http://polonia.wp.pl/title,Nie-pozwolmy-sprzedac-Ogniska-Polskiego,wid,1...


Mojawyspa.co.uk, dodano: 2012-05-09

Przez 71 lat Ognisko Polskie krzewiło polską kulturę w Wielkiej Brytanii. Teraz ma być sprzedane, bo przynosi straty finansowe. Zachęcamy wszystkich do podpisania petycji popierającej kampanię na rzecz wstrzymania sprzedaży tego ośrodka.

Od 1941 roku było jednym z najważniejszych żywych pomników
polsko-brytyjskiego dziedzictwa, które powinno służyć kolejnym
pokoleniom. - Do świetności tego miejsca przyczyniło się wielu Polaków,
wśród nich nasze rodziny, które przeżyły tragedię II wojny światowej i
przymusowe wychodźstwo. Sprzedaż Ogniska byłaby niepowetowaną i
druzgocącą stratą dla polskiej społeczności - podkreślają członkowie
grupy Save Ognisko Society (SOS), która nie chce dopuścić do sprzedaży
Ogniska Polskiego.



- Uważamy, że dyrektorzy firmy Ognisko Limited, która zarządza tym
miejscem, nie wykorzystali biznesowych możliwości, by prowadzić je w
taki sposób, by nie przynosiło strat finansowych - podkreślają.
Jednocześnie zwracają się z prośbą do wszystkich Polaków w Wielkiej
Brytanii o podpisanie petycji popierającej kampanię na rzecz wstrzymania
sprzedaży Ogniska Polskiego przy 55 Princes Gate (Exhibition Road),
London SW7 2PN.



Podpisz petycję w obronie Ogniska



Petycję Ognisko Polskie is not for sale można podpisać tutaj.
Więcej informacji o grupie Save Ognisko Society znajduje się tutaj.

Ratujmy Muzeum Polskie w Rapperswil!
http://www.polishnews.com/index.php/…from-around-the-world&Itemid=200

Polscy zolnierze internowani w Szwajcarii 1940 - Muzeum Polskie w ...
http://www.muzeum-polskie.org/muzeum/2_dsp_pl.htm - Podobne strony
W roku 1940 około 13 tys. polskich żołnierzy znalazło w Szwajcarii schronienie.
Zostali internowani do zakończenia wojny. Dzięki swojej pracy pozostawili w ...

Dzięki akcji Polonii i Polaków Muzeum udało sie uratować. Jak można uratować Ognisko Polskie w Londynie?

Dzieje Muzeum

W roku 1870 hrabia Władysław Broel-Plater wynajął od gminy Rapperswil trzynastowieczny zamek i rozpoczął na własny koszt jego odbudowę. W zamku urządził początkowo muzeum pamiątek polskich. Stopniowo Muzeum rozrastało się, finansowane przez polskie ziemiaństwo przebywające na emigracji, i to wsparcie ochroniło je przed kompletną dewastacją.

Muzeum i Biblioteka nie są subwencjonowane przez władze państwowe i nie posiadają stałych pracowników etatowych. Cała kadra pracownicza to wolontariusze, przeważnie mieszkający w Szwajcarii, a także eksperci dojeżdżający z Polski. Instytucję nadal utrzymuje i zarządza nią Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Polskiego w Rapperswilu oraz wspomaga finansowo wspomniana Polska Fundacja Kulturalna „Libertas” w Szwajcarii.

Charakterystyczną cechą działalności Muzeum i Biblioteki była zawsze zgodna współpraca Polaków ze Szwajcarami, którzy popierali polskie aspiracje wolnościowe i byli rzecznikami polskiej przynależności ideowo-kulturowej do Europy Zachodniej. Świadczy o tym fakt, iż rocznie zwiedza tę instytucję około pół miliona turystów.

Dlatego też wciąż aktualne jest hasło wyryte na stojącej przed rapperswilskim zamkiem „Polskiej Kolumnie Wolności”: „MAGNA RES LIBERTAS” – „WOLNOSC TO WIELKA RZECZ”.

http://www.magazynpolonia.com/artykul/polonia-swiat,muzeum_polskie_i_bib...

http://www.posk.org/attachments/096_Wiadomosci_POSK_2011.pdf SPRAWOZDANIE w 2011 r.

historii jednego ze Stowarzyszeń :

http://spk-wb.com/index.php?option=com_content&view=article&id=46&Itemid...

Inwokacja Stowarzyszenia Polskich Kombatantów

Boże, Święty, Mocny a Nieśmiertelny!
Spójrz miłościwie na nas,
polskich kombatantów, zebranych tu społem i spraw, byśmy wzmocnieni
Ducha Świętego darami: Rozumu, Wiedzy i Mądrości... jedynie dobro naszej
Ojczyzny i sprawy polskiej mieli na względzie.
Zezwól o Boże, byśmy
wszyscy, których złączyła wspólna żołnierska powinność, pełniona pod
biało-czerwonymi znaki, służbę swoją, winną Tobie i Polsce zawsze
pełnili tak, jak przystało na prawych Polaków, zawołaniem których jest:

"BÓG  HONOR  OJCZYZNA!"

Przez dziesięciolecia odezwa min. Bevina stanowiła dla Polaków synonim
wiarołomstwa aliantów. Mniej zwracano uwagę na ówczesną, ogólną sytuację
polityczną na Wyspach i na­stroje opinii publicznej, która była w
najlepszym razie obojętna, jeżeli nie wroga, stanowisku; zajmowanemu
przez niepodległościową emigrację polską. Na tym szerszym tle polityka
ministra Bevina, otwierająca przed dziesiątkami tysięcy polskich
żołnierzy możliwości osiedlenia się w Wielkiej Brytanii, musi być
oceniana znacznie mniej surowo.

Mimo wszystko był to czas gorzkich zawodów. Każdy z żołnierzy
polskich, tych spod Narwiku, Tobruku, Monte Cassino, Falaise i Arnhem,
na swój sposób przeżywał osobisty dramaty obawę o los bliskich,
pozostawionych w Kraju; niepewność jutra.
Gdy 8 maja 1946 roku cała
Wielka Brytania świętowała uroczyście rocznicę zakończenia) wojny, do
udziału w defiladzie zwycięstwa zaproszono aliantów. Szli więc ulicami
Londynu: Brytyjczycy i Amerykanie, Francuzi i Norwegowie, Holendrzy i
Grecy... Dla Polaków - sojuszników wiernych od pierwszego do ostatniego
dnia wojny zabrakło tu miejsca... Jedynie lot­nicy brytyjscy zaprosili
polskich kolegów; ci jednak - z poczucia solidarności, wobec
nie­obecności na defiladzie przedstawicieli naszych wojsk lądowych i
marynarzy - odmówili swego udziału.
Dziesiątki tysięcy Polaków
pozostało na emigracji. Ta trudna decyzja to wyraz protestu przeciwko
sytuacji, która była dla nich nie do przyjęcia; przeciwko sytuacji, w
której trium­fowała brutalna, narzucona nam przemoc; siła przed prawem.
To była decyzja kontynuowa­nia walki o Polskę Wolną i Niepodległą,
zgodnie ze złożonym jeszcze w 1945 roku ślubowaniem:
„Zespoleni z
dążeniami całego narodu, tak w kraju, jak i na Obczyźnie, ślubujemy
trwać nadal w walce o wolność Polski bez względu na warunki, w których
nam przyjdzie żyć i działać".
W tych trudnych dniach, które nie
szczędziły żołnierzom-uchodźcom goryczy, a często i upokorzeń, prawdziwą
ostoją kombatanckiej Polski poza Polską - w Wielkiej Brytanii - stało
się - powstałe w 1946 roku - Stowarzyszenie Polskich Kombatantów, od
1947 roku wydzielone jako Stowarzyszenie Polskich Kombatantów w Wielkiej
Brytanii.
Do celów działania SPK należało między innymi:

1. W dziedzinie ideowo-politycznej:

• utrzymanie i realizowanie wśród emigracji i społeczeństw krajów osiedlania idei Nie-podległej i Wolnej Polski.
• obrona dobrego imienia Polski i Polaków,
• współpraca z organizacjami polskimi (od grudnia 1990 roku z Krajem) oraz z kombatan­tami innych narodów.

2.    W dziedzinie kultury

• popieranie i prowadzenie działalności kulturalnej, opartej o
  tradycje narodowe i histo­ryczne związki z kulturą chrześcijańską,
• popieranie polskiego szkolnictwa oraz działalności wydawniczej.

3.    W dziedzinie opieki społecznej:

• opieka nad starszymi osobami
• pomoc inwalidom wojennym
• udział w rozdysponowywaniu pomocy materialnej dla kombatantów, napływającej z różnych źródeł
• opieka nad polskimi cmentarzami i pomnikami wojennymi

4.    W dziedzinie gospodarczej - wypracowywanie środków potrzebnych do realizowania celów statutowych SPK WB

Szanowna Pani Marylo,

Rząd polski , pan minister zdrojewski nie są zainteresowani promowaniem kultury polskiej w Polsce, Europie na Świecie.
Najlepszym tego przykładem jest Żydówka, która reprezentowała film Polski na festiwalu we Włoszech.
Ani Żydówka nie miała korzeni polskich ami film nic nie mówił o Polsce, historii Polski, Żydów.

Symbolem polskiej prezydencji był bączek, który nie ma nic wspólnego z kułturą polską.

Ukłony moje najniższe

Ukłony

Ambasada gotowa kupić londyńskie Ognisko

27 bm. ma odbyć się walne zebranie członków, które zadecyduje o dalszych losach. Dla wielu Polaków ewentualna sprzedaż, to istna tragedia. Tym bardziej, że nie tak dawno polscy księża marianie sprzedali (chyba ich założyciel bł. ks. Stanisław Papczyński przewrócił się w grobie) inne ważne polonijne centrum Fawley Court. A dzieje się to w czasie kiedy do Anglii przybywają setki tysięcy Polaków. Nie można więc dopuścić do wyzbycia się następnych nieruchomości, które dla nowych emigrantów są tak samo potrzebne jak kościoły. Do sprawy powrócę w najnowszym felietonie w "Gazecie Polskiej".

Polacy na Wyspach mogą podpisywać protest przeciwko sprzedaży na stronie

http://www.saveognisko.talktalk.net/

Ognisko Polskie, otwarte w 1940 roku w obecności generała
Sikorskiego i prezydenta Raczkiewicza oraz dygnitarzy brytyjskich było
ulubionym miejscem generała Andersa – świątynią wolnej Polski, dumą
emigracji niepodległościowej walczącej z kumunistycznym reżymem
narzuconym Polsce na mocy układu w Jałcie. Było miejscem prób i występów
teatru bezkompromisowego antykomunisty Mariana Hemara. A tymczasem...
Perfidny chichot historii?

Okazuje się, że obecny prezes Ogniska pełniący swoją funkcję już
prawie 22 lata, Andrzej Morawicz, który na Nadzwyczajnym Walnym Zebraniu
w niedzielę 27 maja chce przedstawić członkom propozycję sprzedaży tego
legendarnego miejsca dziedzictwa narodowego Polaków na Wyspach, był
tajnym współpracownikiem Służy Bezpieczeństwa w latach 80.tych. Bardzo
oddanym tajnym współpracownikiem, gdyż swoją agenturalną dzialaność
podjął nie przymuszony szantażem (częsta praktyka SB), lecz z własnej
nieprzymuszonej woli. W latach swojej agenturalnej dzialaności zajmował
się teź eksportem z Wielkiej Brytanii do Polski sprzętu komputerowego w
czasie, kiedy Wielka Brytania i USA – w proteście przeciwko wprowadzeniu
stanu wojennego w Polsce – narzucily embargo na wymianę handlową z
naszym krajem.

