Niebagatelny sukces polityczny

Sukcesem są oczywiście stadiony i boiska. Boiska i stadiony. Stadiony i boiska. Stop. Po co nam tyle stadionów i boisk? Boisko w promocji z piwem, boisko z nowym samochodem, kredytem na mieszkanie, boisko dla młodych małżeństw, stadion dla każdej wioski, stadion dla potrzebujących, głodujących i wypędzonych. Stadion dla cierpiących blogerów lewicowych z salonu, boisko dla emerytek mających nierówno pod kopułą zaczadzonych jadem nienawiści, stadion dla każdego!

Uff. Trudno pisze się tak ironiczne słowa kibicowi ale niestety fakt pozostaje faktem. Na *&^&( tyle nam tego? Myślałem całe 10 sekund obserwując odwiedzany często przeze mnie dworzec kolejowy Łódź Fabryczna. Prawdziwą ziemię niczyją. Miejsce zapomniane przez Boga. Miejsce, w którym syf łączy się z galerią typów oryginalnych i swojskich. Przedstawiciele władzy omijają raczej to miejsce, pomimo, że tam są. Chyba. Najczęściej widać samochody ochrony i śpieszonych podróżnych (pozdro dla pana sprzedającego gazetki ze stolika!) A jednak, pomimo tego, że raczej w nocy czy po zmierzchu lepiej się tam nie zapuszczać- w końcu dwa w jednym- PKP i PKS- i tak czuję się bezpieczniej właśnie tam a nie gdzie indziej. Czuję, że żyję. Bez wstrętnego oparu platformerskich rządów. Poważnie. Pomimo, że jest brudno i śmierdzi. Może dlatego, że ludzie rozmawiają, każdy z każdym, nikt się nie wywyższa? Czuć atmosferę schyłkowej komuny i początków "transformacji". Zatrzymany w kadrze świat nierzeczywisty.

Po dłuższej dygresji dworcowej powrócę do wątku boiskowo- stadionowego. Już wiem, po co tyle nabudowano jakże potrzebnych gnuśnym chłopakom z brzuszkiem, udającym, że rządzą, obiektów. W razie konieczności podejrzany element można szybko odseparować i umieścić na stadionach, na boiskach i postawić wachmanów. Szybko i na temat. Ewakuacja i stan wyjątkowy. I wyjaśniło się...