PPN. Znasz taką partię?

Kiedy ktoś - na przykład w ramach szkolnej lekcji albo zajęć na uczelni - zapyta Cię, jakie mamy w Polsce partie polityczne, z pewnością wymienisz cztery wielkie ugrupowania parlamentarne: PO, PiS, PSL i SLD. Po dłuższym namyśle przypomnisz sobie, że istnieją również takie formacje jak Samoobrona RP, Liga Polskich Rodzin czy Socjaldemokracja Polska (aczkolwiek może Ci chodzić po głowie pytanie: “Czy one jeszcze działają?”). Po jeszcze dłuższym namyśle uświadomisz sobie, iż kiedyś obiły Ci się o uszy nazwy Unia Polityki Realnej, Wolność i Praworządność oraz Prawica RP. Wymienienie innych funkcjonujących partii politycznych może być jednak dla Ciebie trudne.

Kiedy ktoś poprosi Cię, abyś powiedział, jakie mamy w Polsce ugrupowania nacjonalistyczne, zapewne wymienisz Młodzież Wszechpolską, a później (ewentualnie) Obóz Narodowo-Radykalny i Narodowe Odrodzenie Polski. Więcej nazw pewnie nie będziesz w stanie podać. A przecież inne formacje nacjonalistyczne istnieją, tylko nie mówi się o nich w największych polskojęzycznych mediach! Wiedz, drogi Czytelniku, że mamy w Polsce coś takiego jak Polska Partia Narodowa. I że jest to normalna partia polityczna, na którą można głosować tak jak na PO, PSL czy UPR. Jeśli nigdy nie słyszałeś o PPN, to pozwól, że opowiem Ci o tym ugrupowaniu, jego działalności i założeniach programowych. Bo jest o czym opowiadać.

Polska Partia Narodowa została założona przez Leszka Bubla w pierwszej połowie 2004 roku. Jak pisze twórca ugrupowania, bezpośrednim bodźcem do stworzenia PPN było przegranie przez eurosceptyków referendum akcesyjnego w 2003 roku oraz potrzeba ochrony Polski i polskości przed zagrożeniami płynącymi z Unii Europejskiej. Polska Partia Narodowa, jak sama nazwa wskazuje, jest przedstawicielką polskiego Ruchu Narodowego i kontynuatorką tradycji przedwojennej endecji. PPN uznaje za swój autorytet Romana Dmowskiego i stara się realizować jego zasadę “Jestem Polakiem, więc mam obowiązki polskie. Są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ człowieka”. Polska Partia Narodowa docenia również osiągnięcia innych polityków działających w okresie II Rzeczpospolitej: Witosa, Korfantego i Paderewskiego.

Dla PPN najwyższą wartością jest suwerenność Polski, dlatego ugrupowanie wyraża sprzeciw wobec wszelkich sił ograniczających swobodę polityczną naszej Ojczyzny (dotyczy to szczególnie Unii Europejskiej i Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego). Partia popiera takie ideologie jak patriotyzm, nacjonalizm czy etatyzm, a nawet uważa je za polityczne odpowiedniki tradycyjnych wartości Bóg - Honor - Ojczyzna (źródło: “Założenia programowe PPN” zatwierdzone przez Zarząd Główny 18 marca 2004 roku). Jest zaś negatywnie nastawiona do kosmopolityzmu, internacjonalizmu, liberalizmu, globalizmu, komunizmu, nazizmu, faszyzmu, syjonizmu i wolnomularstwa.

Polska Partia Narodowa opowiada się za niczym nie ograniczoną wolnością słowa, przedsoborowym katolicyzmem, poszanowaniem słowiańskiego pochodzenia Polaków, wychowaniem młodzieży w duchu patriotycznym, współpracą z zagranicznymi organizacjami narodowymi, przywróceniem kary śmierci za najpoważniejsze zbrodnie oraz ochroną polskiej kultury i osiągnięć cywilizacji łacińskiej. Mówi zaś “NIE” relatywizmowi moralnemu, legalizacji związków homoseksualnych, łamaniu praw człowieka, upolitycznieniu publicznych mediów i wymiaru sprawiedliwości, sztucznemu podziałowi sceny politycznej na “prawicę” i “lewicę”, prywatyzacji strategicznych sektorów gospodarki. Duży wpływ na program polityczny Polskiej Partii Narodowej miał publicysta Robert Larkowski, wiceprezes do spraw ideologicznych.

PPN jest chyba najbardziej tolerancyjnym ugrupowaniem nacjonalistycznym w Polsce. Jak mówi Leszek Bubel w jednym ze spotów wyborczych: “Wobec swoich członków nie czynimy podziałów klasowych, religijnych czy wiekowych, a jedynym kryterium jest przynależność do Narodu Polskiego”. Polska Partia Narodowa, chociaż niechętna wobec syjonizmu i poczynań izraelskiego Mossadu, nie ma nic przeciwko porozumieniu Polaków z Żydami. Świadczy o tym fakt, iż przedstawiciele PPN i reprezentanci mniejszości żydowskiej w Polsce wydają wspólny dwumiesięcznik “Co z tą Polską?”, w którym poruszają problemy ważne dla obu stron (redaktorami naczelnymi czasopisma są: Polak Leszek Bubel i Żyd Bolesław Szenicer). Partia wydaje również szereg innych pism, takich jak “Tylko Polska”, “Tajemnice Świata”, “Super Detektyw”, “Kulisy Spiskowych Wydarzeń” czy “Tajne Historie Świata”. Poza tym, PPN publikuje liczne pozycje książkowe o tematyce politycznej i historycznej.