Andrzej Morawicz, prezes Ogniska- klubu, ale także prezes i
udziałowiec firmy Ognisko Limited, oraz dyrektor Cristalle Limited,
firmy pobierającej opłatę za obsługę administracyjną Ogniska Polskiego
zrezygonował w ostatnich dniach z funkcji dyrektora dwu ostatnich firm.
Najwyższy czas, by podał się do dymisji jako prezes Ogniska i zachęcił
do tego powierników firmy Ognisko Limited oraz zarządu Ogniska.

http://blogmedia24.pl/node/57983

Czy Ognisko Polskie w Londynie przetrwa? Raczej tak, bo zdecydowana większość członków klubu Ogniska zagłosowała w niedzielę przeciw sprzedaży wartego ok. 20 mln funtów historycznego miejsca spotkań Polaków
- To sukces Polonii - komentuje Arkadiusz Marczewski, wiceprezes Polish City Club, jednej z organizacji polonijnych sprzeciwiających się sprzedaży nieruchomości. O sprawie pisaliśmy w czwartek. Brytyjska Polonia od tygodni próbowała zablokować sprzedaż Ogniska - taką decyzję podjął zarząd. - Kryzys zaczął się w 2000 r. Przychodziło coraz mniej osób, a wydatki zaczęły przerastać dochody. Do tego w 2009 r. miasto drastycznie podniosło podatek od nieruchomości - tłumaczył Andrzej Morawicz, prezes Ogniska.

W niedzielę przed Ogniskiem protestowało kilkadziesiąt osób. Były emocjonalne przemówienia, flagi i transparenty. - Ognisko będzie dalej żyć, jeśli będzie miało członków - tłumaczył Włodzimierz Mier-Jędrzejowicz, prezes Zjednoczenia Polskiego (największej organizacji reprezentującej interesy Polaków na Wyspach), zachęcając do wypełnienia deklaracji członkowskich. Jędrzejowicz, który jest równocześnie członkiem zarządu Ogniska, był przeciwny jego sprzedaży.

Protestujący domagali się dymisji całego zarządu. - Przecież przy tej znakomitej lokalizacji przy tylko poprawnym zarządzaniu to miejsce tętniłoby życiem i nie byłoby problemów finansowych - mówił Sławomir Wróbel, jeden z organizatorów protestu. Najpoważniejszą alternatywą dla sprzedaży Ogniska ma być wynajęcie części budynku przez Uniwersytet Jagielloński i Uniwersytet Polski na Obczyźnie (PUNO). Już we wrześniu zamierzają otworzyć tam wspólnie Polski Ośrodek Naukowy (PON). Jego cel to szeroko zakrojona działalność i promocja polsko-brytyjskich doświadczeń naukowych. - Ognisko jest idealną lokalizacją dla naszego przedsięwzięcia - przyznał dr hab. Arkady Rzegocki, pełnomocnik rektora UJ w Wielkiej Brytanii. Decyzję o zaniechaniu sprzedaży przywitał, jak mówi, z "radością": - Mamy nadzieję, że teraz znajdzie się tam dla nas miejsce.

Andrzej Morawicz złożył dymisję. - Zadanie nowego zarządu jest trudne. Może im się udać tylko wtedy, gdy zwiększy się liczba członków, a co za tym idzie, wpływy ze składek - mówi. Teraz opłata członkowska wynosi 200 funtów rocznie.

Więcej... http://wyborcza.pl/1,75248,11816777,Polonia_wybroni_Ognisko_Polskie_.htm...

Nadal trwają poszukiwania nowego lokalu dla konsulatu RP w
Kolonii. Niemiecka Polonia jest przeciwna sprzedaży historycznego
budynku.

Okazała nieruchomość przy Lindenallee 7 w Kolonii już wkrótce nie
będzie siedzibą Konsulatu Generalnego RP. Gmach będący własnością
polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych zostanie sprzedany, a
konsulat przeniesiony do skromniejszego budynku. Obecny nie odpowiada
aktualnym potrzebom placówki. Działka, na której jest położony, ma aż 10
tys. metrów kw., a sam budynek liczy 3,5 tys. metrów kw. powierzchni
użytkowej. Do przeniesienia stolicy z Bonn do Berlina w 1999 roku
mieściła się w nim ambasada RP (przed 1990 rokiem ambasada PRL) w
Republice Federalnej Niemiec zatrudniająca ponad sto osób.

Obecnie do siedziby kolońskiego konsulatu przyjeżdża zdecydowanie mniej
interesantów, a dzięki systemowi e-Konsulat można wcześniej umówić się
na wizytę. – Decyzja o sprzedaży budynku w Kolonii wynika z chęci
oszczędzania i racjonalizowania zarządzania majątkiem MSZ, zwłaszcza
nieruchomościami – poinformował Marcin Bosacki, rzecznik prasowy MSZ.

Oszczędności w innych zakątkach świata

Kolejka do lokalu wyborczego w konsulacie RP w Kolonii (21.10.2007)

Pod młotek trafi także kilkanaście nieruchomości w innych rejonach
świata. Na liście budynków przeznaczonych do sprzedaży znalazły się
m.in. siedziby zlikwidowanych ambasad w Urugwaju, Wenezueli i Senegalu
czy też atrakcyjna kamienica Instytutu Polskiego w Paryżu. Ich sprzedaż
przyniesie skarbowi państwa ponad 38 mln euro.

Poszukiwania nowej siedziby dla kolońskiego konsulatu jeszcze trwają.
Piotr Piotrowski, zastępca konsula generalnego w Kolonii, zaznacza
jednak, że jej powierzchnia użytkowa nie będzie przekraczać 600 metrów
kw. Konsulat prowadzi także szeroką działalność promocyjną, korzystając
przy organizacji imprez z własnych pomieszczeń. W przyszłości na takie
imprezy będzie musiał wynajmować pomieszczenia w jednym z najdroższych
niemieckiech miast.

Redukcja personelu

Przeprowadzka połączona będzie z redukcją personelu. Obecnie konsulat w
Kolonii zatrudnia 32 osoby. Docelowo pracować tam będzie tylko ok. 19
osób. Piotrowski nie zdradza jednak, czy zredukowane etaty zostaną
przeniesione do Berlina, czy po prostu zlikwidowane.

Z kalkulacji polskiego MSZ wynika, że sprzedaż nieruchomości w Kolonii i
przeprowadzka do mniejszego budynku przyniosą skarbowi państwa
oszczędności rzędu 2,5 mln złotych rocznie.– Uzyskane środki będą mogły
być przekazane na modernizację placówek w innych krajach – mówi Bosacki.
Jednocześnie MSZ potrzebuje środki na uruchomienie dodatkowych
konsulatów w Wielkiej Brytanii i na Ukrainie.

Polonia przeciwna sprzedaży obiektu

Plany sprzedaży bundynku konsulatu RP w Kolonii spotykają się ze
sprzeciwem środowisk polonijnych. Prezes Kongresu Polonii Niemieckiej
Wiesław Lewicki rozumie, że w krajach Unii Europejskiej redukuje się
personel i przystosowuje się konsulaty do działania w nowych warunkach.
Jednak decyzję o sprzedaży tak pięknego, historycznego obiektu uważa za
nieroztropną. - Dla Polonii to ważne miejsce, bo jest ono związane z
historią Polaków w Niemczech. Można zmniejszyć czy przeprowadzić
konsulat, ale ten obiekt powinno się wykorzystać w celu krzewienia
kultury polskiej i dla wspierania Polonii - podkreśla Lewicki.

Katarzyna Domagała-Pereira

http://www.dw.de/dw/article/0,,16125803,00.html

Spór pokoleniowy drugiego pokolenia starej emigracji z nowymi imigrantami zaznaczył się w Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów (SPK) - najstarszej, powojennej organizacji społecznej założonej przez byłych wojskowych Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Doszło do rozłamu na tle forsowania przez zarząd planów sprzedaży domów kombatanta zakupionych po wojnie ze zbiórek społecznych i likwidacji stowarzyszenia.

To młodzi imigranci działający w SPK w terenie argumentowali, że raz sprzedanych domów i klubów nie da się odkupić i że ich sprzedaż będzie niepowetowaną stratą, ponieważ obok domów parafialnych są zapleczem dla różnorodnej działalności społecznej i kulturalnej. Młodzi imigranci byli gotowi do przejęcia spuścizny i kontynuowania działalności.

W organizacji doszło do rozłamu. Plany sprzedaży majątku zostały na razie wstrzymane, ale działają dwa wzajemnie nieuznające się zarządy SPK. Podziały i kontrowersje wystąpiły także przed kilkoma laty na tle sprzedaży ośrodka księży Marianów w Fawley Court zakupionego po wojnie z pieniędzy społecznych, a ostatnio sprzedaży budynku Ogniska przy reprezentacyjnej Exhibition Road w Londynie.

"Osoby gotowe do pracy społecznej można znaleźć wszędzie, choć nie zawsze nowo przybyli znajdują wspólny język z polskim społeczeństwem już dawno tu zamieszkałym. Ale to tylko sprawa czasu, cierpliwości i dobrej woli" - uważa działacz polonijny Wiktor Moszczyński z drugiego pokolenia emigracji, który został wybrany na prezesa SPK na nadzwyczajnym zjeździe.

MSZ pozbywa się zabytku architektonicznego

Ministerstwo Spraw Zagranicznych planuje pozbyć się
pięknej siedziby polskiego konsulatu generalnego w Kolonii. Działacze
polonijni są wstrząśnięci, bo chcieliby mieć prawo pierwokupu, a MSZ im
tego odmawia.

Budynek konsulatu ma status zabytku i nie dziwi, że Niemcy chętnie by go przejęli z powrotem. I mają szczęście, bo w 2007 r. władzę objął rząd Donalda Tuska, a dyplomacją zajął się Radosław Sikorski.

Polska
konsul generalna w Kolonii wyrzucona dyscyplinarnie. Powód? Otwarty
sprzeciw wobec MSZ, który chce sprzedać zabytkową siedzibę konsulatu

Zdziwienie pomysłem Sikorskiego wyraził także Dieter Bingen,
dyrektor słynnego Niemiecko-Polskiego Instytutu w Darmstadt. Dla „Welt
am Sonntag” powiedział, że „ten żywy dom polsko-niemieckich spotkań
promieniował z wielką siłą na cały region”.

W obronie Ogniska Polskiego
http://www.naszdziennik.pl/polska-polonia/24610,w-obronie-ogniska-polski...

Legendarnej restauracji Ognisko Polskie, darowanej emigracji przez rząd brytyjski, grozi likwidacja – alarmuje stowarzyszenie Patriae Fidelis. Jednocześnie zaprasza na protest, który odbędzie się 24 lutego w Londynie.

„Ognisko zostało darowane Polakom przez Rząd Brytyjski 15 lipca 1940 roku. Bywali tu m.in. prezydenci RP na uchodźstwie, generałowie, spotykali się kombatanci PSZ, w teatrze Ogniska występowali najwybitniejsi aktorzy i piosenkarze na emigracji. Gościnnie występowali i nadal występują artyści z Polski” – informuje w przesłanym komunikacie stowarzyszenie Patriae Fidelis, które zajmuje się m.in. krzewieniem patriotyzmu wśród Polaków na emigracji.

