POŻEGNANIE Z HONOREM (Piotr Lisiewicz)

juz został odsądzony od czci i wiary przez dyżurnych pismaków za ten tekst.

To były najważniejsze wybory po 1989 r. I nic nie
miały tu do rzeczy niewielkie uprawnienia prezydenta. Polski naród
suwerenną decyzją zrzekł się w nich sprawy ważniejszej od niepodległości
– honoru. Po morderstwie – tak na 90 proc. – polskiego prezydenta
wybraliśmy człowieka władzy, która odpowiada za co najmniej brak
śledztwa w tej sprawie. Teraz za to zapłacimy. Lepiej już było

Tak naprawdę ten tytuł można skomentować w dwojaki sposób. Spróbuję.
1. Z honorem, z honorami żegnaliśmy Wszystkich Poległych.
2. Bez honoru /czyli nasze pożegnanie z honorem/ poszliśmy /lub nie poszliśmy/ do urn.
Boję się, że przyjdzie się też żegnać, nie w kościele, ale z kościołem i modlić w ukryciu. A i Ojczyzny coraz mniej...
Tak wybraliśmy. Tylko POgratulować POlakom.

Serd.Pzdr.

Józef Beck w pamiętnej sejmowej mowie z 5 maja 1939 r. powiedział: „Jest jedna tylko rzecz w życiu ludzi, narodów i państw, która jest bezcenna. Tą rzeczą jest honor”. 4 lipca 2010 r. to data historyczna – dzień oficjalnego zrzeczenia się przez Polskę honoru. Poniesiemy wszystkie tego konsekwencje w najbliższych tygodniach, miesiącach, latach, dziesięcioleciach.