Dlaczego Polska nie może być normalnym krajem ? - głos z Poznania

Dzisiaj, gdy znowu napływa do nas kolejna fala oskarżeń o antysemityzm za przyczyną m.in. Tomasza Grossa, gdy próbujemy nieśmiało dawać im odpór, choćby, jak Agata Tuszyńska w książce „Oskarżona Wiera Gran”, chciałbym przedstawić Państwu obszerny esejdr. inż. Henryka Rajewicza

z Poznania. Jest on drukowany w odcinkach w periodyku „Polskie Sprawy”. Za zgodą Autora, rozpoczynam publikację, również w odcinkach, aby nie znużyć Czytelników

:)

Liczę na Państwa komentarze, zarówno po każdym odcinku, jak i podsumowujące całość. Wszystkie przekażę Autorowi i jeżeli będzie się czuł na siłach (zmaga się obecnie z bardzo poważną chorobą), na pewno za moim pośrednictwem na nie odpowie.

Publikacja przeze mnie tego eseju nie oznacza, że zgadzam się całkowicie z poglądami Autora. Fakty są, jakie są, natomiast ich interpretacja i ocena – myślę, że tu każdy będzie miał swoje zdanie, które – mam nadzieję – wyartykułuje w komentarzu.

Dlaczego Polska nie może być normalnym krajem?

Ludzie, gdy dotyka ich nieszczęście bądź tracą osobę najbliższą lub ukochaną, dla ulżenia swego cierpienia i losu, jaki ich spotkał, mówią: „każdy ma swoje przeznaczenie”. Idąc dalej tym rozumowaniem, Polacy powinni dziękować Opatrzności Bożej, że właśnie w tej części Europy przeznaczyła miejsce naszej Ojczyźnie. Polska to przepiękny kraj, zasobny w bogactwa naturalne, o wspaniałych warunkach klimatycznych, glebowych (jeszcze nieskażonych) i rzeźbie terenu (góry, jeziora, morze). Mimo przeróżnych zawiei historycznych – zwycięstw i klęsk – Naród polski, trwający przy Bogu, zawsze potrafił oprzeć się najeźdźcom i wszelkim wrogom. Polacy, to wspaniały, ufny, cierpliwy, spokojny, pracowity i mądry naród. Często jednak jest obrażany, wyśmiewany, pomawiany i oskarżany o czyny niepopełnione i to przede wszystkim przez ludzi, którym od ponad 800 lat udzielał i nadal udziela schronienia, za których ratowanie i przechowywanie w czasie II wojny światowej, hitlerowcy wymordowali jeden milion Polaków, by uratować ok. 300 tys. Żydów. Polacy to Słowianie, naród chrześcijański wychowany w duchu przyjaźni i współżycia z innymi nacjami i gdy potrzeba, niesie pomoc innym ludziom. Ta nasza cecha narodowa w zderzeniu z cechamu narodu będącego wręcz szowinistycznym, okazuje się dla naszej Ojczyzny i Polaków wręcz zabójcza. Dlatego chcę w dużym skrócie historycznym i najnowszej historii Polski pokazać moim rodakom ważniejsze przyczyny działań ludzi nienawidzących Polski i Polaków, by wreszcie zrozumieli obecną beznadziejną sytuację naszej Ojczyzny i Narodu, aby przestali wierzyć w hasła o modernizacji i restrukturyzacji polskich przedsiębiorstw czy robienia jakiegokolwiek dobra dla Polski i Narodu Polskiego.

Żydzi, zamieszkując kraje Zachodniej (nie tylko) Europy, głównie bogacili się z handlu niewolnikami i lichwy, pożyczając pieniądze biednym ludziom. Mając pieniądze, zdobywali wysokie wpływowe urzędy na dworach królewskich, dostosowując się do okoliczności, by korzystnie rozwijać handel i zdobywać łaski rządzących. Ich wyniosłe zachowanie, wyrafinowanie, przewrotność i lekceważący stosunek do tubylców spowodowały, że te narody znienawidziły Żydów. To było początkiem, że różni władcy z zachodniej Europy wypędzali ich głównie za lichwę, spiski, zdrady, podżeganie do niepokojów itp. Ich przesadna megalomania i pycha spowodowały piętrzącą się gorycz, która w miarę narastania niepowodzeń przybrała najgorszą formę nienawiści i pogardy do wszystkich nieżydowskich narodów. Tych ostatnich dwóch cech nie spotkamy u innych narodów.

Oto kilka przykładów:

 - Fryderyk I Barbarossa (żył ok. 1123 – 1190) cesarz niemiecki nienawidził Żydów za to, że się wynosili ponad inne narody.

