Ks. Jacek Bałemba SDB, Słówko wieczorne z dnia 2.04.2011 , niedziela, 3 kwietnia 2011

Nasza Stolica. Na Krakowskim Przedmieściu pod Krzyżem było w sobotę wieczorem około 200 osób. Zgodnie z sympatycznym zwyczajem salezjańskim na zakończenie modlitw powiedziałem słówko wieczorne. Oto jakie:

Dobrym zwyczajem salezjanów jest kończyć dzień życzliwym słowem. My salezjanie nazywamy to: słówko wieczorne.
Szanowni Państwo, dzisiaj to słówko wieczorne chciałbym poświęcić tematowi modlitwy.
Wczoraj zachęcałem, abyśmy w tych dniach, jakie dzielą nas od 10 kwietnia nadstawili ucha na te osoby i na te wypowiedzi, które będą wydobywały to dobro, które działo się i dzieje się tutaj, w tym miejscu.
Otóż jednym z elementów dobra, które działo się i dzieje się w tym miejscu od roku jest modlitwa – rozmowa polskiego serca z Bogiem! To jest wielka sprawa i wielkie dobro!
Przejeżdżając teraz – tłumaczę się trochę ze spóźnienia dzisiejszego, trudno było zaparkować tu w pobliżu – widziałem:
Warszawiacy – Polacy modlący się na Placu przy Krzyżu Papieskim.
Warszawiacy – Polacy modlący się przed Pomnikiem Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Warszawiacy – Polacy modlący się tu, w Miejscu Pamięci, Prawdy i Nadziei.
A ci, którzy pamiętają lata II wojny światowej i czas Powstania Warszawskiego, dobrze wiedzą, że modlitwa w miejscu publicznym to była codzienność! Przy kapliczkach w różnych częściach Warszawy gromadzili się ludzie na modlitwę. Przy kapliczkach w różnych częściach Warszawy księża odprawiali Msze Święte.
Dzisiaj rozmodliła się nam Warszawa.
To jest wielka sprawa!
Rozmodliła się nam Warszawa!
Tę dobrą wiadomość rozpowiadajmy wszędzie, komu się da!

http://wobroniekrzyza.wordpress.com/2011/04/04/ks-jacek-balemba-sdb-slowko-wieczorne-z-dnia-2-04-2011-niedziela-3-kwietnia-2011/