Problem w tym, że według jego członków wszystko zmierza do likwidacji tradycyjnego charakteru tej placówki. „7 stycznia 2013 na UTAJNIONYM głosowaniu Komitetu zdecydowano (stosunkiem głosów 9:6) o wynajmie polskiej restauracji i sali balowej angielskiej firmie, co oznaczać będzie dalszą stagnację i zamykanie drzwi budynku przed członkami. W poniedziałek, 18 lutego, w kolejnym UTAJNIONYM głosowaniu zarządu odwołano Prezes Barbarę Hamilton. Następnym krokiem ma być przekształcenie Ogniska w »organizację charytatywną«, przez co łatwiej będzie je sprzedać. O niczym nie informuje się członków” – ubolewają działacze Patriae Fidelis.

Ich zdaniem, Ognisko Polskie znalazło się w rękach kliki, która nie zamierza szanować dorobku polskiej emigracji. „Zamiast stworzenia poważnego Members Club, do którego każdy chciałby przychodzić na kawę i rozmowę z ciekawymi ludźmi, aby zjeść coś smacznego w restauracji z atmosferą, siąść przy ulubionym stoliku Gen. Andersa, posłuchać poezji i porozmawiać o świecie, to szykuje się kolejny wielki skandal i wyprzedaż budynku, który dotychczas był oczkiem w głowie polskiej emigracji” – zaznaczają.

Zapraszają jednocześnie na demonstrację w niedzielę, 24 lutego, o godz. 14.00 pod Ogniskiem Polskim, na 55 Exhibition Road, South Kensington. Ma się wtedy odbyć „głosowanie członków na temat przyszłości restauracji”. „Czy przejdziesz obojętnie wobec naszej wizytówki w Londynie? Czy pozwolisz, by grupa koniunkturalistów zawłaszczyła coś, co powinno należeć do całej Polonii?” – apelują członkowie Patriae Fidelis.

Jacek Dytkowski

Oficjalne stanowisko Muzeum Polskiego w Rapperswilu wobec zamiaru jego likwidacji przez miasto i Gminę Grodzką Rapperswil
http://www.muzeum-polskie.org/mpr/polski/oficjalne-stanowisko-muzeum.html

"Muzeum w tradycyjnym znaczeniu, przedstawiające polsko-szwajcarskie związki nie będzie więcej na zamku w Rapperswilu" - to wypowiedź prezydenta miasta Ericha Zollera dla gazety Neue Zürcher Zeitung podczas konferencji prasowej informującej o wynikach sondażu społecznego, który w marcu 2013 roku został rozpisany przez Gminę Grodzką celem uzyskania akceptacji dla przedłożonego projektu modernizacji zamku.

Wydaje się, że sprawa obecności Muzeum Polskiego na zamku w Rapperswilu jest przesądzona.

Żałujemy bardzo, że wbrew ciągle powtarzanym przez władze miasta i gminy Rapperswil zapewnieniom o pozostawieniu Muzeum na zamku, włodarze miasta w ciągu kilku miesięcy nagle zmienili swoje zdanie.

Jednocześnie wyrażamy zdziwienie i zażenowanie za tak stronnicze przedstawienie w prasie instytucji, która przez ponad 140 lat broniła i propagowała wolność i demokrację - te wartości, które są też dla każdego Szwajcara święte. Sprzeciw budzi lekceważące potraktowanie Muzeum Polskiego, instytucji która przez lata z naukową dokładnością dokumentowała historię związków Szwajcarii z Polską i krajami Europy Wschodniej i zgromadziła ważne dla naukowców archiwa.

Muzeum Polskie - o czym zapominają przeciwnicy Muzeum - stanowi jeden z ważnych elementów kulturalnego życia w mieście. Współuczestniczy w "Nocach Muzeów", organizuje koncerty i wystawy malarstwa, a wieczory autorskie w Muzeum stały się punktem spotkań miłośników literatury. Organizowane konferencje naukowe, które gromadziły naukowców z całego świata, przysparzały miastu reklamy.

Zamiar likwidacji Muzeum na zamku jest aktem pokory władz miasta i gminy wobec ambicji lokalnego oligarchy, który posługując się niegodnymi uczciwego obywatela metodami, od lat szykanuje Muzeum Polskie.

Za granicą jest Muzeum Polskie - a tym samym Szwajcaria – postrzegane również jako miejsce wolności i solidarności z ludźmi walczącymi z systemami totalitarnymi. Muzeum jest instytucją kulturalną o znaczeniu międzynarodowym, którą Szwajcarzy i Polacy (w dużej części również rapperswilczycy) wspólnie zbudowali, Dzięki Muzeum Polskiemu i dzięki polskim emigrantom, miasto Rapperswil jest znane na wszystkich kontynentach świata.

Czy rzeczywiście, by spełnić wolę jednego wpływowego lokalnego "władcy medialnego", warto zniszczyć tak długą, piękną tradycję?

Adresy e-mail:

stadt@rj.sg.ch

sekretariat@muzeum-polskie.org

info@ogrj.ch
Zaprotestuj bezpośrednio wysyłając e-mail do Miasta Rapperswil. Własną opinię najlepiej napisać w języku niemieckim, francuskim lub angielskim. E-maile w języku polskim nie będą zrozumiane przez pracowników tutejszego urzędu. W ramach potwierdzenia kopia e-maila będzie również wysłana na adres sekretariatu Muzeum Polskiego.

"Wyrażamy zdziwienie i zażenowanie za tak stronnicze
przedstawienie w prasie instytucji, która przez ponad 140 lat broniła i
propagowała wolność i demokrację - wartości, które są dla każdego
Szwajcara święte."

Kazimierz Michał Ujazdowski

Czy minister Sikorski zareaguje w obronie Muzeum Polskiego w Rapperswilu? Tylko MSZ może powstrzymać likwidację tej placówki

Dlatego zwracam się z pytaniem czy i jakie działania podejmował
Minister Spraw Zagranicznych w sprawie zachowania siedziby Muzeum
Polskiego w Rapperswilu.

13 września 2012

Konferencja Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie, z udziałem ministra Macieja Klimczaka. Fot. Andrzej Niedźwiecki

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Bronisław Komorowski skierował list do uczestników XXXIV Sesji Stałej
Konferencji Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie,
odbywającej się w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich 13 września 2012
roku. W imieniu prezydenta list odczytał podsekretarz stanu w Kancelarii
Prezydenta RP Maciej Klimczak.

W swym przesłaniu prezydent Bronisław Komorowski podkreślił niezwykle
ważne znaczenie dla zachowania ojczystego dziedzictwa kulturowego
polskich instytucji stworzonych na wychodźstwie takich jak choćby Muzeum
Polskie w Rapperswilu, Towarzystwo Historyczno-Literackie i Biblioteka
Polska w Paryżu czy Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w
Londynie.

Wskazując na głęboki sens rozwijania tego dorobku również z myślą o
przyszłości Polski, prezydent Bronisław Komorowski napisał, że „na
podkreślenie zasługuje także wielki – i ciągle jeszcze nie w pełni
wykorzystany – potencjał współpracy pomiędzy członkami „Stałej
Konferencji”, a polskimi muzeami, bibliotekami i archiwami w takich
choćby kwestiach jak konserwacja zbiorów czy poszerzenie oferty dla
odbiorców”.

Stała Konferencja Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie,
założona w 1979 roku w szwajcarskim Rapperswilu, zrzesza muzea, archiwa i
biblioteki polskie poza granicami kraju.

http://www.prezydent.pl/kancelaria/aktywnosc-ministrow/art,357,konferenc...

Muzeum Polskie - Polish Museum - Polenmuseum Rapperswil (SUI).

www.muzeum-polskie.org

https://docs.google.com/forms/d/16o3m2mkaD8788kez4hwde5Mo5Oc-DoUgShk1NmhwcIw/viewform" height="320" width="320">

Dziękujemy
za wszystkie głosy! Aktualnie mamy 4341 podpisów. Potrzebujemy więcej!
Wysyłajcie link do petycji swoim znajomym i udostepniajcie wydarzenie na
swoich profilach!

Danke für alle Stimmen! Jetzt haben Wir 4341 Unterschriften Wir brauchen
mehr! Geben Sie den Link zur Petition an deine Freunde weiter!

Thank you for all your votes! Currently we have 4341 signatures but we
need more! Send a link with the petition to your friends!

www.muzeum-polskie.org

https://docs.google.com/forms/

d/16o3m2mkaD8788kez4hwde5Mo5Oc-DoUgShk1NmhwcIw/viewform

Muzeum Polskie w Rapperswilu (FOT. MUZEUM POLSKIE W RAPPERSWILU)

Państwo polskiego ducha na wygnaniu

Anna Zechenter

http://www.prezydent.pl/kancelaria/aktywnosc-ministrow/art,891,prezydent...
Wśród tematów, które zostaną podjęte przez prezydentów będzie też sytuacja Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Placówce, której historia sięga 1870 r., grozi eksmisja z XIII-wiecznego zamku nad Jeziorem Zuryskim. Muzeum uważane jest za jedną z najciekawszych i najstarszych polskich placówek kulturalnych poza granicami kraju. Założone jako Muzeum Narodowe kilka lat po powstaniu styczniowym służyło zabezpieczeniu polskich zabytków historycznych i propagowaniu spraw polskich. Obecnie przyszłością placówki zajmuje się powołany przez miejscowe władze zespół, który w marcu ma przedstawić nowy plan zagospodarowania zamku.

- Prezydent w rozmowach z prezydentem Szwajcarii podejmie temat Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Zaapeluje do strony szwajcarskiej, by wspólnie ze stroną polską wypracowała rozwiązanie, które usatysfakcjonuje nie tylko miejscowe środowiska, ale również przedstawicieli muzeum, jak i wszystkich Polaków przywiązanych do tej polskiej placówki - powiedział minister.

Zwrócił przy tym uwagę, że prezydent Komorowski docenia rolę muzeum w Rapperswilu "jako bardzo ważnego ośrodka trwania polskości w czasie, kiedy państwa polskiego nie było na mapie Europy". Przypomniał też, że prezydent w 2012 r. spotkał się w rapperswilskim muzeum ze szwajcarską Polonią i podkreślił, że placówka powinna służyć pogłębieniu przyszłej polsko-szwajcarskiej współpracy.

W październiku 2012 r. Bronisław Komorowski wraz z żoną Anną złożyli wizytę w Szwajcarii na zaproszenie ówczesnej prezydent Konfederacji Szwajcarskiej, przewodniczącej Rady Federalnej Eveline Widmer-Schlumpf. Wcześniej, w czerwcu 2011 r. Polskę odwiedziła ówczesna prezydent Szwajcarii Micheline Calmy-Rey.
Co
dalej z polskim muzeum w Rapperswilu? "Nie możemy godzić się, aby jedna
z najcenniejszych instytucji dziedzictwa polskiego w Europie została
zlikwidowana"

"To jest absolutnie najważniejsze miejsce stworzone przez Polaków
po powstaniu listopadowym" - przekonuje były minister kultury i
dziedzictwa narodowego Kazimierz Ujazdowski.

