"Przezwyciężyć strach i przyjść. Powinno nas być 8 milionów." (eliasz)

Szanowni Państwo, Przeczytałam z uwaga wszystkie wpisy w tym wątku. Jedyne co można zrobić, moim zdaniem skromnym, ale płynącym z doświadczeń pierwszej Solidarności, to przezwyciężyć strach i przyjść. Nasza siła to odwaga w zamanifestowaniu swoich poglądów przez jak najliczniejsze uczestnictwo/ może być z małym krzyżem w dłoni/ Wiem, że zwłaszcza w przypadku ludzi młodych podjęcie takiej decyzji i stanięcie z krzyżykiem w ręku publicznie to heroizm. Ale cóż ...macie swoją szansę. Wiem jedno . Nic mi nie zastąpi w moim dojrzewaniu czynnego uczestnictwa w manifestacjach solidarnościowych, czasami naprawdę z narażeniem zdrowia. Na niektóre z nich chodziliśmy z całą rodziną, czyli trojgiem małych dzieci. /Do tego, broń Boże, nie zachęcam/. Przyjdźcie jak najliczniej i stańcie z nami starszymi. To my będziemy klęczeć i się modlić, czyli robić za oszołomów. Mnie nikt już nie obrazi i niczego się nie boję od dawna. Ale Wy przyjdźcie, żeby się nauczyć jak to się robi. Nie gadajcie więcej i nie filozofujcie. Decyzja. Powinno nas być osiem milionów. To jest potęga.