Ma Markowski przewagę nad ofiarami mediów.

Studenci tracą motywację
do stawiania sobie ambitnych zadań, skoro mądrościom prof. Markowskiego
może dorównać przeciętna ciocia Klocia na imieninach.

Bez
mądrości prof. Radosława Markowskiego chodzilibyśmy jak … (Maciej
Rybiński wpisałby tu słowo zaczynające się od poj…). Mądrości jest tyle
w każdej wypowiedzi profesora, że można by nimi obdzielić całą Platformę
Obywatelską. Tym razem odpowiadał na pytania Roberta Mazurka (24 marca
2023 r. w RMF FM) i zastrzegał, że w zasadzie nie wygłasza opinii,
a jedynie pokazuje obiektywne liczby i dane. A jak obiektywne, to nikt
nie podskoczy.

Do obiektywnych źródeł danych profesor
socjologii i politologii Markowski zaliczył kilkanaście rankingów, np.
dotyczących wolności mediów, „doing business” czy „varieties
of democracy” autorstwa ourworldindata.org (tu chodzi o „electoral
democracy”, „liberal democracy”, „partcipatory democracy”, „deliberative
democracy”, „egalitarian democracy”). I podobno „wszędzie
Polska, i to nie jest moja opinia, to są światowe organizacje rzetelnie
badające różne stany rzeczy, i wszędzie w ośmioleciu zjechaliśmy
z bardzo wysokich pozycji na bardzo, bardzo niskie”.

Najzabawniej
jest z rzetelnością, szczególnie rankingów dotyczących „wolności
mediów”. Ranking w tej dziedzinie prowadzi nabuzowana ideologicznie
(postępowo oczywiście) organizacja Reporterzy Bez Granic, znana z tego,
że nie ma tam reporterów, za to dane czerpie z ankiet wysyłanych
do przyjaciół i znajomych królika, którzy mają tak pojemne kapelusze,
że zawsze wyciągną z nich słuszne wnioski. Oczywiście zgodne
z oczekiwaniami reporterów (rycerzy) postępu.

Równie zabawne
są dane (też wyciągane z kapelusza w ramach zabawy organizacji Our World
in Data) dotyczące np. praw człowieka. Polsce przydzielono wskaźnik
0,82 (ideałem jest 1,0), podobnie jak Boliwii, RPA, Timorowi czy Bośni
i Hercegowinie. Żeby było jeszcze zabawniej, lepsze od Polski są Ghana,
Gujana, Panama, Senegal, Armenia, Albania (0,88), Peru, Mongolia
i Bułgaria (0,87), Węgry (0,83), a tuż za Polską są Benin i Kosowo
(0,81). Gdzież Polsce do takich imperiów praw człowieka jak Szwecja
(0,97), Niemcy, Belgia i Dania (0,95), Dominikana, Gruzja, Argentyna czy
Rumunia (0,90).

Radosław Markowski jako naukowiec
powinien wiedzieć, że nie ma większego popapraństwa jak rankingi
dotyczące rzeczy w zasadzie niewymiernych, szczególnie odnoszących się
do różnych wolności. Sam byłem w Waszyngtonie świadkiem
powstawania rankingu wolności prasy organizacji Freedom House
i większego dziadostwa oraz ekwilibrystyki nie widziałem. Lepiej
wychodzi powoływanie się na „obiektywne” źródła niż subiektywne oceny,
tylko nawet w Polsce jest mało tak „porąbanych” naukowców, żeby byli
w stanie przebić niedorzeczności owych obiektywnych rankingów.

Jak
już prof. Markowski pochylił się nad „danymi”, to zaskakujące jest
to jego zdanie, że „młode pokolenie nie zdaje sobie sprawy, co ten rząd
[Zjednoczonej Prawicy] im szykuje, jeśli chodzi o jakość uniwersytetów”.
Gdybym był złośliwy, przytoczyłbym najnowszy ranking uczelni
brytyjskiego dziennika „The Times”. I tam najwyżej z Polski, czyli
w czwartej setce jest Wrocławski Uniwersytet Medyczny, najstarsza polska
uczelnia - Uniwersytet Jagielloński - jest sklasyfikowana na miejscach
601-800, zaś Uniwersytet Warszawski na miejscach 801-1000. Nie będę
złośliwy, choć ranking „Timesa” jest jakieś milion razy bardziej
obiektywny niż rankingi wolności prasy. To prof. Markowski i jego
akademiccy koledzy odpowiadają za nędzę polskich uniwersytetów i tu już
nic nie trzeba „szykować”. Młodzi są i będą w czarnej …

Gdy
już prof. Markowski pobawił się „obiektywnymi” danymi i stanami rzeczy,
zajął się tym, co lubi najbardziej, czyli wybrzydzaniem na to, jak
okropna jest Polska pod rządami Zjednoczonej Prawicy. Stwierdził na przykład prof. Markowski:

Jak moi koledzy z zagranicy przyjeżdżają do Polski i mówią po niemiecku, to dostają po pysku tutaj w Warszawie. To jest wstyd.

To oczywiście
karygodne i okropne, tylko w szczegółach nic się nie zgadza. Pobity
został (8 września 2016 r.) nie zagraniczny kolega (on tylko widział
pobicie), lecz towarzyszący mu polski profesor.

