♦ Wartownicy IV

W hołdzie poległym pod Smoleńskiem Wartę Honorową zaciągnęli w święto Wojska Polskiego przedstawiciele różnych środowisk, którzy przyjechali do Warszawy z odległych krańców Polski. Oto kolejne sylwetki wartowników – kolejarza Bronisława Wardawy z Lublina, rolnika Krzysztofa Cierpińskiego z Drożkowa k. Żar w woj. lubuskiem (dawniej zielonogórskie), Ryszarda Nikodema z Górnego Śląska i Teresy Bochwic.

Bronisław Wardawy, ur. 1940 w Woli Klasztornej k. Kozienic.W latach 1978-1985 zatrudniony w PKP w Lublinie jako główny inżynier inwestycji w PKP Linia Hutniczo-Siarkowa, a w latach 1985-1990 w PKP Biuro Inwestycji WDOKP w Lublinie. Od IX 1980 w „S”, członek min. Międzyokręgowej Komisji Porozumiewawczej Kolejarzy (późniejszej Sekcja Krajowa Kolejarzy). W latach 1980-1981 uczestnik negocjacji z Ministerstwem Komunikacji. W 1981 autor w niezależnym piśmie „Solidarność Kolejowa”, wydawanym przy Węźle PKP Lublin. Internowany 13 XII 1981 – 8 II 1982 we Włodawie. W latach 1982-1989 działacz podziemnej „S” – na szczeblu krajowym  w „S” kolejarzy, kolporter wydawnictw podziemnych w zakładzie i w ramach wymiany z in. ośrodkami w kraju. Zaangażowany w działalność duszpasterstwa kolejarzy. 1985-1990 zatrudniony w PKP Biuro Inwestycji WDOKP w Lublinie. Represjonowany w miejscu pracy za działalność w „S”.  Od I 1989 członek reaktywowanej w Gdańsku Sekcji Krajowej Kolejarzy. W 1989 uczestnik kampanii wyborczej KO „S”.  Po1989 publicysta w „Gazecie Wyborczej”, „Życiu”, „Biuletynie Informacyjnym NSZZ «Solidarność» Regionu Środkowowschodniego”, „Wolnej Drodze”, „Sygnałach”. W 1998 inicjator i współtwórca Kaplicy Pamięci Kolejarzy w sanktuarium w Kałkowie-Godowie. 1999-2009 wiceprezes Zarządu Wojewódzkiego Stowarzyszenia Osób Represjonowanych w Stanie Wojennym w Lublinie. Od 2000 na emeryturze; Autor broszury Kaplica Pamięci Kolejarzy w Kałkowie-Godowie (Lublin 1998). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Krzysztof Cierpiński, ur. w 1934 r. W okresie studiów w Poznaniu świadek wydarzeń 1956 r. Od jesieni 1980 r. współorganizator „Solidarności Wiejskiej” w woj. zielonogórskim, działacz NSZZ RI „Solidarność”. W XI 1981 wyznaczony przez przewodniczącego Wojewódzkiego KZ NSZZ RI „S” – Edwarda Lipca do kierowania związkiem w razie aresztowania statutowych władz wojewódzkich. Po 13 XII 1981 podejmując te obowiązki organizował pomoc dla represjonowanych i konspiracyjną poligrafię. Drukował pismo, a także ulotki w gospodarstwie ogrodniczym w Drożkowie k. Żar w podziemnej drukarni zamaskowanej opałem, zwanej żartobliwie „podmiałową” (a nie podziemną). Aresztowany w  1983 r. został skazany w procesie trzynastoosobowej grupy członków „Solidarności” wydającej pismo „Biuletyn Tymczasowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Ziemi Żarskiej”. Kontynuował działalność w podziemnej rolniczej „S” oraz w ramach Duszpasterstwa Rolników. Współtworzył KO”S” woj. zielonogórskiego w 1989 r. Obecnie na emeryturze. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Ryszard Nikodem, ur. 1942 w Będzinie. Do 1983 zatrudniony w Fabryce Samochodów Małolitrażowych Zakład nr 7 w Sosnowcu – w okresie 1979 – X 1980 na kontrakcie w Libii. Od jesieni 1980 w „S”, członek Prezydium KZ w FSM w Sosnowcu Oddelegowany do pracy związkowej w MKZ Katowice działał w Sekcji Interwencji ( II-VII 1981). Wybrany w VII 1981 do Prezydium  ZR Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, a od IX 1981 wiceprzewodniczący ZR ds. interwencji. Członek KPN. Od 13 XII 1981 internowany w obozach w Strzelcach Opolskich, Zabrzu-Zaborzu, Grodkowie i Uhercach. Zwolniony 11 XII 1982, przeniesiony na gorsze stanowisko pracy. W 1983 kilkakrotnie zatrzymywany na 24 i 48 godz. Od 1983 na emigracji w USA, gdzie kontynuował działalność w „S”. W 2006 powrócił do Polski, od 2007 na emeryturze. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).

