Krajobraz po burzy

Umilkły już żałobne dzwony, załobnicy rozjechali się do domów.

Z deklarowanej ponad setki delegacji mało która dojechała. Ci najbardziej oczekiwani zawiedli, wykorzystując pretekst chmury popiołu unoszącej się nad częścia Europy. Do rangi symbolu, złego symbolu, urasta obecność tylko dwóch liczących się polityków – Miedwiediewa i Peresa. Im pogoda nie przeszkodziła.

Cóż nie powinniśmy zbytnio dziwić się. Naiwnością byłoby zakładanie, że wszyscy ci zapowiedziani notable kierowali się sympatią i szacunkiem dla tragicznie zmarłego Prezydenta. Na pogrzeby jeździ się także a może przede wszystkim po to by okazać szacunek rodzinie zmarłego. W tym konkretnym przypadku „rodziną” jest całe polskie społeczeństwo. Jaką estyma cieszy się nasz Naród na świecie mogliśmy właśnie się przekonać. Opluwani, wyśmiewani i szantażowani przez kogo się da. Śp. Lecz Kaczyński zachowywał się godnie i wizerunek Polski w świecie traktował jako naszą rację stanu. Sam jeden niewiele mógł zrobić. Pozbawiony poparcia rzadu, ministra spraw zagranicznych i środków masowego przekazu był przedstawiany jako oszołom i kartofel. Ogromna w tym zasługa właśnie mediów lecz one też nie działaja na własną rekę tylko na zamówienie polityczne.

To, jak jesteśmy traktowani w świecie jest wyłączną zasługą pożal się Boże „elit” politycznych, dla których patriota to idiota a najlepszą reklama naszego kraju jest Polak zmywający gary w Londynie.

Denerwują mnie wszelkie puste dyskusje w prasie , na forach, sprowadzające się do udowadniania czy Kaczyzm lepszy jest od Donaldyzmu. Na fali narodowej histerii żałobnej jednym przybędzie a drugim pewnie ubędzie. Tylko czy to cokolwiek zmieni? Czy ta klasa polityczna, która już mieni się elitą Narodu nie pokazała gdzie ma całe polskie społeczeństwo?

We współczesnej polityce obserwuje się bardzo niebezpieczny z punktu widzenia społecznego trend polegajacy na polaryzacji sceny politycznej w oparciu o dwa zantagonizowane ugrupowania.

Najczęściej podział ten przebiego po umownej linii lewica – prawica, cokolwiek by te terminy nie oznaczały. W naszym kraju z oczywistych względów Lordowie Dyskursu obrali inną , absurdalną linię. Podzielili tzw. prawicę. Reszta, czyli postkomunisci i ugrupowania czysto narodowe zostały zmarginalizowane i służą tylko za kwiatek do kożucha lub element jakiejś egzotycznej koalicji.

Nie ma na kogo głosować moi drodzy. Umoczony jest każdy. Przez ponad dwadzieścia lat tzw. wolnej Polski rządzili już wszyscy. W różnych konfiguracjach i koteriach. Przypomina to turniej rozgrywany systemem każdy z każdym. W polityce ciagle ci sami ludzie, wielu z nich korzeniami sięgający zamierzchłych czasów PRL lub ich potomkowie. Młodzi w polityce to nie świeża krew tylko nowi adepci tego samego, zgniłego systemu, zapewniajacy ciągłość Dyskursu.

Ruch na scenie politycznej, ciągłe swary, przepychanki i wojny podjazdowe nie służą sprawie Polski. Przypominają raczej walkę Orwellowskich świń o lepszy dostęp do koryta.

Polityka gospodarcza ciagle ta sama, kto by nie rządził a polegająca głównie na wyprzedazy majątku narodowgo i grabieży okruchów, które pozostały. Można mieć gębę pełna szczytnych frazesów ale jak dochodzi do kwestii zasadniczych, np. likwidacji przemysłu stoczniowego czy cukrowniczego to zgoda elit jest zadziwiająca. Króluje osławiona zasada TKM. Tylko, że już praktycznie niewiele zostalo do rozgrabienia. Suwerenność stała się pustym sloganem a Polacy, to najlepiej gdyby sobie poszukali innego miejsca na ziemi.

Tak jednak wcale nie musi być. Grupa zainteresowana taką polityką jest liczbowo nieliczna. Dodać należy jeszcze pewną liczbę klienteli, która niejako zmuszona jest iść na różne układy z polityką by móc funkcjonować w biznesie. Ale ci właśnie są do uratowania dla Polski. Każdy normalny przedsiębiorca wolałby życ w kraju, w którym o sukcesie decydują zdolności a nie protekcja.

Jedynymi prawdziwymi beneficjentami bałaganu są politycy. Zawsze mogący liczyć na sutą synekurę w Brukseli za wierną służbę.

Zadawane jest znowu naiwne pytanie, „co zmieni w nas śmierć Prezydenta?” Odpowiedź jest krótka – nic! Tak jak nic nie zmieniła śmierć JP II. A była to postać zupełnie innego formatu. To nie zmarli mają decydujący wpływ na nasze życie. To my sami mamy tę moc sprawczą. Zmarli mogą nas inspirować ale nie odsuną w żadnych wyborach skompromitowanych polityków od władzy.