"Polska i Szwajcaria za kontynuowaniem dialogu na Ukrainie"

Prezydenci rozmawiali również o relacjach dwustronnych. - Mam
świadomość, że Polska może być atrakcyjna dla Szwajcarii jako kraj
będący na etapie szybkiego i dobrego rozwoju – powiedział Bronisław
Komorowski. – A my możemy korzystać z wielu doświadczeń i zdolności
Szwajcarii, która swój dobrobyt buduje już od wielu, wielu lat - dodał.

Bronisław Komorowski podziękował m.in. za starania rządu
szwajcarskiego, aby referendum dotyczące ograniczenia swobodnego
przepływu osób w ramach systemu UE nie zaszkodziło relacjom
szwajcarsko-europejskim i szwajcarsko-polskim. I jak mówił, choć liczba
pracujących w Szwajcarii Polaków nie jest wielka, to „zdecydowanie
trzymamy kciuki za rząd Szwajcarii”.

Polski prezydent zaprosił prezydenta Szwajcarii na obchody 25-lecia wolności.

 

Tematem rozmów była też sytuacja Muzeum Polskiego w Rapperswilu.
– Pragnę podziękować za deklarację świadomego dążenia do rozwiązania
problemu natury historyczno-symbolicznej, jaką jest kwestia dalszego
funkcjonowania Muzeum w Rapperswilu – powiedział Bronisław Komorowski.

 - Stosunki, jakie łączą nasze kraje można porównać do stosunków
sąsiedzkich - ocenił Didier Burkhalter. - Mamy bardzo wiele wspólnego,
mamy wspólne wartości, mamy bardzo wiele wspólnych projektów, które mogą
nas prowadzić w przyszłość – dodał Prezydent Konfederacji
Szwajcarskiej. 

Jak zaznaczył, jego wizyta w Polsce oraz wizyta Bronisława
Komorowskiego w Szwajcarii w 2012 r. to sygnał, że chcemy nasze już i
tak bardzo dobre stosunki rozwijać i nadawać im nowy impuls. Wskazywał na współpracę dziedzinie gospodarki, polityki europejskiej i bezpieczeństwa. 

Didier Burkhalter wspomniał, że z Bronisławem Komorowskim rozmawiał
także o projekcie zacieśnienia współpracy z Grupą Wyszehradzką, m.in. w
kwestii spraw ekonomicznych społecznych i poszanowania praw człowieka.
Rozmowa dotyczyła również szwajcarskiego przewodnictwa OBWE.

2 listopada 2014, 

Polskie muzeum w Rapperswil zostanie wyrzucone z pięknego XIII-wiecznego zamku nad Jeziorem Zuryskim
– informuje Rp.pl. Jedno z najstarszych szwajcarskich muzeów, a jedyne
polskie w tym kraju straci swoją siedzibę. Władze miejskie już
zdecydowały o zmianie charakteru średniowiecznego zamku.

Plan zagospodarowania zamku przewiduje jego modernizację i stopniową prywatyzację. Zostanie tam zlokalizowane muzeum gminne. W pomieszczeniach, które dzisiaj zajmujemy znajdzie się zaś restauracja

-– mówi „Rzeczpospolitej” Anna Buchmann, dyrektorka Muzeum Polskiego.

Polska
placówka będzie musiała się wyprowadzić z zamku w ciągu około
dwóch lat. Na razie nie wiadomo gdzie zostaną przeniesione zbiory.

Jest to muzeum prywatne, zarządzane przez polsko–szwajcarskie
Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Polskiego w Rapperswil, to ono będzie
poszukiwało nowego miejsca dla zbiorów

-– tłumaczy dyrektor.

Buchmann decyzję tę poprzedziła „bezprecedensowa kampania nienawiści skierowana przeciwko obecności Polaków w Rapperswill, organizowana przez lokalnych polityków”. Niestety zabiegi dyplomatyczne oraz liczne akcje społeczne broniące obecnej lokalizacji muzeum nie przyniosły rezultatów.

W zamku w Rapperswilu polskie muzeum jest zlokalizowane od ponad
140 lat. To miejsce kojarzone jest z polską emigracją. Placówka została
założona w 1870 roku przez Władysława hr. Broel – Platera, przez lata
gromadzone były tam dzieła sztuki. W zamku tym mieszkali znani
Polacy, np. pod koniec dziewiętnastego wieku przez cztery lata tworzył tam pisarz Stefan Żeromski.

W zbiorach tego muzeum znajdują się m.in. obrazy Józefa Brandta,
Józefa Chełmońskiego, Teodora Axentowicza, Jacka Malczewskiego, zbiór
medali, starych map, rzeźb, militariów, tabakierek związanych z wojnami napoleońskimi. Są też unikatowe pamiątki historyczne np. medalion z włosami
Tadeusza Kościuszki, jego zegarek, fotel Henryka Sienkiewicza, czy tzw.
niema klawiatura służąca do ćwiczeń Jana I. Paderewskiego. Są też
pamiątki związane z internowanymi w Szwajcarii w czasie II wojny światowej żołnierzami 2 Dywizji Strzelców Pieszych. Ponadto liczne archiwa i biblioteka. Muzeum to organizuje koncerty, odczyty, sympozja, konferencje naukowe - pełniąc funkcję instytucji propagującej wiedzę o Polsce i jej kulturze.

Szczegóły tej sprawy na Rp.pl

http://wpolityce.pl/polityka/220536-szwajcarskie-wladze-wyrzucaja-polskie-muzeum-w-rapperswil-co-dalej-z-placowka

W obronie polskiej placówki od kilku lat – niestety bezskutecznie, występowały polskie ministerstwo kultury oraz MSZ.

- Władze miasta i gminy zdecydowały w sposób jednostronny, mimo prowadzonych w tym roku rozmów z udziałem przedstawiciela szwajcarskiego MSZ, MKiDN oraz Ambasadora RP, że realizowany będzie zamówiony przez nie projekt szwajcarskiej firmy Steiner. Projekt ten zakłada likwidację Muzeum Polskiego na zamku w Rapperswilu – przyznaje w przesłanym nam oświadczeniu Maciej Babczyński, rzecznik resortu kultury.

„Podjęta decyzja świadczy o tym, że władze miasta i gminy nie dotrzymały obietnicy z 2009 r., zgodnie z którą warunkiem pozostawienia Muzeum na zamku była modernizacja wystawy stałej. Ze strony polskiej został przedstawiony projekt modernizacji ekspozycji, połączony z bogatą ofertą współpracy kulturalnej, finansowanej w zamierzeniu przez MKiDN pod warunkiem pozostawienia Muzeum w jego siedzibie na zamku rapperswilskim. W konsekwencji, jednostronna decyzja władz miasta i gminy oznacza likwidację ekspozycji na zamku, gdzie Muzeum istniało z krótkimi przerwami od przeszło 140 lat. Nie oznacza to jednak likwidacji samego Muzeum. Niezależnie od dalszego rozwoju sytuacji i stanowiska władz miasta i gminy, MKiDN deklaruje dalszą aktywną współpracę, pełne poparcie dla działań Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Polskiego w Rapperswilu oraz dalsze wspieranie i finansowanie inicjatyw kulturalnych" – czytamy w przesłanym do „Rzeczpospolitej" stanowisku ministerstwa kultury.

„Działania MSZ koncentrują się m.in. na przekonaniu i pozyskaniu władz samorządowych gminy i miasta Rapperswil oraz miejscowej opinii publicznej dla idei zmodernizowanego Muzeum Polskiego będącego dynamicznym ośrodkiem wymiany kulturalnej oraz ważnym historycznie symbolem przyjaźni polsko-szwajcarskiej. Kwestia Muzeum Polskiego podejmowana jest także na szczeblu politycznym: tylko w drugiej połowie października odbyły się w tej sprawie rozmowy ambasadora Jarosława Starzyka w szwajcarskim MSZ, podsekretarz stanu Henryki Mościckiej -Dendys z ambasadorem Szwajcarii w Warszawie oraz ministra Grzegorza Schetyny z ministrem SZ Szwajcarii Didiera Burkhalterem, który sprawuje obecnie także urząd prezydenta kraju" – czytamy z kolei w przesłanym nam stanowisku Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
http://www.rp.pl/artykul/153227,1153916-Szwajcarzy-nie-chca-polskiego-mu...

"Ognisko Polskie” w Londynie obchodzi 75-lecie

Swoje stoliki mieli tam generałowie Anders i Sikorski, a
wśród stałych bywalców była cała śmietanka towarzyska polskiej emigracji
wojennej i powojennej. „Ognisko Polskie”, prestiżowy klub w centrum
Londynu, rozpoczął obchody 75-lecia swojego istnienia, które potrwają do
niedzieli.

Otwarte 16 lipca 1940 roku „Ognisko Polskie” od lat stanowi kluczowy
punkt na mapie towarzyskiej polskiego Londynu. Dzięki finansowemu
wsparciu rządu brytyjskiego i licznej Polonii klub powstał w centrum
jednej z najbardziej eleganckich dzielnic miasta, South Kensington, tuż
obok słynnych muzeów: historii naturalnej oraz Victorii i Alberta.

Wśród osób, które starały się o powstanie klubu, byli m.in. polscy
malarze Feliks Topolski, Henryk Gotlib i Marek Żuławski, współtwórca
Ruchu Europejskiego, Rady Europy i spotkań Grupy Bilderberg Józef
Retinger oraz dyplomata Jan Baliński-Jundziłł, później przez ponad 20
lat prezes „Ogniska”. Istotną rolę w tworzeniu „Ogniska” odegrali
również wpływowi Brytyjczycy, m.in. pierwszy dyrektor generalny
Królewskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych Chatham House, Sir Ivison
S. Macadam.

Pod koniec 1940 roku „Ognisko” przeniosło się na trzy lata do
większego budynku w pobliżu Buckingham Palace, ale w 1945 r. ze względów
finansowych wróciło do swojej oryginalnej siedziby przy 55 Princes
Gate, gdzie mieści się do dziś.

W budynku oprócz restauracji i klubu znajdowały się siedziby kilkunastu polskich organizacji, a także teatr.

– Oszczędzaliśmy, nie jedliśmy, nie wydawaliśmy naszych pieniędzy na
wiele potrzebnych rzeczy, ale za to zawsze musieliśmy bywać w teatrze
„Ogniska” – wspominała Pierwsza Dama Karolina Kaczorowska, żona
prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego.

W 2013 roku „Ognisko” przeszło gruntowny remont, który przywrócił
miejscu dawną świetność. Otwarta została również nowa, ceniona przez
krytyków kulinarnych, restauracja serwująca dania kuchni polskiej,
popularna także wśród Brytyjczyków.

Od niedzieli wizyta Pary Prezydenckiej w Szwajcarii

Prezydent Andrzej Duda z małżonką Agatą Kornhauser-Dudą udaje się w
niedzielę z trzydniową wizytą do Szwajcarii, gdzie spotka się z
prezydentem tego kraju Johannem Schneiderem-Ammannem, odwiedzi CERN oraz
Muzeum Polskie w Rapperswilu.

W niedzielę późnym popołudniem Para Prezydencka odwiedzi Muzeum
Polskie w Rapperswilu. W poniedziałek w ambasadzie RP w Bernie będzie
uczestniczyć w uroczystości z okazji Święta Niepodległości z udziałem
Polonii, podczas którego przewidziano wystąpienie Andrzeja Dudy.

