą jednego z przywódców obozowego ruchu
oporu Witolda Pileckiego, który dobrowolnie przedostał się do Auschwitz,
by stworzyć w nim konspirację. Poprzez Jastera przekazał raport
dowództwu AK.

Piechowski po ucieczce walczył w szeregach AK. Był dwukrotnie ranny.
Po wojnie został aresztowany przez komunistyczne władze i skazany na 10
lat więzienia. Zwolnienia doczekał po siedmiu latach.

Ukończył Politechnikę Gdańską. Był autorem wspomnień „Byłem
numerem…”. W 2015 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia Polski. Uhonorowany został także nagrodą Kustosza Pamięci
Narodowej, którą przyznaje IPN. W 2006 r. znalazł się w grupie byłych
więźniów Auschwitz, którzy powitali w byłym obozie pielgrzymującego do
tego miejsca papieża Benedykta XVI.

W
wieku 98 lat zmarł Kazimierz Piechowski – więzień i uciekinier z
niemieckiego obozu Auschwitz-Birkenau, żołnierz AK, przyjaciel i
kilkukrotny gość Radia Maryja.

i Pamięć o NIM

73 lata temu Niemcy skazali na śmierć ponad 100 Polaków w Auschwitz. Dokładna liczba…

Posiedzeniu doraźnego sądu policyjnego katowickiego Gestapo przewodniczył Johannes Thuemmler, który po wojnie uniknął kary.

Posiedzenie sądu doraźnego Gestapo z Katowic sprzed 73 lat było
ostatnim, jakie się odbyło. Skazani na śmierć Polacy zostali
rozstrzelani dzień później przy krematorium V w Auschwitz II-Birkenau.

Dokładna
liczba zgładzonych nie jest znana. Najprawdopodobniej było to 116
kobiet i mężczyzn. Historyk z Muzeum Auschwitz Adam Cyra powiedział,
że niemal cała dokumentacja sądu została na polecenie Thuemmlera
zniszczona w styczniu 1945 r. Jedynym śladem po ofiarach, które przed
posiedzeniem więzione były w bloku 11 obozu Auschwitz, pozostały napisy
w celach. Ostatnie noszą datę 5 stycznia 1945 r.

Wśród rozstrzelanych byli m.in. kurier AK Antoni
Szlachcic, Władysław Jasiówka i Kazimierz Matjasiński z Sosnowca,
Stanisław Kobyłka z Ruśca, Józef Łuczak z Wielunia, Jan Strychowski
z Myślachowic i Adam Tondos z Jęzora.

Był wśród nich także niespełna 22-letni Zbigniew Kunz z Orłowej na Zaolziu, członek AK o pseudonimie
„Adler”. Adam Cyra podał, że został on aresztowany 6 kwietnia 1943 r.
i osadzony w więzieniu w Cieszynie, a następnie w Mysłowicach. 17 lutego
1944 r. został przewieziony do Auschwitz.

Matka AK-owca
Gabriela Kunzowa chcąc go ratować dotarła do gestapowca z Katowic
o nazwisku Hess. Przekupiła go, dzięki czemu przed kolejnymi
posiedzeniami sądu odkładał akta młodzieńca na spód przedłużając
mu życie. W ostatnich dniach grudnia 1944 r. Niemiec wyjechał na urlop.
Akta nie zostały przełożone.

Szef gestapo katowickiego Johannes Thuemmler, kat zza biurka, skazał go na karę śmierci

— powiedział Cyra.

Niemcy
zabili także działaczkę konspiracyjną, przedwojenną nauczycielkę
przedmiotów humanistycznych dr Jadwigę Makowską. Do Auschwitz trafiła
w 1944 r. Podczas Wigilii tego roku esesmani zgodzili się, aby w bloku
11, gdzie była zamknięta, więźniowie wyszli z cel na korytarz. Na środku
ustawiono choinkę. Śpiewano wspólnie kolędy po niemiecku i polsku.

Następnie
rozpoczęły się deklamacje, do których teksty ułożyła Jadwiga Makowska.
Fragment tych deklamacji tak zapamiętała była więźniarka Róża Dryjańska:
Nie wiem, czy wiecie, że istnieje Auschwitz na świecie, nie jest on tak
straszny, jak go malują, bo w nim ludzie jak w raju się czują, że się
niczym nie martwimy, bo nie wiemy, czy nas wyprowadzą własne nogi, czy
też kominem wezwą nas Bogi. A jak się dowiedziałam, to szybko
do Auschwitz przyjechałam

— wspomniał Adam Cyra.

Od czerwca
1942 r. szefem katowickiego Gestapo był Rudolf Mildner. We wrześniu
1943 r. zastąpił go Johannes Thuemmler. Obaj sądzili tzw. więźniów
policyjnych, którzy byli do dyspozycji katowickiego gestapo. Od 1943 r.
oczekiwali oni na posiedzenie sądu na parterze aresztu w obozie
Auschwitz. Mieścił się w bloku 11. Byli to niemal wyłącznie Polacy. Nie
podlegali jurysdykcji komendy obozu. Posiedzenia sądu odbywały się
co kilka tygodni.

Sąd doraźny skazał łącznie ok. 3 tys. Polaków.
Prawie wszyscy zostali rozstrzelani. Egzekucje przeprowadzano pod Ścianą
Straceń na dziedzińcu bloku 11, a od marca 1944 r. na terenie Auschwitz
II-Birkenau, m.in. w krematorium V. Historycy ustalili daty 36 posiedzeń.

Thuemmler,
który osobiście skazał na śmierć ponad 1 tys. Polaków, po wojnie
uniknął kary. Został internowany przez władze amerykańskie, które jednak
odrzuciły polski wniosek o ekstradycję. W 1949 r. wyszedł na wolność.
30 lat później prokuratura w Stuttgarcie zawiesiła sprawę przeciwko
niemu. Nie znalazła dowodów, aby naruszył prawo lub by działał z niskich
pobudek. W 2002 r. umorzyła sprawę. Niemiec żył jeszcze w Eriskrich nad
jeziorem Bodeńskim. Zmarł w kwietniu 2002 r. w wieku 95 lat.

Niemcy założyli obóz Auschwitz w 1940 r., aby więzić w nim Polaków. Auschwitz II-Birkenau
powstał dwa lata później. Stał się miejscem zagłady Żydów. W kompleksie
obozowym funkcjonowała sieć podobozów. W Auschwitz Niemcy zgładzili
co najmniej 1,1 mln ludzi, głównie Żydów. W obozie zginęło ok. 70 tys.
Polaków. Ginęli też Romowie, jeńcy sowieccy i osoby innej narodowości.

