Ocalić od niepamięci Ravensbrück - pamięć o mojej matce

Szanowny Panie,

Ja o niemieckim obozie koncentracyjnym i zagłady Ravensbrück pisze każdego roku od lat niepamiętnych.

Bardzo proszę by Pan napisał co wyprawiali bolszewicy-wyzwoliciele w Ravensbrück

To tylko zbyt wcześnie

Dotknęło mnie cierpienie,

Że cała się spaliłam

Na martwy, jasny popiół

I pozostało tylko wytrwałe milczenie.

Co prawdę odsłania.

Wszak wciąż stoję w ogniu....

Ravensbrück,13 IV.1942 roku

Grażyna Chrostowska, herbu Ostoja, Ravensbrück,numer obozowy 7714; rozstrzelana wraz z siostrą Apolonią, 18 kwietnia 1942 roku.

Pozdrawiam

Wielce Szanowny Panie,
Dziękuję za wpis - hasło przewodnie " Ocalić od niepamięci".
Przygotuję za chwilę relacje z Archikatedry Warszawskiej Św. Jana z mszy i koncertu.

Kejow

Poprzedni post
http://blogmedia24.pl/node/28492?page=35

Kejow

Szanowny Panie,

Ja tylko zdrowie mi dopiszę o Ravensbrück napiszę w okolicach 30 kwietnia.

Ukłony

Instytut
Pamięci Narodowej zamierza rozpocząć pod koniec marca br. śledztwo
dotyczące głównego obozu kobiecego w Ravensbrueck – dowiedziała się PAP.

Podczas II wojny światowej w obozie w
Ravensbrueck przebywało blisko 40 tys. polskich więźniarek. Na
więzionych kobietach przeprowadzano pseudomedyczne eksperymenty.

„Uzyskaliśmy informacje, że w
Polsce nigdy wcześniej nie było prowadzone postępowanie dotyczące
głównego obozu kobiecego w Ravensbrueck, dlatego zamierzamy pod koniec
marca br. wszcząć śledztwo w tej sprawie” – powiedział w piątek
PAP naczelnik Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi
Polskiemu w Szczecinie, prokurator Marek Rabiega.

„Czynności przygotowawcze są na tyle zaawansowane, że pozwalają na formalne rozpoczęcie tego postępowania” – zaznaczył.

Prokurator wyjaśnił, że „po analizie
bardzo dużej dokumentacji wynika, że oprócz postępowań dotyczących dwóch
obozów głównych: męskiego i kobiecego, należy również poprowadzić
odrębnie śledztwa w sprawie 16 największych podobozów, które znajdowały
się w administracji KL Ravensbrueck”. Matek Rabiega dodał, że śledztwa
dotyczące podobozów będę wszczynane sukcesywnie.

Wśród ponad 130 tys. kobiet i dzieci w
Ravensbrueck uwięzionych było wiele Polek z Armii Krajowej. Trafiły tam
m.in. uczestniczki powstania warszawskiego. Masowe egzekucje
przeprowadzano w obozie głównie na polskich uczestniczkach ruchu oporu i
Żydówkach. Przetrzymywano tam m.in. przyjaciółkę św. Jana Pawła II dr
Wandę Półtawską i znaną aktorkę filmową i teatralną Zofię Rysiównę.

Po wojnie przed Trybunałem Norymberskim
postawiono część strażniczek i funkcyjnych z obozu, a także lekarzy,
którzy prowadzili na więźniarkach eksperymenty. Część z nich skazano na
karę śmierci i wykonano wyroki. Jednak osoby skazane na długoletnie
więzienie, w tym także dożywotnie, zostały zwolnione za dobre
sprawowanie około 1950 r. Wielu lekarzy eksperymentujących na ludziach
uzyskało również od niemieckich władz zgodę na wykonywanie swojego
zawodu już w latach 50.

W 1959 r. utworzono Muzeum – Miejsce
Pamięci Ravensbrueck. W 1995 r., w związku z rocznicą 50-lecia
wyzwolenia obozu, polskie więźniarki i ofiary eksperymentów starały się o
umieszczenie tablicy upamiętniającej ich martyrologię. Niemieckie
władze placówki odmówiły. Tablicę udało się umieścić w Ravensbrueck rok
później.

Relacje
więźniarek niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego w
Ravensbrueck, spisywane tuż po wojnie, znalazły się w książce „Golgota
kobiet” szczecińskiego historyka IPN Zbigniewa Stanucha. Autor
publikacji podkreśla, że wartość tych źródeł polega m.in. na pokazaniu w
nich emocji.

Dokumenty przedstawione w „Golgocie kobiet” pochodzą ze zbioru
protokołów przesłuchań więźniów niemieckich nazistowskich obozów
koncentracyjnych – w tym także Ravensbrueck – które w 2016 r. trafiły do
archiwum szczecińskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. Protokoły
spisali pracownicy działającego do początku lat 70. ub. wieku Polskiego
Instytutu Źródłowego w Lund w Szwecji.

„Uznałem, że jest to materiał wartościowy,
ponieważ relacje te były spisywane głównie w 1945 i 1946 r. Osoby, z
którymi wówczas rozmawiano, miały świeżo w pamięci to, co wydarzyło się w
obozach” – powiedział w rozmowie z PAP autor książki, historyk
szczecińskiego oddziału IPN dr Zbigniew Stanuch. Jak dodał, w
protokołach widać emocje osób opisujących życie w obozach.

