Z debilami nie będę rozmawiał

Wchodzisz do domu i widzisz, że ktoś siedzi przy stole. Nie dziwisz się, bo drzwi przecież były otwarte. Pytasz się: Kto Ty jesteś? Bo z gęby przypominasz mi jakieś podejrzane indywiduum? Jak nie odpowiesz, to wyrzucę za drzwi. Słyszysz bezczelną odpowiedź: Wyjaśnię pod warunkiem, że wyjaśnisz mi ile lat pracowałeś w SB i jaki masz stopień. Wyobraźcie sobie: W waszym domu ktoś – a nie macie przekonania o czystości intencji jego działania – ośmiela się stawiać Wam warunki i uzależniać od tego „łaskawie” dalszą rozmowę. W Waszym domu! Co robić? Ja wziąłem za fraki i wywaliłem na zbity pysk! Uważam bowiem, że z debilami nie warto rozmawiać. Co teraz? Łazi takie bydlę po mieście i rozpowiada kłamstwa, że to Wy jesteście kłamcami. Zastanawiam się nad tym, żeby poprosić Nicponia o pożyczenie tej strzelby, co widać na fotce u niego. Albo poproszę Artura, żeby zrobił mi koleżeńską przysługę i tego debila odstrzelił. Drugie rozwiązanie jest chyba lepsze, bo jestem przekonany, ze kolega Artur ma jeszcze niewykorzystane pozwolenia na odstrzał debili na ten rok, a mnie, niestety, już się skończyły.