Rodziny Ofiar odpowiadają na oświadczenie Muzeum Auschwitz: Dementujemy wszystkie oskarżenia

Członkom stowarzyszenia zarzucono niedostosowanie się do zasad panujących podczas uroczystości rocznicowych.
Stowarzyszenie Rodzin Polskich Ofiar Obozów Koncentracyjnych
wydało oświadczenie w sprawie udziału w obchodach 72. rocznicy
wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady Auschwitz,
który został oceniony jako szokujący i skandaliczny przez organizatorów
uroczystości Muzeum Auschwitz.

Członkom stowarzyszenia zarzucono niedostosowanie się do zasad
panujących podczas uroczystości rocznicowych. Sami zapewniają,
że dostosowali się do wszystkich zarządzeń organizatorów – przyjęli
3 zaproszenia, chociaż wnioskowano o 5, nie przywieźli żadnych wiązanek
ani zniczy, oraz nie wnieśli zakazanej flagi narodowej
osadzonej na drzewcu.

W oświadczeniu możemy przeczytać, że flaga
narodowa została rozwinięta w chwili składania zniczy pod
polskojęzyczną tablicą. Uczestnicy uroczystości chcieli tym oddać hołd
ofiarom KL Auschwitz.

Uczestnicy
uroczystości przyznali, że kolejny raz rozwinęli flagę po powrocie
do miejsc dla gości, ale wówczas uroczystości dobiegła już końca.
Wówczas zostali zaatakowani przez kobietę, która z wyrzutem pytała
co trzymają, po czym stwierdziła, że z „takim czymś to pod skocznią
narciarską się stoi”.

Dementujemy wszystkie
oskarżenia, także te, które nie miały związku z  wydarzeniem,
a dotyczyły np. naszego Stowarzyszenia, cieszącego się uznaniem oraz
zaufaniem naszych Członków , (…) żądamy natychmiastowego, oficjalnego
sprostowania i przeprosin

— czytamy w oświadczeniu.

Ponadto,
członkowie stowarzyszenia stwierdzają, że cała sytuacja miała na celu
odwrócenie uwagi i przerzucenie odpowiedzialności zbezczeszczenia
miejsca pamięci przez wypowiedź ambasado Izraela Annę Azari.

Przypomnijmy,
że obecni na uroczystościach przedstawicielka stowarzyszenia została
oskarżona o zasłonięcie flagą widoku obecnym na obchodach byłym więźniom
obozu. Poproszona o zmianę miejsca, zarzuciła zwracającym jej uwagę
osobom, że „nie są prawdziwymi Polakami”. Muzeum Auschwitz wydało
oświadczenie, nazywając to zachowanie „szokującym”.

https://wpolityce.pl/polityka/379767-rodziny-ofiar-odpowiadaja-na-oswiad...

Zbrodniczy wymiar okupacji niemieckiej na ziemiach polskich 1939–1945. Stanowisko IPN
Redaktor: Barbara Niedzielko
Data publikacji 19.02.2018

Holokaust był przedsięwzięciem państwowym Rzeszy Niemieckiej. Jego realizacja, przebieg, czas, wybór narzędzi i miejsc zbrodni były wynikiem decyzji organów państwowych Rzeszy Niemieckiej.

Rzesza Niemiecka mogła doprowadzić do Holokaustu na ziemiach polskich dopiero po agresji i zniszczeniu niepodległej Rzeczypospolitej Polskiej.

Rzeczpospolita Polska nie godziła się na jakiekolwiek ustępstwa wobec żądań Adolfa Hitlera. Jako pierwszy kraj świata stawiła zbrojny opór Rzeszy Niemieckiej w 1939 roku. Została podbita po samotnej walce, pozostawiona sama sobie przez angielskich i francuskich sojuszników, zmiażdżona przez zgodną współpracę dwóch totalitaryzmów: niemieckiego i sowieckiego.

Rzeczpospolita Polska nigdy wobec Niemców nie podjęła rozmów kapitulacyjnych. Pozostała przez cały okres wojny państwem-stroną wojującą. Nigdy nie wyraziła zgody na ludobójcze praktyki okupantów. Ani przez sekundę II wojny światowej nie opuściła obozu aliantów. Przebywające na uchodźstwie władze państwowe Rzeczypospolitej Polskiej kierowały polskie siły zbrojne do walki przeciw Niemcom na frontach europejskich i afrykańskich. Kierowały także Polskim Państwem Podziemnym z mozołem odtworzonym w kraju objętym wrogą okupacją.

Rzesza Niemiecka szukała współpracowników zbrodni na europejskich Żydach. Tam gdzie podjęły z nią kolaborację całe państwa, jak w przypadku Francji – szeroko korzystała z ich pomocy w organizacji ludobójstwa europejskich Żydów. Rzeczpospolita Polska pozostała zadeklarowanym wrogiem Rzeszy Niemieckiej – jej władze nigdy nie dopuściły nawet myśli o udziale w jakiejkolwiek formie kolaboracji z narodowo-socjalistyczną potęgą.

Totalitarna Rzesza Niemiecka, sprawując bezwzględną władzę nad podbitym społeczeństwem, objęła je polityką terroru i zniewolenia. Rzesza Niemiecka narzuciła zbrodnicze przepisy niemieckiego prawa całej społeczności zniewolonych obywateli RP. Rządy sprawowała, segregując poszczególne grupy ludności. Niemcy swój naród ogłosili „rasą panów”. Ubezwłasnowolnionych Polaków sprowadzili do poziomu ludzi drugiej kategorii, narażonych na najokrutniejsze zbrodnie i represje. Naród polski miał zostać sprowadzony do niewolniczej siły roboczej, a proces ten rozpoczęto od fizycznej eksterminacji polskich elit.

Żydów potraktowali jeszcze gorzej – odmówili im wszelkiej ochrony prawnej, następnie wyznaczyli im rolę pierwszego narodu skazanego przez Rzeszę Niemiecką na fizyczne unicestwienie. Naród żydowski był największą ofiarą niemieckiej okupacji.

Rzesza Niemiecka zamknęła Żydów w specjalnie wydzielonych dzielnicach miast (getta). Pod groźbą śmierci zakazywała im samowolnego opuszczania tych obszarów. Rzesza Niemiecka pod groźbą kary śmierci zakazała Polakom jakichkolwiek form pomocy dla Żydów ukrywających się poza gettami.

Sprawując bezwzględne rządy na terenie gett i poza gettami, Rzesza Niemiecka poszukiwała różnych grup ludności, które w zamian za specjalne traktowanie staną się narzędziami wykorzystywanymi w realizacji zbrodniczych nakazów. Znalazła takich współpracowników i wśród ludności polskiej poza gettami, i wśród ludności żydowskiej w gettach. Niektórzy z tych ostatnich, w stworzonej przez Niemców gettowej rzeczywistości, chcieli ocalić w ten sposób życie swoje i swoich rodzin. Dla własnych potrzeb Rzesza Niemiecka powołała nowe niemieckie formacje policyjne spośród Polaków („granatowa” policja), a w gettach spośród Żydów (Jüdicher Ordnungsdienst). Jak każde totalitarne państwo, Rzesza Niemiecka szeroko korzystała z usług konfidentów i donosicieli. Chroniła tych, którzy poprzez donosy i lojalność wobec narzuconych niemieckich przepisów prawa dawali upust zbrodniczym instynktom, chcieli skorzystać z możliwości pozyskania dóbr materialnych lub dostrzegli szansę przeżycia.