„Były panie, które opisywały to, co się działo w tym obozie,
ale później z jakichś powodów odmawiały podpisania się pod protokołem” – powiedział dr Stanuch. Podkreślił, że dokumenty, które znalazły się w książce, różnią się od wspomnień spisanych później.

„W relacjach składanych po wielu latach istnieje niebezpieczeństwo, że niektóre wątki życia w obozie mogą ulec zapomnieniu” – wyjaśnił historyk.

Według autora książki, istotną kwestią i dodatkową wartością
protokołów jest ich weryfikacja przez pracowników Polskiego Instytutu
Źródłowego w Lund, którzy również mieli za sobą doświadczenie pobytu w
obozach koncentracyjnych.

„Warto zwrócić uwagę na komentarze, które
pojawiają się na końcu protokołu przesłuchania – czasami wyjaśniane są
pewne nieścisłości, pojawiają się dodatkowe informacje i przesłuchujący
orzekają, czy dane zeznanie zasługuje na wiarę, czy nie” –
powiedział historyk. Podkreślił, że chciał również przypomnieć o mało
znanym w kraju Polskim Instytucie Źródłowym w Lund (1939-1972), którego
zadaniem było m.in. zbieranie relacji dotyczących życia w obozach
koncentracyjnych, gromadzenie dokumentów i pamiątek przywiezionych przez
byłych więźniów do Szwecji oraz sporządzenie listy osób zmarłych w
obozach.

Jak podkreślił autor „Golgoty kobiet”, protokoły zeznań kobiet z Ravensbrueck wywołują duże emocje także dziś.

„Były takie momenty, podczas lektury, kiedy
musiałem zrobić sobie przerwę. Szczególnie trudne w odbiorze były opisy
dotyczące dzieci. Były one bardzo drastyczne” – przyznał dr Stanuch.

Wśród zeznań znajdują się nie tylko te opisujące tortury czy
pseudonaukowe eksperymenty medyczne, które przeprowadzano w obozie, ale
też przedstawiające okazywaną sobie wzajemnie pomoc i poszukiwanie
odskoczni od traumatycznej rzeczywistości, która m.in. polegała na
pielęgnowaniu życia duchowego.

Obóz w Ravensbrueck, położony ok. 80 km od Berlina otwarto w 1939 r.
Przyjmuje się, że przeszło przez niego ok. 130 tys. kobiet i dzieci oraz
ok. 20 tys. mężczyzn. Ok. 30 tys. więźniów zostało zamordowanych.

Najliczniejszą grupę wśród więźniarek – ok. czterdziestotysięczną –
stanowiły Polki. Na Polkach wykonywano zbiorowe egzekucje, a także
pseudonaukowe, brutalne eksperymenty.

W sierpniu 1944 r. rozpoczęła się w obozie akcja zacierania śladów
zbrodniczej działalności. Polegała ona przede wszystkim na mordowaniu
świadków. Wiele więźniarek brało też udział w marszach ewakuacyjnych na
zachód, tzw. marszach śmierci.

W 1945 r., w akcji tzw. „białych autobusów” Szwedzkiego Czerwonego
Krzyża wywieziono do Szwecji i Danii – jak szacują historycy – nawet
kilkanaście tysięcy osób, w tym nawet około 5 tys. Polek i Polaków. Obóz
został wyzwolony 30 kwietnia 1945 r. przez wojska radzieckie.
Znajdowało się w nim jeszcze około 2 tysięcy więźniarek.

W 1959 r. uruchomiono Narodowe Miejsce Przestrogi i Pamięci Ravensbrueck obejmujące wybrzeże jeziora Schwedtsee.

Oddziałowa Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu IPN w
Szczecinie od 2017 r. prowadzi śledztwo dotyczące obozu
koncentracyjnego w Ravensbrueck. Dotychczasowe śledztwa, prowadzone
przez byłą Główną Komisję Badania Zbrodni Hitlerowskich, skupiały się
tylko wokół podobozów.

Wtorek, 21.04.2020
Pamięć o Ravensbrück
Pielgrzymka się nie odbędzie, ale pamięć trwa. Z powodu pandemii odwołane są wszystkie zorganizowane spotkania na Jasnej Górze, a wśród nich także modlitwa byłych więźniarek w 75. rocznicę wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego Ravensbrück.
To częstochowskie Sanktuarium jest miejscem wybranym przez więzione kobiety na miejsce szczególnej pamięci i dziękczynienia za ocalenie. Coroczna pielgrzymka to wypełnienie ślubowania złożonego Matce Bożej przez niektóre z nich, że gdy ujdą z życiem będą co roku przybywać na Jasną Górę, aby dziękować za ten cud. Przed laty tak opowiadały o swoich obozowych doświadczeniach.
Podobnie jak nie mogła się odbyć coroczna pielgrzymka na Jasną Górę, tak samo nie odbyły się uroczystości 75. rocznicy wyzwolenia obozu w zamkniętym z powodu pandemii niemieckim Muzeum Pamięci Ravensbrück.

Założony w 1938 r. obóz koncentracyjny to największy w III Rzeszy obóz dla kobiet. Przeszło przez niego ponad 132 tys. niewiast i dzieci, w tym około 40 tys. Polek. Przeżyło zaledwie 8 tys. Wśród zarejestrowanych więźniów jest także 20 tys. mężczyzn i tysiąc dziewcząt w obozie dla niepełnoletnich. Wyzwolenie nastąpiło 30 kwietnia 1945 r.
\
http://www.radiojasnagora.pl/n1370-pamiec-o-ravensbr-ck

Niemcy: 75 rocznica wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego w Ravensbrueck

  ·