W MOIM OGRODZIE

Dzisiejsza notka koleżanki zainspirowała mnie do napisania i wyjawienia tajemnicy ogrodu mojej przyjaciółki, co opisała w liście do mnie; Cytuję:

Wracając do wczorajszego listu i moich dywagacji.... 3 lata bardzo ciężko pracowaliśmy w ogrodzie. Janusz wykupił ten ogród po starszych ludziach, którzy nie mieli sił dbać o niego. Większość to były zaniedbane stare żywopłoty i iglaki. To wszystko strasznie zachwaszczone,  chwasty dotąd mi nie znane... najgorszy POWÓJ. Ziemia - glina. Żyzna ale do uprawy bardzo ciężka, bo jak susza to kamień, a jak deszcz to ... rozumiesz....W ciągu roku, kiedy jeszcze nie znaliśmy się, on to sam wszystko wykarczował, zasadził piękne róże, peonie i wiele innych kwiatów i zrobił warzywnik. Włożył w to wiele trudu, co przypłacił zdrowiem. W następnym roku pojawiłam się ja. Wtedy już wspólnie pracowaliśmy.  Praca, praca, ciężka praca.... odchwaszczanie, pielenie, zwalczanie szkodników i dbanie o młode rośliny. Janusz, widząc, jak bardzo kocham to miejsce i widząc jak pięknie się przeistacza / kiedyś żartem powiedziałam, że maluję obraz na ziemi/ dał mi wolną rękę w aranżacji ogrodu. W ubiegłym roku jesienią dosadziłam do tego co było m. in. ok 300 cebulek. Nie mogliśmy doczekać się wiosny... przyszła późno po ciężkiej zimie. Kochana Moja.... to co się ukazało nam pewnego dnia.... tego nie da się opisać... Sam Janusz nie mógł wyjść z podziwu.... Nie odbierz mnie źle... Te, które jeszcze on sam sadził były piękne, ale te, które posadzone wspólnie .... nie przesadzam w słowach,  takich pięknych, takich wielkich kwiatostanów i tak silnych,  jeszcze też  nie widziałam ... Kwiaty np. tulipanów były bardzo silne, jędrne, dużo większe od Janusza dłoni i utrzymywały kwiat w kwitnieniu ponad 3 tygodnie.... I te gatunki i kolory…. Ludzie przechodzący obok, nie mogli przejść obojętnie... Zatrzymywali się, robili zdjęcia,..wiele zapytań na temat uprawy.... A my...nie wiedzieliśmy co odpowiadać. Janusz mówił "po prostu ze sklepu".. No bo tak... Ja wiedziałam swoje...i nie odzywałam się.... Cieszyłam się i dziękowałam Bogu i Ziemi.... Odebrałam to jako znak, jako symbol... Miłości…, Wiary i Cierpliwości.”

Myślę, że moja przyjaciółka, którą serdecznie pozdrawiam, nie będzie miała mi za złe, że opublikowałem ten list.