Na terenach poza gettami część polskiej ludności wykazała się skrajnymi aktami odwagi, udzielając pomocy i ukrywając żydowskich współobywateli. To były działania w świetle prawa Rzeszy Niemieckiej nielegalne – bohaterowie, którzy takie działania podejmowali, narażali się na śmierć, często narażali także życie swoich rodzin. Nie stanowili większości – większość zawsze w okolicznościach terroru próbuje przetrwać, zachowując spolegliwość wobec narzuconej władzy. Instynkty przetrwania, skupienie na wsparciu najbliższych, a nie obcych ludzi, wykazywała także większość ludności żydowskiej zamkniętej w gettach. Właśnie na tle przerażonej i biernej większości, żyjącej w świecie zarządzeń okupanta, zawsze jaśnieją postawy bohaterstwa, stawiane przez następne pokolenia jako wzór do naśladowania.

W społeczeństwie zdominowanym przez totalitarną przemoc działania nielegalne, w tym działania niepodległościowe, i opór społeczny (w tym pomoc dla ukrywanych Żydów) są domeną tylko najodważniejszej części społeczeństwa. Także w gettach aktywny opór podejmowały w konspiracji tylko wąskie grupy żydowskich mieszkańców. Z samej istoty działalności nielegalnej wynikało to, że musiała się ona odbywać w tajemnicy przed innymi mieszkańcami, nie tylko przed totalitarną władzą. Bez tego żaden ruch oporu, żadne podziemie ani ruch sprzeciwu nie miałby szansy przetrwać.

Większość ludzi – zarówno w gettach, jak i poza gettami – narażona była na bezwzględny niemiecki terror. Każdy pojedynczy tajny konfident albo jawny współpracownik władz niemieckich wystarczył, aby paraliżować strachem całe społeczności. Poza gettami okazje do tego rodzaju aktywności stwarzały niemieckie zarządzenia, zakazujące Żydom przebywania na tych obszarach. Część ludności próbowała skorzystać ze zbrodniczych okoliczności, wytwarzanych przez totalitarne państwo, dla osobistych korzyści. Gorliwa część formacji policyjnych stworzonych przez Rzeszę Niemiecką poza gettami i w gettach wzięła aktywny udział w zbrodniach na współobywatelach i współbraciach. Wszystkie takie działania (w tym donosy na ukrywających się Żydów i ukrywających ich Polaków) były aktem zdrady Rzeczypospolitej Polskiej.

Na tych funkcjonariuszach wyroki śmierci na miarę swoich możliwości już w czasie wojny wykonywało Polskie Państwo Podziemne, a w gettach – żydowski ruch oporu. Rzeczpospolita Polska – także poprzez władze Polskiego Państwa Podziemnego – przestrzegała wszystkich współpracowników Rzeszy Niemieckiej przed odpowiedzialnością karną również po odzyskaniu niepodległości.

Polska wielokrotnie alarmowała świat o niemieckich zbrodniach. W dyskusji o Holokauście zachowują aktualność słowa premiera Rzeczypospolitej Polskiej gen. Sikorskiego, wypowiedziane w Nowym Jorku 16 XII 1942 r. To on apelował do aliantów, wciąż biernych wobec ogromu tych zbrodni: Żeby uzmysłowić sobie w pełni przerażającą masakrę Żydów, musicie sobie państwo wyobrazić, jakby np. cały Manhattan został odgrodzony murami getta, za którymi wszyscy Żydzi z zachodniej półkuli świata zostali uwięzieni i stopniowo i metodycznie wyniszczani w grupach po kilka tysięcy dziennie salwami karabinów maszynowych, truci w komorach gazowych lub uśmiercani przy pomocy prądu elektrycznego.

Jednocześnie, powołując się na dokumenty polskiego podziemia, mówił: Liczba zabitych Żydów osiągnęła milion i zwiększa się z każdym dniem. Wszyscy giną, bogacze, ubodzy, starcy, kobiety, mężczyźni, młodzież, niemowlęta. Wszyscy zawinili tym, że się urodzili w narodzie żydowskim, skazanym na zagładę przez Hitlera. Dlatego my, Polacy, katolicy musimy zabrać głos. Nie chcemy być Piłatami. Nie mamy możności czynnie przeciwdziałać morderstwom niemieckim. Nie możemy nic poradzić, nikogo uratować, lecz protestujemy z głębi serc, przejętych litością, oburzeniem i grozą.

Władze Rzeczypospolitej Polskiej nigdy nie zamierzały chronić sprawców zbrodni – bez względu na ich narodowość. Wszyscy Polacy, którzy wzięli udział w zbrodniach Rzeszy Niemieckiej, byli traktowani jako ci, którzy sprzeniewierzyli się obowiązkom obywatelskim w czasie wojny. Nic w tej sprawie i w tych ocenach nie uległo zmianie od czasów wojny do czasów współcześnie istniejącej wolnej Polski.

Instytut Pamięci Narodowej uważał zawsze, uważa i będzie uważać za swój obowiązek piętnowanie ich współpracy z Niemcami i publikowanie faktów z tym związanych. Żadna narodowość nie chroni i nie będzie w Polsce chronić zbrodniarzy ani donosicieli. Do zbrodniarzy i współpracowników totalitarnej Rzeszy Niemieckiej Instytut Pamięci Narodowej konsekwentnie przykłada i przykładać będzie tę samą miarę, co do zbrodniarzy i współpracowników totalitarnego Związku Sowieckiego i powojennego państwa komunistycznego. Nie ma żadnych powodów, aby jakikolwiek akt współpracy polskiego obywatela przeciw współobywatelom podlegał jakiejkolwiek ochronie.

Instytut jest zobowiązany do pielęgnowania i chronienia pamięci milionów polskich, żydowskich i innych ofiar totalitaryzmów – niezależnie od proweniencji zbrodniarzy, niezależnie od ich narodowości. Jednocześnie Instytut Pamięci Narodowej wyraża pełne przeświadczenie, iż każda dyskusja o ofiarach okupacji niemieckiej, odbywająca się z pominięciem Rzeszy Niemieckiej – jako państwa, które było organizatorem Holokaustu i zbrodni także na milionach Żydów i Polaków, które narzuciło zbrodnicze przepisy prawa, podejmowało decyzje o masowym ludobójstwie, posyłało zbrojne oddziały przeciw niewinnej ludności cywilnej i chroniło każdą grupę posłusznych wykonawców niemieckich zarządzeń – oddala nas od zrozumienia realiów wojny i okupacji na ziemiach polskich.
https://www.ipn.gov.pl/pl/dla-mediow/komunikaty/47461,Zbrodniczy-wymiar-...