 - Czeski król Władysław, panujący od 1086 do 1092 r. zagroził Żydom, że odbierze im majątki, których dorobili się na lichwie i handlu niewolnikami.

 - Francuski król August jednej soboty w 1180 roku nakazał zamknąć Żydów w synagogach a  gdy nie chcieli podporządkować się jego poleceniu zrzeczenia się zwrotu udzielonych chrześcijanom pożyczek wraz z lichwą, wydalił ich z kraju.

 - Podobnie z Żydami postąpił Jan Bez Ziemi w Anglii w 1211 r. Anglicy ostatecznie wyrzucili Żydów ze swego kraju w 1290 roku.

 - Francuzi konfiskując Żydom całe mienie po raz trzeci wyrzucili ich w 1394 roku.

 - Edykt królewski z 31 marca 1492 roku nakazał wszystkim Żydom hiszpańskim opuścić kraj na skutek tego, że wywołali gwałtowne rozruchy i dokonali zamachu na życie głównego inkwizytora Aragonii, Arbuesa.

 - Z Portugalii wypędzono ich w 1496 roku.

 - Z wielu miast i księstw niemieckich wypędzono ich w ciągu XII – XIV wieku.

Przekazuję moim Rodakom znamienną ciekawostkę, zapewne mało znaną, a jej treść ogłosił Arsenius Dermesteter, Żyd z Londynu, w publikacji towarzystwa żydowskiego „Revue des Estudes Juives” w Paryżu w 1880 r. : Król Ludwik XI zażądał, by Żydzi przeszli na wiarę katolicką i zaprzestali tyranizować miejscową ludność wysoką lichwą. Zagroził, że niedostosowanie się do jego poleceń spowoduje ich wypędzenie z Prowansji. Na to dictum króla, Żydzi z Arles w 1489 r. zwrócili się z prośbą o mądrą poradę  do Żydów w Konstantynopolu. Ich odpowiedź brzmi następująco: „Kochani bracia w Mojżeszu! Myśmy otrzymali Wasz list, w którym dajecie nam poznać przeciwności i nieszczęścia, które znosicie. Uczucie, które nas tak samo dotyka, jak i was, lecz najwięksi rabini i satrapi naszego prawa wyrzekli następujące zdanie: „ Mówicie, że król Francji chce, abyście zostali chrześcijanami, zróbcie to, jeżeli inaczej zrobić nie możecie, lecz zachowajcie pamięć o Mojżeszu w sercu. Mówicie, że chcą zabrać wasze mienie: uczyńcie wasze dzieci kupcami, a przy pomocy handlu wy nieznacznie wszystko ich mieć będziecie. Wy się skarżycie, że oni godzą na wasze życie, uczyńcie dzieci wasze lekarzami i aptekarzami, którzy sprawią, że oni swoje utracą, bez obawy kary.Do tego, co mówicie, że oni niszczą wasze synagogi, starajcie się, aby wasze dzieci były kanonikami i duchownymi, aby one rujnowały ich kościoły. A co do tego, co mówicie, że was bardzo gnębią, uczyńcie dzieci wasze adwokatami, notariuszami i ludźmi, którzy mają się zajmować zwyczajnymi sprawami publicznymi, a w ten sposób wy zapanujecie nad chrześcijanami, zajmując ich ziemię i pomścicie się nad nimi. Nie zarzucajcie rozkazu, jaki my wam dajemy, a zobaczycie przez doświadczenie, że z pognębionych staniecie się wysoko wyniesionymi”. Podpisał: v.s.s.v.F.F. Książę Żydów z Konstantynopola 21 Kasleu1489 r.

          Krytyczne uwagi dotyczące charakteru i dążeń Żydów podnoszone przez znane postacie historyczne różnych narodów znajdują potwierdzenie w treści przemówienia wygłoszonego przez naczelnego rabina Reichkorna na spotkaniu wszystkich przywódców żydowskich przy grobie „świętego” rabbi Symeona ben Judy ok. 1869 r. Treść obejmowała 27 punktów. Oto niektóre z nich:

 - Izraelici zgromadzili w swych rękach od początku tego stulecia (XIX wiek) niezmierzony kapitał, którym terz rozporządzają.

 - Wszędzie są Rotschildy w drugiej czy trzeciorzędnej miejscowości. Tylko oni są panami… Bez ich bezpośredniego udziału i wpływu nie może być przeprowadzona żadna operacja finansowa czy ważniejsze przedsięwzięcie. Trzeba się jednak wystrzegać tego, by nie być narażonym na niebezpieczeństwo sądowych prześladowań.

