Der Idealist, der aus dem Osten kam

Dziś dostaje Medal Goethego: Jak Adam Michnik pokazał mi, co to znaczy być szczęśliwym intelektualistą. Stephan Wackwitz

Artykuł z Die Welt, szkoda mi czasu na tłumaczenie tych bredni, ale warto odnotować, więc wrzucam linka do oryginału i tekst z "guglowskiego tłumacza"

Der Autor leitete von 1999 bis 2007 das Goethe-Institut in Krakau. Sein Roman "Neue Menschen" (2005) handelt von den Gedankenwelten der linken Intelligenz.

http://www.welt.de/print/die_welt/kultur/article13568510/Der-Idealist-der-aus-dem-Osten-kam.html

Pojawia się Adam Michnik. To był 2000, na Kongresie Międzynarodowego Towarzystwa Benjamin w Barcelonie. Wielkim człowiekiem był 54 w tym czasie. Rozmawiałem we wrześniu słońce w Port Bou powierzchownie zna mnie młoda dama z Krakowa, które powinny okazać się jego towarzyszem podróży.

Michnik wszedł nagle do mnie, uścisnął mu dłoń i pozwól mi obdarzyć słynnego "leczenie Michnik". To inżynierii społecznej jest jego najbardziej skutecznych kapitał polityczny i nauczał, że Adam miał pierwsze spotkanie z poczucie, że chcesz znać go na zawsze. Nigdy nie spotkałam takiego serca ocieplenia, naturalne, tolerancyjny, zabawny, uroczy, entuzjastycznych i uczciwych zwrócony w talent komunikacji jak Adam Michnik. Michnik jest naprawdę interesuje ludzi. I nie obchodzi go, czy osoba, z którą mówi - i mówi ciągle, jakby chciał udowodnić światu, jak to małe znaczenie dla niego, że zacina się - obcy, czy premier, lewicowy i prawicowy , jego przyjaciel lub jego wrogiem.

Niedawno miałem dawny kolega ze szkoły, którego nie widziałem od 1973 roku - wtedy oboje w to obowiązkowe lig neoleninistischen walki zainteresowanych - stara się wyjaśnić, jak to się stało, że nie jestem po lewej stronie. I jestem z moich opowiadań, wspomnień, obserwacji i rekonstrukcje bardzo szybko i bardzo głęboko należących do wspomnień z prawie dziesięć lat żyłem w Polska i Słowacja. Wydawało mi się zupełnie oczywiste, że wyrosłem w kategoriach politycznych tylko w Europie Środkowo-Wschodniej po tej rozmowie. Z moim rozumieniem dorosłości w tym przypadku opiera się na powiedzenie, sądzimy, że bardziej obywatelską niż jednej rzeczy, tym więcej widzi jej.

Aby zrozumieć, co się klasy średniej w Niemczech, trzeba cofnąć się trochę w przeszłości. Zimna wojna między firmami, którzy uważali się za burżuazyjne i takich, co oznaczało "burżuazyjna" stanowiły wroga, debata w Niemczech nadal, kilkadziesiąt lat po jego zakończeniu. Prawie wszyscy z mojego pokolenia nie chce być intelektualistą. A na zachodzie jest obrazem intelektualistów - prawie całe moje życie i jakoś spontanicznie - zostały zaznaczone na lewo i anty-burżuazyjnych.

Wszystkie wynikowe intelektualistów Republiki Federalnej były krytyczne wobec rządu dostosowane, mniej lub bardziej anty-zachodnie, antywojenne, wojsko, rząd USA i oczywiście hierarchii kościelnej, feministka, anty-narodowych i anty-autorytarnych. To był wzór Sartre'a, który zespół Bolla, co trawa. Nie było niemal nieograniczone. Zachodnich intelektualistów widział siebie jako przeciw-liczba obywateli. Nie czytałem, aż daleko poza czterdzieści zachodnich myślicieli i pisarzy w Polska, i poważnie badanych, którzy nie byli w lewo, na przykład, Ernst Junger, Gottfried Benn, Carl Schmitt, Joseph Ratzinger, Arnold Gehlen, Philip Larkin, Kingsley Amis, Martin Heidegger. A potem po prostu bardzo szybko, zwłaszcza Czesław Miłosz, Józef Tischner, Leszek Kołakowski, Vaclav Havel, Josif Brodski, Karol Wojtyła. I tak Adam Michnik. Czy obywatele, burżuazyjnych intelektualistów, dla mnie przede wszystkim intelektualistów w Europie Wschodniej.
Reklama

