Rzeczy Bożych na ołtarzach cezara składać nie wolno

 

 List Episkopatu został ogłoszony w dniu 8 maja 1953 roku,podczas krakowskich obchodów siedemsetnej rocznicy kanonizacji świętego Stanisława ze Szczepanowa. Dziś obchodzimy 57-mą rocznicę tamtych smutnych wydarzeń.

 

  List w formie memorandum, był protestem wobec bolszewickiej Polski, która była tylko pachołkiem sowietów. I za to , że była pachołkiem, my Polacy płaciliśmy za  skutki bolszewizmu i płacimy  do dziś.

 

 Dziś nadal widzimy potomków tamtej bolszewickiej Polski, jak pchają się do władzy. My wyznawcy kościoła rzymskokatolickiego, jesteśmy ludźmi innego pokroju niż były premier Józef Cyrankiewicz, który dnia następnego po stłumieniu Powstania Wielkopolan, Poznański Czerwiec 1956 roku w przemówieniu radiowym z Warszawy chciał ucinać ręce Polakom, którzy sprzeciwią się komunizmowi, bolszewizmowi.

List memorandum był sprzeciwem Kościoła  rzymskokatolickiego, który nie poszedł na układy z bolszewikami i stanął w obronie Polski i prześladowanych Polaków.Kościoła rzymskokatolickiego, którego my prawowici dziedzice tych ziem jesteśmy właścicielami od Chrztu Mieszka I i Jego państwa Polan.

Episkopat Polski  w imieniu prawowitych właścicieli tych ziem, stanowczo się sprzeciwił dekretowi Rady Państwa z 9 lutego obsadzaniu duchownych stanowisk kościelnych.

Na poczatku lat pięćdziesiątych sowieci, bolszewicy i polscy komuniści zlikwidowali legalna opozycję o organizacje konspiracyjne, niepodległościowe. Jedyną polską niezależną organizacją był Kościół rzymskokatolicki, na którego czele stał od 12 listopada 1948 roku arcybiskup gnieźnieńsko-warszawski ksiądz kardynał Stefan Wyszyński.

W dniu 14 kwietnia 1950 r.przedstawiciele episkopatu i rządu podpisali porozumienie o kohabitacji. Rząd gwarantował wiernym praktyki religijne, naukę religii w szkołach. Swobodne działanie zakonów. Istnienie szkół katolickich,Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Kościoły i zakony miały prawo do działalności wydawniczej, charytatywnej.

Swoboda działania Kościoła rzymskotalickiego i Zakonów trwała zaledwie trzy lata. W dniu 9 lutego 1953 roku Rada Państwa ustanowiła dekret o obsadzaniu stanowisk kościelnych.

Stanowiska biskupów musiały być uzgadniane i akceptowane przez rząd a więc przez partię bolszewicką, która była przeciwna wszelkim religiom. Duchowni niższych szczebli musieli być uzgadniani i akceptowani przez Urzędy Wojewódzkie, powiatowe.

Dekret z 9 lutego 1953 roku był niezgodny z konstytucją, której artykuł  70  gwarantował społeczeństwu wolność sumienia i wyznania.

W tej sytuacji Ksiądz Prymas i Episkopat zdecydowali się wystosować memorandum do Bolesława Bieruta, prezydenta PRL.

Oto końcowe fragmentu listu do Prezydenta Bieruta.

 

 Non possumus” 

 czytamy w memoriale

Siedem miesięcy pózniej, w dniu  25  września 1953   ksiądz prymas  zostanie aresztowany.

 

W dniu 18 wrzesnia rzad i BP KC PZPR zdecydowaly o aresztowaniu Stefana Wyszynskiego. 25 wrzesnia UB wtargnęło do siedziby prymasa przy ulicy Miodowej 17 w Warszawie. Papiez Pius XII natychmiast po wiadomosci o rewizji i aresztowaniu prymasa obłożyl osobistą ekskomuniką wszystkich sprawcow i wykonawcow tego aktu zemsty. Watykan szeroko poinformowal opinię swiatowa o zuchwalstwie komunistow w Polsce. Na nic jednak zdaly się protesty na lamach prasy, na forum ONZ, oburzenie parlamentow wolnych krajow europejskich i USA. Nad prymasem i Kosciolem w Polsce zapadla na dlugo kurtyna milczenia. Reszte znamy z Zapiskow wieziennych kardynala
Wyszynskiego. Dopiero po obietnicy przywrocenia Kosciolowi pelnej wolnosci dzialania i naprawienia krzywd wyrzadzonych w epoce stalinowskiej prymas zgodzil sie wrocic do Warszawy z ostatniego miejsca uwiezienia w klasztorze w Komanczy.
 

 

Wcześniej Bolesław Bierut z polską delegacją, Luną Bristiger z UB, uzgadniał ze Stalinem trwałe wyeliminowanie z życia Kardynała Wyszyńskiego.