Z Polską Partią Narodową ściśle współpracują organizacje: Stronnictwo Narodowe, Stowarzyszenie Przeciwko Antypolonizmowi i Polskie Stowarzyszenie “Nie dla UE” (wszystkie z Leszkiem Bublem na czele). PPN planuje również powołanie do życia Grupy Historycznej NSZ, której obiektem zainteresowania - jak sama nazwa wskazuje - będą Narodowe Siły Zbrojne, czyli polska konspiracyjna organizacja wojskowa z czasów II wojny światowej. Przy Polskiej Partii Narodowej działa zespół muzyczny Leszek Bubel Band, który wydał już sześć płyt (dwa pierwsze “krążki” grupy miały charakter polityczno-satyryczny, a cztery ostatnie historyczny). LBB sięga w swojej twórczości po różne style muzyczne - disco polo, pop, dance, rock, muzykę elektroniczną i wiele innych. W piosenkach formacji można czasem usłyszeć słowa napisane przez przedwojennych narodowców.

Warto również wspomnieć, iż Leszek Bubel prowadził kiedyś restaurację o nazwie “Pub Polski”, a ostatnio - jako zawodowy złotnik - reaktywował swoją produkcję patriotyków, czyli biżuterii patriotycznej. Patriotyki były przez niego produkowane już w latach osiemdziesiątych, co bardzo denerwowało Służbę Bezpieczeństwa. LB, jako osoba nielubiana przez władze Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, był internowany w okresie stanu wojennego. “Zatrzymano mnie podczas lotu samolotem z Warszawy do Wrocławia, gdy SB-ecy, na oczach wielu świadków, pobili mnie, podczas rewizji osobistej. (…) Podczas kilku przesłuchań, prowadzonych przez osobników ubranych po cywilnemu, bito mnie wielokrotnie pięściami i milicyjną pałką, domagano się ujawnienia moich kontaktów na terenie Wrocławia i całego Dolnego Śląska. Co 2-3 godziny wywlekano mnie z celi i na przemian bito, ubliżano, straszono, po czym na kolejnym przesłuchaniu inni po cywilnemu ubrani osobnicy częstowali papierosami, proponowali kawę i ‘po dobroci’ nakłaniali do złożenia zeznań. Za każdym razem, aż do znudzenia, tłumaczyłem, że moje cotygodniowe przyjazdy do Wrocławia i podróże po Dolnym Śląsku wiążą się jedynie z trwającym kursem i działalnością rzemieślniczą. To wszystko, co im mówiłem i niczego nie chciałem podpisać” - deklaruje Leszek Bubel w swoim dossier opublikowanym na oficjalnej stronie Polskiej Partii Narodowej.

Spoty wyborcze PPN zawsze są oryginalne, pomysłowe i zdecydowanie wyróżniają się na tle materiałów propagandowych innych partii. Akcja jednego z PPN-owskich spotów rozgrywa się w średniowieczu i ukazuje zmagania Polaków z Zakonem Krzyżackim. Wszystkie osoby występujące w filmiku noszą kostiumy stylizowane na odzież z epoki Władysława Jagiełły, korzystają ze stosownych rekwizytów i posługują się staropolskim językiem. W innym spocie widzimy, jak lider Polskiej Partii Narodowej, Leszek Bubel, skacze ze spadochronem. W jeszcze innym możemy zobaczyć śląskiego górnika w charakterystycznym, czarnym stroju. Istnieją również spoty wyborcze zachęcające do głosowania na Roberta Larkowskiego i Krzysztofa Stanibułę. Ponadto, w wielu materiałach PPN pojawia się Iwona Zielinko, wiceprezes do spraw młodzieży.

Jak widać, Polska Partia Narodowa jest “partią z prawdziwego zdarzenia” i posiada duże możliwości w zakresie krzewienia swoich idei. Ugrupowanie, które często podkreśla swoje poparcie dla pracy organicznej, stara się rozpowszechniać poglądy patriotyczne, nacjonalistyczne i tradycjonalistyczne poprzez działalność polityczną, wydawniczą i artystyczną. PPN wydaje mnóstwo czasopism, książek i płyt, kręci ciekawe spoty wyborcze i teledyski do piosenek grupy Leszek Bubel Band. Sam Leszek Bubel posiada szerokie zainteresowania i realizuje swoje pasje na wiele sposobów. Szkoda tylko, że tak niewiele osób o tym wszystkim wie. Mam nadzieję, iż mój artykuł przyczyni się do wzrostu popularności Polskiej Partii Narodowej, którą popieram i z którą współpracuję poprzez publikowanie własnych tekstów (wierszy i artykułów) na łamach tygodnika “Tylko Polska”.



Natalia Julia Nowak,
21 grudnia 2010 roku