Kilka dni temu do MON i koordynatora służb specjalnych wysłaliśmy trzy pytania:

1) W słowackiej gazecie „Dennik” ukazał się
tekst Tomasa Forro pt. „Ruský fantóm, jeho slovenski špióni a ich
polský šéf”, w którym autor identyfikuje funkcjonariusza SKW Mariusza
Maraska z blogerem piszącym jako Aleksander Ścios. Czy polski rząd
zareagował na tą publikację? 2) Czy Mariusz Marasek pisze pod
pseudonimem Aleksander Ścios? 3) Czy polskie władze identyfikują się z
poglądami głoszonymi przez Aleksandra Ściosa?

Odpowiedź przyszła tylko z biura koordynatora:
„Uprzejmie wyjaśniam, że rolą Ministra Koordynatora Służb Specjalnych
nie jest ingerowanie w działalność mediów, w tym blogerów. Jednocześnie
zaznaczam, że polskie władze nie zajmują stanowiska wobec poglądów Pana
Aleksandra Ściosa.”

MON nie przysłało żadnego stanowiska.

Poprosiliśmy też o rozmowę z samym Maraskiem, któremu słowacka gazeta poświęciła obszerny materiał. Bez odzewu.

Przyszedł po Misiewiczu

Podejrzenia słowackich mediów nie dotyczą
podrzędnego urzędnika. Od końca grudnia 2015 roku Marasek jest szefem
Centrum Eksperckiego Kontrwywiadu NATO. Został nim po opisanym przez
„Wyborczą” nocnym najeździe i zajęciu siedziby Centrum, dokonanym przez
ludzi Antoniego Macierewicza. Na ich czele stał szef gabinetu ministra
Bartłomiej Misiewicz.

Właśnie Misiewicza wyznaczono najpierw na
nowego szefa Centrum, ale gdy okazało się, że nie ma kwalifikacji,
kierujący SKW Piotr Bączek (jedna z najważniejszych osób w otoczeniu
szefa MON) mianował na to stanowisko Mariusza Maraska.

Nominacja mieściła się w logice zmian
przeprowadzanych w MON i SKW po przejęciu władzy przez PiS. Marasek na
początku lat 90. razem z Macierewiczem zakładał Zjednoczenie
Chrześcijańsko-Narodowe, był posłem tej partii, a przez następne lata
prorektorem Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Humanistycznej w Skierniewicach. W
2007 r. Macierewicz wziął go do komisji weryfikującej Wojskowe Służby
Informacyjne.

Co jeszcze wyróżniało Maraska? Według kilku
blogerów przed objęciem funkcji w SKW miał on pisać w prawicowych
mediach pod pseudonimem „Aleksander Ścios”.

Publicystyka Ściosa pełna była teorii
spiskowych, ale też antyukraińska, eurosceptyczna i czasem antynatowska.
W jego tekstach znajdowały się też informacje z prac komisji
weryfikacyjnej WSI. Macierewicz był w nich przedstawiany jako jedyny
sprawiedliwy polski polityk.

Gdy jeden z blogerów o pseudonimie francis.de otwarcie napisał, że Ścios to Marasek, wpis został usunięty z portalu salon24.pl., gdzie Ścios także publikował.

Źle o Słowacji i Niemczech

Sprawą tożsamości Ściosa zainteresował się
słowacki dziennikarz Tomas Forro. Do Polski przyjechał zaalarmowany
sytuacją w Centrum Eksperckim Kontrwywiadu NATO, którego Słowacja była z
nami współgospodarzem.

Gdy Marasek został (bez uzgodnienia ze stroną
słowacką) szefem Centrum, Forro natknął się na świeży tekst Ściosa, w
którym bloger podważał wartość Słowacji jako sojusznika.

Ścios pisał: „Słowacja jest dziś tym krajem
NATO, który potępia sankcje nałożone na Rosję i ściślej współpracuje z
państwem Putina. W połowie bieżącego roku premier Słowacji Robert Fico
złożył oficjalną wizytę w Moskwie, gdzie prowadził rozmowy z premierem
Miedwiediewem i spotkał się z prezydentem Putinem. Słowacy są nie tylko
zainteresowani współpracą gospodarczą z Moskwą, ale od dawna prowadzą
intensywną współpracę wojskową, modernizując np. swój system
przeciwrakietowy S-300 i planując modernizację śmigłowców Mi-17″.

Taki wpis – jeśli wyszedłby spod pióra nowego
szefa Centrum – stawiałby pod znakiem zapytania możliwość współpracy ze
słowackim partnerem. Niepokojący był też inny fragment ze Ściosa, w
którym oskarżał on Niemcy o „faktyczny sojusz z Rosją” i wzywał do
„twardej korekty polskiej polityki zagranicznej”.

Forro poświęcił kilka tygodni na ustalenie, czy
Ścios to Marasek. Według ustaleń słowackiego dziennikarza, obaj
związani są z konserwatywną fundacją Veritas et Scientia, a wpłaty na
wsparcie portalu Ściosa (bezdekretu.pl), idą na konto studentki z Płocka, skąd w wyborach startował Marasek.

Słowacki dziennikarz używa podstępu

Najwięcej przyniosła rozmowa słowackiego
dziennikarza z samym Maraskiem. Forro zwabił go na nią, podając się za
słowackiego publicystę o antyrosyjskich poglądach, przeciwnego polityce
swojego rządu.

