Audycja 233 - od dziś do czwartku (bez przerwy)

23:32 Rozmowa:Kresowiacy (uczestnicy marszu pamięci) - O wołyńskiej amnezji i o Smoleńsku (mat.własny)

Notka ta jest wprowadzeniem do wywiadu dla Niepoprawnego Radia - wywiadu , który ilustruje problem komunikowania się Polaków między sobą, na tematy żywo ich dotyczące.

Osobiste dotknięcie tragedią zawsze idzie w parze ze poruszeniem emocjonalnym i psychicznym cierpieniem , niejednokrotnie paraliżującym tak dogłębnie, jak fizyczny paraliż. Ból wpływa na możliwość percepcji i analizowania nowych informacji, podobnie jak bolący ząb nie pozwoli na przyswojenie wiedzy o równaniach różniczkowych . Dodatkowo, prawda o każdej tragedii jest zawsze kwestią delikatną, przy czym jest też rzeczą oczywistą, że prawdy nie można dyskutować. W sytuacji gdy prawda z jakiś wewnętrznych powodów nie może zostać przyjęta, to albo trzeba umiejętnie dozować jej przekaz , albo posługiwać się metaforami, które przenikną blokadę stawianą przez lęk i ból odbiorcy. Rzecz w tym, że do zmierzenia się z prawdą na pewne tematy trzeba dojrzeć..
Prawda dotykająca emocjonalnie, musi być tak wyrażona by nie odczuć jej jako wyraz wrogości czy chęć upokorzenia za brak innych poglądów.
Mechanizm ten dotyczy przede wszystkim poszczególnych ludzi , ale też i grup ludzkich, tworzących celowo działające stowarzyszenia i organizacje, nawet i narodów.

Umiejętność prowadzenia rozmowy na prawdy blokowane przez emocje, i to tak by spowodować zmianę zapatrywań, to wielka sztuka. Wie o tym każdy kto kiedykolwiek znalazł się w takiej roli.
Szansę na zdobycie tych umiejętności zdobywa się zazwyczaj na szkoleniach dla terapeutów i negocjatorów, a pewnie też dyplomaci utrzymują w tym jakiś trening. I to już jest ,,wyższa szkoła jazdy,, .w sztuce konwersacji.
Tymczasem przeciętny Kowalski nie ma gdzie ,szkolić się w prowadzeniu konstruktywnej i rzeczowej dyskusji. Atmosfera panująca od dziesięcioleci w Polsce nie sprzyjała nawet takiej wymianie poglądów, gdzie rzeczowo broni się własnego zdania na bazie realnej wiedzy, bo za odmienność zdań lub wiedzę o faktach politycznie niewygodnych, Polacy byli i nadal są karani, a wymiana poglądów, postrzegana jest raczej jako konflikt i kłótnia, aniżeli zwyczajna konwersacja. W związku z tym, nawet wysłuchanie cudzego zdania, dla przeciętnego Polaka staje się źródłem wewnętrznego napięcia i dyskomfortu. Ratunkiem przed różnicą poglądów jest z reguły ucieczka, albo niedopuszczenie do siebie żadnych informacji z zewnątrz , przez zagłuszenie ich emocjonalnym słowotokiem.

Tak jak w większości, nie mamy na tym polu dobrych przykładów w rodzinach, tak nie ma ich w szkołach , ani miejscach pracy. Nie było i nie ma gdzie zdobywać kwalifikacji prowadzenia konstruktywnego dialogu, bo żadna dziedzina życia społecznego w Polsce umiejętności dyskutowania nie promuje.

Próbę taką podjął reporter Niepoprawnego Radia , który 11 lipca rozmawiał z uczestnikami marszu na rzecz pamięci o ofiarach rzezi na Kresach, w Warszawie. Jest to przykład sytuacji z jaką zapewne każdy z nas się nie raz spotkał, gdzie poczuł całkowitą bezradność.
Posłuchajcie : .