"List otwarty do premiera Glińskiego w sprawie fałszowania historii w muzeum KL Auschwitz

Szanowny Panie Premierze.

Byłem niedawno uczestnikiem wycieczki zwiedzającej niemiecki obóz zagłady KL Auschwitz. Wycieczka składała się młodzieży z kilku krajów. Młodzi ludzie nieśli w rękach swoje flagi narodowe lub byli owinięci w chusty w barwach narodowych. Wśród uczestników najwięcej było młodzieży z Izraela oraz ze Szwajcarii, ale też kilku innych krajów. Wycieczka oprowadzana była przez panią przewodnik, która miał zawieszony na szyi identyfikator Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, zatem była reprezentantem państwa polskiego. Wśród uczestników byli również obecni organizatorzy lub opiekunowie wycieczki, którzy byli jednocześnie tłumaczami oraz ochrona, prawdopodobnie z Mosadu.

Wskazując na druty kolczaste i budki strażnicze, pani przewodnik rozpoczęła wykład na temat osób pełniących straż w obozie, ich liczebności, warunkach życia, ich rodzinach itp. Podczas wykładu cały czas mówiła o SS-manach. Jeden z młodych ludzi zapytał jakiej narodowości byli owi SS-mani będący obozowymi strażnikami. Wówczas pani przewodnik odpowiedziała, że „SS była to „formacja wojskowa, którą organizowali naziści z młodych ludzi, których dzięki nazistowskiej propagandzie rekrutowano do specjalnych wojskowych szkół, gdzie poddawano ich straszliwej indoktrynacji, czy wręcz „praniu mózgu”, wpajano im nienawiść do Żydów, oraz poddawano gruntownemu przeszkoleniu wojskowemu”.

Młody człowiek całkiem przytomnie zauważył, że pani przewodnik nie odpowiedziała na jego pytanie, dlatego nalegał na uzyskanie odpowiedzi jakie owi SS-mani byli narodowości. Pani przewodnik ponownie zgrabnie ominęła pytanie odpowiadając, iż „naziści prowadzili swoją straszliwą propagandę w całej Europie, kierując ją w szczególności do młodych europejczyków i wielu z nich udało się im oszukać i poddać tej indoktrynacji. Dlatego w SS służyli ludzie z wielu krajów Europy – Belgowie, Francuzi, Holendrzy, Hiszpanie, Węgrzy, Ukraińcy, Łotysze itp.”. Nie powiedziała, że w SS służyli Niemcy.

Ponieważ oburzyła mnie taka odpowiedź, podszedłem do pani przewodnik i zwróciłem jej uwagę, że pominęła Niemców. Poprosiłem bardzo grzecznie, żeby podała ten prosty fakt do wiadomości uczestników wycieczki oraz fakt, że niemieckim SS-manom wpajano nienawiść również do innych grup etnicznych, narodowych lub społecznych – np. do Polaków, Cyganów, niepełnosprawnych, czy homoseksualistów.

Pani przewodnik zareagowała gwałtownie. Najpierw poinformowała mnie, żebym się nie wtrącał, bo to ona jest przewodnikiem i historykiem, a ponadto będzie mówić to, co sama uważa za stosowne i jak zechce to powie, że w SS służyli tylko Polacy. Następnie zaczęła głośno mówić do całej wycieczki, że jest to antysemicki napad na Żydów z wycieczki.

Zostałem otoczony przez izraelskich ochroniarzy i oddzielony od młodzieży. Wezwano policję. Pani przewodnik oskarżyła mnie wobec policjantów, że napadłem na uczestników wycieczki, wygłaszając przy tym obraźliwe, antysemickie hasła. Na szczęście policjanci wysłuchali również mojej wersji zdarzeń i byli tak samo jak ja oburzeni jej zachowaniem. Odmówili przyjęcia zawiadomienia o popełnieniu przeze mnie przestępstwa.

Moim zdaniem istnieje ścisły związek takich incydentów jak ten przeze mnie opisany, a obecnym kryzysem polsko – żydowskim i falą antypolskich zachowań na całym świecie.

Zwracam się zatem do Pana Premiera z pytaniem dlaczego polskie państwo tworzy i finansuje muzea budujące i rozpowszechniające na cały świat kłamstwo o ”polskich obozach koncentracyjnych”? Muzea, które goszczą co roku setki tysięcy zwiedzających z całego świata i w swoim przekazie ukrywają męczeństwo Polaków oraz zbrodnie Niemców, a tym samym informują zwięxających o wszechobecnym polskim antysemityzmie oraz o odpowiedzialności państwa i narodu polskiego za wymordowanie europejskich Żydów. To za pieniądze polskich podatników zakłamywane jest prawda, że nigdy podczas II Wojny Światowej nie było „polskich obozów koncentracyjnych” czy „polskich obozów śmierci”, że większość europejskich Żydów wymordowanych przez Niemców to byli obywatele polscy, a gdyby nie pomoc Polaków i państwa polskiego nie byłoby Izraela, bo nie miałby go kto zamieszkiwać.

W obliczu trwającego od kilku tygodni kryzysu międzynarodowego, dziwimy się, że naród żydowski doświadczony przez Niemców w tak straszliwy sposób podczas ostatniej wojny światowej opowiada dziś, że sprawcami ich nieszczęść byli Polacy. Skąd to zdziwienie? Przecież młodzi Żydzi z całego świata, uzyskaną w swoich ojczystych krajach wiedzę, że to Polacy są współodpowiedzialni za Holokaust, konfrontowali podczas pobytu w Polsce w naszych państwowych muzeach. I co w nich zobaczyli? Polskie obozy śmierci, w których nasi ojcowie służący w oddziałach SS kierowani wrodzonym antysemityzmem wymordowali swoich żydowskich sąsiadów i wymordowali Żydów ze wszystkich krajów Europy (być może przy nieznacznym i niechętnym udziale Niemców).

Trudno oczekiwać, by zwiedzający muzeum w Auschwitz polemizowali z Polakami, którzy sami, w swoich państwowych muzeach, przedstawiają się jako odpowiedzialni za zagładę Żydów, jako kaci, a nie ofiary. Zwiedzałem dwie tego rodzaju placówki, które są w całości finansowane z pieniędzy publicznych państwowych i samorządowych), a zostały oddane w zarządzanie tzw. organizacjom pozarządowym. Pierwszą jest oczywiście Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.