 - Giełda notuje i reguluje długi, a my w przeważającej części jesteśmy wszędzie panami tej giełdy. Musimy się stać panami cen, udzielając państwom nasz kapitał, musimy wykorzystać ich koleje, ich kopalnie, ich lasy, huty, fabryki, a nawet podatki brać w zastaw.

 - Kościół w Polsce był zawsze naszym największym nieprzyjacielem, dlatego musimy wywoływać spory religijne i niezgodę.

 - Każda wojna, rewolucja, czy każda polityczna i religijna zmiana pozwala nam osiągnąć cel, do którego dążymy – do panowania na ziemi.

 - Handel i spekulacje, te wydajne źródła zysku nigdy nie mogą się wymknąć z rąk Izraelitów.

 - Wszystkie urzędy publiczne, z którymi lączy się szacunek, potęga i przywileje, muszą być dostępne dla Żydów, zaś te urzędy, które wymagają wiedzy, pracy i niosą nieprzyjemności, muszą być pozostawione chrześcijanom.

 - Dla nas najważniejszy jest urząd sprawiedliwości. Kariera adwokata pozwala nie tylko szczycić się wiedzą, ale przede wszystkim pozwoli nam posiąść różne tajemnice naszych najgorszych wrogów – chrześcijan. Pozwoli to nam uzależnić ich od nas.

 - Żydzi muszą wchodzić do organizacji ustawodawczych, aby zmienić te prawa, które chrześcijanie ustanowili przeciw synom Izraela.

 - Prasa jest drugą potęgą po złocie, stąd okazuje się niezbędne, by kierownictwo czasopism było w rękach Żydów. W środkach przekazu masy trzeba ująć patetycznymi frazesami, a staną się dla nas łatwą zdobyczą – wyjednają dla nas popularność i zaufanie.

 - Naszym interesem jest okazywanie zrozumienia dla tych aktualnych potrzeb socjalnych, które mają poprawić byt klasie pracującej. W istocie rzeczy chodzi o opanowanie opinii społecznej i nakreślenie jej kierunku.

             Dzisiaj po 140 latach jakże aktualne są działania tego narodu w Polsce – przeciw Polsce i Polakom!

Muszę moim Rodakom przypomnieć kolejny fakt historyczny:

Od 1914 roku Żydzi wszelkimi sposobami i metodami dążyli do utworzenia Judeopolonii. Żydzi upatrzyli sobie Polskę i ją wyznaczono na państwo żydowskie. W sposób nikczemny pomawiano Polaków o mordy i rzezie Żydów (np. Kiszyniów), a więc o to, czego Naród polski się nie dopuścił. Chodziło im o to, by psuć Polakom opinię na świecie. Z upływem czasu coraz więcej Żydów zdawało sobie sprawę ze szkodliwości i bezsensu starań o stworzenie Judeopolonii, gdyż rezultatów nie było widać.

            W 1919 roku zjazd Zjednoczenia Polaków Wyznania Mojżeszowego, ustami Polaka patrioty wyznania mojżeszowego inż. Kazimierza Sterlinga przemówił w obronie polskiej racji stanu. Sprawy Polaków były coraz bardziej umiędzynarodowione i przestały być tylko sprawą wewnętrzną zaborców. W tej sytuacji nie było już mowy o tworzeniu przy pomocy Niemiec Judeopolonii od morza do morza (od Bałtyku do morza Czarnego). Orędzie prezydenta USA Thomasa Woodrowa Wilsona z 22 stycznia 1917 roku o „pokoju bez zwycięstwa” zawierało stwierdzenie, cytuję: „Mężowie stanu wszędzie są zgodni, iż powinna powstać zjednoczona, niezawisła i autonomiczna Polska”. To stwierdzenie i staranie Polaków było ukoronowaniem odzyskania naszej niepodległości. W okresie tworzenia Konferencji Pokojowej w Paryżu szczególnie ostro uwidoczniła się niechęć poważnej części Żydów do Polaków i polskiej państwowości. Przykładem niech będzie fakt, że 22 listopada 1918 roku hrabiego Ksawerego Orłowskiego odwiedził Żyd francuski, finansista Maurycy Rotschild, żądając, by Roman Dmowski nie był oficjalnym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej na Kongresie Wersalskim. Jednocześnie zagroził, że jeśli Polska będzie reprezentowana przez tego pana, cytuję: „to Izrael zastąpi drogę ku wszystkim jej celom, a one są nam znane”.