Z tekstu Tomasa Forro o spotkaniu z Maraskiem:
„Podkreślam, że jestem od dawna fanem tekstów Ściosa. Że wszystko, co
pisał o Słowacji i Niemczech, o interesach naszych władz w związku z
rosyjską bronią i gazem, odzwierciedla moje własne poglądy i obawy.
Kładę na stół teksty Ściosa. Pytam, czy zaczął wycofywać się z tego, co
kiedyś pisał o moim paktującym z Rosją kraju. Czy kiedy dostał ciepłą
posadkę we wspólnym projekcie, nagle zmienił zdanie i teraz traktuje
Słowaków jak sprawdzonych sojuszników. Nie pytam Maraska, czy jest
Ściosem, ale rozmawiam z nim tak, jakby nim był. Pytam o różne fragmenty
i koncepcje z tekstów Ściosa. A Marasek reaguje tak, jakby był ich
autorem. Kiedy go za nie chwalę, niemal rośnie z dumy. Kiedy niektóre
rzeczy celowo źle interpretuję, Marasek tłumaczy mi sens: >>’Tutaj
napisałem to i to, a tutaj pan nie zauważył, że chodzi o
hiperbolę…<< – pisze Forro.

I dalej: „Od Słowacji przechodzimy do Niemiec i
potem dalej, do wszystkich tych stereotypów, półprawd i zmyśleń, z
jakich utkana jest sieć teorii spiskowych Ściosa.”

W pewnym momencie dziennikarz pyta Maraska,
dlaczego nie pisze pod własnym nazwiskiem? Marasek „wyjaśnia, że jest
teraz osobą publiczną, więc nie może się wypowiadać w sprawach, które
np. Niemcy mogliby uznać za niewłaściwe. Oponuję, że przecież sam nie ma
z tym problemu, gdy pisze jako Aleksander Ścios pod pseudonimem.
Marasek trochę sztywnieje i odpowiada, że nigdy nie twierdził, że jest
Ściosem –- chociaż nazwisko to w naszej rozmowie wcale nie padło. I że
nigdy tego nie potwierdzi ani temu nie zaprzeczy. Po chwili z ironicznym
uśmiechem oznajmia, że w sumie mógłby się podpisać pod wieloma
publikacjami tego autora.”

Tekst Forro ukazał się 8 kwietnia, wywołując
spore poruszenie na Słowacji. Polskie władze nie zajęły wobec tej
publikacji żadnego stanowiska.

Kaczyńskiemu nie płacą za lament

Ostatnio ostrze krytyki bloger Ścios kieruje w
stronę PiS, które jego zdaniem wprowadza za mało radykalne zmiany. W
tekście „Samobójstwo w obronie demokracji” pisze m.in.: „To niepojęte,
jak łatwo wmanewrowano partię Kaczyńskiego w prymitywną kombinację i jak
ogromne osiągnięto korzyści. Pierwsze miesiące – najważniejsze dla
tych, którzy chcieliby dokonać autentycznych zmian, zostały stracone i
upływają na roztrząsaniu tematyki narzuconej przez kilku cwaniaków. Ten
ponury spektakl zastępuje prawdziwą walkę i jest namiastką rzeczywistych
działań naprawczych. W oparach medialnego absurdu, nikt nie zapyta o
zarzut zdrady i paktowania z wrogiem, o odpowiedzialność za zamach
smoleński, o realną walkę z agenturą, ujawnienie przestępstw i draństw
poprzedniego reżimu.”.

W innym tekście Ścios wzywa do zerwania z
wszelkim kompromisem z przeciwnikami politycznymi: „To niepojęte, że od
czasu zbrodni smoleńskiej nie chcemy dostrzec, że nie ma groźniejszych
nawoływań od postulatu fałszywej zgody narodowej – osiągniętej za cenę
naszych dążeń i prawdy o realiach III RP.”

W krótkich wpisach na Twitterze Ścios narzeka:

• na rząd, że „nie chce podjąć rozprawy z agenturą wpływu”

• na „prorządowe media nagłaśniające każdą uliczną hucpę”

• na prezydenta Andrzeja Dudę, że „na czele swojej
  Rady Dialogu Społecznego postawił byłą I sekr. PZPR H. Bochniarz” i
  wziął udział w pogrzebie Andrzeja Wajdy, gdzie „był wśród swoich”.

Ścios diagnozuje też, że „jeśli PiS boi się
naruszyć zbrodnicze układy sprzed III dekad, jakże mógłby osądzić
dzisiejszych zdrajców i bandytów?”. Pyta: „o jakiej dobrej zmianie mowa,
skoro PiS nadal pozwala na antypolską rebelię?”.

Krytykuje w końcu samego Jarosława Kaczyńskiego, któremu „Polacy nie płacą za lament, ale za to, by prawo było szanowane”.

Z entuzjazmem reaguje za to na informację
sprzed kilku dni, że we Wrocławiu pracownik firmy kurierskiej odmówił
dostarczenia przesyłki do „Gazety Wyborczej”. Ścios: „Takie postawy
warto propagować. Również w odniesieniu do TVN, Polsatu itp.”.

– Ścios reprezentuje poglądy najbardziej
radykalnego skrzydła PiS, jeżeli coś pisze, to znaczy, że tak właśnie
myśli Macierewicz i jego środowisko. Wszyscy wiemy kim jest Ścios,
czasem są tylko spory, czy te teksty pisze jedna osoba, czy też kilka z
tego kręgu – mówi nam poseł PiS, który jest pewny, że słowacki
dziennikarz ma rację.

Marasek (podobnie jak instytucje, którym
obecnie podlega) nigdy nie zdementował informacji słowackiego
dziennikarza ani też wcześniejszych publikacji polskich mediów (w tym
„Wyborczej”) utożsamiających go z Aleksandrem Ściosem.