W jaki sposób od kilkudziesięciu lat organizowane są tam wycieczki żydowskiej młodzieży z całego świata można było się przekonać z filmu „Defamation”, nakręconego w 2009 roku przez Yoava Shamira. Dzieci, które już wcześniej na lekcjach historii dowiadywały się o „współudziale i winie” Polaków za zagładę Żydów, przed przyjazdem do Polski ostrzegane są przez organizatorów wycieczek i pracowników służb specjalnych, że przyjeżdżają do kraju im wrogiego. Na miejscu w Polsce wprowadza się psychozę strachu, wmawia się im, że są otoczone przez bardzo wrogich ludzi, że oddalenie od grupy to pewna śmierć z rąk polskich neonazistów. Opowiada, że jedyny sposób na przeżycie i ratunek dla uczestników wycieczek to ochrona agentów izraelskich służb specjalnych i ścisłe przestrzeganie wydawanych przez nich nakazów i zakazów. M.in. zakazu rozmowy i jakiegokolwiek samodzielnego kontaktu z miejscową ludnością, zakazu oddalania się od grupy, zakazu opuszczania pokoi hotelowych, czy otwierania w pokojach hotelowych okien lub drzwi. Bo wtargnąć mogą polscy antysemici i natychmiast wymordować wszystkich Żydów, jak to robią od setek lat.

Tak psychicznie sterroryzowana młodzież przywożona jest następnie do obozu w którym zgładzono jej przodków. W obozie mogą zobaczyć i przeczytać na licznych planszach informacyjnych jak wyglądała olbrzymia machina śmierci, która stworzona została na polskiej ziemi dla ich żydowskiego narodu. Gdziekolwiek się rozejrzą, z opisów oraz wyjaśnień swoich tłumaczy dowiadują się, że wszystkie te okropności przygotowali SS-mani, naziści lub hitlerowcy. Tablice takie prawie zawsze informują w trzech językach (po polsku, angielsku i hebrajsku), że:

• Budka chroniąca przed złymi warunkami atmosferycznymi esesmana odpowiedzialnego za kierowanie apelem i odbieranie meldunków o stanie liczbowym więźniów.

• Znajdujesz się w budynku w którym esesmani zamordowali tysiące ludzi. Uszanuj ich cierpienie i pamięć o nich. Zachowaj ciszę.

• W tym bloku znajduje się część mienia zrabowanego przez SS ofiarom Auschwitz, znalezionego po wyzwoleniu obozu.

• Pamięci mężczyzn, kobiet i dzieci, ofiar nazistowskiego ludobójstwa. W tym miejscu znajdują się ich popioły. Niech spoczywają w pokoju.

Setki takich tablic przekonuję zwiedzających, że sprawcami zagłady Żydów byli SS-mani lub szerzej naziści. Celowe niedopowiedzenie narodowości tych SS-manów (nazistów) daje oczywiste skojarzenie, choćby ze względu na umiejscowienie obozu, że byli to Polacy. Jeżeli ktoś miałby jakiekolwiek wątpliwości co do polskiej narodowości SS-manów, to rozwiewają je na pewno „wyjaśnienia” przewodników oraz organizatorów zwiedzania KL Auschwitz przez młodzież z całego świata.

To samo dzieje się z informacjami o ofiarach. W ogóle nie podaje się do wiadomości liczbę obywateli polskich zamkniętych i zamordowanych w obozie. Władze muzeum ukrywają prawdę historyczną, o tym że:

• KL Auschwitz utworzono w roku 1940 dla Polaków w związku z rosnącą lawinowo falą terroru niemieckiego i masowymi aresztowaniami Polaków. W latach 1940 – 1942 więźniami obozu byli prawie wyłącznie polscy katolicy . Dopiero od 1942 roku obóz stał się jednym z ośrodków ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej i zaczęli tu trafiać Żydzi z większości krajów okupowanej przez Niemców Europy.

• wśród 1 100 000 Żydów deportowanych do obozu ponad 300 000 byli to Polacy wyznania mojżeszowego,

• ok. 150 000 byli to Polacy - katolicy i prawosławni

• organizatorami obozu i strażnikami byli Niemcy (słowo Niemcy zostało właściwie na terenie muzeum KL Auschwitz całkowicie wymazane z publicznego obiegu i zastąpione słowami SS-mani lub naziści, którym w domyśle przypisano narodowość polską)

• polscy katolicy ratowali swoich rodaków wyznania mojżeszowego (polskich żydów) przed niemiecką machiną śmierci, ukrywając wielu z nich i udzielając im wszelkiej pomocy, a jakakolwiek pomoc Żydowi zagrożona była i karana przez Niemców śmiercią osoby udzielającej pomocy i jego rodziny; karę śmierci stosowali Niemcy wyłącznie na okupowanych terenach Polski,

• istniało polskie państwo podziemne, które przez cały okres wojny walczyło z nazistowskimi Niemcami, organizowało walkę zbroj z niemieckim okupantem, walkę organizowano nawet na terenie KL Auschwitz; państwo to w każdy możliwy sposób pomagało polskim i europejskim Żydom.

Zwracam również uwagę Pana Premiera na sposób w jaki wszechobecne, trójjęzyczne tablice informują zwiedzających o narodowości ofiar zamordowanych w obozie. Są to napisy typu:

• Główne miejsca – getta, obozy przejściowe i więzienia, z których deportowano Żydów i więźniów innych narodowości do KL Auschwitz.

• Od 26 marca 1942 roku do połowy sierpnia 1942 roku w blokach 1 – 10 mieścił się obóz dla więźniarek. Oddzielone one były od obozu męskiego wysokim murem. Umieszczono tu około 17 000 Żydówek i nie-Żydówek, przywiezionych z Niemiec i krajów okupowanych….”

Tablice informacyjne ukrywają narodowości, podają jedynie, że ofiarami były osoby narodowości żydowskiej oraz innych narodowości. Oburzamy się na przemilczanie przez komunistów tysięcy polskich ofiar , gdy tymczasem w wolnej Polsce informacje 120 000 Polaków zamordowanych przez Niemców w KL Auschwitz w polskim muzeum wyrugowano, ukryto, nazywając ich zbiorczo nie–Żydami lub więźniami innych narodowości .