We wtorek w Vevey prezydent z małżonką złożą kwiaty pod tablicą
upamiętniającą pobyt w Szwajcarii Henryka Sienkiewicza, z okazji 100.
rocznicy jego śmierci. Sienkiewicz do Szwajcarii wyjechał po wybuchu
pierwszej wojny światowej. Zmarł 15 listopada 1916 r. w Vevey i tam
został pochowany. Rok 2016 jest rokiem Sienkiewicza, a "Quo Vadis"
lekturą narodowego czytania.

Para Prezydencka zwiedziła Muzeum Polskie w Rapperswilu

Prezydent Andrzej Duda z małżonką Agatą Kornhauser-Dudą trzydniową
wizytę w Szwajcarii rozpoczęli w niedzielę wieczorem od zwiedzenia
Muzeum Polskiego na zamku w Rapperswilu. Przywitała ich grupa Polaków
mieszkających w Szwajcarii oraz miejscowe władze.Obecni byli przedstawiciele miasta: burmistrz Rapperswilu Erich Zoller i przewodniczący rady miejskiej Matthias Maechler.

Prezydent Duda przekazał Muzeum kopię słynnego Portretu Chopina Eugene'a Delacroix; kopię wykonał Andrzej Gosik.

Muzeum Polskie na zamku w Rapperswilu nad Jeziorem Zuryskim jest
kontynuacją założonego w 1870 r. przez polskich emigrantów Polskiego
Muzeum Narodowego. Wystawa zawiera kolekcję polskiego malarstwa m.in.
szkoły monachijskiej, osiemnastowieczne miniatury, kolekcję tabakierek z
ułańskimi motywami, pamiątki po Marii Skłodowskiej-Curie, Ignacym
Paderewskim, Fryderyku Chopinie, zbiór starodruków.

Przedstawiciele muzeum powiedzieli PAP, że w nowej miejskiej
koncepcji zagospodarowania zamku nie przewidziano miejsca dla polskiego
muzeum. Wolontariuszka muzeum Mariola Sigrits zaznaczyła, że sprawa nie
jest przesądzona. - Liczymy na to, że wizyta pana prezydenta nam pomoże –
podkreśliła.

Sprawa obecności polskiego muzeum w XIII-wiecznym zamku w Rapperswilu
sięga 2008 r., gdy jedno z prywatnych zrzeszeń wystąpiło z inicjatywą
przeniesienia do niego miejskiego, szwajcarskiego muzeum. Pomysł ten
poparł wówczas wydawca lokalnej gazety, na łamach której krytykowano
obecność polskiej placówki na zamku.

W obronę polskiej instytucji w poprzednich latach angażowało się
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, ówczesna minister kultury
Małgorzata Omilanowska, a także MSZ i ambasada RP w Bernie, Sejm i
Senat, środowiska twórcze i polonijne. W maju br. muzeum odwiedził
wiceminister spraw zagranicznych Jan Dziedziczak.

Prezydent Duda: "Zależy mi, by Muzeum Polskie pozostało na zamku w Rapperswilu"

Zależy mi, by Muzeum Polskie pozostało na zamku w Rapperswilu
- powiedział w poniedziałek prezydent Andrzej Duda w ambasadzie
w Bernie podczas spotkania z Polakami mieszkającymi w Szwajcarii.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Para prezydencka zwiedziła Muzeum Polskie w Rapperswilu. Losy placówki są niepewne. „Liczymy, że wizyta prezydenta nam pomoże”. ZDJĘCIA

Dodał, że na ten temat rozmawiał w poniedziałek ze szwajcarskim prezydentem Johannem Schneiderem-Ammannem.

Mam
nadzieję, że uda się tę tak niezwykle potrzebną nić porozumienia w tej
sprawie z lokalną społecznością i lokalnymi władzami znaleźć. I zamek
w Rapperswilu będzie tym miejscem, które będzie tak silnie z Polską
i polskością związane

— podkreślił Duda.

Bardzo mi także zależy na tym, nie ukrywam, by Muzeum Polskie w Rapperswilu przetrwało i by nadal było na swoim miejscu

— dodał.

Para prezydencka od wizyty w Muzeum Polskim rozpoczęła w niedzielę wieczorem wizytę w Szwajcarii.

Wystąpienie Prezydenta w Ambasadzie RP w Bernie podczas uroczystości z okazji Święta Niepodległości

Zależy mi, by Muzeum Polskie pozostało na zamku w Rapperswilu –
powiedział w poniedziałek prezydent Andrzej Duda w ambasadzie w Bernie
podczas spotkania z Polakami mieszkającymi w Szwajcarii.

Bardzo mi także zależy na tym – nie ukrywam – żeby muzeum polskie w
Rapperswil przetrwało i żeby nadal było w swoim miejscu. Byłem w tym
muzeum razem z małżonką, zwiedzaliśmy je wczoraj, były przy tym również
władze miejskie. Dzisiaj rozmawiałem na ten temat z Panem Prezydentem
Konfederacji ‒ mam nadzieję, że w tej sprawie uda się znaleźć tak
niezwykle potrzebną nić porozumienia z lokalną społecznością i lokalnymi
władzami i że zamek w Rapperswil nadal będzie miejscem tak silnie z
Polską i z polskością związanym. Proszę też zachęcać znajomych,
przyjaciół, którzy przyjeżdżają do Państwa tutaj do Szwajcarii, żeby to
muzeum odwiedzali, bo tylko wtedy, gdy Polska i Polacy będą tam obecni –
także w tej zupełnie fizycznej formie – podkreślając także
współczesność tego muzeum, jego współczesne znaczenie dla nas jako
narodu, to tym samym to muzeum będzie miało legitymację do istnienia.

 Bardzo serdecznie chciałem z tego miejsca jeszcze raz podziękować
pani dyrektor Buchmann za to, że jest tam i całe serce swoje ‒ razem z
mężem i zespołem wolontariuszy, którzy jej pomagają ‒ wkłada w to, aby
muzeum mogło dobrze funkcjonować.

Bardzo serdecznie Państwu jeszcze raz dziękuję za tę wielką
działalność, którą Państwo czynią dla Polaków tutaj, i dla Polski tym
samym. Bardzo serdecznie dziękuję również za to wspaniałe spotkanie
dzisiaj i mam nadzieję, że będziemy je sobie wszyscy razem długo
wspominali. Dziękuję!

Brawo! Krakowska firma Comarch SA. wsparła finansowo Muzeum Polskie w szwajcarskim Rapperswilu

Nasza współpraca i partnerstwo ma charakter bardziej
długofalowy, będziemy się starać wspierać muzeum w Rapperswilu -
powiedział prof. Janusz Filipiak,…Muzeum Polskie w szwajcarskim Rapperswilu, któremu grozi eksmisja z XIII-wiecznego zamku, wsparła finansowo krakowska spółka informatyczna Comarch SA. Firma zamierza też wspomóc placówkę w promocji pośród Polaków odwiedzających Szwajcarię.

Nasza współpraca i partnerstwo ma charakter bardziej
długofalowy, będziemy się starać wspierać muzeum w Rapperswilu, także
w zakresie promocji pośród Polaków w kraju oraz Polonii mieszkającej
w państwach, gdzie Comarch prowadzi działalność biznesową

— powiedział PAP
we wtorek prof. Janusz Filipiak, założyciel i prezes firmy Comarch.
Zaznaczył, że spółka posiada swoje biuro handlowe w Szwajcarii.

Dodał,
że w ramach współpracy krakowska firma sfinansowała już wystawę
bursztynu, która rozpoczęła się w muzeum w Szwajcarii 6 maja i potrwa
do końca października.

Dyrektorka placówki Anna Buchmann
powiedziała, że „jest bardzo zadowolona ze wsparcia finansowego
udzielonego przez działającą na arenie międzynarodowej i mającej silne
zaplecze finansowe spółkę Comarch”.

„Wsparcie to jest wyrazem przywiązania firmy do wspólnej historii Polski i Szwajcarii” - podkreśliła.

Filipiak zwrócił uwagę na długoletnią tradycję i historię Polski w połączeniu z historyczną atmosferą panującą w zamku.

Polecam
to szczególnie gościom odwiedzającym muzeum, pochodzącym ze Szwajcarii,
krajów sąsiadujących, a w szczególności gościom z Polski

— zaznaczył.

Muzeum,
które jest kontynuacją założonego w 1870 r. przez polskich emigrantów
Polskiego Muzeum Narodowego, uważane jest za jedną z najciekawszych
i najstarszych polskich placówek kulturalnych poza granicami kraju.
Odegrało znaczącą rolę w życiu kulturalnym polskiej emigracji oraz
działalności ruchu niepodległościowego.

Muzeum Polskie
to jedna z najstarszych polskich placówek muzealnych, która w swoich
zbiorach posiada bogatą kolekcję obrazów, medali, starych map, rzeźb
i militariów nawiązujących do polskiej kultury i historii. Instytucja
ma swą siedzibę w historycznym zamku Rapperswil nad Jeziorem Zuryskim,
pochodzącym z XIII w.

Kontrowersje dotyczące obecności polskiego muzeum w XIII-wiecznym
zamku w Rapperswilu datują się od 2008 r., gdy jedno z prywatnych
zrzeszeń wystąpiło z inicjatywą przeniesienia na zamek miejskiego,
szwajcarskiego muzeum. Pomysł ten poparł wydawca lokalnej
gazety, na łamach której krytykowano obecność polskiej placówki
na zamku. W obronę placówki zaangażowały się najwyższe władze polskie,
środowiska twórcze i polonijne. W proteście przeciwko ewentualnej
eksmisji muzeum opublikowało na swojej stronie internetowej petycję,
którą poparło ponad 9 tys. osób i instytucji.

W tym samym roku
na zlecenie Muzeum Historii Polski powstał, zrealizowany ze środków
Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, film dokumentalny w reż.
Bogdana Łoszewskiego pt. „Serce Polski - Rapperswil”. Przygotowany
w dwóch wersjach językowych - polskiej i niemieckiej - 28-minutowy
filmowy esej opowiada o polskiej emigracji w XIX
w. i towarzyszącej jej idei wolności, o przyjaźni polsko-szwajcarskiej,
o historii Muzeum Polskiego, w którym łączą się i zbiegają wszystkie
wątki relacji polsko-szwajcarskich, stanowiąc - jak informuje MHP - „przystępną i ciekawą lekcję historii współczesnej Europy”.

S. Karczewski w Szwajcarii: Będzie wsparcie dla Muzeum Polskiego w Rapperswilu

Będziemy walczyć o to, by Muzeum Polskie w Rapperswilu zostało w
obecnym miejscu i funkcjonowało w dotychczasowej formule; jest ono
wyjątkowo ważne dla Polaków; będziemy je też wspierać finansowo –
zapewnił w sobotę marszałek Senatu Stanisław Karczewski.

Ratujmy Enigmę

Bez wparcia z Polski Instytut Piłsudskiego w Londynie czeka likwidacja.

Gliński: Muzeum Polskie w Rapperswilu musi zostać. Jest częścią europejskiego dziedzictwa i chronionym zabytkiem

"Polska i Szwajcaria wspólnie poszukują rozwiązania dla muzeum, któremu grozi likwidacja".Muzeum Polskie w Rapperswilu musi zostać; jest częścią europejskiego dziedzictwa i chronionym przez prawo zabytkiem powiedział we wtorek wicepremier, minister kultury prof. Piotr Gliński.