            Na Konferencji Pokojowej w grudniu 1918 r. z ramienia Polski wystąpił Roman Dmowski. Zgodnie z zapowiedzią M. Rotschilda, Żydzi rozpoczęli awanturniczą antypolską kampanię zmierzającą w trzech kierunkach, cytuję:

1. „Prowokowanie ludności polskiej do wywoływania ekscesów antyżydowskich, aby zdyskredytować Polaków na oczach państw koalicyjnych.
2. Organizowanie licznych manifestacji, zwłaszcza w USA o charakterze antypolskim, aby usposobić nieprzychylnie do Polski opinię świata.
3. Deprecjonować, względnie utrącać wszelkie korzystne dla Polski propozycje odnoszące się do ustalenia jej granic”. (Stanisław Wysocki „Żydzi w dziejach Polski”. Wydawnictwo „Ojczyzna” Warszawa 1995r.)

Należy również podkreślić to, że np. w okresie sierpień 1914r. – wrzesień 1916 r. na

ogólną liczbę 12 000 legionistów, Żydzi polscy stanowili 3 – 4%. Była to głównie młodzież wywodząca się z polonizujących się rodzin w Małopolsce. Służący w legionach Żydzi – patrioci walczyli i ginęli o niepodległość Polski. (Józef Orlicki „Szkice z dziejów stosunków polsko-żydowskich 1918 – 1945”).

           Muszę tu wspomnieć, iż wielkim orędownikiem niepodległości Polski był Ignacy Jan Paderewski, jeden z najwybitniejszych pianistów świata, premier i minister spraw zagranicznych Polski, podpisujący w 1919 r. wersalski Traktat Pokojowy. Drugą wielką osobistością działającą na rzecz niepodległości Polski i coraz bardziej znaną i cenioną na świecie był Roman Dmowski, który na konferencji pokojowej w Paryżu jako główny delegat polski referował m.in. sprawy polskich granic.

              Tuż po uzyskaniu niepodległości w 1918 roku, Polska nadal przez znaczną część Żydów była niekorzystnie przedstawiana opinii światowej. Szerzyli defetyzm wśród polskiej ludności cywilnej, jak również naszego wojska oraz zajmowali się szpiegostwem i przechodzili do wrogiej Polsce Armii Czerwonej. Ciągle zarzucano Polakom wymyślone przez nich pogromy Żydów.

               Jak się zatem miały te pogromy do faktu, że przed II wojną światową żyło w Polsce ok. 3,5 mln Żydów, t.j. 10% ogólu ludności polskiej. Stanowili oni 25% Żydów żyjących na świecie. W 1938 roku Żydzi stanowili 33,5% ogólu lekarzy i 53% pracowników w Izbach Adwokackich w Polsce. Mimo dużych problemów z nieprzychylną działalnością Żydów wobec polskiej państwowości i Polaków, udało się po 123 latach niewoli nasz Naród zjednoczyć i odbudować Polskę ze zniszczeń wojennych. Wspomnę tu, wielce zasłużonego wtedy dla Polski, Władysława Grabskiego, który w 1924 roku utworzył Bank Polski i wprowadził nową walutę – złotego. Jako minister Skarbu dążył do przeprowadzenia niezbędnych reform opierających się na wewnętrznych środkach krajowych, nie biorąc zagranicznych pożyczek, aby polskiej polityki nie uzależnić od zagranicy. Kosztami obciążył klasy bogate wobec słabości finansowej innych grup społecznych.

              Wśród wielu zasłużonych dla rozwoju niepodległości Polski był również Eugeniusz Kwiatkowski – twórca i realizator budowy portu i floty handlowej w Gdyni. Jako inżynier chemik mocno związany z Państwowymi Fabrykami Związków Azotowych w Chorzowie i Mościcach. W latach 1935 – 39 wicepremier i minister Skarbu. Inicjator interwencjonizmu państwowego i współtwórca koncepcji Centralnego Okręgu Przemysłowego zlokalizowanego na terenach obecnych województw: świętokrzyskiego, lubelskiego i podkarpackiego. Zdecydowały o tym względy obronne, demograficzne i gospodarcze. Do najważniejszych zakładów przemysłowych, których budowę rozpoczęto należały: Huta Stalowa Wola, Elektrownia w Rożnowie, Fabryka Kauczuku Syntetycznego w Dębicy, Fabryka Celulozy w Niedomicach i magistrala węglowa Herby – Gdynia. Niestety, wybuch II wojny światowej przerwał pełną realizację C.O.P.

dr.inż.Henryk Rajewicz

c.d.n.