To samo dzieje się podczas oficjalnych obchodów dnia wyzwolenia obozu. Organizatorzy tego wielkiego, międzynarodowego święta całkowicie pomijają polskich więźniów, przedstawiając światu jedynie ich żydowskich współbraci. Polska organizacja zrzeszająca byłych więźniów KL Auschwitz-Birkenau i ich rodziny, przez wiele miesięcy walczyła o prawo do obecności na tegorocznych uroczystościach swoich członków – byłych więźniów obozu i ich krewnych. Po wielomiesięcznej batalii otrzymali zaproszenia jedynie dla… trzech osób. Jak poinformowała przewodnicząca organizacji, przekazanie tych zaproszeń obwarowano zakazem wnoszenia polskich flag i jakichkolwiek symboli narodowych. Flagi izraelskie wnoszone są bez ograniczeń. Zakazywanie przez władze polskiego, państwowego muzeum używania na oficjalnych, międzynarodowych uroczystościach biało-czerwonych flag RP i zakazywanie byłym więźniom obozu ujawniania swojej polskiej narodowości, przy wszechobecnym eksponowaniu flag Izraela i żydowskich więźniów obozu kwalifikuje się już do podjęcia działań nie tylko przez podlegle Panu Premierowi ministerstwo, ale i przez prokuraturę.

Kilka lat temu były ambasador Izraela w Polsce Szewach Weiss powiedział w programie polskiej telewizji, że w Auschwitz powinno się stworzyć z byłego niemieckiego obozu światowe centrum informujące o prawdziwej historii II wojny światowej, kierowany do międzynarodowej społeczności swoisty „University of Auschwitz”.

Szanowny Panie Premierze posłuchajmy tego starego, madrego Żyda. To doświadczony człowiek, który rozumie świat. Oraz wspaniały Polak.. Niech polska, prawdziwa narracja o tych strasznych czasach kształtuje żydowską młodzież z całego świata, niech Polska stworzy ten światowy „uniwersytet” pozostawiając w rękach Pana Premiera i ministerstwa, którym Pan kieruje dobór treści tam nauczanych.

Nie wymagałoby to prawie żadnych nakładów finansowych. Co najwyżej zmianę opowiadanej przez muzeum, kłamliwej narracji (być może związanej ze zmianą obecnych władz muzeum); wymianę tych nieszczęsnych tablic informacyjnych i obowiązkowe dodanie do nowych tablic informacji pisanej również w języku sprawców zagłady – czyli w języku niemieckim. zmianę adresu placówki z ulicy Więźniów Oświęcimia na np. Al. Rotmistrza Witolda Pileckiego; otwarcie się na współpracę z polską młodzieżą, polskimi patriotami i organizacjami pozarządowymi chcącymi przekazywać światu prawdę i oddanie im (szczególnie tym młodym) misji stworzenia prawdziwego cyfrowego KL Auschwitz czy organizowania spektakularnych wydarzeń naukowych lub kulturalnych.

Szanowny Panie Premierze, dlaczego Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego nie zamówiło na przykład u znanego w świecie artysty (niestety zabrakło już nieodżałowanej Magdaleny Abakanowicz) dzieła obrazującego jaką liczbę obywateli z poszczególnych państw europejskich wymordowali Niemcy podczas II wojny światowej? Taka artystyczna mogłaby stanąć w miejscu, które stało się już ikoną popkultury – w słynnej bramie obozowej z niemieckim napisem „Arbeit macht frei”. Codziennie miliony ludzi na całym świecie, szukający zdjęć albo informacji o historii II wojny światowej lub po prostu interesujących się sztuką, dowiadywałoby się z tak jednoznacznego przekazu czym był niemiecki nazizm i jaki naród poniósł z jego rąk największą ofiarę. Taka instalacja mogła by stać się ikoną KL Auschwitz, prawdy o Holokauście, niemieckich zbrodniach oraz ich polskich i żydowskich ofiarach.

Analogicznie wygląda sytuacja mieszczącego się w Warszawie Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Jak pokazuje trwający od kilku tygodni kryzys stosunków polsko – żydowskich, muzeum POLIN nie realizuje celów do jakich zostało powołane. Misją tego muzeum miało być przedstawienie 1000 lat dziejów polskich Żydów w sposób rzetelny i kompleksowy, m.in. wyjaśniający zakłamywane przez media na całym świecie fakty z historii XX wieku. Niestety, jak widać po ostatnich wydarzeniach i rozpętanej w świecie histerii, muzeum nie spełniło pokładanych w nim nadziei. Zasadne jest zadać pytania:

• Dlaczego przed muzeum nie stoi pomnik poświęcony pamięci setkom tysięcy polskich obywateli zaangażowanych w ratowanie Żydów przed zagładą?

• Dlaczego w sposób wysoce niewystarczający przedstawiane są zaangażowanie polskiego państwa podziemnego i Polaków w ratowanie Żydów oaz olbrzymia cena tej pomocy składającą się z życia naszych rodaków. pomordowanych wraz z rodzinami przez niemieckiego okupanta?

• Dlaczego muzeum POLIN nie reklamuje innych instytucji zajmujących się historią polskich Żydów takich jak Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej czy Kaplica Pamięci Polaków Ratujących Żydów w Toruniu?

• I pytanie do władz Warszawy: dlaczego dotąd nie zmieniono adresu tej placówki muzealnej np. na Plac Jana Karskiego, Witolda Pileckiego, Henryka Sławika albo Ireny Sendlerowej, czy na Skwer Rodziny Ulmów, Baranków, Obuchniewiczów, Deców, Skoczylasów, Kosiorów czy Kowalskich?

Jak podały media, w czasie gdy kończono budowę muzeum POLIN zostało wystawione na sprzedaż mieszkanie w Warszawie, w którym polska katolicka rodzina ukrywała w specjalnych pomieszczeniach rodzinę polskich żydów. Mieszkanie miało całkowicie zachowane, oryginalne wyposażenie – łącznie z pomieszczeniami służącymi za kryjówkę i szafą, która była zamaskowanym wejściem do schowka. Właściciel mieszkania chciał je odsprzedać po cenie rynkowej i zwrócił się z tym zarówno do dyrekcji muzeum jak i do pani prezydent m. st. Warszawy. Nikt nie chciał z nim rozmawiać, Mieszkanie zostało sprzedane na wolnym rynku i nowy właściciel podczas kapitalnego remontu usunął całą instalację. Zaniechanie dyrekcji muzeum i władz Warszawy doprowadziły do bezpowrotnej utraty tego bezcennego świadectwa historii. W muzeum POLIN pieczołowicie odtworzono wiele pomieszczeń, mieszkań, lokali użyteczności publicznej związanej z historią polskich Żydów, a nawet całych ulic. Dlaczego nie odtworzono jednej z tysięcy kryjówek, w których Polacy ukrywali Żydów? Dlaczego nie odtworzono tego małego mieszkania, w którym czteroosobowa rodzina ukrywała trzyosobową rodzinę swoich żydowskich sąsiadów? A w nim stolik z czterema talerzami na których leżałyby dzienne, głodowe racje żywnościowe 4 osobowej rodziny mieszkającej po aryjskiej stronie okupowanej Warszawy, a obok ten sam stolik z 7 talerzami na których rozłożono i tak już głodowe racje 4 osobowej rodziny dzielącej się tymi strzępkami jedzenia ze swoimi żydowskimi podopiecznymi. Takie dwa stoliki w muzeum POLIN opowiedziałoby prawdziwą historię polskiego narodu podzielonego i wyniszczonego przez Niemców szybciej , pełniej i mocniej niż tysiące listów, sprostowań i not pisanych przez urzędników Pańskiego ministerstwa.

