„Macierewicz w Ossowie” – Siwiec w Poznaniu

„Dzisiaj rozmawiałem z oburzonymi mieszkańcami Ossowa. Przekazali mi informację, że ich miejscowość kilka godzin przed polityczną hucpą odwiedził sam Antoni Macierewicz. Pod pomnikiem rej wiodła Hanna Wujkowska, była doradczyni premiera Marcinkiewicza i ministra Giertycha, słynąca z dość ekscentrycznych poglądów.” - napisał wczoraj na swoim blogu Wojciech Olejniczak oburzony tym, że wymienieni politycy są winni przedstawiania Polski, jako kraju rusofobów.

W Polsce powszechne jest powiedzenie, że ustrój sprawiedliwości ludowej został przyniesiony do Polski na rosyjskich bagnetach. Ów pomnik zwany przez jego zwolenników „zwykłą żołnierska mogiłą” różni się od wszystkich innych tego typu miejsc w naszym kraju. Ta „zwykła mogiła” zamiast nagrobków z napisem „tu leży nieznany żołnierz”  jeży się dwudziestoma dwoma złowrogimi bagnetami sterczącymi z ziemi i wykonanymi z kwasoodpornej nierdzewnej stali, co nie bez podstaw kojarzy się wielu rodakom z gloryfikacją tych właśnie ostrych przedmiotów służących do instalowania ludowej władzy.

Pragnę przypomnieć kandydatowi SLD na prezydenta Warszawy inną hucpę polityczną, która, z tego, co pamiętam, wcale go nie oburzyła i tłumaczy nam jego wielki szacunek i zrozumienie dla tych, którzy z bolszewicką armią nacierali w 1920 roku na naszą stolicę.

W kwietniu 2009 roku w Poznaniu przeciwko likwidacji pomnika Karola Świerczewskiego protestowali członkowie Obywatelskiego Ruchu Obrony Pomników i Pamiątek Lewicowych w Wielkopolsce "Walter". W proteście tym wzięli udział politycy SLD, Marek Siwiec, Krystyna Łybacka, wsparci przez hiszpańskiego euro -deputowanego i lewaka  Miguela Angela Martineza.

Otóż być może w Ossowie leżą podkomendni owego generała, alkoholika i „polskiego patrioty”, który w 1920 roku brał udział w owej batalii po bolszewickiej stronie? Co nie udało mu się wtedy realizował z powodzeniem ćwierć wieku później podpisując hurtowo w Kąkolewnicy wyroki śmierci na polskich patriotów i likwidując podziemie antykomunistyczne w Polsce po zakończeniu drugiej wojny światowej.

Widać doskonale, że „nowa” i młoda twarz nowoczesnej lewicy w osobie Wojciecha Olejniczaka, wbrew wielu głosom i opiniom, pamięta doskonale skąd wyrastają jej nogi i komu jest dłużna do dziś szacunek i wdzięczność za polityczne trwanie wsparte w 1990 roku „moskiewską pożyczką” przekazaną przez KPZR ze środków KGB na ręce Leszka Millera i Mieczysława Rakowskiego.