? ? ! ! ! !

Pawiem narodów byłaś i papugą ....

Słowacki

Polsko, którą przezwano „narodów papugą”,

Czemuż mądrych za światem nie powtarzasz nauk,

Tylko cierpisz zbyt dumnie i walczysz tak długo

Za wolność przedawnioną, najcięższy twój nałóg!

Czemuż to się w obłudzie nie kształcisz, uparta,

Nikogo nie okłamiesz, niczego nie udasz,

Choć znak twój – splugawiony, wierność – nic nie warta,

I krzyżom twym urąga tłum, a w tłumie Judasz.

Czemuż to nagle w jakiejś nie zabłyśniesz zdradzie

I w pysznej nikczemności nie podniesiesz czoła.

Któż jeszcze dzisiaj wieńce na mogiłach kładzie,

Gdy o pomstę do nieba każdy trup z nich woła?!

Wypłosz orła z twych płócien, jak inni ptasznicy,

I na nowych sztandarach dziób wyszyj papuzi,

Od razu cię docenią szlachetni Anglicy,

Sprawiedliwi Moskale i bratni Francuzi.

Cóż ci po próżnym gniewie – spójrz wokół, szalona –

I cóż po ideałach i po górach kości,

Krucjata, którą wszczęłaś, już dawno skończona

A wolność znaczy tyle, co rozbój wolności.

Dopiero gdy uskrzydlisz się wspólnym zwyczajem

I zrównasz do obłudy, która wszystkich brata,

Przywrócą ci honory i obdarzą krajem,

I taką świat cię znowu wprowadzi do świata.

I wejdziesz między ludy, przyklasną twej sławie

I zgodnie nad twym każdym zapłaczą kamieniem

I krzykną znów o duchu, o krwi, o Warszawie –

Polsko, którą przezwano „narodów natchnieniem”.

Kazimierz Wierzyński