O elitach jak zatrute jelita i o sieciach realności, które trzeba szykować na połów.

2.       Nie wzmacniam własną uwagą chorych narracji mainstreamu i odzyskuję radość z prostych rozmów prowadzonych z prostymi ludźmi. Moje gorzkie żale pojawiają się tylko raz, w momencie, gdy uświadamiam sobie, że gdybyśmy tak wszyscy postąpili, cyrk marionetek polskich (i ruskich, i germańskich, i żydowskich, i amerykańskich, i chińskich)  byłby runął jak piramida budowana z ruchomych piasków nicości  – w ciągu trzech dni i nocy. Pstryk, pyk, pyk i pstryk  – i nie ma całej tej wielkiej ściemy clownów i chamów.  Ale – niestety – nie jestem marzycielem, co oznacza, że nie wierzę w cud (na niwie świadomości zbiorowej)  wyłączenia się innych komórek ciała polskości i ludzkości  z dokarmiania komórek rakowych – tej cywilizacji raka w piramidzie.

3.       

      W przemianie postrzegania  istotna  jest mała rzecz, tak maleńka, że praktycznie niewidoczna. Otóż, Tajemnica polega na drobnej zmianie perspektywy postrzegania. Nie odcinam się od świata, lecz inaczej wychodzę do świata, a gdy to rozumiem, nie zamykam się w wieży z kości słoniowej ani na pustelni. Furta na dziedziniec  mojej godności pozostaje otwarta, lecz otworzą ją wyłącznie osoby, które zechcą przejść przez portal interaktywnej współpracy, czyli wspólnej refleksji, debaty, twórczości, edukacji, pracy i modlitwy, prowadzonej w realnej strefie wpływów  – dla dobra.

4.       

      Zło, które pozostaje poza wpływem mojego dobra, nie będzie przeze mnie uleczone. Czy uleczę np. sławnego Stefana z nienawiści, albo moje współczucie wybawi Katarzynę, matkę Magdaleny od cierpienia, w którym – pisząc scenariusz dla wołającej o pomstę sprawiedliwości  lub tylko już obłąkanej tragedii - zamknęła własne życie?  Matka Madzi, bo taka była wola decydentów mainstreamu,  na całą dobę zdetronizowała z pola uwagi Polaków o wiele istotniejsze dla Polski decyzje ekip rządzących, de facto – zapowiadające złamanie Konstytucji dla realizacji politycznego planu.  I co nam zrobicie, Polaczki, głupie owce? – słyszałeś ten śmiech Donalda, uświadomiłeś sobie chociaż, że rżnie już nie głupa, lecz bawi się z debilami w berka? Debata o budżecie państwa, o realnych problemach  gospodarki, o alternatywnych dla ściemy rządzących  rozwiązaniach – prowadzona przez niektórych posłów  w Sejmie i przez niektórych obywateli w Internecie -  była w tym czasie (jest i będzie) obserwowana przez nielicznych.  I czyja to wina? Wilków, pasterzy czy baranów?   Zła czy dobra, które nie potrafi, nie chce lub nie ma woli, odciąć się od zła, zakręcić tego kurka, który dokarmia zło? Nie oglądam ogłupiaczy mainstreamu. Czy po dokonaniu tego wyboru mniej wiem o procesach tego świata? Wiem – o wiele więcej. Zamiast obżerać się trującymi newsami o wszystkich plagach Polski i świata, które zabijały dziś dobro w ludziach, piszę ten felieton. To prawie nic, ale prawie wszystko – w tym momencie. Za kilka chwil pojawią się nowe wyzwania i zadania. Pojawią się realni ludzie ze swoimi problemami. Będą - są, zamiast najważniejszych urojeń nadawanych z nadajników mainstreamu? Tak, gdyż oni dziś są najważniejsi.

5.       

      Najważniejsza jest sieć, załatana w realnej sferze wpływów, o fraktalnej powtarzalności boskich wzorów dla życia, w której nie ma dziur zniewolenia  i kłamstwa – dziurawa nie przynosi połowów. Co jest taką siecią bez dziur? Świadomość dotykająca drugiej świadomości, osoba dotykająca drugiej osoby – z godnością i bez lęku. Sieć osób. Internet i jego interaktywności są niczym, gdy topią człowieka w bezosobowej wirtualności. Internet, jako punkt wyjścia dla budowania w realnym świecie małych solidarności pomiędzy konkretnymi  ludźmi, ma jednak przyszłość. Temat ten, jak wszystkie strumienie i rzeki naszego świata, dopiero zacznie stawać się wyzwaniem. Dźwiękiem dzwonu wzywającym do przebudzenia. Krużgankami wiary – dla edukacji, dla innowacyjności, dla współpracy, dla przedsiębiorczości, która tworzy pracę i sens.  Polem ogrodu  dla wielu kreatywnych i świadomych ludzi. Temat sieci zaplatającej umysły (i serca) ludzkie od  wirtualności do realności i interaktywnie tak samo -  w drugą stronę, otwiera drogę do wyjścia z mgły, w której media mainstreamu zamknęły -  jak w celi pozornie bez wyjścia – ludzkość. Każdy potrafi wyjść z wieży z kości słoniowej, ale i z rynsztoka, gdy uświadomi sobie, że od wewnątrz nie da się zaryglować żadnych drzwi więzienia. Czyżby dlatego Bóg – poza tym, że mieszka gdzieś w tajemnicach teologów – postanowił ukryć się w ludzkim sercu?  Bóg, który jest miłością, i który jest wszystkim we wszystkim, nie prowadzi hodowli owiec. Ale przyzywa – do świętości, do uświęcania życia, do doświadczania godności, do zauważenia Siebie – również w drugim człowieku.

6.      

      Wyobraziłem sobie (a któż mi zabije wyobraźnię?), że ścieżek losu wiodących do przeznaczenia, w różnorodności, którą pokochało życie, może być nieskończenie wiele. Którą ścieżką losu podąży ludzkość? Którą wybiorą Polacy? Którą wybiorę ja lub Ty? Gdzie jest ten moment wyboru? Wystarczy jedna chwila nieuwagi, sprzysiężenie sił mrocznych i ponurzanych w chlewach swej niezaspokojonej zachłanności, aby ścieżka zeszła na manowce. Manowce są więc tak samo kwestią prywatną jak i wspólnotową. Ścieżka jest więc tak samo kwestią indywidualną jak i solidarnościową. Prościej idzie się ścieżką z przewodnikami lub w grupie ludzi mających oczy szeroko otwarte. Lecz biada, trafić na ślepego, który uzyskał licencję przewodnika. Niestety, w cywilizacji śmierci,  tylko ślepcy lub widzący na jedno oko – oko własnego ego i interesu, uzyskują licencję. Nasz świat, a w nim wielu ludzi, dało się zahipnotyzować, ululać w obłędzie urojonych koncepcji władzy, zatruć ideologicznie, przykuć do fałszywych paradygmatów. Gdy gdzieś tam ludzie w jakiejś grupie wydają się już budzić z letargu, wodzowie polityczni, religijni i ci, od kreowania mamony ex nihilo, dosypują do pokarmu trucizny i mówią, że to lekarstwo. Dzięki niespożytym zasobom ludzkiej naiwności i mistrzowskiej propagandzie, leczą nas zresztą bardzo skutecznie.