Mała rzecz, a cieszy

Taki dziwaczny dzień, w którym media przywołały dwóch szefów klubu PO. Byłego Chlebowskiego i aktualnego Tomczykiewicza.

Wydawać by się mogło, że Chlebowski, mój ulubiony poseł o perłowych włosach, już dawno odszedł w niebyt. A tu nie. Zamiast krótkiej informacji o odejściu gościa z partii mamy papowskie dywagacje o tym czy wystartuje do Senatu, skąd i dlaczego...

Aktualny szef klubu Tomczykiewicz w niczym nie ustępuje błyskotliwością poprzednikowi. Dzięki temu również przebił się do czołówki moich ulubieńców. Tylko prosty organizm może unieść tak ciężką funkcję: musiał dziś, jak zwykle nic nie wiedząc, skomentować papowskie informacje o Chlebowskim oraz zapowiedzieć poparcie przez PO weta prezydenta do niespecjalnie istotnej ustawy zgłoszonej i długo tworzonej przez... PO.

O Chlebowskim powiedział, że wydaje mu się, że mu się nie wydaje. O ustawie musiał powiedzieć, że oni teraz poprą weto, gdyż sprawę przemyśleli. A przemyśleli, bo zapoznali się ze stanowiskiem pana prezydenta i ono ich przekonało.

Gdyby Tomczykiewicz przyznał, że umówili się z prezydentem, a ten słowa nie dotrzymał - to byłaby inna rozmowa. Gdyby przyznał, że mieli nadzieję, że prezydent nie odważy się zawetować - to również byłaby inna rozmowa. Ale takie tłumaczenie pokazywałoby różnice między Tuskiem, a Komorowskim. A jak wiemy różnic być nie może...

Stąd wybrali najgorsze możliwe rozwiązanie, w którym a) pokazują różnice, b) wystawiają Tomczykiewicza na odstrzał (no, ale w PO nikt się nim nie przejmuje; ba! on nawet tego nie zauważa, tak się cieszy z występów przed mikrofonami), c) pokazują wyborcom, że mają ich za idiotów podając głupawe tłumaczenie, z którego niby wynika, że d) nie konsultowali ustawy z prezydentem, a powinni...

Nic ważnego, ale symptomatyczne...