Teresa Maria Bochwic, ur. 11 września 1947 w Warszawie. Dziennikarka, publicystka, działaczka opozycji politycznej w PRL, nauczyciel akademicki, od 2009 docent Akademii Leona Koźmińskiego. Uczestniczyła w wydarzeniach Marca 1968 na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (rozwiązanym w ramach represji po marcu 1968). W 1971 ukończyła studia na UW. W latach 1976-1980 pracowała jako asystentka w Zakładzie Filozofii INES Politechniki Warszawskiej; usunięta z pracy z przyczyn politycznych w 1982, co w 1991 wykazano w świadectwie pracy, sprostowanym dzięki interwencji tzw. Komisji Macieja Dubois.

W końcu lat 70. kolportowała „Biuletyn Informacyjny” KOR oraz wydawnictwa ROPCiO, a także „Gospodarza”, „Głos” i książki NOWEJ.

Członek ruchu oświatowego w „Solidarności” 1980-1981. We wrześniu 1980 założyła solidarnościowy miesięcznik dla nauczycieli „Rozmowy”; od listopada 1980 (wydanie pierwszego numeru) do wprowadzenia stanu wojennego była redaktorką naczelną (obok S. Jędrzejewskiego). W 1981 pisywała do „Tygodnika Solidarność” i „AS-a” na tematy oświatowe. Uczestniczyła w pracach Solidarności Oświatowej i negocjacjach z Ministerstwem Oświaty i Wychowania. W stanie wojennym należała do organizacji podziemnej oświaty – Komitetu Oporu Społecznego KOS i do OKNO (Oświata – Kultura – Nauka). W latach 1982-1989 współpracowała z redakcją i archiwum pisma „KOS”. W latach 1985-1989 współpracowała z „Kartą” i od 1987 z Archiwum Wschodnim „Karty”. Publikowała i redagowała w Wydawnictwie Społecznym KOS, współpracowała także z Radiem Wolna Europa w Monachium i „Kulturą” paryską. W latach 1983-1986 reportażystka Tygodnika Katolików „Zorza”, 1986-1991 sekretarz redakcji „Nowin Psychologicznych” przy Polskim Towarzystwie Psychologicznym. W kampanii wyborczej „Solidarności” czerwca 1989 była reporterką Radia Solidarni, przygotowała około 30 audycji wyborczych Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, emitowanych w Polskim Radiu. Dziennikarka i z-ca redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarność” i dziennika „Nowy Świat”. Pracowała w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy i Kancelarii Premiera Jerzego Buzka.

Od października 2006 do końca marca 2009 była zastępcą dyrektora Dyrekcji Programowej Polskiego Radia; do 2008 roku wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego; obecnie docent w Akademii Leona Koźmińskiego.

Od 28 lipca 2006 do jesieni 2010 pełniła funkcję członkini Rady Programowej TVP S.A. Od października 2008 członkini Rady Etyki Mediów; w marcu 2009 ustąpiła z funkcji wiceprzewodniczącej. W październiku 2010 zrezygnowała z członkostwa w REM na znak protestu przeciw brakowi obiektywizmu i merytorycznej symetrii w opiniach Rady. Od jesieni 2010 członek Rady Programowej Polskiego Radia. W maju 2007 w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie obroniła doktorat pt. Narodziny i działalność Solidarności Oświaty i Wychowania 1980-1989 (w świetle dokumentów NSZZ „Solidarność” i relacji jej działaczy). Promotor: prof. Alfred Andrzej Janowski.

Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Stowarzyszenia Wolnego Słowa oraz Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

W 2010 znalazła się wśród założycieli Stowarzyszenia Polska Jest Najważniejsza, w skład którego weszła część członków Warszawskiego Komitetu Poparcia Jarosława Kaczyńskiego Kandydata na Prezydenta RP wyborach prezydenckich w tym roku.

W 2006, za działalność na rzecz wolności słowa, została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2000 otrzymała Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury.

Źródło: Wikipedia.