Renesans uprzejmości, obecnie przeżywa coś upiornego. Nie tylko dlatego, że jest ekonomiczną podstawą prawdziwej burżuazyjnej usuwane, tak mile wartości i mamy do czynienia z klasycznym przykładem fałszywej świadomości klasy ("Tylko dlatego, że jeść codziennie warzywa, aby połączyć ich dziecko nie jest Kevin i czytać w łóżku w historii nocy, wielu wierzy, w warstwie środkowej, są już elity ", powiedział socjolog Ulrike Hermann niedawno trafnie w" lustro "). Dziwne nieumarłych ten ostatni nastroju Zachodu leży w jego lutowania intymne i absurd z tym świadomy pół i jakoś już w krajowym DNA w stosunku do poprzednich galimatias niejasno lewicowych, nonkonformista, płeć umiarkowane i antyreligijnej postawy intelektualnej folkloru Republiki Federalnej od końca lat sześćdziesiątych kształtów.

W tym dniu września 2000 wydawało się, że hiszpańskie słońce, było wczesne popołudnie. Pocenie się Adam, wędzone Adam, Adam zacinał. Złapał jedną ręką, położył jedną rękę na jego ramieniu, on jest ciągle przede mną różni ludzie. Adam jest w sposób hojny dla jego uczuć, która jest uważana za nie spięty Zachodu możliwe. Z bojowym okrzykiem "Zwycięstwo!" On przyniósł butelkę koniaku, którą znalazł w każdym supermarkecie. Nie trzeba było długo czekać i jego otoczenia, do którego został dokooptowany się spod kontroli, była w anarchiczny radość małego Frühnachmittagsräuschchens. To było o procesie integracji europejskiej oraz przypadków korupcji w Polska, papieża, poezji Zbigniewa Herberta. Wzięliśmy się resztą butelkę koniaku i kiedy przyjechaliśmy w Barcelonie - Adam Mynheer-Peeperkorn samoprzylepne świeże i trzeźwy działania - był Michnik do ludzi, dla których zawsze będę go przez ogień.

Widziałem go później, tylko kilka razy widział. Co Dowiedziałem się wówczas o moim teraz coraz bardziej intensywne czytanie artykułów, przemówień i podziwiać, zwłaszcza wywiady z nim i prawie miłości, jest rzadką, jakoś bardzo pocieszające i radosne połączenie sytuacyjne luźne pragmatyzmu i okupacji wizjoner demokracji z tą samą młodzieńczą utopijnej energii duszy, że moje pokolenie, które źle zaledwie przed nią, Mao Tse-Tung, Lenin, socjalizm, a to inne bzdury obdarzyć.

"W czasie dyktatury główna różnica między nami a ruchy rewolucyjne jest to, że my, antykomunistycznej opozycji, nigdy nie zrezygnował żadnych złudzeń co do utopii doskonałego społeczeństwa," powiedział 2001 th "Wierzę w" społeczeństwo niedoskonałe ", by zacytować tytuł książki Djilas Milovan. Dlatego też nie jestem rozczarowany o demokracji. Twoje idealistów na Zachodzie są być może! Ale zachodnich intelektualistów sprawiły, że nawet ich specjalności, ich nadzieje na Viet Cong, Fidel Castro, Mao, Związku Radzieckiego, sandinistów i weißgottwen zrobić wszystko, aby nasz ruch -. Vaclav Havel w Czechosłowacji, przez Andrieja Sacharowa w Związku Radzieckim, Solidarnoscz, nie starał się utopie, co chcieliśmy. , był powrót do normalności. Oczywiście, mamy wyidealizowany zachodniej demokracji. Ale to nie powstrzymało nas od pójścia do prowadzenia moralnego walce z korupcją, bezrobociem i ubóstwem oraz do ustanowienia bardziej sprawiedliwego systemu. Jednak cechą charakterystyczną tej kampanii jest że nigdy nie zdał. On jest bez końca, podobnie jak Syzyf. "

W tych preparatów, mamy cały Michnik. Uderzające idealizacja zachodniej demokracji burżuazyjnej, dla których nigdy nie mieliśmy walczyć i które często gardzą. Pragmatyczne złudzeń. Koleżeńską wpadając w stosunku do poprzedniego lewicowego radykalizmu, który interpretowane jako zjawisko całkiem dobrze, z wielkim znaków, był przyjacielem i nadal walczyli z wielką powagą politycznych, nawet dzisiaj. I inspirowane przez Camus egzystencjalista patosu.