Co stoi na przeszkodzie, żeby w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN dawano jako dodatek do biletu dzienną rację żywnościową polskiego dziecka znajdującego się po aryjskiej stronie okupowanej Polski? Na pakiecie tym widniałoby ostrzeżenie wynikające z wprowadzonego przez Niemców prawa, że przekazanie jakiemukolwiek Żydowi całości lub części tego jedzenia skutkować będzie śmiercią osoby dzielącej się z Żydem oraz jej całej rodziny. Co stoi na przeszkodzie, żeby każdego odwiedzającego poproszono, by przez jeden dzień tą racją żywnościową sam się żywił albo jeszcze lepiej karmił nią swoje dziecko. I żeby po takim dniu odpowiedział na pytanie: czy widząc powolną śmierć głodową swojego dziecka znalazłby w sobie tyle heroizmu, by codziennie zabierać mu połowę jedzenia i karmić nim swoich żydowskich współbraci?

Z wyrazami szacunku i wielką nadzieją na szybkie działanie

Michał Dąbrowski
Michał Dąbrowski " ( wpolityce.pl)

Międzynarodowa Rada Oświęcimska broni dyrektora Cywińskiego. Ich zdaniem jest ofiarą "kłamliwych ataków i jawnych oszczerstw"

"Kłamstwa powielane na forum publicznym sieją groźny zamęt".

Kłamliwe wynurzenia francuskiego historyka na portalu atlantico.fr: 3 miliony zamordowanych Polaków…

„Polacy ginęli w Auschwitz, ale nie w komorach gazowych. Tylko z powodu panujących tam złych warunków”.

Muzeum Auschwitz likwiduje ekspozycję poświęconą Polakom? Historyk prosi ministra Glińskiego o interwencje

Niewielka ekspozycja o więźniach policyjnych z tzw. rejencji
katowickiej, którzy w zdecydowanej większości zostali skazani przez
niemiecki sąd doraźny na śmierć i rozstrzelani, powstała wiele lat temu
na parterze bloku 11 byłego obozu Auschwitz. W tych salach Polacy
oczekiwali na śmierć.

Adam Cyra w liście do prof. Piotra Glińskiego, który historyk udostępnił PAP,
napisał, że zamierzona przez dyrektora Muzeum Piotra Cywińskiego
likwidacja dotychczasowej ekspozycji i umieszczenie w jej miejsce
wystawy o Witoldzie Pileckim oraz obozowym ruchu oporu „nie jest
dobrym pomysłem”.

W tych dwóch salach na belkach
stropowych pozostały napisy skazańców, wykonane przed śmiercią, których
nie można marginalizować, robiąc w nich wystawę o rotmistrzu
Witoldzie Pileckim

— napisał w liście.

Cyra
podkreślił, że sprzeciwia się planom zmiany ekspozycji także dlatego,
że dwóch kuzynów jego dziadka - Jan Klich i Józef Klich, było więźniami
policyjnymi. Zostali rozstrzelani na dziedzińcu bloku 11.

Historyk poinformował PAP, że - według niego - kosztem wystawy o rtm. Pileckim i ruchu oporu, „nie można zacierać bohaterskiej historii innych Polaków”.

Rzecznik Muzeum Auschwitz Bartosz Bartyzel powiedział w rozmowie z PAP,
że niewielka ekspozycja dotycząca egzekucji oraz historii więźniów
policyjnych i wychowawczych znajdowała się w dwóch salach na parterze
bloku 11 przez wiele lat.

Teraz planujemy utworzyć
tam wystawę poświęconą ruchowi oporu w obozie Auschwitz. Sama
konstrukcja wystawy w żaden sposób nie może zaburzyć autentyzmu
pomieszczeń. Oryginalne napisy zostaną zatem zabezpieczone przez naszych
konserwatorów, a w treści wystawy pojawi się także informacja o tych
wyjątkowych śladach znajdujących się w tych pomieszczeniach

— powiedział.

Scenariusz
nowej wystawy jest już gotowy. Powstać ma jeszcze w tym roku. Przybliży
historię ruchu oporu, jego rozwój od pierwszych grup polskich, które
z biegiem czasu jednoczyły się, po organizowanie się więźniów innych
narodowości i scalenie konspiracji.

Rzecznik podkreślił,
że misją Miejsca Pamięci jest m.in. ochrona wszelkich autentycznych
śladów pozostawionych przez więźniów niemieckiego obozu Auschwitz -
także wielu napisów, które zachowały się na ścianach, czy belkach
stropowych budynków.

Unikatowe napisy
znajdują się także w bloku 11, którego historia jest jedną
z najciemniejszych kart dziejów Auschwitz. Dlatego nie może być mowy o
likwidowaniu tak ważnych śladów historii

— wskazał.

Bartyzel
dodał, że Muzeum szeroko informuje o inskrypcjach, które pozostawili
po sobie więźniowie w bloku 11. Wydało publikację „Pozostał po nich
ślad”, której autorem jest Adam Cyra.

Stworzyliśmy
też wystawę internetową w Google Cultural Institute, dzięki której
historię napisów i ich autorów mogą poznać ludzie z całego świata,
którzy nie mogą osobiście odwiedzić Miejsca Pamięci

— powiedział rzecznik.

Wirtualna ekspozycja dostępna jest pod adresem https://artsandculture.google.com/exhibit/5QLSTeQR2E—LA?hl=pl

Rzecznik
zaznaczył, że przewodnicy Muzeum przed wejściem do bloku 11 mówią
zwiedzającym, kogo Niemcy w nim osadzali. Omawiają także los więźniów
policyjnych. Zwiedzający mogą zobaczyć salę posiedzeń sądu doraźnego.

Adam Cyra poinformował zarazem PAP,
że na pierwszym piętrze bloku 11 znajdują się niedostępne dla
zwiedzających ekspozycje o rtm. Pileckim, obozowym i przyobozowym ruchu
oporu, św. Maksymilianie i wybiórkach na śmierć głodową, życiu
religijnym w obozie, egzekucjach Polaków, ucieczkach i karach obozowych.
Uważa, że powinny zostać udostępnione odwiedzającym.

Muzeum
poinformowało, że wystawa jest niedostępna dla wszystkich zwiedzających
ze względu na stan stropów w bloku 11. Nie są one w dobrym stanie
technicznym, a ogromna liczba zwiedzających (w ub.r. Muzeum zwiedziło
2,1 mln osób - PAP) poważnie im zagraża. Adam Cyra twierdzi, że nie istnieje realna groźba zawalenia.

