Recepty refundowane - świadoma intryga Tuska i Kopacz?

Do napisania tej notki skłonił mnie artykuł Joanny Lichockiej z dzisiejszej /4.01/ "Gazety Polskiej Codziennie" p.t. "Tusk nie Arłukowicz" /TUTAJ/. Autorka stwierdza, że prawdziwym winowajcą chaosu w służbie zdrowia wywołanego nowymi zasadami refundacji leków jest premier Donald Tusk. Ma ona, rzecz jasna, rację, ale traktuje to wszystko jako przejaw nieudolności i arogancji władzy, podczas gdy ja sądzę, iż chodzi tu o świadomie zaplanowaną intrygę.

  Przypomnijmy, że ustawa o refundacji leków została uchwalona przez parlament i podpisana przez prezydenta w maju 2011 roku. Wtedy nie była ona przedmiotem szczególnego zainteresowania ani ze strony mediów, ani opozycji. Protestowały tylko izby lekarskie n.p. /TUTAJ/. Potem przez prawie pół roku nic w tej sprawie się nie działo, przynajmniej publicznie.

  W dniu 16 listopada opublikowano pierwszą wersję listy leków refundowanych. Chwalono ją początkowo, jako mającą przynieść 211 milionów złotych oszczędności /patrz /TUTAJ/. Arłukowicz nie mógł mieć z nią nic wspólnego, gdyż rząd Tuska powołano dopiero 18 listopada. Można być złego zdania o Ministerstwie Zdrowia, ale nie przesadzajmy, nie pracują tam wyłącznie idioci. Urzędnicy NIE mogli nie wiedzieć, że brak na liście n.p. pasków do glukometrów MUSI wywołać głośne protesty społeczne. To był ładunek wybuchowy z opóźnionym zapłonem podłożony przez minister Kopacz na polecenie Tuska.

  Po co było to premierowi potrzebne? Odpalając tę minę w drugiej połowie grudnia osiągnął on kilka celów. Na pierwszy zwróciła uwagę Joanna Lichocka pisząc : "Skutek jest taki, że pacjenci, lekarze i aptekarze to w tej chwili wrogo do siebie nastawione grupy społeczne. I o to właśnie chodzi – mamy być podzieleni i mają w nas buzować negatywne emocje kierowane do siebie nawzajem, nie do rządu, a nie daj Boże, do grającego w piłkę premiera.".

  Drugim, było przeczołganie zbyt inteligentnego i błyskotliwego Arłukowicza i pokazanie mu jego miejsca w szeregu. Trzecim zaś i może najważniejszym okazało się "przykrycie" w mediach sprawy zamiatania pod dywan zadłużenia Polski oraz podwyżek cen wszystkiego z początkiem 2012 roku. Przeprowadzając ten plan Tusk dal też zarobić zaprzyjaźnionemu biznesmenowi Ryszardowi Krauze. Dziwnym trafem kupił on akcje firmy Bioton, producenta jedynej refundowanej insuliny na dzień przed ogłoszeniem listy leków refundowanych. Pisze o tym dzisiejsza "Gazeta Polska Codziennie".

  W cytowanym wyżej artykule Joanna Lichocka zwróciła też uwagę na dziwne postępowanie PiS. Pisze: "PiS, zapowiadając wniosek o dymisję Arłukowicza, wpisał się chcąc nie chcąc w tę taktykę, która może tylko cieszyć propagandystów Tuska. Znów uwaga opinii publicznej odwrócona jest od osoby, która faktycznie odpowiada za nieudolność i ignorancję władzy – tak jakby i opozycja stawiała Donalda Tuska niejako ponad tym problemem. Oczywiście wniosek o odwołanie ministra będzie zapewne tak samo nieskuteczny, jak i składanie wotum nieufności wobec szefa rządu. Niemniej jeśli już żądać dymisji, to szefa rządu. Pokazałoby to opinii publicznej właściwego sprawcę kłopotów obywateli.".

  To prawda, Arłukowicz pełni tu niewdzięczną rolę kozła ofiarnego, podobnie jak lekarze, i koncerny farmaceutyczne, którym Tusk publicznie urąga, pragnąc odwrócić uwagę od siebie. Opozycja zachowuje się tak, jakby tego nie rozumiała.