Polska i Szwajcaria wspólnie poszukują rozwiązania dla muzeum, któremu grozi likwidacja

— dodał.

Gliński
od niedzieli przebywa z wizytą w Szwajcarii. W tym czasie wziął udział
m.in. w nieformalnym spotkaniu ministrów kultury państw sygnatariuszy
Europejskiej Konwencji Kulturalnej i państw-obserwatorów Rady Europy,
które zakończyło się w poniedziałek w Davos przyjęciem deklaracji
zobowiązującej sygnatariuszy do dbałości o dziedzictwo kulturowe
i większego nacisku na jakość współczesnego budownictwa i architektury.

Muzeum
jest częścią europejskiego dziedzictwa kulturowego i chronionym przez
prawo zabytkiem. Nie wyobrażamy sobie, że mogłoby przestać istnieć.
Wiemy, że nasi szwajcarscy partnerzy zdają sobie też z tego sprawę

— powiedział Gliński po spotkaniu z dyrektor Muzeum Anną Buchmann.

Podczas
konferencji ministrów kultury doszło do spotkania wicepremiera
Glińskiego z prezydentem Konfederacji Szwajcarskiej i jednocześnie
ministrem kultury Alainem Bersetem. Rozmawiano głównie o muzeum
w Rapperswilu. Politycy zgodzili się, że muzeum stanowi część
dziedzictwa narodowego obu krajów.

Nasze stanowisko
w tej sprawie jest bardzo jasne. Zarówno Polska jak i Szwajcaria
zobowiązane są do ochrony zabytków, a Muzeum Polskie jest zabytkiem
i co do tego nie ma wątpliwości

— powiedział Gliński.

Zapowiedział
przy tym, że Polska nie oczekuje żadnego wsparcia finansowego dla
Muzeum i sama jest w stanie współfinansować jego modernizację.

Obie strony zgodziły się na kontynuację rozmów między szwajcarskim ministerstwem kultury i ambasadą RP w Bernie, których celem będzie pomoc w rozwiązaniu trwającego od 2012 r. konfliktu.

Założone
w 1870 r. przez hrabiego Władysława Platera Muzeum Polskie mieści się
na zamku będącym własnością gminy Rapperswil-Jona. Od 2008 r. gmina
próbuje usunąć instytucję i dokonać przebudowy zamku. W ubiegłym roku
burmistrz Rapperswil zapowiedział w wywiadzie prasowym, że po
rozpoczynającym się w 2020 r. remoncie Muzeum nie wróci na Zamek.

Do ambasady RP w Bernie docierają informacje, że w miejscu Muzeum powstać miałoby centrum rozrywki.

Temat
muzeum poruszany był w ubiegłym roku w czasie wizyt w Szwajcarii
marszałka Senatu Stanisława Karczewskiego oraz polsko-szwajcarskich
konsultacji z udziałem wiceministra spraw zagranicznych Konrada
Szymańskiego. Muzeum odwiedził również w listopadzie 2016 r. prezydent
Andrzej Duda.

Rapperswil to miejsce idealne, żeby mówić o tym, czym w
porządku uniwersalnym jest nasza niepodległość. Chcemy oddać hołd
polskiej emigracji – powiedział prezes IPN dr Jarosław Szarek w
programie „Halo Polonia”. 21–22 czerwca 2018 Instytut Pamięci Narodowej
organizuje wraz z Muzeum Polskim w Rapperswilu międzynarodową konferencję naukową  pt. „Magna Res Libertas. Ku Niepodległej”.

Konferencja odbędzie się z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę
niepodległości oraz w 150. rocznicę postawienia Kolumny Barskiej przez
hrabiego Władysława Platera u podnóża zamku raperswilskiego. Badacze z
Francji, Niemiec, Polski, Szwajcarii i Wielkiej Brytanii będą obradować
na temat znaczenia wolności dla Polaków i Szwajcarów, losów Polaków w
kraju Helwetów, ich wzajemnych relacji, polskich dróg do niepodległości w
XIX i XX wieku.

Czemu IPN wybrał właśnie malowniczo położone miasto Rapperswil? –
Świętując rocznicę stulecia odzyskania niepodległości nie możemy pominąć
wysiłku kilku pokoleń polskiej emigracji. Rapperswil jest miejscem
symbolicznym, gdzie od pokoleń gromadzili się polscy patrioci, gdy
Polska nie była wolna – tłumaczył prezes IPN w TVP Polonia. Zdaniem dr.
Szarka „duch wolności zawsze trwał na emigracji, tej z XIX i XX wieku, z
Paryża, Londynu, a wielkie dzieła kultury pozwoliły nam przetrwać”. –
Dlatego chcemy oddać hołd polskiej emigracji – tłumaczył.  

Nazwa konferencji „Magna Res Libertas” (Wolność jest rzeczą wielką)
to również napis na słynnej Kolumnie Barskiej. – Ta kolumna została
postawiona w stulecie Konfederacji Barskiej w 1868 roku. Wtedy też nie
było niepodległej Polski. Inicjator jej powstania, hrabia Władysław
Plater, stworzył Muzeum Polskie w Rapperswilu, by gromadzić pamiątki
polskiej kultury. Muzeum jest miejscem, gdzie dziedzictwo Polski
niepodległej trwa i jest punktem odniesienia. Te pamiątki
dziewiętnastowieczne zostały zachowane. W 1927 r. wróciły do Warszawy, a
1939 r. zostały spalone w czasie walk o stolicę – powiedział dr Szarek.
Muzeum w 2015 r. zostało uhonorowane przez IPN tytułem Kustosza Pamięci
Narodowej.

Prezes IPN podkreślił również, że „Szwajcaria stała się domem dla
polskich żołnierzy z 2 Dywizji Strzelców Pieszych”. W Rapperswilu
przechowywana jest obszerna kolekcja dokumentów i fotografii dotyczących
życia internowanych żołnierzy. Dzięki współpracy Instytutu Pamięci
Narodowej oraz Muzeum Polskiego w Rapperswilu trzy lata temu zostały one
udostępnione szerszej publiczności w formie dwujęzycznego albumu Polskie
drogi przez Szwajcarię. Losy żołnierzy 2. Dywizji Strzelców Pieszych
1940–1945 na fotografiach ze zbiorów Muzeum Polskiego w Rapperswilu, opracowanego przez Tomasza Stempowskiego.

Jaki jest cel konferencji? – Będziemy się zastanawiać, czym dla
Polaków jest niepodległość, jak wyglądają związki między Polakami i
Szwajcarami. Warto w kontekście Szwajcarii przypomnieć Grupę Berneńską,
grupę dyplomatów, na czele z Aleksandrem Ładosiem, którzy ratowali
Żydów, wydając fałszywe paszporty do Ameryki Południowej. Trzeba
pamiętać, że część emigracji solidarnościowej osiedliła się w
Szwajcarii. Jest to miejsce idealne, żeby mówić, czym w uniwersalnym
porządku jest nasza niepodległość – podsumował dr Szarek.

Gościem programu „Halo Polonia” była również Anna Buchmann, dyrektor
Muzeum Polskiego w Rapperswilu, które jest współorganizatorem
konferencji. Buchmann nie kryje radości, że IPN wybrał właśnie
Rapperswil. – Muszę podkreślić, że Instytutu Pamięci Narodowej nie
zawiódł instynkt. W tym miejscu tworzyła się historia czynów zbrojnych i
inicjatyw pokojowych. Do dziś to miejsce jest ważne. Cała obecna
wystawa muzealna jest przeglądem przenikania się polskiej i
szwajcarskiej kultury. Wkład Polaków w kulturę Szwajcarii jest wielki,
to naukowcy, muzycy. Członkami honorowymi Muzeum Polskiego w Rapperswilu
byli Ignacy Jan Paderewski, Maria Konopnicka, działał tu Sienkiewicz,
przyjeżdżał Piłsudski. Tu tworzył Polskie Stronnictwo Ludowe Karol
Lewakowski, poprzednik Witosa (w Rapperswilu spędził ostatnie
kilkanaście lat, jego grób jest w tym mieście – przyp. red.) –
powiedziała Buchmann.

https://ipn.gov.pl/pl/aktualnosci/53485,Prezes-IPN-Rapperswil-to-wysilek...

Polacy
są gotowi wiele zapłacić za wolność, gdy jej nie ma; dlatego gdy ona
dziś jest, to nie można jej zmarnować – podkreślił prezes IPN dr
Jarosław Szarek podczas dzisiejszej konferencji naukowej „Magna Res
Libertas” w Muzeum Polskim w Rapperswilu w Szwajcarii.

Helweci od dawna
noszą w sercu umiłowanie wolności i strzegą wiecznej neutralności, którą
ogłosili po kongresie wiedeńskim w 1815 r. Jednak w pierwszej połowie
XIX w. przyszło im walczyć zarówno o jej utrzymanie, jak i o jedność
narodową – wspólnotę kantonów. Zakończywszy w 1847 r. wojnę domową,
postawili na rozwój ekonomiczny i społeczny kraju.

Muzeum Polskie w
Rapperswilu powstało dzięki staraniom hr. Władysława Broel-Platera, jego
niezłomnej sile charakteru i umiłowaniu ojczyzny. Po upadku Powstania
Listopadowego, w którym brał czynny udział, wyjechał do Anglii, a potem
do Francji. W Paryżu współpracował m.in. z księciem Adamem Jerzym
Czartoryskim i Julianem Ursynem Niemcewiczem. W 1844 r. osiadł w
Kilchbergu pod Zurychem.

Powstanie muzeum
wiązało się z ufundowaniem przez Platera pomnika – symbolu walk o
niepodległość Rzeczypospolitej w stulecie Konfederacji Barskiej.
Pierwotnie monument miał stanąć w Zurychu, lecz brak zgody władz miasta
spowodował zmianę planów. W niedalekim Rapperswilu na cyplu nad Jeziorem
Zuryskim u podnóża podupadłego zamku 18 lipca 1868 r. została
uroczyście odsłonięta Kolumna Barska. Prawdopodobnie wówczas Plater
postanowił odnowić średniowieczny zamek górujący nad malowniczym miastem
i założyć w nim polskie muzeum narodowe. Jego otwarcie nastąpiło 23
października 1870 r. Zgodnie z wolą jego twórcy, zapisaną w akcie
fundacji, powstało ono dla „zbierania i przechowywania polskich pamiątek
historycznych” i miało zostać oddane narodowi polskiemu w chwili
odzyskania przez Polskę niepodległości.

Zamek
wydzierżawił Plater na 99 lat. Objął stanowisko dożywotniego dyrektora
Muzeum Polskiego i powołał Radę Muzealną, w której skład weszli m.in.
antykwariusz ze Sztokholmu Henryk Bukowski, członek Rządu Narodowego
Agaton Giller i pisarz Józef Ignacy Kraszewski. Rada pełniła jedynie
funkcje doradcze, gdyż Plater sam zarządzał muzeum. Nad finansami pieczę
sprawował pisarz Zygmunt Miłkowski.

W 1874 r. Plater
zakupił zbiory Leonarda Chodźki, a w 1883 r. przekazał swoje archiwalia
dotyczące wydarzeń 1863 r. i dziejów polskiej emigracji w Szwajcarii.
Pozyskał także od Krystyna Ostrowskiego znaczną darowiznę finansową,
dzięki której utworzył tzw. stypendia rapperswilskie, przeznaczone dla
rodaków w kraju i na emigracji, którzy zamierzali studiować na
renomowanych uczelniach w Europie.

