Paradygmat ekologii przemysłowej i energetycznej

 

Dotychczasowe podejście, polegające na formułowaniu najpierw skali zaspokojenia potrzeb społecznych i gospodarczych, a następnie na podejmowaniu prób poprawy efektywności wykorzystania zasobów naturalnych  oraz minimalizacji oddziaływania na środowisko, jest nie do zaakceptowania. W obliczu kryzysu gospodarczego priorytetem powinno być inwestowanie w te nowe technologie mające największe możliwości tworzenia miejsc pracy; podkreśla, że doprowadzi to do tworzenia rynków, wygeneruje nowe źródła dochodów i przyczyni się do rozwoju gospodarki i konkurencyjności UE; podkreśla ponadto, że zwiększy to bezpieczeństwo dostaw energii UE i zmniejszy jej zależność energetyczną od ograniczonej liczby źródeł energii, dostawców i szlaków transportowych co może zapewnić Noe Prawo Energetyczne.

 

Podstawowym problemem polskiej energetyki jest jej niska wydajność (produktywność), na co nakłada się niska efektywność wykorzystania (użytkowania) energii oraz przestarzały park maszynowy spora cześć bloków energetycznych ma ponad 40 lat.

Wyzwanie globalnym jest przeszkoda ze względu na ponad 90-procentowy udział węgla w wytwarzaniu energii elektrycznej, sektor energetyczny charakteryzuje się wysoką emisyjnością, wynoszącą około 950 kg CO₂/MWh.

 

Potencjał energetyki odnawialnej jest znaczący, przy dzisiejszym poziomie techniki szacuje się go na 46-procentowy udział w energii pierwotnej.

 

Mając na uwadze, że pilnie potrzebna zmiana paradygmatu energetycznego wymaga podziału ryzyka, tak aby odpowiednie podmioty, publiczne i prywatne, ponosiły wspólną odpowiedzialność, co oznacza potrzebę większego publicznego wsparcia finansowego, ale także podjęcia przez przemysł, banki i prywatnych inwestorów większej odpowiedzialności za wspólne ponoszenie ryzyka technologicznego i rynkowego.

Zmiana paradygmatu energetycznego, przejście do epoki postwęglowej oznaczać będzie radykalną zmianę wszystkich sfer życia i wymiarów globalizacji.

 

 

Andrzej Kasenberg z Instytutu na Rzecz Ekorozwoju, powiedział, że nad alternatywnymi scenariuszami pracowało 80 osób. Dla wszystkich założeniem było spojrzenie na problem w „sposób zintegrowany”, czyli łączący aspekty społeczne, ekonomiczne i ekologiczne

Prezes IRE przypomniał, że jeżeli świat będzie nadal rozwijał się w podobny sposób, jak dotychczas, emitując zanieczyszczenia, to na ich wchłonięcie potrzeba będzie w 2050 roku dwóch globów. Z jego prezentacji wynikało też, że aż do 2030 roku nie jest uzasadniona opcja uwzględniająca rozwój w Polsce energetyki jądrowej.

 

Prezentujących opracowanie, Krzysztof Żmijewski z Instytutu im. Kwiatkowskiego omawiając sześć scenariuszy uwzględniających w różnych proporcjach udział odmiennych rodzajów energii (tzw. miks energetyczny) powiedział, że w dwóch z nich hurtowe ceny energii w 2020 roku będą wyraźnie niższe. Np. w wariancie z udziałem energetyki jądrowej wyniosą 310-380 zł/MWh, a w wariancie wiatrowo-gazowym będą nieco droższe.

 

Przyjęcie Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 roku niesie za sobą szereg zmian w obszarze energetyki odnawialnej. Państwa członkowskie mają obowiązek zaimplementowania Dyrektywy do własnego porządku prawnego najpóźniej do grudnia 2010 roku. Dyrektywa ta określa wspólne ramy dla państw członkowskich w zakresie promowania stosowania energii z OZE, jak również wyznacza obowiązkowe krajowe cele dotyczące udziału energii z OZE w zużyciu finalnym brutto energii ogółem. Polska docelowo ma osiągnąć udział energii odnawialnej w końcowym zużyciu brutto energii na poziomie 15% w 2020 roku. Udział dla Polski kształtuje się poniżej wytyczonego średniego celu dla całej Unii Europejskiej, niemniej oznacza to dla Polski konieczność jego podwojenia w stosunku do 2005 roku. Dyrektywa określa również ścieżkę dojścia do osiągnięcia wyznaczonego indywidualnego celu poprzez wytyczenie minimalnego orientacyjnego kursu udziału energii z OZE w całkowitym finalnym zużyciu energii brutto w latach 2011 - 2018. Dla Polski udział ten wynosi 8,8% w latach 2011, 2012, 9,5% w latach 2013 - 2014, rośnie do 10,7% w latach 2015, 2016, mając osiągnąć poziom 12,3% w latach 2017-2018. Obecnie istniejące krajowe przepisy prawne w obszarze OZE wprowadzają systemy wsparcia w obszarze wzrostu zużycia tylko energii elektrycznej z OZE w finalnym zużyciu energii elektrycznej ogółem poprzez m.in. wprowadzenie systemu "zielonych" certyfikatów, zwrotu zapłaconej akcyzy od zielonej energii elektrycznej, zapewnienie odbioru wyprodukowanej energii elektrycznej z zielonych źródeł.

 

Obecnie trwają prace w resorcie gospodarki nad nowelizacją Ustawy Prawo Energetyczne i opracowaniem Ustawy o odnawialnych źródłach energii. Te akty, jak i akty wykonawcze do nich powinny zaimplementować do polskiego porządku prawnego postanowienia Dyrektywy 2009/28/WE. Jest teraz zatem dobry czas na działania zainteresowanych uczestników rynku na ewentualne próby wywierania wpływu na organy władz publicznych w procesie zmian obowiązujących regulacji prawnych z obszaru OZE.

Według Ministerstwa Gospodarki, nowe Prawo energetyczne pozwoli ograniczyć działania spekulacyjne przy rezerwowaniu mocy przyłączeniowej farm wiatrowych. Ustawa wprowadza obowiązek wnoszenia zaliczki na poczet opłaty za przyłączenie do sieci oraz udokumentowania możliwości budowy źródła energii. Inwestor ubiegający się o przyłączenie siłowni wiatrowej do sieci elektroenergetycznej o napięciu wyższym niż 1 kV będzie wnosić zaliczkę w wysokości 30 zł za każdy kilowat mocy przyłączeniowej. Rozwiązanie to pomoże to wyeliminować przypadki, w których firmy rezerwowały moce nie rozpoczynając realizacji inwestycji, blokując tym samym innym dostęp do sieci.

Ustawa zawiera również zapisy wspierające wytwarzanie biogazu rolniczego. Nowe przepisy umożliwią podłączanie biogazowni do niskociśnieniowych systemów przesyłowych. Pozwoli to na dostarczenie biogazu do odbiorców na terenach wiejskich, zwłaszcza tam, gdzie nie ma możliwości dostarczania gazu ziemnego.

 

 

 

 

 

 

Będzie lepiej , drożej i inaczej niż dotychczas.

 

Kejow