Niemcy założyli obóz Auschwitz w 1940 r., aby więzić w nim Polaków. Auschwitz II-Birkenau
powstał dwa lata później. Stał się miejscem zagłady Żydów. W kompleksie
obozowym funkcjonowała także sieć podobozów. W Auschwitz Niemcy
zgładzili co najmniej 1,1 mln ludzi, głównie Żydów, a także Polaków,
Romów, jeńców sowieckich i osób innej narodowości.

Od lutego 1943 r. Niemcy w KL Auschwitz
przeprowadzali masowe egzekucje Polaków przywożonych m.in. z więzienia
śledczego w Mysłowicach. Byli to tzw. więźniowie policyjni. Niemcy nie
rejestrowali ich w obozie. Oczekiwali oni w salach na parterze bloku
na posiedzenie policyjnego sądu doraźnego Gestapo. Sala posiedzeń
znajdowała się po lewej stronie od wejścia do budynku. Zazwyczaj zapadał
wyrok śmierci, a skazanych rozstrzeliwano natychmiast pod Ścianą
Straceń na dziedzińcu lub w krematoriach w Auschwitz II-Birkenau.

W 1947 r. na terenie byłych obozów Auschwitz I i Auschwitz II-Birkenau powstało muzeum. Były obóz w 1979 r. został wpisany, jako jedyny tego typu obiekt, na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Tarnów, pierwszy transport Polaków do niemieckiego obozu zagłady w Auschwitz. Ludobójstwo Niemców - http://www.blogmedia24.pl/node/63773

Z jej opowiada wiem, że "Wiosną 1940 roku na terenie rodzinnej posesji przy ul.
Grunwaldzkiej (nr. konskrypcyjny 443, obecny 67) Gagatek Eugeniusz
został aresztowany przez grupę esesmanów przyprowadzonych
przez jego kolegę Deckerta (rodzina potomków niemieckich kolonistów z
XVIII wieku, przystąpiła do listy ”Volksdeutschen”, po wojnie wyjechała z Polski na stałe). 14 czerwca
1940 został przewieziony z więzienia w Tarnowie pierwszym transportem do
niemieckiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie nadano mu numer 196 i
gdzie został zamordowany.

Msza
święta we franciszkańskim Centrum św. Maksymiliana w podoświęcimskich
Harmężach zainauguruje 14 czerwca rano oficjalne uroczystości 78.
rocznicy pierwszej deportacji polskich więźniów, które przypadają tego
dnia – poinformowało Muzeum Auschwitz.

Przeżyła Oświęcim. Niemiecki obóz koncentracyjny oczami dziecka WYWIAD

W Auschwitz uratowała mnie nie nadzieja, tylko pewność,
że muszę przetrwać, aby opowiedzieć o tym, co tam widziałam – mówi b.
więźniarka obozów Auschwitz-Birkenau i Ravensbrueck Janina Iwańska.

– Kiedy trafiła pani do obozu Auschwitz w 1944 r. miała pani
14 lat. Przebywała pani w obozie dziecięcym. Jak wyglądało tam życie?

Janina Iwańska: Przebywające w Auschwitz dzieci nie pracowały tak jak
dorośli więźniowie. W naszym bloku były zarówno dzieci starsze,
pozbawione rodziców, jak i młodsze, które po wieczornym apelu odwiedzały
matki. Już pierwszego dnia blokowa zaproponowała nam, starszym, opiekę
nad nimi, więc razem z koleżanką od razu zgłosiłam się i robiłam to
właściwie przez cały pobyt w obozie.

Jeśli chodzi o jedzenie, to na śniadanie wszystkie dzieci dostawały
do samo – kawałek chleba, małą kostkę margaryny i kawę zbożową. Potem
starsze jadły obiad – jednego kartofla i zupę, a dzieci do lat 7 –
dodatkowy posiłek w postaci melzupki, czyli zupy mlecznej, która była po
prostu trochę zabieloną wodą, z jakimiś drobnymi makaronikami.
Przynosiłyśmy ją z kuchni razem z koleżanką i w nagrodę za to
przysługiwało nam po jednej porcji. Zawsze mówię, że przeżyłam dzięki
tej zupie, bo prawie w ogóle nie chorowałam. Taki dodatkowy posiłek
pomagał zwłaszcza w mroźne zimy, kiedy temperatura sięgała minus
dwudziestu stopni.

– Jaka atmosfera panowała w dziecięcym obozie?

Janina Iwańska: Panowała tam atmosfera strachu, że umrze się z głodu.
Były dziewczęta, które zjadały kawałeczek chleba, a resztę chowały. I
taka trauma już w nich została. Wiele lat później odwiedziłam w szpitalu
jedną z koleżanek z obozu. Pielęgniarka prosiła mnie, żebym przemówiła
jej do rozumu, bo chowała pod poduszkę prawie całą kolację. W obozie
chowało się jedzenie, żeby mieć pewność, że coś jeszcze zostało, że się
nie umrze. Ale w naszym bloku nigdy nie kradło się jedzenia, nawet tym
najmłodszym dzieciom.

– Dodatkowa porcja jedzenia mogła uratować życie?

Janina Iwańska: Dwie rzeczy, które mnie uratowały życie, to właśnie
melzupki oraz woda z parowozu, którą wypiłam w drodze do Ravensbrueck,
po marszu śmierci; z Wodzisławia Śląskiego pociągiem wieziono nas przez
Berlin, który był wtedy bombardowany. Parowóz zatrzymał się i kolejarz
postanowił wymienić wodę z bębna. Otwarto nam drzwi do „węglarki”,
zobaczyłam, że wszyscy biegną w kierunku tego parowozu. Okazało się, że
kolejarz spuszcza wodę małym strumykiem, więc każdy, kto miał jakieś
naczynie, mógł je podstawić, napić się i oddać następnemu. Ja zawsze
opisuję tę sytuację jako wyraz solidarności. Była to dla nas wtedy woda
życia.

To była największa publiczna egzekucja przez powieszenie w Auschwitz. 75 lat temu Niemcy stracili 12 polskich więźniów

za zamordowanych

Dr D. Kucharski: Zaniżane są dane dotyczące liczby zamordowanych Polaków w Auschwitz-Birkenau

79 lat temu Niemcy deportowali pierwszych Polaków do KL Auschwitz

79 lat temu Niemcy wysłali pierwszych Polaków do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. To tragiczna i równocześnie ważna rocznica. Pojawiły się informacje, że w czasie oficjalnych obchodów doszło do poważnego zgrzytu. Muzeum odpowiada: Hymn Polski został odtworzony i odśpiewany przez uczestników w Miejscu Pamięci.Andrzej Sznajder, historyk IPN z Katowic zaalarmował na Twitterze.