Plater zmarł 22
kwietnia 1889 r. w wieku osiemdziesięciu lat i został pochowany na
podwórcu zamkowym w Rapperswilu. Przed śmiercią na swojego następcę
wyznaczył Józefa Gałęzowskiego, członka Rządu Narodowego Powstania
Styczniowego, który zadbał o dalszy rozwój muzeum.

Po odzyskaniu
przez Polskę niepodległości w 1918 r. aktualna stała się kwestia
realizacji testamentu Platera. Sejm Ustawodawczy RP przyjął 21
października 1921 r. rezolucję w sprawie przeniesienia całej kolekcji do
kraju. Nastąpiło to dopiero sześć lat później, po podpisaniu przez
marsz. Józefa Piłsudskiego aktu przejęcia i zabezpieczenia zbiorów
rapperswilskich. Specjalnym pociągiem 14 października 1927 r.
przewieziono do Warszawy skarby Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Kolekcja
liczyła wówczas 91 tys. druków, ponad 27 tys. rękopisów i autografów,
ponad 22 tys. sztychów i rycin, ok. 1,5 tys. map i atlasów, ponad 1 tys.
zapisów nutowych i prawie 10 tys. fotografii. W Bibliotece Narodowej
stanowiła wydzielony zespół pod nazwą „Bibliotheka rappersviliana” i
jako czasowy depozyt została umieszczona w Centralnej Bibliotece
Wojskowej w Warszawie w Alejach Ujazdowskich 3/5.

Wybuch II wojny
światowej przyniósł tragiczne skutki dla zbiorów rapperswilskich w
Warszawie. Spłonęły one prawie w całości 24 września 1939 r. Pozostała
część spaliła się w czasie Powstania Warszawskiego. Uratowano jedynie 50
rękopisów, które znajdują się obecnie w Bibliotece Narodowej.

Po zakończeniu
wojny muzeum bezprawnie przejęły władze komunistyczne w Warszawie.
Władze gminy Rapperswil sprzeciwiły się powstaniu na zamku placówki
propagandy komunistycznej i wymówiły dzierżawę na mocy wyroku sądowego. Z
dniem 8 listopada 1951 r. Muzeum Polski Współczesnej przestało istnieć.
Po 82 latach Polacy musieli opuścić zamek rapperswilski. Jego
pomieszczenia zostały wynajęte Szwajcarskiemu Towarzystwu Zamków, które
oddało je Międzynarodowemu Instytutowi do Badań Zamków Średniowiecznych.
Kolumna Barska ponownie znalazła się poza obrębem zamku.

Idea muzeum
narodowego Platera przetrwała w sercach zarówno Polaków, którzy
mieszkali bądź osiedlili się po wojnie w Szwajcarii, jak i
sympatyzujących z nimi Szwajcarów. Dlatego postanowiono wskrzesić Muzeum
Polskie w Rapperswilu wspólnymi siłami polsko-szwajcarskimi, co było
ważne w ówczesnej sytuacji politycznej. Inicjatorką powstania
Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Polskiego w Rapperswilu była Szwajcarka
Maria Hohl, którą wspierał prof. Alfred Löpfe, szwajcarski tłumacz
literatury polskiej.

W czerwcu 1975 r.
w pomieszczeniach na pierwszym piętrze zamku otwarto Muzeum Polskie.
Trzy lata później Polacy i Szwajcarzy powołali Polską Fundację
Kulturalną „Libertas”, utrzymującą Muzeum Polskie. Jest ona oparta
prawnie na ustawodawstwie szwajcarskim.

 Testament, drogowskaz, zobowiązanie

Obecnie
biblioteka muzeum może się poszczycić 201 cennymi starodrukami, np.
Biblią z 1476 r. wydaną w Wenecji i egzemplarzem De revolutionibus
orbium coelestium Mikołaja Kopernika z 1565 r. pochodzącym z Bazylei.
Księgozbiór wraz z archiwum muzeum stanowią bezcenne źródła do
prowadzenia badań nad dziejami Polaków w Szwajcarii, uchodźstwa
niepodległościowego i kultury polskiej.

W 150. rocznicę
postawienia Kolumny Barskiej przez hr. Platera u podnóża zamku
rapperswilskiego oraz w stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości
Instytut Pamięci Narodowej wraz z Muzeum Polskim w Rapperswilu
organizuje na zamku rapperswilskim w dniach 21–22 czerwca 2018 r.
międzynarodową konferencję naukową „Magna Res Libertas. Ku
Niepodległej”. Badacze z Francji, Niemiec, Polski, ze Szwajcarii i z
Wielkiej Brytanii będą obradować na temat znaczenia wolności dla Polaków
i Szwajcarów, losów Polaków w kraju Helwetów, ich wzajemnych relacji
oraz polskich dróg do niepodległości w XIX i XX w.

dr Małgorzata Ptasińska

Artykuł pierwotnie ukazał się w „Biuletynie IPN” 6/2018

W. Brytania: Wolontariusze sprzątali polskie groby w ramach Akcji Znicz

Blisko 2 tys. polskich grobów - w tym m.in. byłego prezydenta na
uchodźstwie Kazimierza Sabbata i byłego naczelnego wodza Polskich Sił
Zbrojnych Tadeusza Bora-Komorowskiego - zostało w sobotę wysprzątanych
przez wolontariuszy w ramach 13. Akcji Znicz w Londynie.

Akcja – organizowana co roku przez stowarzyszenie Poland Street w
okolicach Dnia Wszystkich Świętych – polega na sprzątaniu polskich
mogił, w szczególności skupiając się na grobach osób związanych z
historią tzw. „Rzeczpospolitej Londyńskiej”, czyli rządu RP na
uchodźstwie, który funkcjonował w brytyjskiej stolicy w latach
1940-1990.

W wydarzeniu brało udział ponad 200 osób, które w ciągu dnia
odwiedzały dwa cmentarze: Gunnersbury w zachodnim Londynie i św. Patryka
w Leytonstone na wschodzie miasta.

Szefowa Poland Street Anna Gałandzij tłumaczyła w rozmowie z polskimi
mediami, że na obu cmentarzach znajduje się łącznie ok. 2 tys. polskich
mogił.

„To groby Polaków, którzy zostali pochowani w
Londynie. Na Gunnersbury pochowano wielu polskich polityków. (Spoczywa
tam) np. Kazimierz Sabbat, przedostatni prezydent RP na uchodźstwie,
jego żona Anna Sabbat, dowódca AK Tadeusz Bór-Komorowski i Józef Haller,
naczelny dowódca wojsk polskich” – wyliczała.

Jak zaznaczyła, „co roku coraz więcej osób przyłącza się do tej
akcji”, w szczególności młodych par z dziećmi i grup z polskich szkół
sobotnich.

„Mamy szczotki, mamy gąbki, mamy płyny do mycia,
grabie, wiadra i razem sprzątamy groby, a później zapalamy znicze” –
powiedziała.

Od lat „Polski Znicz” jest wspierany przez ambasadę RP w Londynie,
ale Gałandzij z żalem podkreśliła, że w tym roku wyjątkowo zdecydowano
się na obcięcie finansowania projektu.

„Wielka szkoda. (…) To spowodowało, że mamy mniej
zniczy niż co roku i żadnych funduszy na środki czystości, więc
musieliśmy sami szukać funduszy wśród Polonii. To szczególnie smutne,
skoro Polska obchodzi w tym roku stulecie niepodległości” – zaznaczyła
dodając: „to oznacza, że na mniejszej liczbie grobów zapalimy znicze”.

W przekazanym polskim mediom oświadczeniu, ambasada RP w Londynie
potwierdziła, że „w tym roku dysponuje mniejszym budżetem na realizację
projektów we współpracy z organizacjami polonijnymi niż w roku
ubiegłym”.

Jak tłumaczono, jednocześnie „partnerów polonijnych przybywa, jak
również rośnie liczba projektów wspieranych w ramach funduszy
polonijnych Ministerstwa Spraw Zagranicznych”.

„Z uwagi na obchody stulecia odzyskania
niepodległości przez Polskę, projekty związane z tą rocznicą były
traktowane priorytetowo” – zapewniono, dodając, że ambasada „stara się
wspomóc wszystkie organizacje chcące objąć opieką polskie groby” i
zachęca partnerów do „szukania również innych źródeł finansowania
akcji”.

Oprócz kwater polskich żołnierzy, lotników i mechaników, w Wielkiej
Brytanii znajdują się groby m.in. naczelnego wodza Polskich Sił
Zbrojnych generała Tadeusza Bora-Komorowskiego i generała Józefa Hallera
(na początku lat 90. ich prochy przewieziono jednak do Polski), a także
czterech z sześciu prezydentów RP na uchodźstwie: Władysława
Raczkiewicza, Augusta Zaleskiego, Stanisława Ostrowskiego i Kazimierza
Sabbata.

Z kolei na cmentarzu w Kensal Green spoczywa polski podróżnik i
geolog Paweł Edmund Strzelecki, zdobywca najwyższego szczytu Australii, a
w Highgate znajduje się grób słynnego rysownika Feliksa Topolskiego. W
Manchestrze pochowana jest poetka dwudziestolecia międzywojennego Maria
Pawlikowska-Jasnorzewska.

Z kolei na Cmentarzu Gunnersbury znajduje się pierwszy postawiony w
Europie Zachodniej pomnik upamiętniający zbrodnię katyńską. Odsłonięty w
1976 roku, zawiera inskrypcję – po polsku i po angielsku – „Sumienie
świata woła o świadectwo prawdzie”.

Szwajcarska ambasada chwali się Muzeum Polskim w Rapperswilu. Czy to oznacza, że muzeum przetrwa?

Spór o Muzeum Polskie w Rapperswil. Ambasador Szwajcarii: Nie wydaje mi się, żeby to był problem [ROZMOWA]

EWA STANKIEWICZ W OTWARTYM TEKSTEM - WIELKI BÓJ O DOM POLONII W PARYŻU;

http://solidarni2010.pl/38832-ewa-stankiewicz-w-otwartym-tekstem---o-gro...

150 lat temu rozpoczęło działalność Muzeum Polskie w Rapperswilu

150 lat temu, 23 października 1870 r., na zamku w szwajcarskim
Rapperswilu rozpoczęło działalność Muzeum Narodowe Polskie. Miejsce to
szybko stało się centrum polskiego życia naukowego, społecznego i
politycznego na emigracji. Dziś grozi mu likwidacja.

Dzieło hr. Platera

Muzeum Polskie w Rapperswilu powstało dzięki staraniom hr. Władysława
Broel-Platera, jego niezłomnej sile charakteru i umiłowaniu ojczyzny.
Po upadku Powstania Listopadowego, w którym brał czynny udział, wyjechał
do Anglii, a potem do Francji. W Paryżu współpracował m.in. z księciem
Adamem Jerzym Czartoryskim i Julianem Ursynem Niemcewiczem. W 1844 r.
osiadł w Kilchbergu pod Zurychem.