Sprawca,
45-letni Piotr R., został zatrzymany w areszcie i przez sąd skazany.
I nie był to żaden przeciętny mieszkaniec Polski, tylko recydywista
sześciokrotnie karany, m.in. za oszustwo, kradzież z włamaniem
i wprowadzanie w obieg sfałszowanych pieniędzy. W sądzie stwierdził:
„Piję alkohol w dużym stopniu. Nie wiem, czy nałogowo”, co ma o tyle
znaczenie, że zaczepiając mężczyzn rozmawiających po niemiecku był
„nawalony”, jak w czasach PRL osobowy do Grójca. Nieważne, było
przestępstwo, a za nie kara. W Niemczech łatwo byłoby znaleźć sto razy
więcej takich przypadków, a profesorowie socjologii raczej nie wyciągają
z tego takich wniosków, jak Radosław Markowski.

Nie obeszło się bez wielkiego odkrycia.

Nie
mieliśmy nigdy w Polsce partii, która tak jak PiS miałaby poparcie
skrzywione w stosunku do struktury społecznej. Dwie trzecie to są osoby
powyżej 60 roku życia, dwie trzecie ci, którzy są na emeryturze lub
rencie. Także dwie trzecie ludzi z wykształceniem podstawowym
głosuje na PiS

— zdiagnozował profesor elektorat partii Jarosława Kaczyńskiego.

Znowu
powołał się na „obiektywne” dane. Ale gorszy jest tu rasizm,
a przynajmniej dyskryminacja: konstytucja gwarantuje wszystkim równe
prawa. Nawet gdyby tak było, jak mówił prof. Markowski, głosy
osób gorzej wykształconych i starszych nie są w niczym gorsze od głosu
prof. Markowskiego, reżyserki Agnieszki Holland czy aktorki
Mai Ostaszewskiej.

Prof. Markowski ma też kłopot z oceną dokonań polityków. Powiada:

On [Jarosław
Kaczyński] nie stanie wokół Adenauera, de Gaulle’a, Olofa Palme czy
Roosevelta, którzy wymyślali wielkie deale. On natomiast opanował
do perfekcji, wraz ze swoimi „Bielanami” i otoczką spryt polityczny.

Adenauer
to nie tylko wielkie deale, ale otwarcie wrót do administracji
państwowej dla nazistów i zbrodniarzy wojennych. Roosevelt to „zdrajca”
sprawy polskiej w Teheranie (w 1943 r. ) i w Jałcie (w 1945 r.), który
sprzedał nas Stalinowi. I zdrajca sprawy żydowskiej, który o losie
mordowanych Żydów wiedział dostatecznie dużo od Jana Karskiego, żeby coś
z tym zrobić, a nie zrobił nic. A De Gaulle to dopiero spryciarz,
bo mimo Francji Vichy i nędznego jak na potencjał udziału w wojnie,
i to tylko „wolnej Francji”, zapewnił swojemu krajowi status mocarstwa
i własną strefę okupacyjną, choć sto razy bardziej należała się ona
Polsce. Z kolei Olof Palme to naiwniak, którego Sowiety niemiłosiernie
wykorzystywały jako sympatyka Ruchu Państw Niezaangażowanych i gorliwego
przeciwnika „amerykańskiego imperializmu”. Bez przesady zatem.

Profesor Markowski traci resztki powagi i zdrowego rozsądku, gdy zamienia się w Romana Giertycha mówiąc:

Sprycik
tego pana z Żoliborza polega na tym, że tam są teczki i nikt nie
dostanie żadnego stanowiska, jeśli albo nie jest nikim, albo nie
ma na niego haka.

Ta głęboka myśl jest
kompromitująca dla każdego rozsądnego człowieka, a co dopiero dla
profesora nauk społecznych. Podobnie jak odpowiedź na pytanie Roberta
Mazurka, czy gardzi liderem PiS.

Tym, co zrobił dla
Polski Jarosław Kaczyński i jego otoczenie, tak. To jest wielka sprawa,
to jest sabotaż rozwoju mojego kraju. Liczę na to, że przyjdzie taki
czas, że nie tylko Radosław Markowski i otoczenie będzie o tym mówiło.

Ten
sabotaż polegał zapewne na tym, że Polska, szczególnie gospodarka, dała
radę z pandemią, daje radę z obciążeniami związanymi z agresją Rosji
na Ukrainę oraz z tym wszystkim, co z wojny wynika. Jego polityczni
ulubieńcy w takiej sytuacji siedzieliby w jakimś schronie albo
za granicą i opowiadali, dlaczego niczego się nie da zrobić.

Jeden
prof. Markowski to nie byłby problem. Kłopot polega na tym, że polskie
uniwersytety i ośrodki badawcze pełne są Markowskich. I nic się nie
da z tym zrobić, bo awantura byłaby na pół wszechświata, pewnie łącznie
z wysłaniem do Polski jakiegoś współczesnego Wehrmachtu jako „wojsk
pokojowych”. A studenci słuchają tych głupot i tracą motywację
do stawiania sobie ambitnych zadań, skoro mądrościom prof. Markowskiego
łatwo może dorównać przeciętna ciocia Klocia na imieninach.