Michnik został zaatakowany w ostatnich latach sporo. Tak, jak wszystkie wielkie odejść. Słyszałem także wiarygodne historie o nim, że mi się nie podoba. Ale to nie ma znaczenia. W pewnym momencie on na swoje udziały w "Gazecie Wyborczej" zostało pominięte po zrobił je jeden z najbardziej udanych i najlepszych gazet w Europie było. Jest to również jeden z gestów, które naprawdę mogą sobie pozwolić tylko do bogatych ludzi - tak głęboko mieszczańskiej gest. Wyborców FDP, towarzystw budowlanych, Toskania-kierowców, oraz ex-Spontis-włosko-zawodników jest czymś rzadko.

Czasami wydaje mi się, kiedy myślę o Adamie, może rozwijać się tylko w przypadku rzeczywistych klasy średniej w ruchu oporu. W walce przeciwko wszelkim formom totalitaryzmu, biurokratycznej, w walce z nieodpowiedzialności, Mafia w ruchu oporu przeciwko przeciętności, stagnacji i braku wyobraźni. Burżuazyjnej walki o wyzwolenie nie jest za nas. Właściwie, to on nawet nie zaczął. Adam Michnik jest politycznie wielki brat nigdy nie mieliśmy.

Do jego wielkości, to jest to, że wrogów i przeciwników politycznych na skraj wyrzeczenia się zbliża. To należy do jego utopia niedoskonałe, wrażliwe, zawsze stara się demokracji. Jest to utopia, która sięga silnym wpływem amerykańskiego pragmatyzmu w myśli politycznej Polska od końca XIX wieku. To było absolutnie typowe Michnik, że po tragedii w Smoleńsku w oświadczeniu wideo na stronie internetowej "Gazety" martwych Lecha Kaczyńskiego - był on w życiu nie dał polityczne - nie tylko jako wielki polski patriota nazwie, ale Przypomina się w przyjaznych i intensywnych dyskusji przed 1989 rokiem. Czy to boli go w głębi serca, Michnik powiedział, że nigdy więcej z Lechem Kaczyńskim, że tak powiem między wierszami, można wybrać się na spacer, porozmawiać na dwóch "jak przyjaciele" będzie o tym, co jest najlepsze dla Polska.

Polska i Rosja mają do czynienia z, jak do Smoleńska przed światem-historycznym zadaniem otwartej debaty na temat stalinowski masowych mordów i przyszłości równej odległości od obu krajów, przeważająca duży i dynamiczny, otwarty, ciekawy mniejszych. "Putin nie jest Stalinem," Michnik powiedział w listopadzie ubiegłego roku w tej sprawie "Wall Street Journal". "Putin jest inny. Gdy go zobaczysz, jak Stalin, zapobiega spojrzeć na racjonalnej refleksji o tym, co się dzieje w jego kraju." Że Michnik w ostatnich latach żadnej roli w codziennym dyskusji na temat współczesnej sztuki naszego wschodniego sąsiada, więcej, a także "Gazeta Wyborcza" nie jest już dziennikarzem naprawdę pozostawia ślad, jest jednym z wielu objawów, że polska demokracja ma swoje bohaterskie i fazie rewolucyjnej tyle. Co jest dobre. Demokracje burżuazyjne nie potrzebują permanentną rewolucję. Ale to wyzwanie, aby sprostać których polityka Michnik - mogą zintegrować lub przynajmniej dobrze zrobią, by studiować jego dzieło życia dokładnie, a mianowicie pojednania z Rosją - rewolucyjna jak starszym mężem. Michnika rozmowy z generałem Jaruzelskim, powinny stanowić podstawę do czytania przygotowanie przyszłego dialogu polsko-rosyjskich.

Kiedy zobaczyłem go po raz ostatni w 2006 r. Myślę, że był prawdopodobnie bardzo chory. Pije i pali za dużo i za łatwo. To zrobić w sposób podobny do martwić się o niego, a następnie, do Heinera Müllera. Odwiedziłem go ze wspólnym przyjacielem jego małe biuro bałagan w "Gazecie Wyborczej". Poszło trochę tam iz powrotem, Joanna opowiedziała mu o projekcie, który odszedł, a następnie gdzieś w prowincji mowy, chodzi o Jedwabnem. Jak stanął w drzwiach, znów wziął mnie za rękę i powiedział: "O człowieku, nie wiesz, jak ja nienawidzę tej politycznej działalności co najmniej tak, jakbym nie hungover .." Jak powiedziałem, nie jestem pewien, czy wie, gdzie ostatnio widział mnie. W zasadzie byłem przybyszem. Obcy, którego nie traktuje się jako obcy. To było więcej niż słynna "leczenie Michnik". Było coś głęboko ludzkiego, nawet cywilnego, coś, co zdobył historii świata w Polska. Jak zawsze, chcemy to nazwać - powinniśmy wziąć za wzór.