Po wybuchu Powstania Styczniowego Plater zaangażował się w pomoc
powstańcom. Razem ze szwajcarskim pisarzem Gotfrydem Kellerem założyli
Szwajcarski Centralny Komitet Pomocy Polakom. Obaj finansowali m.in.
zakup broni dla powstańców. Ponadto Plater został formalnym
przedstawicielem Rządu Narodowego Powstania Styczniowego na Szwajcarię.
Po upadku insurekcji do kraju Helwetów przybyło ok. 1,8 tys. powstańców,
żołnierzy-tułaczy, którzy zostali życzliwie przyjęci przez miejscowe
władze i społeczeństwo. Plater podejmował wiele działań na rzecz
rodaków, założył m.in. dom polskich inwalidów i Komitet Pomocy Naukowej.

Powstanie muzeum wiązało się z ufundowaniem przez Platera pomnika –
symbolu walk o niepodległość Rzeczypospolitej w stulecie Konfederacji
Barskiej. Pierwotnie monument miał stanąć w Zurychu, lecz brak zgody
władz miasta spowodował zmianę planów. W niedalekim Rapperswilu na cyplu
nad Jeziorem Zuryskim u podnóża podupadłego zamku 18 lipca 1868 r.
została uroczyście odsłonięta Kolumna Barska. Prawdopodobnie wówczas
Plater postanowił odnowić średniowieczny zamek górujący nad malowniczym
miastem i założyć w nim polskie muzeum narodowe. Jego otwarcie nastąpiło
23 października 1870 r. Zgodnie z wolą jego twórcy, zapisaną w akcie
fundacji, powstało ono dla „zbierania i przechowywania polskich pamiątek
historycznych” i miało zostać oddane narodowi polskiemu w chwili
odzyskania przez Polskę niepodległości.

Kolumnę Barską przeniesiono na dziedziniec główny zamku
rapperswilskiego, gdzie została postawiona naprzeciwko Wieży Prochowej,
która stała się później Mauzoleum Serca Tadeusza Kościuszki.

Zamek wydzierżawił Plater na 99 lat. Objął stanowisko dożywotniego
dyrektora Muzeum Polskiego i powołał Radę Muzealną, w której skład
weszli m.in. antykwariusz ze Sztokholmu Henryk Bukowski, członek Rządu
Narodowego Agaton Giller i pisarz Józef Ignacy Kraszewski. Rada pełniła
jedynie funkcje doradcze, gdyż Plater sam zarządzał muzeum. Nad
finansami pieczę sprawował pisarz Zygmunt Miłkowski.

Muzeum Polskie szybko zyskało rozgłos, dzięki czemu zaczęły do niego
napływać dary oraz darowizny pieniężne z polskich instytucji
emigracyjnych i od emigrantów obu powstań, a także od Polaków ze
wszystkich trzech zaborów. Zbiory systematycznie powiększały się o
rękopisy, książki, mapy, cenne pamiątki związane z historią Polski i
polskiego wychodźstwa, całe biblioteki i cenne archiwa. Idea Platera
stworzenia muzeum o charakterze narodowym stała się faktem.

W 1874 r. Plater zakupił zbiory Leonarda Chodźki, a w 1883 r.
przekazał swoje archiwalia dotyczące wydarzeń 1863 r. i dziejów polskiej
emigracji w Szwajcarii. Pozyskał także od Krystyna Ostrowskiego znaczną
darowiznę finansową, dzięki której utworzył tzw. stypendia
rapperswilskie, przeznaczone dla rodaków w kraju i na emigracji, którzy
zamierzali studiować na renomowanych uczelniach w Europie.

Z myślą o napływających licznie darach założono w muzeum bibliotekę i
obszerne archiwum. Stanowisko bibliotekarza piastowały wybitne postaci,
m.in. Zygmunt Wasilewski, Stefan Żeromski, Stanisław Grabski, Florian
Znaniecki i Adam Lewak.

Plater zmarł 22 kwietnia 1889 r. w wieku osiemdziesięciu lat i został
pochowany na podwórcu zamkowym w Rapperswilu. Przed śmiercią na swojego
następcę wyznaczył Józefa Gałęzowskiego, członka Rządu Narodowego
Powstania Styczniowego, który zadbał o dalszy rozwój muzeum.

Trudny wiek XX

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. aktualna stała
się kwestia realizacji testamentu Platera. Sejm Ustawodawczy RP przyjął
21 października 1921 r. rezolucję w sprawie przeniesienia całej kolekcji
do kraju. Nastąpiło to dopiero sześć lat później, po podpisaniu przez
marsz. Józefa Piłsudskiego aktu przejęcia i zabezpieczenia zbiorów
rapperswilskich. Specjalnym pociągiem 14 października 1927 r.
przewieziono do Warszawy skarby Muzeum Polskiego w Rapperswilu. Kolekcja
liczyła wówczas 91 tys. druków, ponad 27 tys. rękopisów i autografów,
ponad 22 tys. sztychów i rycin, ok. 1,5 tys. map i atlasów, ponad 1 tys.
zapisów nutowych i prawie 10 tys. fotografii. W Bibliotece Narodowej
stanowiła wydzielony zespół pod nazwą „Bibliotheka rappersviliana” i
jako czasowy depozyt została umieszczona w Centralnej Bibliotece
Wojskowej w Warszawie w Alejach Ujazdowskich 3/5.

W zamku w Rapperswilu utworzono zaś Muzeum Polski Współczesnej,
którego zadaniem była popularyzacja polskiej sztuki i osiągnięć
niepodległej Rzeczypospolitej. Jego kierownikiem i kustoszem została 1
kwietnia 1937 r. Halina Kenar-Jastrzębowska. Stała ekspozycja „Polska
Współczesna” stanowiła wyśmienitą promocję odrodzonej ojczyzny, cieszyła
się uznaniem Szwajcarów i turystów odwiedzających zamek.

Wybuch II wojny światowej przyniósł tragiczne skutki dla zbiorów
rapperswilskich w Warszawie. Spłonęły one prawie w całości 24 września
1939 r. Pozostała część spaliła się w czasie Powstania Warszawskiego.
Uratowano jedynie 50 rękopisów, które znajdują się obecnie w Bibliotece
Narodowej.

Muzeum Polski Współczesnej w Rapperswilu, dzięki zaangażowaniu Haliny
Kenar-Jastrzębowskiej i Haliny Zielińskiej, zmieniło profil
działalności na kulturalno-oświatowy i służyło internowanym w Szwajcarii
żołnierzom 2. Dywizji Strzelców Pieszych gen. Bronisława
Prugara-Ketlinga. Udało się też zgromadzić w nim cenne dokumenty i
pamiątki dotyczące internowania Polaków.

Po zakończeniu wojny muzeum bezprawnie przejęły władze komunistyczne w
Warszawie. Władze gminy Rapperswil sprzeciwiły się powstaniu na zamku
placówki propagandy komunistycznej i wymówiły dzierżawę na mocy wyroku
sądowego. Dnia 8 listopada 1951 r. Muzeum Polski Współczesnej przestało
istnieć. Po 82 latach Polacy musieli opuścić zamek rapperswilski. Jego
pomieszczenia zostały wynajęte Szwajcarskiemu Towarzystwu Zamków, które
oddało je Międzynarodowemu Instytutowi do Badań Zamków Średniowiecznych.
Kolumna Barska ponownie znalazła się poza obrębem zamku.

Decyzja władz rapperswilskich mocno poruszyła Polaków na całym
świecie. Nie do przyjęcia okazała się także dla większości Szwajcarów,
którzy Muzeum Polskie traktowali jako wyraz helweckiego przywiązania do
wolności i tolerancji.

►Czytaj całość na portalu przystanekhistoria.pl

Polecamy także artykuł:

Anna Buchmann: Muzeum Polskie w Rapperswilu. Wzmianka historyczna

Dlaczego Rapperswil jest ważny dla Polskiej kultury?

Historia Muzeum podziela i skupia w sobie los
polskiego narodu na przestrzeni ostatniego półtorawiecza. W zamyśle
twórców miała to być instytucja kultywująca rangę Rzeczypospolitej,
będąca wizytówką polskiej kultury. Już samo założenie iutrzymanie Muzeum
Narodowego Polskiego –taką nazwę otrzymało w 1870r. – na obczyźnie
– przez emigrantów, bojowników dwóch zakończonych klęską
powstań narodowych, a jednak zdolnych do finansowego i organizacyjnego
wysiłku – budziło podziw i szacunek.

Twórca Muzeum hr. Władysław Broël-Plater był
powstańcem listopadowym. Mając 60 lat, rozpoczął realizację dzieła
swojego życia i przeznaczył na ten cel cały swój majątek.

Trzon Muzeum stanowiły: dział artystyczny,
archiwum i biblioteka, które zgromadziły i przechowywały rozproszone po
burzach historii polonika. Ta działalność podporządkowana była wyższym
celom: zachowaniu pamięcihistorycznej, pracy na rzecz odzyskania
niepodległości, krzewieniu patriotyzmu, wzmacnianiu poczucia tożsamości
pokoleń Polaków, którzy wolnej Polski nie pamiętali, a często nawet nie
posługiwali się już językiem polskim. Przez
cztery lata było miejscem pracy dla będącego w trudnej sytuacji
finansowej Stefana Żeromskiego. Zatrudnienie znaleźli tu również Agaton
Giller, Zygmunt Wasilewski, Florian Znaniecki, Zygmunt Miłkowski, by
wspomnieć tylko tych najbardziej znanych. Wizytowali Muzeum: Eliza
Orzeszkowa, Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz, Maria Konopnicka, Teofil
Lenartowicz, Kornel Ujejski. Muzeum wspierał finansowo Józef Kraszewski,
łożąc pieniądze na ustawienie Kolumny Barskiej, która jest najstarszym
z poloników na wzgórzu rapperswilskim i stała się symbolem
polsko-szwajcarskiej przyjaźni. Losem Muzeum interesował się Ignacy Jan
Paderewski, Honorowy Członek Zarządu Muzeum. Na przełomie
wieków Rapperswil był centrum życia politycznego polskiej emigracji.

Zwieńczeniem tego okresu działalności Muzeum
było przekazanie w 1927 r. raperswilskich zbiorów biblioteki
i archiwum tworzącej się w Polsce Bibliotece Narodowej, dzieł sztuki zaś
muzeom w Warszawie. Zamek w Rapperswilu pozostał w polskich rękach do
1952 roku.W roku 1936 na zamku otwarto nowe muzeum podnazwą Muzeum
Polski Współczesnej. Funkcjonowało ono już w innych warunkach
i odgrywało inną rolę. Przyrównać ją można do działalności obecnych
instytutów polskich za granicą. Nie trzeba było już walczyć
o niepodległość, a głównym zadaniem było propagowanie informacji o
Polsce i jej osiągnięciach. Działalność tego Muzeum zapoczątkowała
wystawa współczesnej sztuki polskiej zorganizowana przez Blok Zawodowych
Artystów Plastyków.

►Czytaj całość na portalu przystanekhistoria.pl

W 2015 roku Muzeum Polskie w Rapperswilu otrzymało nagrodę IPN Kustosz Pamięci Narodowej

Co ze skarbem z zamku w Raperswilu

Muzeum Polskiemu w Rapperswilu. Kolekcja zostanie w Szwajcarii

Prezes IPN o Rapperswilu: Jesteśmy gotowi do działań, by ten ślad polskości w Szwajcarii nie zginął

Instytut Pileckiego na ratunek muzeum w Rapperswilu

Uratowanie Muzeum Polskiego w Rapperswilu to dobra wiadomość